ทางแยกหัวใจ

“แม่หนู เธอเป็นอะไรกับตาป๊อปเหรอ”หลังจากที่ป๊อปไปเพ็ญพักตร์ก็เดินเข้ามาหาฟางทันที
 
 
 
 
“เอ่อ…” ฟางได้แต่อ้ำอึ้ง ไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไงดี
 
 
 
 
“พี่ฟาง พี่ป๊อปไปแล้วเหรอ กลับเลยมั้ย” เฟย์และเขื่อนเดินเข้ามาหาฟางที่กำลังยืนคุยกับเพ็ญพักตร์อยู่
 
 
 
 
“อ๋อ ว่าแล้วฉันก็คุ้นๆหน้าเธออยู่เมื่อก่อนเธอก็คือยัยเด็กแว่นหัวฟูเพื่อนน้องพิมนี่เอง พัฒนาตัวเองได้ดีนี่ รวมถึงเรื่องผู้ชายด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ นี่ฉันขอเตือนไว้นะ ว่าอย่ามายุ่งกับคู่หมั้นลูกสาวฉัน ถ้าเธอไม่อยากเจ็บล่ะก็” เพ็ญพักตร์พูดแขวะจนฟางหน้าซีดลงทันที
 
 
 
 
“ใครคู่หมั้นลูกป้าอ่ะคะ ช่วยเอ่ยพระนามด้วยสิ่ มาพูดคู่หมั้นๆใครจะทราบล่ะคะ อ่อ แล้วการพัฒนาตัวเองไปในทางที่ดีขึ้นไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ รวมถึงเรื่องผู้ชายเนี่ย การพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นมันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ หรือป้าชอบพัฒนาไปทางที่ดีลง อย่างว่าหล่ะนะคะ คนเราชอบไม่เหมือนกันเนอะ ฮ่า” เฟย์พูดแกมหยิกแกมหยอกจนเพ็ญพักตร์หน้าขึ้นสีจัด
 
 
 
 
“เอ๊ะ!! นี่เธอ ฉันนี่คราวแม่เธอแล้วนะ แทนที่จะเตือนพี่สาวเธอให้เลิกยุ่งกับตาป๊อป ดันมายอกย้อนฉันอีก ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ!!” เพ็ญพักตร์ขึ้นเสียงใส่เฟย์ ถึงเฟย์จะอึ้งเรื่องป๊อป ฟาง พิม แต่เมื่อเธอหันไปเห็นหน้าพี่สาวเธอที่ไม่สู้ดีนักเธอก็เก็บความสงสัยนั้นไว้ และหันไปฉะมนุษย์ป้าอย่างเพ็ญพักตร์ทันที
 
 
 
 
 
“อ๋อๆ พี่ป๊อปที่ชอบไปบ้านเราบ่อยๆใช่มั้ยพี่ฟาง อ้าว นั่นแฟนพี่ฟางนี่คบมาห้าปีแล้ว อ๋อ เป็นคู่หมั้นลูกป้านี่เอง ทำไมป้าไม่บอกพี่ป๊อปหล่ะคะว่ามีคู่หมั้นแล้วมายุ่งกับผู้หญิงคนอื่นทำไม ตอบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกค่ะ” เฟย์ตอบด้วยหน้าตาใสซื่อแล้วบีบมือฟางไว้ไม่ให้อ่อนแอ
 
 
 
 
“นี่เธอ!!” เพ็ญพักตร์ขึ้นเสียงอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
“อ่อ ป้าคะ อีกเรื่องนึงนะคะ ป้าไม่ควรเที่ยวไปตามล่าด่าผู้หญิงในสังกัดพี่ป๊อปหรือเป็นใครก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่พี่ป๊อป มันดูไม่เหมาะสมอ่ะค่ะป้า เที่ยวกั๊กคนโน้นคนนี้ สงสัยลูกป้าคงจะมีดีไม่พอถึงรั้งผู้ชายไว้ไม่อยู่ อย่าทำอย่างนี้นะคะป้าเสียผู้ใหญ่เสียเครดิต สวัสดีค่ะ ไปพี่ฟาง “ พูดจบเฟย์จูงมือฟางให้รีบเดินหนีไป
 
 
 
 
“แล้วพวกแกคอยดู ยังไงตาป๊อปก็ต้องเป็นของน้องพิม”เพ็ญพักตร์มองไล่หลังเฟย์ฟางและเขื่อนไปด้วยความโมโห
 
