ทางแยกหัวใจ

“ฟาง ตื่นได้แล้ว ฟาง”โทโมะสะกิดเพื่อปลุกฟางที่หลับอยู่
 
 
 
“หืม ไม่เอา” ฟางหันหลังหนีซบโซฟาเพื่อหลับต่อ
 
 
 
 
 
“ฟาง ทุ่มนึงแล้วนะ ตื่นมาทานอะไรก่อนเร็วๆ” โทโมะดึงแขนฟาง
 
 
 
 
 
“อื้อ อย่ามายุ่งดิ่จะนอน” ฟางสะบัดแขนออกจากชายหนุ่มที่วุ่นวายกับเธอ
 
 
 
 
 
“ฟางเค้าไม่ชอบให้ใครปลุกตอนหลับหรอก หรือถ้านายยังดื้อปลุกจนฟางตื่นฟางก็จะหงุดหงิด เพราะฟางขี้เซา”มีเสียงนึงดังขึ้นมาข้างหลังของโทโมะและฟาง เมื่อเค้าหันไปดู ก็พบกับคนรักของร่างบางที่หลับใหลอยู่นั่นเอง
 
 
 
 
 
 
“นายเข้ามาได้ยังไง ยังไม่กลับไปอีกเหรอ”โทโมะละจากฟางแล้วหันไปพูดกับป๊อป
 
 
 
 
 
“ฉันมารอเคลียร์กับฟางนานแล้ว แต่เห็นนายยังไม่กลับสักทีก็เลยเข้ามา คงลืมล็อคประตูอีกตามเคย” ป๊อปพูดยิ้มๆอย่างรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับฟางเพื่อเป็นการย้ำเป็นนัยๆกับอีกฝ่ายว่าเค้าคือตัวจริง แล้วรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับฟาง
 
 
 
 
 
“อ๋อ…ครับ ให้ฉันบอกฟางมั้ยว่านายมาหา”โทโมะพูดด้วยสีหน้าเจื่อนๆ สถานการณ์ตอนนี้ที่มีทั้งเค้า ฟาง และป๊อป เค้าก็คงเป็นแค่คนอื่น
 
 
 
 
 
 
“ตอนแรกฉันกะว่าจะมาคุยกับฟาง แต่ฟางหลับอยู่ ฉันอยากขอคุยกับนายแทน สะดวกหรือเปล่า” ป๊อปพูดน้ำเสียงจริงจัง และจ้องหน้าโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“อื้ม ได้สิ แต่ฟางยังหลับอยู่ จะทิ้งฟางให้อยู่คนเดียวงั้นเหรอ”โทโมะมองฟางด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงเพราะเค้าไม่อยากทิ้งเธอ หารู้ไม่ว่าท่าทางห่วงใยฟางของเค้า จะทำให้ใครอีกคนหัวเสียได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
 
 
 
 
 
 
“เหอะ หรือว่านายจะนอนที่นี่?”ป๊อปเดินนำหน้าออกไปให้ไกลจากบริเวณที่ฟางนอนอยู่ เพราะเค้ารู้ตัวว่าเค้าเริ่มควบคุมอาการโมโหไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่แล้ว โทโมะก็เดินตามป๊อปออกมา
 
 
 
 
 
 
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แต่ฟางอยู่คนเดียวมันอันตราย นายก็น่าจะรู้นะ หรือว่าทิ้งฟางให้อยู่คนเดียวจนชิน”โทโมะพูดยั่วอารมณ์ป๊อปเบาๆ จนป๊อปหยุดเดิน
 
 
 
 
 
“ฉันไลน์ไปบอกจินนี่แล้ว จินนี่กำลังมา นายไม่รู้อะไรอย่าพูดจะดีกว่านะ ถ้ารู้ไม่จริง”ป๊อปจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรกัน ทำมามาอยู่ที่นี่กันหมดหล่ะ ป๊อป โทโมะ”จินนี่ที่เพิ่งมาถึง ก็เดินทางเข้ามาขัดจังหวะบทสนทนาที่กำลังดุเดือดของทั้งสองคน
 
 
 
 
 
 
“ฉันฝากฟางด้วยนะ ไม่อยากให้ฟางอยู่บ้านคนเดียว คงจะเหนื่อยเลยหลับสนิทเดี๋ยวฉันอุ้มฟางขึ้นไปบนห้องเอง เธอหาอะไรให้ฟางทานด้วยหล่ะ” ป๊อปเดินเข้าไปอุ้มฟางที่หลับอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่! แกปล่อยเพื่อนฉันเลยนะ ฉันดูแลเองได้เพื่อนฉันเองได้ หรือไม่ก็ให้โทโมะอุ้มปลอดภัยกว่าแกตั้งเยอะ”จินนี่รีบเดินเข้ามาต่อว่า ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวก็หันไปซบอกป๊อปที่กำลังอุ้มเธออยู่อย่างงัวเงียและหลับต่อ ภาพนั้นสร้างความปวดใจให้โทโมะไม่น้อยเลยทีเดียว
 
