Touch your heart Sehun Luhan
เขียนโดย 
Pang_exo
วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.32 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กันยายน พ.ศ. 2557 18.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) Touch your heart hunhan ตอนที่2 100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมก็ไม่รู็สิ ตอนที่มีคนโทรมาบอกว่า ผมได้เป็นส่วนหนึ่งของวงEXOแล้ว ผมโคตรดีใจอ่ะ คือวันนั้นผมกะจะไปสมัครแล้วนะแต่ว่า ผมดันเขินพี่ที่ตัวขาวๆอ่ะ แล้ววันนั้นผมก็ไม่มีแรงด้วยสิ เลยไม่ได้เดินไปสมัคร ฮ่าๆ คิดแล้วขำตัวเองว่ะ โง้ยยยยยยยย ผมดีใจมากเลยอ่ะ คือแบบผมตั้งใจ เดินทางจากจีนมาสอบที่เกาหลี แล้วก็โรงเรียนนี้เท่านั้นน่ะ แล้วผมก็อัดคลิปเล่นๆลงYoutube แต่ไม่คิดว่าจะมีนักเรียนโรงเรียนนี้มาเห็นอ่ะะะ ถึงผมจะเป็นผู้ชายก็เหอะแต่ผมเขินอ่ะ ผมอยากรู้เมื่อกี้ใครคุยโทรศัพท์กับผมอ่ะ 
"ลู่หาน ลู่ ลูลู่ ลู่หาน~~~~" ผมเอามือมาทำเหมือนคลื่นที่ใกล้ๆหน้าลู่หานแต่ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย
"ห่ะห่ะ หาาาา นายเรียกฉันเหรอดีโอ" ผมตั้งสติก่อนที่จะถูกดีโอสะกิด
"เอ่ออออ เหม่อตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วนะเป็นไรป้าวว???"
"มึนๆน่ะ สงสัยอ่านโน็ตจนตาหลายไปหน่อยน่ะ"
"ตัวนายร้อนนะ วันนี้ให้ฉันเดินไปส่งที่หอไหม??"
"ไม่เป็นไร ขอบใจนะ"
ติ๊งต่องงงงงงงง
"หมดคาบแล้วเว้ยยยยยย" คริสผู้เงียบขรึม ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจก่อนที่จะไปหาดีโอล้วถามว่า
"กวางน้อยเป็นไรอ่ะ คยอง??"
"มันบอกว่ามึนๆหัวอ่ะ"
คริสเอามือไปวางบนหน้าผากของลู่หาน
"ตัวร้อน ให้เดินไปส่งไหม??"
ลู่หานเงยหน้าก่อนที่จะยีหัวของเขาแล้วส่ายหน้า
"ไม่เป็นไรฉันเดินกลับได้"
"เดินกลับดีๆแล้วกันพวกฉันจะไปที่ห้องชมรมก่อน ถ้านายจะกลับก่อนก็ไม่ว่าล้ะกันพวกฉันไปก่อนนะ" คริสเดินมากระซิบแล้วก็กอดคอชานยอลแล้วเดินไปกับ6คนที่เหลือ
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเท้าของผมดังมากเพราะไม่มีใครอยู่บนอาคารแล้ว ฟุ่บบบ ผมเป็นลมแต่ก็มีคนรับตัวผมไว้ก่อน เค้าคือ เซฮุน
"ฮยองฮะ เป็นไรป้าว?" เซฮุนพูดก่อนที่จะเอามือมาแตะหน้าผากของลู่หาน
"ฮยองตัวร้อน กลับบ้านกับผมนะ" ผมค่อยๆเดินอย่างหมดเรี่ยวแรง
"คุณหนูฮะ ใครอ่ะครับ??" วอน เงิน ล้าน (ชื่อสมมติอย่าคิดมากฮ่าๆๆๆ)
"เดี่ยวฉันเล่าให้ฟังขับรถไปถึงที่บ้านก่อนนะ" เซฮุน เอามือมากุมไหล่ลู่หานไว้
"หนาวๆ" ลู่หานครางเบาในขณะที่หลับตาพร้อมเอามือมากอดฮุนไว้
ฮุนสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะกอดตอบ "รอแปบส์นะฮยองจะถึงแล้ว"
ณ บ้านโอเซฮูน
"ว้ายยยยยย! คุณหนูคะะะ เดี่ยวป้าช่วยนะคะ!!!" ป้า วอน อย่า แก่ (ชื่อป้าอย่าคิดมากนะ ฮ่าๆๆๆ")
"ป้าครับเดี่ยวเตรียมยากับ ผ้าและก็น้ำอุ่นให้ด้วยนะครับ"
"ค่ะๆๆ เดี่ยวป้าจัดให้นะคะ"
"หนาวๆ"
ผมค่อยๆวางลู่หานลงจากอ้อมแขนของผมอย่างช้าๆแล้วก็ไปรับผ้ากับน้ำมาเช็ดตามแขนของลู่หาน
"หนาววววว" ผมสะดุ้งเพราะมือเล็กๆของใครบางคนมาเกาะที่แขนของผม ผมเลยขว้าผ้าห่มมาห่มให้ก่อนที่จะไปอาบน้ำ
เฮ้ยยยย!!!