 
 
 
 
“เฟย์ พูดแบบนี้ได้ยังไง เค้าเป็นผู้ใหญ่นะ อีกอย่างเค้าก็เป็นแม่ของพิมมันไม่ดีเลย” เมื่อขึ้นมาบนรถฟางก็พูดกับเฟย์ทันที
 
 
 
 
“พี่ฟาง พี่พิมเป็นคู่หมั้นพี่ป๊อปนี่มันคือยังไง พี่ป๊อปคบซ้อนงั้นเหรอ แล้วใครมาก่อนมาหลัง ยังไงพี่ฟาง”เฟย์หันมาซักไซ้พี่สาวของเธอ
 
 
 
 
“เฟย์ เขื่อนว่ามันเป็นเรื่องของคนสองคนนะ เค้าอาจจะมีเหตุผลก็ได้อย่าเพิ่งไปซักฟางสิ่ ถามไปพี่สาวเราจะสบายใจขึ้นมั้ย” เขื่อนพูด
 
 
 
 
“เรื่องแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้นะ พี่ป๊อปนี่มองก็แลเป็นคนดีไหงกลายเป็นคนจับปลาสองมือไปได้ คนแบบนี้เฟย์เกลียดที่สุดเลย” เฟย์นั่งกอดอกไม่พอใจ
 
 
 
 
“เฟย์ ป๊อปเค้าสัญญากับพี่แล้ว พี่เชื่อใจเค้านะว่ายังไงเค้าก็รักพี่” ฟางพูดอย่างมั่นใจ เพราะหลายๆอย่างทำให้เค้าเชื่อว่าป๊อปจะไม่กลับไปทำอีก ถึงแม้ว่ามันจะต้องใช้เวลาฟื้นฟูจิตใจตัวเองมากก็เถอะ
 
 
 
 
 
“ถ้าพี่ฟางพูดแบบนี้เฟย์ก็ตามนั้น พี่ป๊อปคงเป็นลูกผู้ชายพอ ใช่มั้ยพี่เขื่อน! ใช่มั้ยไอ้กบน้อย!! เรียกไม่ได้ยินไง๊”เฟย์เอื้อมไปบิดหูเขื่อนที่กำลังขับรถอยู่
 
 
 
 
“โอ้ยยยย ใช่ๆๆ ปล่อยได้แล้วขับรถต้องใช้สมาธินะ ยัยแสบบบ” เขื่อนร้องขึ้น
 
 
 
 
 
“ก็ทำเป็นไม่ได้ยินทำไมหล่ะห๊ะ นิสัยไม่ดี จะงอนให้” เฟย์ส่งสายตาหงุดหงิดไปให้เขื่อน
 
 
 
 
“โอ้ยย เงียบๆ พอๆ เรานี่เอาแต่ใจใหญ่แล้วนะเฟย์เย่” ฟางมองทั้งคู่และอดยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของทั้งสองคน
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง ตื่นได้แล้วถึงบ้านแล้ว นั่งรถทีไรเป็นหลับตลอดเลยนะ”เฟย์ปลุกยัยพี่สาวจอมขี้เซาที่หลับอีกแล้ว
 
 
 
 
 
“อื้อๆ หลับนิดหน่อยหน่า ง่วงนี่นา”ฟางขยี้ตาเล็กน้อยแล้วลงจากรถ
 
 
 
 
 
“อ้าว รถใครมาเต็มบ้านเลยพี่ฟาง”เฟย์ลงจากรถตามแล้วมองรถที่จอดอยู่ในบ้านเธอ
 
 
 
 
“พ้อย จินนี่ โทโมะงัย ไปเถอะ”ฟางเดินนำเข้าบ้านไป
 
 
 
 
“โห เป็นผู้ชายแท้ๆกลับทำอาหารเก่งเนอะคุณ อยู่บ้านทำบ่อยเหรอลูก”เสียงที่คุ้นเคยเสียงหนึ่งดังขึ้นมาในครัว ฟางจึงเดินเข้าไป แล้วก็พบว่าพ่อแม่ของเธอกำลังทำอาหารอยู่กับโทโมะนั่นเอง
 
 
 
