ทางแยกหัวใจ

     "อ้าว เป็นอะไรอีกหล่ะเนี่ย" ป๊อปเดินตาม

 

 

     ".................." ฟางรีบเดินไปที่รถ

 

 

     "ฟาง เป็นอะไรไปอีกหล่ะ ดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ"ป๊อปวิ่งไปจับแขน

 

 

     "ป๊อป ฟางบอกอยากกลับบ้าน ฟางเหนื่อย" ฟางขึ้นรถ ป๊อปก็ตามไปอย่าง งงๆ ตลอดทางฟางนั่งคิดทบทวนว่าที่ผ่านมามันคืออะไร โดยที่เธอเลือกที่จะเงียบ ถามคำตอบคำ โดยที่ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่าเธอเป็นอะไร เพราะเค้าไม่เคยใส่ใจเธอเลยสินะ

 

 

     "ถึงแล้ว พรุ่งนี้เจอกันยัยกระต่าย งอนให้น้อยๆหน่อย หน้าแก่ไปหมดแล้ว"ป๊อปพูดแล้วยีผมฟาง แต่ก็ต้องแปลกใจที่ฟางไม่ว่าเค้าแบบทุกครั้ง

 

 

     "กลับบ้านดีๆล่ะ ฝันดีนะ" ฟางลงจากรถแล้วเข้าบ้านไป

 

 

     ติ๊ดๆ เสียงข้อความไลน์ของหญิงสาวดังขึ้น " ว่างมั้ยฟาง จินนี่อยากคุยด้วยหน่ะ"

 

 

     "ทักซะดึกเชียว เฮ้อออ จะมีเรื่องอะไรแย่ไปกว่านี้อีกมั้ยนะ" ฟางตัดสินใจกดโทรศัพท์โทรหาจินนี่

 

 

     "ฮัลโหล ยัยคุณหนูอนามัย ทำไมวันนี้นอนดึก มีอะไรหรือเปล่า"ฟางแถมแกมหยอกจินนี่ เพราะปกติเธอนอนเร็วมาก

 

 

     "ฉันคิดถึงแก แกเป็นงัยบ้างความรักช่วงนี้" จินนี่พูดด้วยน้ำเสียงสั่น เพราะเธอก็อึดอัดใจกับสิ่งที่ได้รู้และอยากบอกให้เพื่อนของเธอรับรู้เช่นกัน

 

 

     "ก็แย่ๆหว่ะแก ต้องเล่าต่อหน้าอ่ะ แกมีอะไรหรือเปล่า บอกฉันได้นะ" ฟางถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

 

 

     "แหม ไอ้บ้าฉันยังไม่มีแฟนเลยนะเว้ย งั้นพรุ่งนี้เราค่อยมาคุยกันแล้วกันนะ เจอกันที่คณะฉันแล้วกัน เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ฝันดีไอ้กระต่ายเตี้ย" จินนี่พูดแล้ววางสายไป

 

 

     "อ๊ายยยย ยัยจินนี่ ต้องนายบ้าแว่นแน่เลยไม่เตี้ยซะหน่อยแค่ตัวเล็ก ชริ" ฟางพูดแล้วล้มตัวลงนอน

 

 

     "ป๊อป เราเป็นแฟนกันใช่มั้ย" ฟางหันไปพูดกับกรอบรูปบนหัวเตียงของเธอ แล้วหลับไป

 

 

     เช้าวันต่อมา ณ คณะสถาปัตย์ (ทางด้านจินนี่)

 

 

     "เฮ้อออ ฉันจะบอกหรือจะใบ้ดี เอางัยดีๆ นั่นก็เพื่อนนี่ก็เพื่อน อึดอัดดดดดดดดด" จินนี่ส่ายหัวไปมาด้วยความหงุดหงิด แล้วก็ต้องหยุดเพราะ...

