Touch your heart Sehun Luhan

งึมงำๆ อุ่นจางงงงง~~~

 ฮะ่ ฮ่ะ ฮ่ะ เฮ้ยยยยยย!!!!

ผมมานอนกอดกับไอ่เด็กนี่ได้ไงเนี่ยยยยย!!!! (แต่ก็อุ่นดีนะ)

ทำไงดีๆ!!!! 

ค่อยๆขยับๆ

 

เชี่ยยยย!!! ไอ่นี่ก็กอดได้กอดดี อะไรของมันว่ะปล่อยเว้ยยยยยย ผมได้แต่คิดในใจแต่ไม่กล้าบ่นออกมา ฮื่อๆ อึดอัดเว้ยยย ทำไงดีๆๆๆ นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว!!!

.

.

.

.

"ฮยองตื่นยังครับ"  เซฮุนตื่นแล้วพร้อมคลายอ้อมกอดออกเล็กน้อย

"ฮยองหลับน่ารักจัง"เซฮุนเอามือลูบผมสีน้ำตาลของร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างเบามือ

"ฮยองน่ารักจัง ผมจะจีบฮยองได้ไหมเนี่ย น่ารักๆแบบนี้คนที่ร.รมาจีบเยอะแน่เลย ผมไม่อยากให้ใครมาจีบฮยองเลย" เซฮุนค่อยลูบผมอย่างเบามือ ก่อนที่จะจุ้ปหน้าผากไปทีหนึ่ง

"ผมจีบฮยองได้ไหมน้าาา??"

"ผมลุกดีกว่า เดี่ยวฮยองตื่นจะตกใจ อิอิ"

อะไรนะ ลู่หานไม่ได้ยินผิดใช่ไหม เค้าจะจีบลู่ห่าน!!!

เค้าได้ยินไม่ผิด แน่ๆ....

 

 

"ป้าวอนครับบบบบ ป้าาาา" เซฮุนเรียกคนใช้ที่บ้านของเขาอย่างลั่นบ้านจนลู่ห่านที่เผลอหลับไปอีกครั้งตื่นขึ้น

 

"ว่าไงค่ะคุณหนู~~~" ป้าวอนวิ่งตั้งแต่ชั้น1ขึ้นมาชั้น2อย่างรวดเร็ว!!!!

"ป้าวอนแปรงฟันไม่พอครับ ยาสีฟันหมดด้วย สบู่ก็หมดขวดแล้ว" 

"ป้าขอโทษค่ะ คุณหนู เดี่ยวป้าเอามาให้นะคะ แปบ เดี่ยวค้าาาาา" ป้าวอนรีบโค้งให้คุณหนูก่อนวิ่งลงไป

 

"อ้าวฮยองตื่นแล้วหรอครับ^^"เซฮุนค่อยๆเดินไปอยู่ที่หน้าเตียงของเขา

ลู่ห่านที่อยู่บนเตียงยิ้มแบบเขินๆก่อนเกาหัวเหมือนคนทำตัวไม่ถูก 

ใครจะไปรู้ในหัวของผู้ชายที่ตรงหน้าเขาคิดแต่ว่า คนที่นอนบนเตียงของเขา น่ารักซะไม่มี เซฮุนยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวลู่ห่านเองด็ยิิ้มตอบแบบไม่รู้ตัวเหมือนกัน

"รอยยิ้มนั่น"เซฮุนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ต่างจากที่เขาพึ่งคุยกะแม่บ้านเมื่อกี้

"ทำไมหรอ??"ลู่ห่านถามด้วยความสงสัย

"ไม่มีไรครับ" เซฮุนสบัดหัวก่อนพูดต่อ

 

 

มันคาใจนะเว้ย ลู่ห่านคิดแบบนั้นหลังจากที่เซฮูนพูดเสร็จ

 

มันสดใสผมอยากเก็บรอยยิ้มไว้ดูคนเดียว ในขณะเซฮุนคิดแบบนั้น

 

"คุณหนูค้าาา นี่ค่ะ แปรงฟัน ยาสีฟัน สบู่ ผ้าขนหนู ชุดของเพื่อนคุณหนู"

 

 เซฮุนเดินไปเอาของทั้งหมดที่มือของแม่บ้านก่อนที่ เธอจะโค้งก่อนที่จะเดินออกไป

 

"ป่ะฮยอง อาบน้ำกันนน" 

อะไรนะ!!!