 
“ครับ ผมชอบช่วยคุณแม่ทำอยู่บ่อยๆหน่ะครับ คุณแม่ผมค่อนข้างชอบอาหารไทย แต่เมนูนี้ผมก็ยังไม่เคยลองทำเลยนะครับ” โทโมะตอบยิ้มๆ วันนี้โทโมะ จินนี่และพ้อย ตั้งใจมาจัดปาร์ตี้เล็กๆที่บ้านของฟางเพื่อนเป็นการต้อนรับเฟย์ โทโมะค่อนข้างสนิทกับพ่อแม่ของฟางได้เร็ว เนื่องจากพ่อของโทโมะเป็นรัฐมนตรีที่สนิทกับพ่อและแม่ของฟาง โดยที่ฟางไม่รุ้มาก่อน
 
 
 
 
 
“ดีเลยลูก จะได้เอาไปฝากคุณพ่อคุณแม่ด้วยเนอะ อ้าวน้องฟาง มาพอดีเลย รู้จักกับโทโมะก็ไม่บอกพ่อกับแม่ วันนี้พ่อลงมือเข้าครัวทำไก่อบให้เลยนะเนี่ย” วีณุกูลพูดเมื่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามา
 
 
 
 
“มาค่ะ น้องฟางช่วย”ฟางเดินเข้าไปช่วยมารดาของตน แต่ทว่า
 
 
 
 
 
“น้องฟางไปกับโทโมะไปช่วยกันทำบาร์บีคิวดีกว่าลูก เดี๋ยวทางนี้พ่อกับแม่จัดการเองป่ะๆ” ทรงพลดึงแขนลูกสาวและโทโมะให้ไปนั่งทำบาร์บีคิวด้วยกันที่ครัวเล็กสองคน โดยที่ฟางและโทโมะเดินตามไปอย่างงงๆ
 
 
 
 
 
“ฝากด้วยนะโทโมะ น้องฟางเป็นคนซุ่มซ่ามไม่ค่อยระวังเท่าไหร่” ทรงพลจับบ่าโทโมะเป็นเชิงฝากฟางไว้
 
 
 
 
 
“ครับผม” โทโมะหันไปยิ้มให้ทรงพล ก่อนที่ทรงพลจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
“คุณพ่อคุณแม่ คิดถึงหนูมั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เฟย์กลับมาแล้วน้า” เฟย์วิ่งไปกอดบิดามาดาของเธอด้วยความคิดถึง
 
 
 
 
 
“แม่กับพ่อก็คิดถึงหนูที่สุดเลย นี่พ่อเค้าลงมือเข้าครัวเองเลยนะ ลูกสาวกลับมาทั้งที ใช่มั้ยคุณ”วีณุกูลกอดลูกสาวที่ห่างหายไม่เจอหน้ากันเป็นเวลานาน โดยทรงพลก็เดินมากอดลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนคนนี้อีกคน
 
 
 
 
“มีอะไรทานบ้างคะเนี่ย ให้เฟย์ช่วยมั้ย” เฟย์พูด
 
 
 
 
“ช่วยอะไรดี ช่วยอยู่นิ่งๆดีกว่าเราหน่ะซนเหมือนลิงใช่มั้ยเขื่อน เบื่อยัยตัวแสบนี่บ้างมั้ย” ทรงพลยีผมลูกสาวตัวแสบ เฟย์เข้าครัวทีไรเป้นต้องวุ่นวายทุกที
 
 
 
 
 
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ฮ่าๆ เฟย์ไม่หน้าเบื่อหรอกครับสร้างสีสันในชีวิตดี” เขื่อนไหว้ผู้ใหญ่สองคนอย่างนอบน้อม
 
 
 
 
 
“ง่ะ คุณพ่อคุณแม่เผาเฟย์ต่อหน้าไอ้กบอีกแล้ว เฟย์งอน ไอ้กบไปช่วยพี่ฟางกัน”เฟย์เดินไปดึงแขนเขื่อนให้ไปที่ครัวเล็ก
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวจะตีให้นะน้องเฟย์ ไปเรียกพี่เค้าไอ้กบได้งัย เค้าโตกว่าเรานะ แล้วพี่ฟางเค้ามีพี่โทโมะช่วยอยู่แล้วเราไม่ต้องยุ่งเลย ไปช่วยหนูจินนี่ หนูพลอยจัดโต๊ะข้างนอกดีกว่า”ทรงพลรีบเดินไปดึงแขนเฟย์เพื่อไม่ให้ไปขัดจังหวะโทโมะและฟาง
 
 
 
 
 
