ทางแยกหัวใจ

“น้องพิม เก็บของเสร็จหรือยังลูก จะได้ไปบ้านคุณนริศกัน พรุ่งนี้หนูจะได้ไปพร้อมตาป๊อปเลย” เพ็ญพักตร์เดินเข้ามาในห้องของลูกสาวที่กำลังเก็บของเตรียมตัวไปปารีสในวันพรุ่งนี้

 

 

 

 

“เราไปกันเองไม่ได้เหรอคะคุณแม่ ทำไมต้องให้ไปกับป๊อปด้วยหล่ะคะ” พิมซึมลงทันทีที่คิดถึงเรื่องป๊อปและเธอ หลังจากวันนั้นมาเธอก็ถูกป๊อปบล็อกไลน์ และไม่มีการติดต่อใดๆทั้งสิ้นระหว่างเธอและเค้า

 

 

 

 

“ก็ไหนๆหนูจะไปด้วยกันแล้วงัยลูก ก็ไม่เห็นแปลกนี่ ทำไมเหรอน้องพิมมีอะไรหรือเปล่า” เพ็ญพักตร์เดินเข้าไปนั่งข้างๆลูกสาวที่กำลังซึมอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

“ป่าวหรอกค่ะคุณแม่ กลับมาก็หมั้นตามนั้นแหละค่ะ แฮ่ๆ” พิมหันไปกอดผู้เป็นมารดาของเธอ เพราะเธอไม่อยากให้ปัญหาของเธอไปทำให้แม่ของเธอต้องคิดมาก

 

 

 

 

“โอเคๆ งั้นเราไปเจอพวกเค้าที่สนามบินก็ได้เนอะลูก ไหนๆก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้วใช่มั้ย” เพ็ญพักตร์ลูบหัวลูกสาวของเธอด้วยความเอ็นดู ทำไมเธอจะมองไม่ออกว่าลูกสาวของเธอกำลังมีเรื่องไม่สบายใจอยู่

 

 

 

 

“ใช่แล้วค่ะคุณแม่ คืนนี้คุณแม่นอนกับน้องพิมนะคะ จะห่างกันตั้งสามเดือนแหนะ น้องพิมต้องคิดถึงคุณแม่แน่ๆเลย” พิมนอนตักแม่ของเธอพลางชวนแม่ของเธอคุยเรื่องราวทั่วไปเพื่อให้ลืมเรื่องของเธอกับป๊อป

 

 

 

 

 

 

 

“กลับดีๆนะป๊อป เล่นซะดึกเลยไม่รู้จะคุยอะไรนักหนา เดี๋ยวพรุ่งนี้ตัวเองก็ต้องไปปารีสแล้วของเก็บหรือยังก็ไม่รู้” ฟางพูดขึ้นเมื่อป๊อปมาส่งเธอที่บ้าน

 

 

 

 

“โหย เก็บแล้วไม่ต้องใช้อะไรมากหรอกหน่า พี่กี้กับแม่ก็ช่วยกันจัดแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก ขอเข้าไปไหว้คุณพ่อคุณแม่หน่อยสิ่” ป๊อปพูดพลางชะเง้อมองเข้าไปในบ้านฟาง

 

 

 

 

“ไม่เอาแล้วป๊อป สี่ทุ่มกว่าแล้ว ข้าวก็ไปทานด้วยแล้ว คุยก็คุยด้วยตั้งเยอะกลับไปพักผ่อนเลย” ฟางผละป๊อปออกให้กลับไปที่รถ

 

 

 

 

“พี่ฟางงงงงงงง กลับมาแล้วเหรอ ทิ้งเฟย์อ๊า น้องสาวกลับมาแท้ๆ กับพี่ป๊อปจะไปเที่ยวตอนไหนก็ได้เชอะ “ เฟย์รีบเดินออกมาจากบ้านทันทีที่เห็นฟางกลับมา

 

 

 

 

“แหม ก็เห็นว่ามีคนดูแลลลล แล้วนี่เพิ่งแยกกับเขื่อนตอนไหน อย่าคิดง่าพี่ไม่รู้นะยัยเฟย์เย้” ฟางเดินเข้าไปหยิกแขนเฟย์พร้อมหยอกกลับที่เธอเข้ามาต่อว่าอย่างอดไม่ได้

 

 

 

 

“ให้ฟางอยู่กับพี่อ่ะถูกแล้วเฟย์ พรุ่งนี้พี่ก็ไปปารีสแล้ว” ป๊อปพูดแล้วยิ้มให้เฟย์

 

 

 

 