อ

า

บ

น

้ำ

!!!!!!

"ไอ่บ้า ผู้ชายที่ไหนอาบน้ำด้วยกันห้ะ!!"

"เอ่อเนอะ ไปแปรงฟันกัน"

"เอ่องี้สิพูดดีๆหน่อย" 

"ประทานอภัยครับบบบ"

ร่างบางก้าวขาเดินลงจากเตียงแล้วเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับเซฮุน??

"อ่ะฮยอง แปรงสีฟัน" เซฮุนยื่นแปรงสีฟันให้กับลู่หาน แต่เมื่อสังเกตุดีๆแล้ว.....

เห้ย!!!!! แปรงฟันนี่แพงมากเลย แปรงฟันยี่ห้อซีสเทมปุระ นีี่ถูกแพทย์?ทั่วโลกยืนยันแล้วว่า ปลอดภัย ไร้แบคทีเรีย เหมาะกับทุกสภาพปาก มือจับถนัดมือสุด 

 

ลู่ห่านยื่นมองแปรงฟันอยู่นานจนเซฮุนต้องสะกิด

"เฮ้ ฮยองเป็นไร แบตหมดเหรอเนี่ย"

"แปรงฟันนาย..."

"ทำไมอ่ะ-.-"

"แพงจนชั้นไม่กล้าใช้...."

"ฮยองนี่เวอร์เกินไปแล้ว ใช้ๆไปเหอะ"

"..."

"อ่ะยาสีฟัน"

นี่มันนน!!!!! ยาสีฟันคอลด่วน ยาสีฟันที่ดีที่สุดในเกาหลีนี่่ แอร้กกกกก พระเจ้าาา ขอบคุณที่

บรรดารของพวกนี้ ให้กวางน้อยผู้น่าสงสารใช้ >///<

"ขอบคุณนะ"

เซฮุนยืนมองลู่หานแปรงฟันจนเสร็จจนลู่หานต้องวีนใส่ 

"ไม่คิดจะแปรงฟันหรือไงห๊าาา!!! ยืนมองอยู่ได้ ด้วนหรือไงว่ะ"

"รอฮยองแปรงให้" พอพูดจบเซฮุนก็นั่งลงบน ชักโครกแล้วคว้าตัวของลู่หานมากอดเอวไว้หลวมๆก่อนที่จะเอาแปรงฟันยัดใส่ในมือของลู่หาน

"ฮยองครับบบบ น้าาาาา แปรงให้หน่อยน้าาาาา"

"แปรงเองสิ นายโตแล้วนะ" ลู่หานพยายามดิ้น แต่เซฮุนก็เริ่มกอดแน่นขึ้นจนลู่หานต้องยอมแต่โดยดี 

"น้าฮยองงง รีบๆแปรงแล้วเราจะได้รีบไปซื้อของกันงายยยย"

"ก็ได้ๆ"

ลู่หานค่อยเอี้ยวตัวไปหยิบยาสีฟันมาบีบลงบนแปรงฟัน แล้วก็ค่อยๆเปิดน้ำ ใส่แก้วจนเกือบเต็มก่อนที่จะหันหน้าไปหา คุณหนูโอที่ทำหน้า ยิ้มแฉ่ง

ลู่หานเอาแก้วที่ใส่น้ำไปไว้ที่ริมฝีปากของเซฮุน แล้วเซฮุน ก็บ้วนน้ำทิ้งข้างๆ ชักโครก 

