ทางแยกหัวใจ

     "กรี๊ดดดดด ใครอ่ะเกิดอะไรขึ้น" ฟางเดินถอยหลังด้วยความหวาดกลัวจนไปชนเข้ากับร่างสูงที่อยู่ข้างหลังเธอ

     "สุขสันต์วันครบรอบนะครับ"ร่างสูงก้มกระซิบเบาๆลงข้างหูฟาง แล้วไฟในร้านก็สว่างขึ้น ในร้านรายรอบไปด้วยกุหลาบสีขาว และกลีบกุหลาบที่โปรยลงมาท่ามกลางเค้าและเธอ

     "ป๊อปเล่นอะไร ฟางตกใจหมดเลย ป๊อปก็รู้ว่าฟางกลัวความมืดแค่ไหน"ฟางพูดน้ำตาคลอและหยิกแขนชายหนุ่ม

     "โอ้ยๆ โอ๋ ป๊อปขอโทษน้า ก็แค่อยากเซอไพรซ์วันเฉยๆ 5 ปีทั้งทีน้าจะธรรมดาได้งัย ดูทำหน้าสิยัยกระต่ายน้อยเอ้ย หลับตาก่อนเร็วๆ ป๊อปมีอะไรจะให้" ป๊อปจับหน้าฟางเบาๆ

     "ก็ได้ๆ อย่าแกล้งฟางนะ อะไรอ่า"ฟางหลับตาลงด้วยความสงสัย 

ชายหนุ่มอมยิ้มเล็กน้อยและใส่สร้อยลูกกุญแจรูปหัวใจให้ฟาง และก้มจูบลงเบาๆ

     "ฟางจะเป็นเจ้าของหัวใจของป๊อปคนเดียวนะ"ป๊อปพูดพลางชูสร้อยแม่กุญแจที่ตัวเองสวมอยู่

     "ป๊อป พูดแล้วห้ามคืนคำนะ ฟางรักป๊อปมากนะ" ฟางพูดพรางน้ำตาไหลด้วยความดีใจ

     "ขี้แยอีกแล้วยัยกระต่ายน้อย ให้เขินน้าไม่ใช่ให้ร้องไห้ ไม่ต้องร้องเลยแล้วไหนของป๊อปหล่ะ อย่าบอกนะว่าลืม" ป๊อปพูดแล้วยีผมฟางด้วยความเอ็นดู

     "บ้าเหรอ ใครจะกล้าลืมหล่ะ นี่งัย ไม่รู้ว่าจะถูกใจเท่าตัวเก่าหรือเปล่า แต่ฟางตั้งใจเลือกให้เลยน้า" ฟางส่งกีตาร์ตัวสวยให้ป๊อปด้วยความตื่นเต้นว่าแฟนหนุ่มจะถูกใจหรือเปล่า

     "ต้องถูกใจอยู่แล้ว แฟนซื้อให้ป๊อปก็ชอบหมดแหละ ขอบใจมากนะครับ" ป๊อปพูดแล้วหอมแก้มฟาง

     "ซื้อให้แล้ว ต้องเล่นให้ฟางฟัง เล่นให้ฟางฟังหน่อยสิ น้าๆๆๆ" ฟางเกาะแขนอ้อนให้ป๊อปปี้เล่นกีตาร์

     "ฮ่าๆๆๆ ได้สิ ชอบทำตัวเป็นเด็กอยู่เรื่อย อยู่ปีสี่แล้วน้ายัยกระต่ายน้อยลืมหรืองัยเรา มาๆ" ป๊อปจูงมือฟางไปนั่งที่ที่เค้าเตรียมไว้

     "โห ป๊อปลงทุนไปมั้ยเนี่ย ถึงขั้นปิดร้านเลี้ยงเลยเหรอ ท่าทางจะแพงน่าดู" ฟางมองสวนกุหลาบสีขาวที่เธอชอบรอบๆร้านด้วยความดีใจ

     "ไม่รักไม่ทำให้หรอกหน่า จะฟังได้ยังครับยัยกระต่ายน้อย หรือว่า...อยากจะให้ป๊อปจูบต่อ หืม" ป๊อปแซวจนฟางหน้าแดง

     "ป๊อปปี้! อีกแล้วน้า ชอบแกล้งกันอยู่เรื่อย มาๆฟังเพลงดีกว่าคิดแต่ฉวยโอกาสตลอดเลย" ฟางอมยิ้มแล้วก้มหน้าด้วยความเขิน

ชายหนุ่มเริ่มเล่นกีตาร์ แล้วสบตาแฟนสาวด้วยสายตารักใคร่ และตั้งใจร้องเพลงที่เค้าเคยให้กับเธอ

     "ขอบคุณสรวงสวรรค์ให้เราได้เจอะกัน ขอบคุณคนๆนั้นที่ทำให้ฉันได้พบเธอ ขอบคุณทุกเรื่องราว ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ...เธอ...สุดที่รัก" ป๊อปและฟางสบตากันพรางนึกถึงวันแรกที่เค้าและเธอตกลงเป็นแฟนกัน นี่ก็นานแล้วสินะที่เค้าคบกับเธอ

     "ป๊อป ฟางถามอะไรหน่อยได้มั้ย" ฟางพูด ทำให้ชายหนุ่มหยุดเล่นกีตาร์

     "ไหนๆว่ามาสิคะ จะบอกรักป๊อปเหรอ กิ๊วๆ รู้แล้วหน่าว่ารักอ่า" ป๊อปวางกีตาร์ลงแล้วโอบเอวให้ฟางมาอยู่ในอ้อมกอดเค้า

