Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฮือก!"
 
 
 
 
 
 
ร่างเล็กสูงโปร่งของหญิงสาวที่นอนราบอยู่บนเตียงกลับต้องเด้งตัวขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยดน้ำเล็กๆมากมาย ลมหายใจที่เเรงเเละเร็วผิดปกติทำให้เธอถึงกับเอามือสวยเรียวยาวปาดเหงื่อทั่วใบหน้า ก่อนจะมองซ้ายมองขวา ก็พอว่าห้องนี้ไม่ใช้ห้องของเธอ
 
 
 
 
 
 
ตาสวยกลมโตหลับตาลงสักพักเพื่อนึกถึงเรื่องราว ภาพต่างๆก็ย้อนกลับมาเหมือนกับที่เกิดขึ้นเป๊ะ แก้วไได้แต่กลืนน้ำลายเฮทอกให๋เมื่อนึกถึงคำพูดของโทโมะก่อนที่เธอจะรู้สึกวูบลงไป
 
 
 
 
 
 
"รู้หมดแล้ว.."
 
 
 
 
 
 
ปากสวยสั่นเทาด้วยความรู้สึกผิดแล้วหวาดกลัว แก้วกัดปสกล่างอย่างทำอะไรม่ถูก สมองพลันคิดถึงอานาคต ต่อไปนี้เจอหน้าโทโมะเธอจะทำยังไง จะต้องทำตัวแบบไหน ในเมื่อเธอโกหกเขา เขารู้เรื่อง เขาต้องโกรธต้องเกลียดเธอมากแน่ๆ เขาจะต้อง..
 
 
 
 
 
 
แอ๊ดดด..
 
 
 
 
 
 
สมองแก้วหยุดชะงักทันควันเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดออกมา ไม่รอช้าใบหน้าสวยหันไปตามเสียงนั้นอัตโนมัติ ก็พบกับร่างสูงค่อยๆสาวเท้ายาวๆ เข้ามาใกล้ตัวเองช้าๆ แต่รวดเร็ว ไม่นานนนัก็เดิเข้ามาใกล้เตียงที่เธอนอนอยู่ พร้อมมองลงมาที่เธอออย่างใบหน้าดังเดิม คือเฉย และเย็นชา..
 
 
 
 
 
 
"ตื่นเเล้วหรอ"
 
 
 
 
 
 
ริมฝีปากของชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยทักหญิงสาวที่ทำลังนั่งตาค้างอยู่ แก้วสะดุ้วนิดๆก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมาถามเธอแบบนี้ นึกว่าจะมาตวาดหรือทำอย่าเมื่อคืน..
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ถามไม่ได้ยินหรือไง"
 
 
 
 
 
 
ความรู้สึกเหมือนเลเวลเสียงเริ่มดังขึ้นแก้วจึงรีบพยัคหน้าทันที
 
 
 
 
 
 
"หิวรึเปล่า"เสียงทุ้มถามขึ้น
 
 
 
 
 
 
"ไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ...เอ่อ.."แก้วตอบไปอย่างกล้าๆกลัว ใจนึงอยากจะถามออกไปว่าไม่โกรธเธอเหรอที่โกหก
 
 
 
 
 
 
"มีอะไรก็พูดมา"โทโมะพูดเเล้วนั่งลงปลายเตียงเเล้วมองหน้าแก้วเหมือนกับรู้ว่าคงจะไม่พ้นเรื่องของเธอแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
"ฉัน.."
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ฉํนมีเรื่องจะถาม.."
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
"คือ...คุณ"
 
 
 
 
 
 
"มีอะไรก็รีบๆพูดมา"โทโมะเร่งเพื่อให้แก้วที่กำลังสั่นกลัว กล้าพูดออกมาเต็มๆประโยค เพราะเขาเองก้อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงเมื่อรู้ว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างเเล้ว
 
 
 
 
 
 
"ขอโทษนะค่ะ"แก้วไม่ถามอะไรได้แต่ก้มหน้าขอโทษอย่างสำนึกผิด โทโมะตาโตเล็กน้อยคิดว่าจะมาถามดขา หรือว่าแก้ตัวอะไร แต่ไม่เลย เธอกลับมาก้มหน้าขอโทษด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทำเอาใจเขาแทบหล่น
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ฉันขอโทษนะค่ะ ขอโทษจริงๆ ขอโทษนะค่ะอย่าโกรธกาญเลย กาญเค้ามีคนทีรักอยู่เเล้วคุณก็รู้ใช่มั้ย"
 
 
 
 
 
 
"..?"
 
 
 
 
 
 
โทโมะทำสีหน้างงหนักกว่าเดิมแทนที่จะแก้ตัวให้ตัวเองแต่กลับพูดถึงเรื่องคนอื่นอันดับแรก
 
 
 
 
 
 
"คือที่ฉันมาเป็นกญแทนก็เพราะว่ามันจำเป็น คือฉันจะโทษนะคุณ ขอโทษๆๆๆๆ"แก้วพูดคำขอโทษรัวๆพร้อมยกมือไหว้โทโมะด้วยความรู็สึกผิดจับใจ ริมฝีปากเริ่มสั่น
 
 
 
 
 
 
"หยุด พอ"โทโมะจับมือแก้วเเล้วเชยคางแก้วให้มองตาตัวเอง กลับพบบเจอกับน้ำตาที่กำลังเริ่มคลออกมาจนล้นรินลงมาจากดวงตาคู่สวย ที่เค้าถนุนถนอมมาขนาดนี้ ดวงตาที่เขาไม่เคยเห็นน้ำตาใสๆ นี้ออกมาเลย แต่วันนี้เขากลับได้เห็น ไม่ได้ดีใจ แต่ใจของเขามันกลับวูบไปช่วงหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
"ฮรึก..ขอโทษอย่าโกรธ อย่าเกลีย..อื้อ"ยังไม่ทันได้พุดจบประโยคริมฝีปากหนาก็ประทับลงมาที่ริมฝีปากเซ็กซี่ของแก้วอย่างไม่ทันตั้งตัว แก้วตาโตสักพักก่อนจะหลับตาพริ้มด้วยร่างกายที่ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรเเล้ว
 
 
 
 
 
 
โทโมะค่อยๆขยับหน้าออกมาห่างๆแก้วเเล้ว มองไปที่ดวงตากลมโตที่กำลังกระพริบตาถี่ๆ ก่อนแก้วจะเบือนหน้าหนีด้วยความเขิน
 
 
 
 
 
 
50%
 
 
 
 
 
 
 
สวัสดีค้าาาาาาา ♥ 
 
ลืมกันยังหน้อออออ อ่าาา คิดถึงทุกคนน้าาาาาา
 
กลับมาสู้ฟิคชั่นอีกครั้ง ดาคัมแบคเเล้วววววว ฮ่าๆๆๆๆๆ
 
ยังไงก็อย่าพึ่งลืมเรื่องนี้น้าา ช่วงนั้นมันยุ่งจริงๆ ช่วงนี้ก็ใกล้สอบอีกเเล้วด้วยย
 
ขอโทษรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะที่ไรท์มาช้า ไรท์รักทุกคนครับบ 55555
ฝากเม้นหน่อยนะม าทีไรก็ไม่เคยจะเต็มตอน ขอโทษด้วยนะครับบบบบ
 
เเล้วจะลับมาอัพอีกน้าาา ถ้าหายไปนาน ทวงได้เลย 5555
lineID : daahh20 (ขอโทษนะค่ะไรท์เปลื่ยนไลน์เเล้ว)
facebook : Da Dilary
ตอบทุกคนนะครัชชชชช ♥