“ห๊ะ ปารีสเหรอ เจ๋งงง ชิงทุนได้ใช่ม๊า พี่ฟางก็สอบชิงทุนได้ไปเยอรมันนี่นา นี่งัยๆไปสวีทกิ๊บกิ๊วกันที่ยุโรบ ถ่ายรูปไว้เผื่อ pre wedding ไปเลย พี่ป๊อปกลับมาก็แต่งเลย”เฟย์กระแซะไหล่พี่สาวของเธอ

 

 

 

 

“นั่นสิเนอะเฟย์ แต่งเลย ดีมั้ยฟาง แต่เดี๋ยวฟางชิงทุนได้ไปเยอรมันจริงเหรอ ดีสิไปเจอกันที่โน่นก็ได้ มีเวลาเที่ยวแน่นอน” ป๊อปช่วยเฟย์แซวอีกแรง

 

 

 

 

“ดูก่อนอ่า แค่ลองสอบเล่นๆ ไม่เอาไม่คุยด้วยแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะป๊อป กลับได้แล้ว” ฟางดึงแขนป๊อปให้ขึ้นรถไป

 

 

 

 

“โอเคๆ เดี๋ยวฟางจะตามป๊อปไปว่าแต่ให้ป๊อปมารับมั้ยไปพร้อมกัน” ป๊อปขึ้นรถก็ลดกระจกลงถามฟาง

 

 

 

 

“ไม่ต้องเลย ไปเจอกันที่โน่นแหละ กลับดีๆน้า” ฟางโบกมือลาป๊อป และมองจนรถของเค้าลับตาไปถึงค่อยเข้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วครับบบบบ” ป๊อปเดินเข้าบ้าน แล้วเห็นมารดาของตัวเองนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นเหมือนทุกวันก็เดินเข้าไปกอดอ้อนทันที

 

 

 

 

“ไปไหนมาหืมเรา ไปพรุ่งนี้นะ ไม่ใช่เดือนหน้า ยังมีอารมณ์ไปลั้นลาอีกตาป๊อป ปล่อยให้พี่กี้จัดของคนเดียวใช้ได้ที่ไหน” ภานิณีอดบ่นเจ้าลูกชายตัวแสบไม่ได้ที่ทิ้งภาระไว้ให้พี่สาวของตนเอง

 

 

 

 

“โอ้ย แม่ครับก็พี่กี้อาสาป๊อปเองนี่นา พรุ่งนี้ป๊อปจะไปปารีสแล้ว คิดไปคิดมาไม่อยากไปเลยอ่ะครับแม่”ป๊อปกอดอ้อนแม่ตัวเอง

 

 

 

 

“ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ โตแล้วน้า ไปแล้วจะสนุกเชื่อแม่สิ่ ยิ่งมีหนูพิมด้วยล่ะก็”ภานิณีแซวลูกชาย

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะครับแม่ เบื่อจะแย่แล้ว”ป๊อปหยิบรูบิคขึ้นมาหมุนเล่น

 

 

 

 

“ได้งัยกันเบื่ออะไร กลับมาก็จะแต่งงานกันแล้วนะ มีปัญหาอะไรกันก็เคลียร์กันดีๆสิ่ลูก” ภานิณีถามลูกชายที่บิดรูบิคไม่สนใจ เวลาที่ป๊อปไม่พอใจหรือหลีกเลี่ยงก็มักจะหยิบรูบิคขึ้นมาบิดไม่สนใจคำถามทุกที

 

 

 

 

“นี่ เจ้าป๊อปเดี๋ยวพ่อก็ให้แม่ทิ้งมันซะเลยไอ้รูบิคเนี่ย หมุนมันอยู่ได้ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่อยากแต่งก็บอกแม่เค้าไป โตๆแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ ตรงๆแมนๆ “ นริศที่เพิ่งเลิกงานก็เดินเข้ามาหาภรรยาและลูกชายที่ห้องนั่งเล่น

 

 

 

 

“ใช่ครับพ่อ ป๊อปไม่อยากแต่ง ป๊อปไปนอนก่อนนะครับ ฝันดีครับ”ป๊อปพูดจบก็ลุกจากตักมารดาแล้วขึ้นห้องไป

 

 

 

 

“ได้งัยตาป๊อป แม่หมั้นหมายไว้แล้ว กลับมาคุยให้รู้เรื่องเลยน้า”ภานิณีตะโกนไล่หลังลูกชายตัวดีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมา ณ Suwannaphum Airport

 

 

 

 

“มองหาอะไรป๊อป” ปุ๊กกี้ถามป๊อปที่เอาแต่ชะเง้อคอมองหาใครสักคนมือก็ยังไม่วายกดโทรศัพท์