     "ฟางไม่ได้อยากทำให้เสียบรรยากาศนะ แต่ฟางแค่อยากได้รับความมั่นใจมากขึ้นเฉยๆ" ฟางพูดด้วยน้ำเสียจริงจัง

     "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำหน้าจริงจังซะป๊อปตกใจหมดเลย" ป๊อปมองหน้าฟางอย่างงงๆ เพราะฟางทำหน้าจริงจังทีไรต้องทำให้เค้ากลุ้มใจอยู่เรื่อย

     "เราคบกันมาก็ 5 ปีแล้วนะ ป๊อปเป็นแฟนคนแรกของฟาง ป๊อปทำให้ฟางรู้จักกับความรักว่ามันสวยงามแค่ไหน ฟางจริงจังกับป๊อปมาก แล้วก็คิดว่าป๊อปก็จริงจังกับฟาง เพราะตลอดเวลาที่คบกันมาป๊อปไม่เคยทำให้ฟางเสียใจ จะมีก็แค่เรื่องนั้น..." ฟางพูดพลางคิดถึงอดีตที่เจ็บปวด

     "เฮ้ย ไม่เอาสิวันนี้วันดีๆของเราสองคนนะ อีกอย่างเรื่องนั้นมันก็ตั้งนานแล้วนะฟาง แล้วป๊อปก็ไม่เคยทำให้ฟางเสียใจไม่ใช่เหรอ" ป๊อปกอดพลางลูบหัวฟางเบาๆไม่ให้ร่างบางในอ้อมกอดเค้าคิดมาก

     "เรื่องนั้นฟางไม่คิดอะไรแล้ว เพราะนอกจากนั้นฟางก็ไม่เคยเสียใจเพราะป๊อปอีกอย่างที่ป๊อปเคยสัญญาไว้ แต่เรื่องที่ฟางจะพูดคืออนาคตของเรา ว่าฟางจะเป็นคนที่ป๊อปเลือกที่จะดูแล จะฝากชีวิตหรือแต่งงานด้วยหรือเปล่า ทั้งที่ฟางก็เป็นแค่ลูกสาวข้าราชการธรรมดา แต่ป๊อป...เราต่างกันมากนะเรื่องฐานะ ไม่ใช่ว่าฟางไม่มั่นใจในความรักของเรานะ แต่ฟางกลัวว่า เราเรียนจะเรียนจบแล้ว ป๊อปเคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างหรือเปล่า"ฟางพูดด้วยน้ำเสียจริงจังและจับมือป๊อบไว้แน่น

"ฟางอยากให้ป๊อปพูดตรงๆหรือว่าแค่ส่วนนึง" ป๊อปผละฟางลงจากอ้อมกอดแล้วจับให้หันหน้าเข้าหาตน

     "ฮ่าๆตรงๆสิป๊อป ฟางรับได้สบายมาก"ฟางยิ้มอย่างร่าเริง เพราะคิดว่าคำตอบของแฟนหนุ่มจะต้องเป็นไปตามที่คิดไว้

     "งั้นก็ได้ เอ่อ...ป๊อปว่าเราอยู่กันแบบนี้ก็ดีแล้วนะ เรียนจบป๊อปก็อยากทำงานสร้างอนาคตมากกว่า ป๊อปอยากมีอนาคตที่มั่นคงกับกิจการทางบ้าน เพราะป๊อปเป็นลูกชายคนเดียวและเป็นความหวังของบ้านป๊อป แน่นอนว่าป๊อปคงไม่อยากให้อะไรหลายๆอย่าง แต่ไม่ใช่แค่เรื่องความรักนะ ป๊อปไม่อยากให้มันมาถ่วงชีวิตป๊อป อนาคตป๊อปอ่ะ  ป๊อปเรียนมาแทบตาย ป๊อปจะไม่ยอมให้เรื่องพวกนี้มาหยุดความฝันป๊อปหรอกนะ "ป๊อปพูดอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึกของร่างบาง และทำหน้าจริงจัง จนทำให้ร่างบางช็อคกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของแฟนหนุ่มที่เธอไม่เคยคาดฝันมาก่อนว่าจะพูดประโยคเหล่านี้กับเธอ

นี่เธอคงฝันไปใช่มั้ย...หรือเค้าแค่ล้อเล่นกับเธอ

****มาอัพแล้วยาวไปมั้ย พิมพ์มือหมดเลยน้า พิมพ์สองรอบเลยทีเดียว TT ฟิคเป็นยังไงบ้างสนุกมั้ย พอใช้ได้หรือเปล่า เราพร้อมปรับปรุงนะ คนอ่าน 57 คนแล้วดีใจจังเลย >< ตอนที่1 เราแก้ไขแล้วนะ ไปเม้นกันด้วยเนอะ ไม่เม้นโหวตก็ได้ คนที่เม้นให้เราขอบพระคุณมากๆ ขอเม้นแบบจัดเต็มเลยน้า เราจะได้แก้ไข ฟิคเรื่องนี้ค่อนข้างยาวเราวางแพลนเรื่องไว้แล้ว เพราะฉะนั้นคำวิจารณ์สำคัญมาก ส่วนคนที่ไม่เม้นโหวตให้นิดนึงก็ได้เนอะ ขอบคุณมากๆนะคะ ถ้าไม่สนุกเราก็ไม่อัพแล้ว ><ถือว่าสองตอนนี้เป็นช่วงทดลองเนอะ อัพตอนนี้จะมีใครอ่านมั้ย แหะๆ ฝันดีนะคะ"