Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
9.9
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
36 ตอน
894 วิจารณ์
60.09K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
20) ความรู้สึกแปลกในใจ (60%)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ที่นี่แหละครับพี่โทโมะ"มาก่อนพูดแล้วมองไปที่บ้านของจองเบที่อยู่เนินเขา
"เราต้องเดินขึ้นไปเองงั้นหรอ"โทโมะพูดแล้วกลืนน้ำลายเือกนึงลงคอเพราะเส้นทางมันไม่ใช่ใกล้ๆ แล้วอีกอย่างเนินสูงขึ้นเรื่อยๆอีก
"ฮ่ะๆ ไม่ใช่ครับ มันมีกระเช้าขึ้นไปตรงนู้นไงครับ"มาก่อนพูดแล้วชี้ไปที่กระเช้า โทโมะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ
"ถ้างั้นเรารีบขึ้นไปกันเถอะ"โทโมะพูดแล้วจะเดินไปที่กระเช้าแต่มาก่อนรั้งไว้
"เดี๋ยว เดี๋ยวพี่คือผมยังไม่ขึ้นไปหรอกนะ พอดีผมมีธุระนิดหน่อย พี่ขึ้นไปก่อนแล้วกันกระเช้านี่มันขึ้นไปที่บ้านหลังนั้นเองไม่ต้องห่วง"มาก่อนพูดก่อนจะยิ้มให้โทโมะมองก่อนจะเดินไปขึ้นกระเช้าคนเดียว
"ฮัลโหลพี่กาญ"
(มาก่อนหรอ? ว่าไงเจ้าตัวแสบ)
"คือตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านพี่นะ หมายถึงข้างล่างแล้วพี่โทโมะกำลังจะขึ้นไปบนนั้นแล้ว พี่ช่วยหลบเค้าทีนะ คือยังไงอ่ะเค้ามาหาพี่แก้วอ่ะ"มาก่อนพยายามจะพูดให้เร็วที่สุดสายตาก็มองกระเช้าที่ค่อยๆเรื่อยขึ้นไปอย่างช้าๆ เกือบจะถึงครึ่งทางแล้ว
(วะ ว่าไงนะ? คุณโทโมะมาที่นี่ แล้วทำไมพึ่งบอกพี่ล่ะ!)ปลายสายตอยกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แตกตื่น
"โธ่ แล้วจะเอาเวาลาไหนไปโทรบอกพี่ล่ะ พี่เค้าเล่นอยู่กับผมตลอกเวลาขนาดนั้นน่ะ ตอนนี้มีเวลาบอกก็ดีเท่าไหร่แล้ว พี่ก็รีบหลบซะสิ้"
(โอเคๆ ถ้างั้นแค่นี้นะแล้วเจอกัน ไอ้ตัวแสบ!)
"แม่ค่ะ เกิดเรื่องแล้ว"กาญวิ่งเข้ามาหลังจากคุยโทรศัพท์กับมาก่อนเสร็จ
"มีอะไรยัยกาญ วิ่งหน้าตื่นมาเชียวเมื่อกี้พึ่งจะออกไป"แม่พูดแล้วมองกาญที่มีท่าทีที่แตกตื่น
"คือว่า คุณ คุณโทโมะกำลังจะขึ้นมาที่นี่ ไม่สิมาแล้ว เราจะทำยังไงดีค่ะแม่ ถ้าเกิดเค้าขึ้นมาแล้วเจอแก้วกับกาญ..."
"จะเอายังไง แกก็หลับไปสิแก้ว"แม่พูดแล้วหันหน้ามาทางแห้ว แก้วทำตาโตทันที
"แก้ว แก้วหลบหรอค่ะ?"แก้วชี้หน้าตัวเองอย่างงงๆ
"ใช่ แกนั่นแหละ หลบก่อน ยัยกาญแกก็ทำเป็นเดินๆ แล้วไปหาเรื่องคุยกับเค้าซะ"แม่รีบสั่งการทันที
"เดี๋ยวสิครับกาญที่โทโมะจะมาหานั่นคืกแก้วไม่ใช่หรอครับ"จองเบพูดขึ้น
"เออใช่ ให้ตาย! แม่ก็ลืมไปกาญแกไปหลบ ใช่ไปอยู่ในห้องของจองเบไปสิ เร็ว เร็ว!"แม่สั่งการอีกครั้ง ทุกคนตกอยู่ในความวุ่นวาย วิ่งไปวิ่งมา แก้วรีบวิ่งไปหน้าบ้านตามที่คนเป็นแม่สั่งทันที
เอี๊ยดดดดด!