ลู่หานค่อยๆเอามือไปจับคางของเซฮุน แล้วเจ้าตัวก็อ้าปากรอแปรงฟันที่ค่อยขัดกับฟันของตัวเอง ลู่หานค่อยๆเบามือเพราะถ้า เซฮุนเจ็บเขาต้องโวยวายแน่ๆ หลังจากที่แปรงทุกซอกทุกมุมแล้ว ลู่หานก็เอาแก้วไปไว้ที่ริมฝีปากของฮุน ทั้งคู่ไม่พูดอะไรกัน แต่ มีแค่สายตาเท่านั้นที่ทำให้ แต่ละคนก็หวั่นไหวไปตามๆกัน

"เสร็จแล้วล่ะ ปล่อยฉันด้วย" เซฮุนค่อยๆปล่อยอ้อมกอด แล้วยืนขึ้นก่อนที่จะกระชิบข้างหูลู่หานว่า

"ถ้าแมนจริงๆ ตอนแปรงฟันหน้าฮยองแดงจะทำไมน้าาา" ลู่หานได้ยินดั่งนั้นทำเขาทำตัวไม่ถูก

 

25 นาทีผ่านไป

 

  ผมและไอ่เด็กนี่ออกไปห้างเพื่อซื้อของมาทำโจ๊กหมูเด้ง เมื่อเช้านี่มันเกิดอะไรขึ้นมากมาย ผมสับสนไปหมดเลย เซฮุนคิดอะไรของเค้า เค้าจะจีบผมหรอ?? เค้าจะ... ยิ่งคิดยิ่งสับสน ผมนั่งเหม่อมานานแล้วนะ ที่นี่ก็รถติดจัง 

"ฮยอง เป็นไรป่าว??" เซฮุนเอามือมาโบกเรียกสติผมคืนมา

"ไม่ๆ ไม่เป็นไร" ลู่หานหยิบโทนศัพท์ของเค้ามาเล่น เพื่อฆ่าเวลา 

ตะลิ้งๆๆๆ!!!

ข้อความไลน์เค้าดังขึ้นต่อเนื่องเรื่อยๆ 

Kim Minsok

'ลู่หาน นายอยู่ไหน หายดีหรือยัง' 8:45

'ไปห้างกันนนนนนน ><!!!' 8:45

'ไปซื้อมาทำ รายงานกันนนนน' 8:45

'13 เจอกันที่ห้างนะ' 8:45

'ตอบฉันด้วยกวางน้อยยยย' 8:45

 

ลู่หานยิ้มทันทีที่เห็นข้อความ แล้วเค้าก็พิมตอบทันที

 LuexoLu

'ดูก่อนนะซาลาเปาาาาา' 8:48

Kim Minsok 

'ง่าาาา กวางต้องไป รายงานต้องส่งอีก2อาทิตย์น้าาาา' 8:48

LuexoLu

'วันนี้ฉันอาจไม่ว่างนะ'8:48

Kim Minsok

'งอนๆ' 8:49

 

บทสนทนาทั้งคู่ยังเป็นไปเรื่อย จน เซฮุนผิดสังเกต ลู่หาน ยิ้มหวานใส่จอโทรศัพท์

ใครจะห้ามปากได้ล่ะ

"ฮยองคุยกะใครหรอครับ ยิ้มใหญ่เลย"

"ซิ่วหมินนน่ะ"

"ฮยองเป็นไรกะฮยองซิ่วหมินเหรอครับ"

                                  .................................................

 

 

 

 

 นัานไงงงงงงง ลู่เอ้ยยยยยย!!!

 

 

 

แจ้งข่าวๆ!!!

ไรท์เตอร์ ขอไม่ใส่ NC ลงในนิยายน้าาา

เพราะ ตัวละครเป็นเด็กม.ปลาย มันจะเป็นตัวอย่างที่มิดีโลยย

ไรท์กำลังจะมีฟิคยูริ ติดตามด้วยน้าาา ฟิคหน้า

ไรท์จะลองใส่NCน้าค้าาา

ติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยน้าาา 

เม้นท์เยอะ จะได้มีกำลังใจแต่ง

#ฟิคหน้าไรท์จะแต่งตอนฟิคเรื่งใกล้ๆจบเน้อออ

ไรท์รักคนอ่านทุกคนนนนนน <3 <3 <3