ทางแยกหัวใจ

“นี่มันอะไรกันอ่ะป๊อป ทำไมต้องทำขนาดนี้” ฟางวิ่งเข้าไปผลักป๊อปออกจากโทโมะ

 

 

 

 

“ถามมันดูสิฟาง ว่าทำไมป๊อปถึงทำแบบนี้”ป๊อปมองฟางและโทโมะอย่างเจ็บปวด ฟางเข้าไปประคองโทโมะด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

“มีเรื่องอะไรกันอ่ะ”จินนี่มองโทโมะและป๊อปสลับกัน ทั้งคู่ก็ยังเงียบ

 

 

 

“สรุปมีใครจะบอกได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ฟางเช็ดเลือดให้โทโมะแล้วก็ยิ่งโมโหแล้วตะคอกขึ้น

 

 

 

“ป๊อปก็แค่คุยดีๆ..”ป๊อปพูด

 

 

 

 

“ป๊อปเค้าบอกให้โทโมะเลิกยุ่งกับฟาง พอโทโมะตอบว่าไม่ ป๊อปก็ต่อยเลย” โทโมะพูดแทรกป๊อปที่กำลังจะอธิบาย และลุกขึ้นเผชิญหน้ากับป๊อป คำตอบของโทโมะทำให้ป๊อปโมโหไม่น้อย โทโมะต่างหากที่ยั่วโมโหเค้า

 

 

 

 

“แค่นี้ถึงกับต้องทำขนาดนี้เลยเหรอป๊อป ป๊อปไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้คนนั้นคนนี้ไม่มายุ่งกับฟางนะ ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว!!”ฟางประคองโทโมะแล้วพูดขึ้น เพราะนับตั้งแต่วินาทีที่เธอรู้ว่าเค้ากับเพื่อนรักร่วมใจกันหลอกเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเค้ากับเธอก็ยุติแล้ว

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ย ฟางไม่คิดจะฟังป๊อปบ้างเลยเหรอว่าอะไรเป็นอะไร อย่าเพิ่งตัดสินป๊อปได้มั้ย ป๊อปรู้ว่าที่ผ่านมาฟางเจ็บเพราะป๊อปมามาก แต่ฟางช่วยฟังก่อนได้มั้ย ป๊อปจะไปเรียนต่อแล้วนะ”ป๊อปเดินเข้าไปจับมือฟาง อย่างน้อยแค่ได้อธิบายสำหรับเค้ามันก็มากเกินพอแล้วจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะป๊อป ทุกอย่างวันนี้มันก็ชัดมากพอแล้ว เราต่างคนต่างไปเริ่มชีวิตใหม่กันเถอะ ฟางเจ็บมามากพอแล้ว ฟางเจ็บจนไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง ฟางรับมันไม่ทันจริงๆ ฮึก เราเลิกแล้วต่อกันเถอะป๊อป ฟางขอร้อง”ฟางกลั้นน้ำตาไม่ไหวอีกต่อไป เธอชักมือออกจากมือเค้า แล้วเดินถอยหลังออกไป

 

 

 

 

 

 

“ฟาง…ฟังป๊อปก่อน” ป๊อปพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า นี่เค้าต้องเสียเธอไปจริงๆใช่มั้ย

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฉันว่าแกลองฟังมันก่อนก็ได้นะ โทโมะออกมาก่อนเถอะ”จินนี่มองทั้งคู่แล้วก็รู้สึกสงสารจับใจ ทั้งที่ป๊อปทำขนาดนี้เธอก็รู้ แต่เธอก็รู้ดีว่าทั้งสองคนรักกันมากแค่ไหน จินนี่ดึงแขนโทโมะให้ออกมาจากวงสนทนา แต่…

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ไหวก็กลับไปพักเถอะ ฟางเหนื่อยมามากแล้วนะ”โทโมะขืนตัวแล้วแล้วจับไหล่ฟาง ที่กำลังยืนร้องไห้อยู่

 

 

 

 

 

 

“อื้ม” ฟางปาดน้ำตาแล้ว เดินกลับไป โทโมะแอบมองป๊อปแล้วยิ้มออกมา ก่อนจะเดินตามฟางไป

 

 

 

 

 

“ฟาง อาทิตย์นี้ป๊อปจะไปปารีสแล้ว ไฟท์ 11 โมง ป๊อปอยากให้ฟางมาส่งป๊อปนะ” ป๊อปตะโกนขึ้นตามหลังฟาง แต่ฟางก็ยังคงเดินต่อไป ไม่เหลียวหลังกลับมาอีกเลย….

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่ป๊อปแยกกับฟาง เค้าก็ขับรถมาที่คอนโดเขื่อน ที่นี่คงจะเป็นที่สุดท้ายที่เค้าจะพึ่งได้ ทุกอย่างมันมืดไปหมด ฟางเลือกที่จะไม่ฟังเค้าเลยสักนิด แถมตอนนี้มีโทโมะเข้ามาอีก เรื่องทุกอย่างก็ยิ่งแย่ไปใหญ่ ทุกอย่างมันผิดที่เค้าจริงๆ ผิดที่เอาเหตุผลอนาคตบ้าบอ ที่พ่อเค้าบอกมาเป็นข้อจำกัดความรักของเค้าและเธอ ผิดที่เค้าไม่มั่นคงในความรัก ผิดที่เค้าละเลยเธอไป….