 

 

 

 

“แฟนอ่ะพี่กี้” ป๊อปยังคงกดโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

“นั่นไงน้องพิม” ปุ๊กกี้ชี้พิมและครอบครัวที่กำลังเดินมาทางนี้

 

 

 

 

“ฮัลโหลฟาง อยู่ไหนแล้วอ่า ป๊อปรออยู่เนี่ย รีบมานะ” ป๊อปกดวางสายไป “ฟางต่างหากพี่กี้แฟนป๊อปอ่ะ” ว่าแล้วป๊อปก็เดินหนีไปนั่งคนเดียว

 

 

 

 

“เอ้า ไอ้นี่ “ปุ๊กกี้เดินตามน้องชายไปอย่างงงๆ

 

 

 

 

 

 

“น้องพิม ทำไมตาป๊อปไม่เห็นมาสวัสดีแม่เลย เห็นแล้วก็เดินหนีอะไรเนี่ย” เพ็ญพักตร์หันมาถามลูกสาวที่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน

 

 

 

 

“อ้าว คุณน้องมาส่งน้องพิมเหรอคะ”ภานิณีเดินมาทักเพ็ญพักตร์และลูกสาว

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะคุณป้า” พิมยกมือไหว้

 

 

 

 

“ตาป๊อปอยู่ตรงโน้นหน่ะลูกไปหาสิ”ภานิณีพูด

 

 

 

 

“ค่ะคุณป้า งั้นพิมไปก่อนนะคะแม่ ถือโอกาสลาคุณป้าด้วยเลยแล้วกัน อีกไม่กี่นาทีเครื่องก็จะขึ้นแล้วด้วย”พิมยกมือไหว้แล้วเดินไปกอดมารดาของตน

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปปปปป มาแล้วว” เสียงใสๆดังลั่นสนานบิน ใบของหญิงสาวเต็มไปด้วยเหงื่อ ก็แหงหล่ะสิ เธอเล่นวิ่งมาตั้งแต่รถไม่จอดดีเลย

 

 

 

 

“ฟาง ทำไมเพิ่งมาป๊อปรอแทบแย่” ป๊อปวิ่งไปกอดแฟนสาวที่เพิ่งมาถึง

 

 

 

 

 

“ขอโทษทีนะรถติดมากๆเลยอ่า ฟางรีบสุดๆแล้วนะ”ฟางกอดตอบป๊อปแน่น

 

 

 

 

“อีกไม่นานเครื่องจะออกแล้ว ป๊อปดีใจนะที่ฟางมาทัน รอป๊อปนะฟาง” ป๊อปกอดฟางแน่นขึ้น เค้ารู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูกที่จะต้องห่างกับเธอ

 

 

 

 

“ตั้งใจเรียนนะป๊อป ไม่ต้องห่วงฟาง ฟางรักป๊อปนะ ฟางจะรอฟางสัญญา” ฟางกอดป๊อปแล้วปล่อยโฮออกมา

 

 

 

 

“ป๊อปจะไม่ทำให้ฟางผิดหวัง เชื่อใจป๊อป รอป๊อปนะคนดี ป๊อปรักฟางนะครับ” ป๊อปก้มลงจูบหัวฟางแล้วเช็ดน้ำตาให้

 

 

 

 

“ไม่อยากให้ไปเลยป๊อป ดูแลตัวเองนะฟางจะรอ ฮึกๆ ” ฟางพูดไปสะอื้นไป

 

 

 

 

 

“อะไรๆว่าแต่ป๊อปขี้แย ฟางก็ไปเรียนเยอรมันสิ ป๊อปจะแวะไปหาฟางบ่อยๆ” ป๊อปเช็ดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด

 

 

 

 

 

“คิดดูก่อน นี่เสื้อกันหนาวถักไว้ให้ตั้งนานแล้ว ใส่ด้วยนะที่โน่นมันหนาวแต่ถ้าใส่ไม่ได้ก็ลดพุงด้วยรู้เปล่า”ฟางต่อยท้องป๊อปเบาๆ แล้วแค่นหัวเราะออกมา

 

 

 

 

“โอเคๆ ป๊อปต้องไปแล้วแหละ รอป๊อปนะฟาง ป๊อปจะกลับมาชดเชยทุกๆอย่างที่เคยพลาดไป ถึงแล้วป๊อปจะ facetime หานะ” ป๊อปดึงฟางมากอดอีกครั้ง

 

 

 

 

“ฮึกๆ โชคดีนะป๊อป ฟางจะรอ”ฟางกอดตอบป๊อปแน่นๆ

 

 

 

 