แก้วแทบจะหยุดฝีเท้าของตัวเองแทบไม่ทันเมื่อวิ่งๆมาก็เจอกับโทโมะที่กำลังเดิเข้ามาในบ้าน แก้วถอดหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะทำใจกล้าเดินเข้าไปหาโทโมะ
"กาญ"โทโมะที่เดินเข้ามาก็เจอกับแก้วที่เดินมาทางนี้พอดีก็พูดแล้วเดินตรงเข้ามาหาแก้ว
"คะ ค่ะ? ทำไมคุณถึงมาที่นี่"แก้วรีบหาเรื่องคุยทันที
"เอ่อ...คือ..."โทโมะไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาพูด ไม่มีเหตุผลอึกอักมองซ้ายขวา
ครืดดด ครืดดด
การสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงข้างขวาทำให้เจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อย มือหนาล้วงลงไปที่กระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบเครื่องมือวสื่อสารขึ้นมาดูว่าใครโทรฒาได้จังหวะพอดีแบบนี้
"ผมขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ"โทโมะพูดเพื่อเป็นมารยาทก่อนจะเดินตีห่างจากแก้วมาสองก้าว
"สวัสดีครับ"
(คุณวิศวะค่ะ คือว่าเรามีงานด่วงที่เชียงรายน่ะค่ะ)
"ที่เชียงราย?"โทโมะพูดยกยิ้มเล็กน้อย มีเรื่องจะมาอ้างแล้วเรา
(ใช่ค่ะ ที่เชียงรายพรุ่งนี้ตอนเย็นเค้าอยากจะพบคุณเพื่อคุยงานที่...)
"ครับ ได้ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมวางแล้วนะครับ"พูดจบโทโมะก็ตัดสายไพอดี
"มีอะไรหรอค่ะ"แก้วเดินเข้ามาถาม
"งานน่ะครับ"
"ว่าแต่คุณมาที่นี่ทำไม คุณยังไม่ตอบชั้นเลยนะค่ะ"แก้วถามซ้ำอีก
"พอดีว่าผมมีงานที่นี่ พรุ่งนี้พอดีผมเลยล่วงหน้ามาก่อน จะได้มีเวลาพักผ่อน แต่พอคิดได้ว่าคุณอยู่ที่นี่พอดีผมเลยมาหาก่อนน่ะครับ"โทโมะพูด
"งานที่นี่ หรอค่ะ"แก้วพูดด้วยความแปลกใจอะไรจะมามีงานตอนนี้
"ครับ"
"ถ้างั้นเข้ามาข้างในก่อนสิค่ะ"แก้วพูดก่อนจะเดินนำแก้วไปที่ห้องรับแขก
"อ้าวโทโมะ"แม่พูดแล้วทำหน้าตกใจเล็กน้อยที่เจอโทโมะ
"คุรแม่สวัสดีครับ มาทำอะไรที่นี่ครับ"โทโมะยิงคำถามไปหาแม่แก้วทันทีเมื่อทำความเคารพตามมารยาทเรียบร้อยแล้ว
"ก็เอ่อ คือแม่ก็มาเที่ยวหาเพื่อนที่นี่น่ะจ้ะ"แม่ตอบแล้วยิ้มๆให้ โทดมะมองแล้วพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะนั่งลงที่โซฟา
"ว่าแต่คุณมีงานที่นี่หาที่พักได้หรือยังค่ะ"แก้วถาม
"จริงสิ ยังเลยครับ"โทโมะพึ่งนึกได้ก็พูดออกมา
"ถ้างั้นพักที่นี่สิลูก"แม่พูดขึ้น แก้วถมึงตาใส่ทันที
"แม่..."แก้วเรียกเสียงเบาๆ เพื่อไม่ให้โทโมะได้ยิน ถ้าเกิดโทโมะพักที่นี่มีหวังได้เจอกาญตัวจริงแหงๆ
"ขอบคุณครับคุณแม่"ยังไม่ทันได้ทักท้วงอะไรโทโมะก็ไหว้ขอบคุณเรียบร้อยแล้ว
"จ้ะ"แม่พูดแล้วยิ้มแห้งๆให้โทโมะกอนจะหันมาทำหน้าสลดเมื่อเจอหน้าแก้ว
ฮะ ฮ๊า ไงล้าาาาา ตอนต่อไปจะเป็นยังไง จะวุ่นวายแค่ไหน ยังไงก็ติดตามด้วยน้าาา รับรองหายไปนานๆ จะพยายามทำให้ไม่ผิดหวัง ขอบคุณทุกคอมเม้นน้าาาา ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันมาโดยตลอด
L O V E Y O U ♥ ♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