 

 

     "เย้ๆๆ ป๊อปเราสอบชิงทุนได้เหมือนกันเลย ปารีสต้องสวยมากแน่ๆเลยอ่ะ" พิมกระโดดกอดคอป๊อปด้วยความดีใจ

 

 

     "ไม่ได้สิแปลก ป๊อปเป็นถึงว่าที่เกียรตินิยมอันดับ 2 เลยนะ "ป๊อปพูดอย่างภาคภูมิใจ 

 

 

     "ห้ามเบี้ยวน้า ต้องพาไปเที่ยวด้วยหล่ะ" พิมควงแขนป๊อปปี้อย่างออดอ้อน

 

 

     "โห นี่มากกว่าที่ฉันคิดป่าววะ แล้วฟางจะทำยังไงหล่ะ โอ้ยยยย ปวดหัว" จินนี่ฟุบลงกับโต๊ะ

 

 

     "เพื่อนแกนี่มั่นเนอะ แย่งแฟนเพื่อนในกลุ่มหน้าด้านๆ สามารถหว่ะ" เสียงปริศนาดังขึ้น ทำให้จินนี่ถึงกับต้องเด้งตัวขึ้นมา

 

 

     "กรี๊ดด ไอ้หนมจีน เงียบๆเลยนะแก ห้ามพูดๆๆๆ"จินนี่รีบปิดปากหนมจีน และเป็นจังหวะที่พิมแยกกับป๊อปแล้วเดินมาทางจินนี่

 

 

     "แหน่ๆ เล่นไรกันอยู่จ๊ะสาวๆ เป็นเด็กไปได้" พิมพูดทักขนมจีนและจินนี่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

 

 

     "ไม่สะทกสะท้าน มั่นหน้ามั่นตา ด้านจังคนไรว้า" ขนมจีนแกะมือออกจากจินนี่แล้วพูดแขวะ

 

 

     "เรื่องไรเหรอ นี่พิมพลาดอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย" พิมที่ยังไม่รู้เรื่องก็พูดอย่างขำขัน

 

 

     "พอเถอะไอ้หนมจีน ชั้นขอร้อง" จินนี่ดึงแขนขนมจีน

 

 

     "เออ เห็นว่าไม่ใช่กลุ่มเดียวกันนะ ถ้าฉันมีเพื่อนแบบนี้นะ หืมมม อย่าให้พูด จินนี่ถ้าแกไม่อยากเป้นเพื่อนทรยศแกควรจัดการเรื่องนี้นะ อ่ะนี่น้ำแดงชั้นซื้อมาฝาก เผื่อแกจำเป็นต้องใช้" หนมจีนจ้องหน้าพิมแล้ววางแก้วน้ำแดงบนโต๊ะ แล้วเดินจากไป

 

 

     "ไอ้หนมมันเป้นบ้าไรวะ มันมีเรื่องกับใครเหรอแกหน้าสนุกเชียว 555 "พิมหัวเราะชอบใจแล้วนั่งลง

 

 

     "ไอ้หนมมันไม่ได้บ้า แต่คนที่บ้าก็คือแกพิม นี่แกกำลังทำอะไรอยู่รู้ตัวหรือเปล่า" จินนี่นั่งลงแล้วพูดกับพิม

 

 

     "ฉันเหรอ ฉันทำอะไร งง แล้วเมื่อกี้ไอ้หนมมันว่าใคร ฉันเหรอ"พิมทำหน้าเหวอ

 

 

     "ฉันรู้เรื่องแกกับไอ้ป๊อปหมดแล้วนะ"จินนี่พูดนิ่งๆแล้วมองดูปฏิกิริยาของพิม เพราะเธอก็เป็นห่วงกลัวว่าพิมจะเสียใจ

 

 

     "อ่าวเหรอ งั้นก็ดีสิฉันจะได้ไม่ต้องปิดบังเรื่องของฉันกับป๊อปแล้ว โล่งอกเป็นบ้า" พิมพูดอย่างสบายใจแล้วจับแขนจินนี่

 

 

     "เฮ้ยพิม!! นั่นแฟนเพื่อนนะเว้ย" ผิดคาดพิมกลับไม่สะทกสะท้านกับเรื่องนี้จนจินนี่ถึงกับโมโห

 

 

     "จินนี่ ฉันจะบอกอะไรให้นะในฐานะที่ฉันกับแกรู้จักกันมาก่อน ฉันคือตัวจริงของป๊อป เรียนจบแล้วเราก็จะแต่งงานกัน เพราะผลประโยชน์ของบริษัท และป๊อปกับฉันก็รักกัน ฟางก็เป็นแค่คนที่ป๊อปคุยด้วยไปงั้นๆ ก็ไม่เป้นไร แชร์ๆกันได้ฉันไม่ซี แต่หลังเรียนจบฉันซีเรียส ฟางรู้เรื่องเดี๋ยวก็เลิกกับป๊อปไปเองแหละ" พิมอธิบายเรื่องทั้งหมดให้จินนี่ฟัง เพราะสำหรับพิมนั้นจินนี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ

 

 

     "นี่คือเรื่องจริงทั้งหมดเหรอ พิม ฟางเป็นเพื่อนเรานะ ทำไมแกพูดเหมือนมันเป้นเรื่องธรรมดาอ่ะ ใช้แฟนร่วมกับเพื่อน สมยอมให้เพื่อนโดนหลอก มันไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอแก ตอนแรกฉันก็คิดว่าแกอาจจะเผลอไปหรือเดินทางผิด แต่นี่ไม่ใช่ แกจงใจอ่ะ แกทำได้งัยอ่ะพิม ฟางไปทำอะไรให้แก แกทำแบบนี้ทำไม" จินนี่ตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น

 

 

     "จินนี่!! นี่แกเข้าข้างใคร ฉันเพื่อนแกนะ ฟางมันผิดไม่ใช่ฉัน ทำไมไม่เช็คก่อนหล่ะ ก่อนที่จะใจง่ายคบใคร ว่านั่นเค้ามีเจ้าของหรือเปล่า แกไปว่ามันสิมาว่าฉันทำไม มันจะเป้นไงเรื่องของมันสิ่ ฉันใจกว้างขนาดนี้แกน่าจะขอบคุณฉันนะ" พิมเริ่มโมโหที่จินนี่เข้าข้างฟาง

 

 

     "ขอโทษนะคะคุณหญิงแม่ลูกไม่ไหวแล้ว พิมแกมันหน้าด้าน พูดมาได้ไม่อายไม่รู้สึกอะไร นี่แกเห็นพวกฉันเป็นเพื่อนจริงๆหรือเปล่า ฉัน พ้อย ฟาง เป็นเพื่อนของแกหรือเปล่า เราสัญญาว่าจะไม่ทรยศกันไม่ใช่เหรอ แกกลับมาทำซะเองอ่ะเหรอ หน้าแกมันทำด้วยอะไร" จินนี่กระชากแขนพิม

 

 

     "โอ้ยยย เจ็บนะ ฟางต่างหากที่ทรยศที่แย่งแฟนฉัน แกสิบ้า บ้าไม่พอโง่ด้วย!! ปล่อยนะ"พิมแกะแขนจินนี่ที่บีบเธออย่างแรง

 

 

     "เฮ้ยๆๆ จินนี่แกเป็นไรอ่ะใจเย็นๆดิ่ นี่มันเรื่องอะไร ปล่อยก่อน" พ้อยที่เห็นเหตุการณ์ไกลๆก็ตกใจรีบวิ่งมาห้ามเพื่อน

 

 

     "พ้อย แกช่วยฉันด้วยจินนี่มันเป้นบ้าอะไรก็ไม่รู้ ฉันเจ็บ จินนี่แกปล่อยนะ แกไม่ปล่อยฉันสาดจริงๆแน่" พิมเอื้อมจะหยิบแก้วน้ำแดง

 

 

     " งั้นเหรอนี่แหนะ!! "จินนี่ที่ไวกว่าคว้าแก้วน้ำแดงไปสาดใส่หน้าพิม

 

 

     "กรี๊ดดดดดดดด จินนี่!!!!!" พิมกรีดร้องที่เธอถูกสาดน้ำใส่ด้วยความโกรธแค้น

 

 

 

     "ทำไม ห๊ะ จะได้หูตาสว่างบ้างงัย เป็นงัยความคิดชั่วๆลดลงบ้างมั้ย ถ้าไม่ฉันจะได้สงเคราะห์อีกสักแก้ว ไม่สิ่ ถังเลยม่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันนี่แหละที่จะเป้นคนทำลายชีวิตแก" จินนี่ตรงเข้าไปผลักพิมจนล้ม

 

 

     "พิม!!" ฟางเดินมาที่โต๊ะแล้วเห็นจินนี่ผลักพิมก็รีบวิ่งไปประคองพิม "จินนี่ แกเป็นไร คุยกันดีๆสิเพื่อนกันนะ พิมเจ็บ เลอะเทอะหมดแล้ว" ฟางหยิบผ้าเช็ดหน้ามาช่วยเช็ดตามตัวพิม