 
 
 
 
 
 
“เธอจะเสียงดังทำไมไม่เห็นเหรอว่าฟางหลับอยู่ อ่อ แค่นี้ก็คงจะชัดแล้วนะว่าฟางเค้าอยากให้ใครดูแลกันแน่”ป๊อปมองฟางที่ซบเค้าอยู่ก็ยิ้ม แล้วเดินขึ้นห้องนอนฟางไป โทโมะได้แต่มองจนป๊อปขึ้นห้องฟางไป เค้าคงไม่มีสิทธิ์สินะ
 
 
 
 
 
 
“แก โอเคมั้ยวะ”จินนี่เดินไปจับไหล่โทโมะ
 
 
 
 
“ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยหนิ หืม” โทโมะหันมายิ้มให้จินนี่ แล้วเดินออกจากบ้านไป
 
 
 
 
 
 
“ฝันดีนะฟาง ป๊อปรักฟางมากนะ ให้โอกาสป๊อปอีกครั้งนะ แล้วป๊อปจะมาหาฟางใหม่”ป๊อปพูดแล้วก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากสวยของร่างบางที่ยังคงหลับเป็นเจ้าหญิงนิทรา แล้วออกจากห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
“นายทำอะไรเพื่อนฉันหรือเปล่า”จินนี่ที่ยืนกอดอกอยู่ข้างล่าง ก็ตะโกนขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ข่าวว่า มันเป็นเรื่องของคนสองคนนะ ซึ่งเธอ กับมัน ไม่เกี่ยว เธอก็เป็นเพื่อนฉันนะรู้จักกับฉันมาก็ตั้งนาน ทำไมถึงต้องคอยยุแยงให้ฉันกับฟางเลิกกัน ทำไมชอบฉันหรือไง แล้วต้องการให้เพื่อนตัวเองมาเสียบแทนที่ฉันอ่ะเหรอฝันไปเถอะ อ่อๆ ไม่สิ ข่าวใหม่ที่ฉันเพิ่งรู้มา เธอแอบชอบมันไม่ใช่เหรอ ทำแบบนี้ระวังต้องมานั่งน้ำตาตกนะ” ป๊อปพูดแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที
 
 
 
 
 
 
 
“หืมมม แกนี่มันปากเสีย นิสัยไม่ดีไม่เปลี่ยนเลย ฉันไม่น่าช่วยแกจีบฟางเลย ฝากไว้ก่อนเหอะ ไอ้ป๊อป”จินนี่พูดแล้วหยิบหมอนปาไล่หลังไป
 
 
 
 
 
 
 
“นึกว่าจะกลัวจนกลับไปแล้วซะอีก” ป๊อปเห็นโทโมะที่ยืนอยู่หน้าบ้านก็พูดขึ้น“ก็นายบอกเองว่าอยากคุยกับฉัน มีอะไรก็พูดมาสิ่”โทโมะพูด เพราะชักเริ่มไม่สบอารมณ์กับป๊อปเท่าไหร่
 
 
 
 
 
 
“ตรงนี้คงไม่สะดวก ไปสวนสาธารณะในหมู่บ้านจะดีกว่านะ”ป๊อปพูด ก่อนจะเดินขึ้นรถสีดำคันโปรดของเค้าแล้วขับนำไปที่สวนสาธารณะในหมู่บ้านฟาง โดยที่โทโมะขับตามมา
 
 
 
 
 
 
“ฉันอยากเคลียร์แบบแมนๆเลย ว่าแกไม่ได้คิดอะไรกับฟางแค่เพื่อนใช่มั้ย” ป๊อปลงจากรถแล้วตะโกนพูดขึ้น เพราะเค้าเก็บกลั้นอารมณ์ไว้ตั้งแต่ที่บ้านฟางแล้ว ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าที่โทโมะคอยตามติดฟางเพราะอะไร
 
 
 
 
 
 
 