 

 

 

 

 

 

“มาแล้วครับบบบบบบ ใจเย็นๆ กดอะไรกันนัก”เขื่อนที่อบขนมอยู่ก็รีบวิ่งมาเปิดประตู

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เขื่อน กูขอนอนด้วยดิ่วะ ไม่ค่อยโอเคหว่ะ”ป๊อปถอนหายใจแล้วเดินเข้าห้องเขื่อนไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องขอแล้วมั้งมึง เดินเข้ามาขนาดนี้แล้ว มาก็ดีมาชิมขนมสูตรใหม่กูมา คุ้กกี้รสความรักของกูกับเฟย์ ฮิ้วววววว” เขื่อนปิดประตูแล้วรีบวิ่งมาเกาะไหล่ป๊อป

 

 

 

 

 

 

 

“เออ เอามาสิมาเอาแบบที่กินแล้วตายไปเอามาเลย มึงนี่ก็นะ เล่นอะไรมองหน้ากูด้วยดิ๊ กูกำลังจะตายแล้ว” ป๊อปทิ้งตัวลงโซฟางอย่างหมดแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องดีๆไม่เคยมา มีปัญหามาทุกทีสิมึง เฟย์จะกลับมาแล้วนะเว้ย อ๊ายยย กบน้อยมีความสุข” เขื่อนนั่งลงข้างๆป๊อปพลางทำท่าเขินอายจนป๊อปหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

“มึงอยากตายก่อนเจอเฟย์มั้ยไอ้เขื่อน ถ้ามึงไม่ฟังกูจะทำให้มึงเลิกกับเฟย์” ป๊อปพูดแล้วเอาหมอนฟาด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เวร!! เจ็บนะเว้ย มีอะไรก็ว่ามา น่าเบื่อจริงๆมึง”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“มึงทำไงดีวะ ฟางไม่ให้โอกาสกู แถมยังมีไอ้เวรตัวนึงมาคอยแทรกกลางอีก คือกูแค่อยากให้ฟางฟังกูอธิบายก่อนแล้วถ้าเค้าจะเดินจากไปก็ก็จะยอมปล่อย เพราะกูมันไม่ดีเอง”ป๊อปพูดแล้วหลับตา

 

 

 

 

 

“เออ มึงแม่งเลว กูเป็นฟางก็ไม่ให้อภัยหรอก แล้วไอ้เวรที่มึงพูดเนี่ย แฟนใหม่ฟางเหรอวะ” เขื่อนถาม

 

 

 

 

“มันเป็นเพื่อนฟาง มองก็รู้ว่ามันชอบฟาง เข้ามาตอนที่ฟางหวั่นไหวคงกะเสียบแทนกูเต็มที่ กูพูดกับมันดีๆนะมึง แต่มันหาเรื่องกู พอกูต่อยมัน ฟางก็มาเห็น ลงล็อคเป๊ะ กูแม่งก็ยิ่งเลวไปใหญ่ มึงกูไม่ชอบอธิบายอะไรนะ แต่วันนี้กูโคตรรอยากอธิบายเลยไอ้เขื่อน แต่เค้าไม่ฟัง”ป๊อปถอนหายใจ แล้วกลั้นน้ำตา ความรู้สึกเจ็บปวดมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆดิ่มึง มึงทำขนาดนี้เป็นใครใครจะทนได้วะ ใจเค้าใจเรา มึงลองนึกดูถ้ากลับกันว่าฟางทำแบบนี้กับมึง มึงจะเสียใจแค่มั้ย รักใครคนนึงทุ่มเททุกอย่าง แต่เค้าไม่เห็นค่า เป็นมึงทนไหวเหรอวะ” เขื่อนมองเพื่อนของเค้า ใจนึงก็สงสาร ใจนึงก็สมน้ำหน้า สุดท้ายก็ต้องมาช้ำแบบนี้

 

 

 

 

 

“มีหลายอย่างที่กูยังไม่ได้บอกมึง เชื่อมั้ย กูเคยคิดนะว่ายังไงฟางก็ไม่มีทางทิ้งกูไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะเดินอยู่ข้างๆกูเสมอ หลายๆอย่างในตัวฟางทำให้กูเชื่อว่าฟางรักกูมาก ส่วนเรื่องพิม เฮ้ออ ตอนนั้นกูได้ยินพ่อบ่นกับแม่ว่าธุรกิจของเราไม่มั่นคงเท่าไหร่ถึงจะเป็นบริษัทใหญ่ก็จริง ถ้าเทียบกับบริษัทตั้งประภา ถ้าจิระคุณรวมกับตั้งประภาเมื่อไหร่ บริษัทพ่อกูจะมั่นคงมากเลยทีเดียว จนขึ้นเป็นที่ 1 ของเอเชีย บริษัทนี้พ่อกูทุ่มเททุกๆอย่าง แล้วคนที่จะบริหารต่อไปก็คือกู ทางตั้งประภาเค้าก็เลยยื่นข้อเสนอให้กูแต่งงานกับพิม ตอนแรกกูก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ อยากให้ผู้หญิงเค้าเป็นฝ่ายปฏิเสธมากกว่า”ป๊อปตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เขื่อนฟัง