“อ๊ะ เดี๋ยวๆนะคะคุณพ่อ อย่างคุณพ่อเนี่ยเคยปล่อยให้พี่ฟางอยู่กับหนุ่มๆขนาดกับพี่ป๊อปยังแทบไม่ปล่อยเลย”เฟย์กอดอกจับผิดบิดาของเธอ
 
 
 
 
“ก็เปล่า ไปได้แล้วๆ ยัยตัวแสบ” ทรงพลดันไหล่ลูกสาวของเธอให้ไปข้างนอก
 
 
 
 
“เฟย์รู้น้าว่าคุณพ่อจะจับคู่ให้พี่ฟาง ให้เฟย์ช่วยม๊า” เฟย์กอดแขนบิดา พลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่บิดาของตน
 
 
 
 
 
“หืม เราเนี่ยนะจะช่วย นึกยังไงกัน” ทรงพลมองลูกสาวที่กอดแขนอ้อนอย่างแปลกใจ
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ เฟย์มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเค้าเป็นคนดี เฟย์เต็มใจช่วย เดี๋ยวเฟย์จัดให้ ตอนนี้พี่ป๊อปก็ไปปารีส สบายยยเชียวหล่ะ” เฟย์ยักคิ้วให้บิดาของตนอย่างมีแผน
 
 
 
 
“ฮ่าๆ ไว้เฟย์จะบอกแผน ความลับของเรา เดี๋ยวคนอื่นเอาไปบอกเพื่อนของเค้าหล่ะแย่เลย” เฟย์เหลือบไปมองเขื่อนที่ตั้งใจฟังเป็นพิเศษ
 
 
 
 
“ฮ่าๆๆๆๆ น้องเฟย์นี่รู้ใจพ่อจริงๆ ไว้คุยกันลูก”พูดจบทรงพลก็เดินเข้าครัวไปอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
 
“นี่ยัยตัวแสบ! ฟางมีป๊อปแล้วเราจะไปสร้างความร้าวฉานให้เค้าทำไมมมม” เขื่อนดีดหูเฟย์แรงๆหนึ่งที
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด ไอ้กบเจ็บนะ ก็ทำไมหล่ะพี่ป๊อปยังมีนังพี่พิมเลยทำไมเฟย์จะเชียร์ให้พี่ฟางคู่กับพี่โมะไม่ได้”เฟย์กอดอก
 
 
 
 
“แต่มันจะยิ่งยุ่งยาก”เขื่อนพูด
 
 
 
 
“แต่ว่ามันจะทำให้ลงตัวทุกคู่นะ ตัวเองของเค้าจะได้ไม่ลำบากใจด้วยงัยเนอะๆๆๆ ลงตัวไม่มีใครเจ็บ ตัวเองจะได้ไม่ต้องปวดหัว”เฟย์กอดแขนอ้อนเขื่อน
 
 
 
 
“โอ๋ๆ เป็นห่วงเค้าหรอกเหรอ จะเชื่อได้มั้ยยัยแสบอย่างเฟย์เนี่ย หืมม” เขื่อนกอดเอวเฟย์และมองอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
“ก็ไม่รู้สินะ น่าสนุกดีออก ไปช่วยพี่พลอยกับพี่จินนี่กันเถอะ” พูดจบเฟย์ก็ดึงแขนเขื่อนไปในสวนเพื่อช่วยเฟย์กับพ้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะมานานหรือยัง ไม่เห็นบอกกันก่อนเลย” ฟางที่นั่งหมักหมูอยู่ก็ถามโทโมะขึ้น
 
 
 
 
“ก็กะมาเซอร์ไพรส์งัย เป็นงัยบ้างโอเคขึ้นหรือยัง” โทโมะตอบ
 
 
 
 
“โอเคขึ้นแล้ว ตอนนี้ฟางกลับไปดีกับป๊อปแล้วนะ” หารู้ไม่ว่าสิ้นประโยคนั้นกลับเหมือนประโยคที่กรีดใจคนที่แอบรักอย่างเค้าอย่างที่เธอไม่รู้ตัว
 
 
 
 
 
 
 
***เรื่อยๆเฉื่อยๆไปก่อน ฟางมาดีกับป๊อปรอบนี้ บอกเลยอะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม ยิ่งตัวแสบอย่างเฟย์ย้ายค่ายไปช่วยฝั่งโทโมะ แล้วป๊อปจะทำยังไงน้าไกลกันแล้วด้วย ตอนหน้าป๊อปจะเจอกับใครที่ปารีส อยากอ่านเม้นโหวตนะคะ จุ๊บ***
X