“ฉันกับฟางเป็นแค่เพื่อนกัน นายต้องการอะไรว่ามาเลยดีกว่า”โทโมะมองป๊อปที่ตอนนี้มีท่าทีโมโหอยู่ไม่น้อย
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ฉันกับฟางยังไม่เลยกัน นายอาจจะรู้หรืออาจจะไม่รู้ อย่าพยายามมาทำให้ฟางหวั่นไหว เพราะตอนนี้เธอกำลังอ่อนแอ และฉันกับฟางก็ยังไม่จบกันหวังว่านายคงจะเข้าใจ”ป๊อปพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นคงไม่ได้หรอก เพราะฉันคงไม่ให้นายมาทำร้ายฟางอีก แค่นี้ฟางก็เจ็บมามากพอแล้วนะ แล้วฟางก็บอกไปแล้วนี่ว่าเลิกกับนาย อาจจะมีแค่นายคนเดียวก็ได้นะที่ยังไม่เลิก”โทโมะพูด ทำให้ป๊อปหันมาจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง แต่ก็ยังสงบสติอารมณ์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ฉันอยากแก้ตัว ฉันกับฟางคบกันมานานฉันไม่อยากให้มันจบลง ฉันขอร้อง…”ป๊อปพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ทั้งที่นายเป็นคนทำลายความรักเองกับมืออ่ะนะ ฉันไม่แปลกใจเท่าไหร่เลยที่นายคบซ้ำคบซ้อนทำลายความรู้สึกผู้หญิงสองคนได้อย่างไม่ใยดี นายก็ไม่ต่างอะไรกับผู้ชายเห็นแก่ตัวทั่วไปหรอกหว่ะ ทุเรศ จะพูดแค่นี้ใช่มั้ยวะ ” โทโมะส่ายหน้าอย่างสมเพช ไม่คิดว่าคนอย่างป๊อปจะต้องมาขอร้อง
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ย กูว่า กูพูดกับมึงดีๆแล้วนะ ชอบฟางก็บอกมาสิวะ ว่าชอบ ลูกผู้ชายพอป่าว”ป๊อปที่อดทนไม่ไหว ก็เดินไปผลักไหล่โทโมะจนล้ม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ชอบแต่รัก ทำไมวะ มึงก็แค่คนเห็นแก่ตัว ขี้ขลาด กูเป็นมึงกูไม่กล้ากลับมาหาฟางหรอก” โทโมะยืนขึ้นแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อ่อ แล้วอีกอย่าง กูคงไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปแน่ มึงหมดโอกาสแล้วแหละ แล้วกูจะไม่มีทางปล่อยให้ฟางกลับไปคบกับคนเลวๆอย่างมึงแน่ เพราะกูมั่นใจว่าจะไม่ทำให้ฟางต้องเสียใจแบบมึง!!” โทโมะตะโกนอย่างเด็ดขาด
 
 
 
 
 
 
“มึง อย่าอยู่!” ผลั้ว!!! ป๊อปชกเข้าที่ใบหน้าของโทโมะอย่างจัง จนโทโมะล้มหงายไป ป๊อปง้างมือขึ้นจะชกหน้าโทโมะอีก
 
 
 
 
 
 
 
“เอาสิ! เอาเลย อยากให้ฟางมองมึงแย่กว่านี้ก็เอาสิ่ ต่อยเลย กูจะสู้เพื่อฟางแล้วจะไม่ให้คนอย่างมึงมารังแกฟางอีก”โทโมะตะโกนพูดขัดป๊อปที่กำลังจะชกหน้าเค้าอีก
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ตอนแรกกูก็คิดจะพูดกับมึงดีๆ คิดว่ามึงเป็นคนดี ที่ไหนได้ร้าย ลอบกัด อย่ามายุ่งกับฟางอีก!!!”ป๊อปกระชากคอเสื้อโทโมะแล้วตะคอกใส่
 
 
 
 
 
 
“แล้วใครบอกว่ากูดีหล่ะ คนนี้กูรักจริงแล้วก็จะไม่ปล่อยให้ฟางกลับไปหามึงแน่ ระหว่างที่มึงไปปารีสกับพิม กว่ามึงจะกลับมากูก็คงแต่งงานกับฟางไปแล้วมั้ง เหอะ”โทโมะกระชากคอเสื้อป๊อปแล้วพูดเย้ยใส่
 
 
 
 
 
 
“ไอ้โทโมะ มึง!!” ป๊อปชกหน้าโทโมะไม่ยั้ง โทโมะที่กำลังจะต่อยกลับ เมื่อเค้าหันไปเห็นฟางก็ปล่อยมือจากคอเสื้อป๊อป แล้วปล่อยให้ป๊อปต่อยหน้าเค้าจนหนำใจ
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!”หลังจากที่ฟางตื่นจินนี่ก็บอกว่าป๊อปออกไปกับโทโมะ ก็ร้อนใจรีบมาดู แล้วเธอก็คิดไม่ผิดว่าป๊อปกับโทโมะต้องอยู่ที่นี่ แล้วภาพตรงหน้าที่โทโมะถูกป๊อปชกจนเลือดท่วมก็ทำเอาเธอแทบช็อคจนต้องวิ่งเข้ามาห้าม
 
 
***สวัสดีทุกคน ตอนนี้เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ โทโมะก็แซ่บนะบอกเลย >< ดีใจที่หลายคนชอบนะคะ เรื่องราวเริ่มเข้มข้นแล้ว ชอบก็โหวตหรือเม้นให้ฟิคเราหน่อยนะคะ เป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆ อยากอ่านต่ออย่าลืม เม้น โหวตให้นะคะ สนุกไม่สนุกบอกได้ ^^***
X