 

“ตาป๊อปได้เวลาแล้ว ไปได้แล้วลูก ฝากน้องพิมด้วยนะลูก” เพ็ญพักตร์จูงพิมมาขัดโหมดหวานของทั้งคู่ แม่นี่เป็นใคร ไม่รู้หรืองัยว่าป๊อปเป็นคู่หมั้นลูกสาวหล่อน

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณน้า”ป๊อปไหว้เพ็ญพักตร์อย่างนอบน้อม แล้วหันไปล่ำลาภานิณีและแฟนสาว “ป๊อปไปก่อนนะฟาง” ป๊อปกอดฟางอีกครั้ง ฟางได้แต่ยืนนิ่งไม่กอดตอบอะไร เพราะสายตาของเพ็ญพักตร์ที่มองเธอไม่หยุดทำให้เธอรู้สึกประหม่า

 

 

 

 

“ไม่ต้องกลัว ป๊อปไปแล้วฟางก็รีบกลับหล่ะ ป๊อปรักฟางนะ” ป๊อปกระซิบฟางข้างหูเบาๆ แล้วเดินไปหามารดาของตน

 

 

 

 

“แม่ครับป๊อปไปแล้วนะ ป๊อปรู้ว่าแม่งงๆ เดี๋ยวป๊อปจะอธิบายให้ฟัง รักแม่นะครับ ถึงแล้วจะติดต่อมาทันที” ป๊อปหอมแก้มซ้ายแก้มขวาแล้วกอดลามารดา

 

 

 

 

“เดินทางปลอดภัยนะลูก เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน พ่อเค้าฝากนาฬิกามาให้ต้อนรับขวัญนักเรียนนอก สู้ๆนะลูก”ภานิณีกอดลูกชายและมอบนาฬิกาที่ผู้เป็นพ่อได้ฝากไว้ให้

 

 

 

 

 

“ดูแลตัวเองด้วยนะแก ถึงแล้วยังไงบอกด้วย ปรึกษาพี่ได้ตลอดนะ”ปุ๊กกี้เดินไปกอดแม่และน้องชายตัวเอง ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆ

 

 

 

 

 

“ไปกันเถอะป๊อป น้องพิมป่ะๆ น้าเดินไปส่ง” เพ็ญพักตร์จูงพิมผ่านหน้าฟางไป ป๊อปก็เดินตามไปอย่างขัดไม่ได้

 

 

 

 

“รอป๊อปนะฟาง” ป๊อปโบกมือลาแล้วตะโกนขึ้นก่อนแล้วรีบวิ่งตามเพื่อนไปๆจนลับสายตาของฟาง ฟางได้แต่ยืนร้องไห้ที่ต้องจากกับป๊อปไป นี่คงเป็นอีกบทพิสูจน์สำคัญว่าระยะทางและความห่างจะทำให้เธอและป๊อปรักกันน้อยลงมั้ย

 

 

 

 

“แม่หนู เธอเป็นอะไรกับตาป๊อปเหรอ”หลังจากที่ป๊อปไปเพ็ญพักตร์ก็เดินเข้ามาหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

***ตัดฉับๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ เรื่องนี้ไม่ดราม่าแต่เรื่อยๆ วุ่นวาย กุ๊กกิ๊กก็มี ช็อคๆก็มี ดราม่านิดหน่อย แฮ่ ตอนหน้าเจอกันว่าแม่พิมจะทำอะไรฟางน้า แล้วโทโมะจะทำยังไงเมื่อรู้ว่าฟางคืนดีกับป๊อปแล้ว ไหนจะจินนี่ พ้อยอีก เยอะแยะมากมาย เม้นโหวตกันเยอะๆน้าจุ๊บ***
ปล.อยากทราบว่าเว็บนี้มีการแฮคแกล้งลบฟิคกันด้วยเหรอคะ มันแฮคง่ายมากขนาดนั้นเลยเหรอ จะได้หาช่องทางไปเล่นเว็บอื่น รู้สึกแย่และเฟลมาก กับพล็อตเรื่องที่คิดมาแทบตาย วางตัวละครและทุกอย่างดีมากๆสำหรับเรื่อง memory of love ความรักสีจาง ที่แต่งร่วมกับ beamtanpizza แต่โดนแฮคโดนลบคืออะไรคะ งง จะลงตอนสองอีกทีแต่พี่เค้าบอกว่าโดนแฮคโดนลบ คือไรอ่ะงง ใครเคยโดนรบกวนช่วยตอบทีนะคะ เพราะเราค่อนข้าง งง ว่า มันแฮคลบง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ฝากด้วยค่ะ ^^

X