 

 

     "แกจะไปช่วยมันทำไม ถ้าแกรู้แกจะต้องขอบคุณชั้นด้วยซ้ำที่ทำแบบนี้ หรือไม่แกอาจจะมาช่วยฉันสาดน้ำแดงใส่มันก็ได้" จินนี่สะบัดแขนออกจากพ้อยแล้วโวยวาย

 

 

     "จินนี่แกใจเย็นๆนะเว้ย ยังไงก็เพื่อนกัน ฉันไม่เคยเห็นแกโมโหร้ายขนาดนี้มาก่อนเลยนะ แต่ยังไงก็เพื่อนกันนะเว้ย" พ้อยกอดจินนี่ไว้เพราะไม่อยากเห็นเพื่อนทะเลาะกัน ขณะนั้นป๊อปก็เดินเข้ามาอย่าง งงๆ

 

 

     "เพื่อน แกเห็นมันเป็นเพื่อนแล้วมันเคยเห็นหรือเปล่าว่าเราเป็นเพื่อนมันอ่ะ คนที่คิดทำเรื่องแบบนี้ได้ไม่ใช่แค่โง่นะ เลวด้วย เลวมาก ทำได้ยังไง ถ้าเพื่อนฉันเจ็บพวกแกต้องเจ็บมากกว่าหลายร้อยเท่า แกด้วย!! "จินนี่หันไปชี้หน้าป๊อป ป๊อปทำหน้าเหวอแล้วมองจินนี่ 

 

 

     "ต่อไปนี้เราขาดกัน!!!" สิ้นคำพูดทุกอย่างจินนี่ก็ร้องไห้วิ่งหนีไป

 

 

     "พ้อย ฝากพิมด้วยนะ เดี๋ยวฟางไปดูจินนี่เอง" ฟางพูดแล้ววิ่งตามจินนี่ไป

 

 

     "จินนี่ เป็นอะไร บอกฟางได้มั้ย พิมทำอะไรแกเหรอ" ฟางวิ่งตามจินนี่ไปที่ริมทะเลสาบ แล้วจับไหล่เพื่อนของเธอที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก

 

 

     "ฮือออออ ฟาง จินนี่เสียใจที่มีเพื่อนแบบนี้ เพื่อนที่ทรยศเพื่อน จินนี่เกลียด"จินนี่ร้องไห้แล้วกอดฟางแน่น

 

 

     "ใจเย็นๆนะ เล่าให้ฟางฟังสิ๊ว่าพิมทำอะไร จินนี่ต้องใจเย็นๆนะ คบกันมาตั้งนาน ผิดใจอะไรก็พูดกันดีๆ" ฟางกอดปลอบจินนี่ด้วยความเป็นห่วง

 

 

     "ฮึก จินนี่ได้ยินว่า พิมกับป๊อปเค้าสอบชิงทุนได้ไปปารีส ฮึก แล้วทีนี้" จินนี่ปาดน้ำตาแล้วเล่าให้ฟางฟัง โดยที่มีฟางตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอจะเล่า

 

 

     "แล้วทีนี้จินนี่ก็เสียใจที่พิมกำลังจะไปปารีส เพราะจินนี่ดันสอบไม่ติดเองใช่มั้ยหล่ะ" เสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยดังขึ้น

 

 

     "ป๊อป? นี่หมายความว่ายังไงอ่ะ ฟาง งง แหะ"ฟางมองหน้าจินนี่สลับกับป๊อป

 

 

 

     "เหอะๆ สมกันจริงๆ หญิงก็ร้ายชายก็แล้ว ฉันชักไม่แปลกใจแล้วสิ่กับเรื่องทั้งหมด" จินนี่ยืนขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาเผชิญหากับป๊อป 

 

 

 

     ***นี่มันเรื่องอะไรกัน... ไหนๆยังมีคนอ่านน้องขออัพอีกสักนิดหน่อย เม้นหน่อยค่ะ ไม่เม้นโหวตบ้างก็ดี ฟิคแนวใหม่ใสกิ๊กสร้างสรรค์มาจากสมองน้อยๆของเค้า ใครติดตามขอให้รายงานตัว ครบ 10 คนจะมาอัพอีก ฝันดีจุ๊บๆ***