 

 

 

 

 

“มึง ตอนนี้จิระคุณก็ใหญ่โตมีเชื่อเสียงมากพอๆกับตั้งประภาเลยนะ มึงไม่เห็นต้องแคร์เลยวะ อีกอย่างเรื่องพิม ถ้ามึงไม่เล่นด้วยก็ไม่เกิดเรื่องหรอกหว่ะ หรือไม่จริง” เขื่อนกอดอกฟังแล้วยิงคำถามใส่ป๊อปทันที

 

 

 

 

 

“มึงฟังให้จบก่อน ตอนแรกพิมบอกเองว่าถ้ากูไม่อยากแต่งงาน จะบอกผู้ใหญ่ให้ แต่พิมก็ไม่บอก จนนานวันเข้าผู้ใหญ่คิดว่าเราสนิทกันก็เลยตกลงกันเอง ซึ่งกูเพิ่งมารู้ทีหลัง ส่วนเรื่องที่มาคบกันเพราะว่าวันนั้นกูเมาแล้วไปมีอะไรกับพิม เฮ้ออ กูพลาดเอง หลังจากนั้นพิมก็ใช้ข้อต่อรองหลายๆอย่าง เพราะถ้ากูไม่คบรับผิดชอบเรื่องก็จะถึงหูผู้ใหญ่ กูก็จะยิ่งซวยเลยตกลง ยอมรับนะเว้ย ว่ากูก็มีเผลอๆหลงพิมไปบ้าง จนมาเจอฟาง เป็นฟางกับฟาง พิมก็รู้นะ กูก็คิดว่าพิมจะถอย แต่พิมกลับคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าฟาง ยังไงกูก็ต้องเลือกพิม คนที่เจ็บก็ต้องคือฟาง”ป๊อปเล่าพลางคิดถึงเหตุการณ์วันวานในอดีตทุกๆอย่างที่มันเป็นแบบนี้เพราะเค้าอ่อนแอเกินไป ไม่ใส่ใจอะไรจนมีวันนี้

 

 

 

 

 

“โหยย พิมแม่งร้ายหว่ะ ไม่เป็นไรนะมึง ลองอธิบายให้ฟางฟังก่อน สบายใจเมื่อไหร่ค่อยๆเล่ามาก็ได้ พน.เฟย์จะกลับมาแล้ว ไปรับเฟย์กัน แล้วกูจะแยกเฟย์ออกจากฟาง จากนั้นมึงค่อยเคลียร์ทุกอย่างให้เข้าใจ ที่ช่วยไม่ใช่เพราะเห็นดีเห็นงามนะ แต่เห็นว่ามึงกำลังจะโกอินเตอร์ไปมีเมียฝรั่ง 5555 อย่าเครียดเว้ย” เขื่อนตบบ่าป๊อปเชิงปลอบใจ

 

 

 

 

 

 

“มึงอย่าลืมดิ่ ถ้าฟางไปก็ต้องมีขบวนการหรือไม่ก็ไอ้โทโมะไรนั่นไปด้วย มันไม่ยอมให้ฟางมากับกูแน่ๆ”ป๊อปแย้งขึ้น เพราะตอนนี้ โทโมะทำตัวติดแจกับฟางมากเหลือเกินจนนน่าหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

“โธ่ เรื่องนั้นสบายมากเว้ย เขื่อนซะอย่าง เชื่อมือกูเถอะ มึงนี่พูดเรื่องไปปารีสอย่างไปกับทั้งชาติ ทั้งที่ไปแค่ไม่กี่เดือน 5555 เออ ถ้ายังเคลียร์ไม่จบให้พี่กี้ทำเรื่องมอบตัวให้ดิ่แล้วมึงก็เลื่อนไฟท์บินง่ายๆ คิดไม่ได้หรืองัยวะ นอนๆ พน.จะได้ไปรับเฟย์กัน ฟางต้องเข้าใจมึง อ่ะนี่กุญแจบ้านพักกูเผื่อมึงต้องใช้ ปรับความเข้าใจกัน” เขื่อนพูดแซวจนป๊อปปี้ต้องต่อยเขื่อนแรงๆสักที คงต้องรอพรุ่งนี้ ว่าจะมีโอกาสสำหรับเค้าอีกมั้ย

 

 

 

 

 

 

***ปริศนาค่อยๆมาทุกๆอย่างค่อยๆเฉลย ฟางจะยอมเคลียร์มั้ยน้า เชียร์ใครชอบใครบอก อยากอ่านต่อเร็วๆอย่าลืมโหวตน้า เป็นกำลังใจให้ฟิคเรื่องแรกด้วยน้า จุ๊บ***

X