ทำไมผมถึงหน้าแดงนนะ ._.
หรือว่า ผมจะเขินกันแน่??
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็ออกมาแต่ว่าพอแตะหน้าผากดูแล้วไข้ไม่ลดเลย ผมต้องทำยังไงอ่าาา??
"หนาวๆ" ฮยองพูดเป็นคำเดียวหรือไง
อ้ากกกก!!! ผ้าห่มของผมก็หนาแล้วนะ แต่ทำไมยังหนาว กอดจะดีไหมว่ะ??
ไอ่บ้าฮุน คิดไรของมึงเนี่ยยยย หยุดๆๆ แล้วฮยองล่ะ ?? ห่มผ้าไงห่มผ้า
เซฮุนรีบลุกจากขอบเตียงแล้วเอาผ้าห่มอีกผืนที่อยู่ในตู้มาห่มให้
เดี่ยวนะแล้วผมจะไปนอนที่ไหนล่ะ ห้องแม่? ไม่เอาๆเดี่ยวโดนด่า นอนกับลุง?? ไม่ๆ ลุงแกนอนกับเมีย หรือว่า..........
เซฮุนค่อยๆหันหน้าไปทางลู่หาน เอาจริงดิ?? เอาหมอนข้างขวางคงไม่ว่า....
ร่างบางค่อยๆขยับเล็กน้อย
"ปวดหัว" เสียงแผ่วเบาที่โต๊ะวางหนังสือเซฮุนรีบวิ่งไปขว้าไหล่ไม่ให้เซจนล้มอีกหลังลู่หาน
"เป็นไรมากไหม ฮยอง??"
"ที่นี่ที่ไหน"
"ห้องของผมเอง บ้านของผม"
จะใหญ่ไปไหนแค่ห้องนี่ก็ประมาณ หอของลู่หาน2ห้องติดกัน....
"ฉันอยากอาบน้ำ"
"ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนห้องน้ำครับ ส่วนชุดผมจะเอาไว้หน้าห้องน้ำนะ"
ลู่หานค่อยๆเดินแต่ก็ มีเซฮุนคอยประครองข้างๆ
"ค่อยๆเดินนะ"
ถึงห้องน้ำแล้วเซฮุนก็ต้องปล่อยมือ......
"เดี่ยวผมไปทำโจ๊กให้นะ"
หน้าของผมแดงทำไม ไอ่กวางงง แกเป็นไรเนี่ยยย ใจของแกทำไมมันเหมือนจะหลุดออกมาห้ะ
เต้นอยู่ได้ ?? อาบน้ำในอ่างเหรอ..... ความฝันของกวางเลยยย ??
10นาทีผ่านไป
กี่โมงแล้วว่ะ 2ทุ่มกว่า อืม..... วันนี้ไม่มีการบ้าน กลับหอดีป่าวว่ะ
"อ้าวฮยอง กินโจ๊กแล้วกินยานะครับ"
"อ่า... ฮุนฉันว่าฉันจะกลับหอ"
"กลับทำไมครับในเมื่อพรุ่งนี้วันเสาร์"
เอ่อใช่เค้าลืมคิด
"อยู่กับผมนะ สอนการบ้านผมนะ" ทำไมต้องทำเสียงอ้อนด้วย -..-
"อ่าๆ ก็ได้ๆ"
"นี่ครับโจ๊กหมูเด้ง ฝีมือโอเซฮุน"
ช้อนที่หนึ่งเข้าปาก
"โอ้ะ อร่อยอ่ะ อร่อยกว่าที่ฉันทำอีก"
"จริงดิ นี่สูตรผมคิดเองนะเนี่ยยย"
"เก่งอ่ะ"
"พรุ่งให้ผมสอนให้ไหมล่ะ"
"เอาดิๆ"
"แต่คืนนี้ฮยองต้อนสอนการบ้าน เคมีผมน้าาาา"เสียงอ้อนมาอีกแล้วว
"โอเคๆ"
"เอ่อว่าแต่ว่าหัวฮยองปวดหัวอยู่ไหมอ่ะ"
"ไม่อ่ะ หายแล้วว"
"กินยากันไว้ก่อนล้ะกัน"
"อื้อๆ มีไหนล่ะการบ้าน"
"ผมรอฮยองกินโจ๊กเสร็จก่อนล้ะกัน"
"....."
"ฮยองถ้าฮยองจะทำโจ็กอ่ะ ฮยองต้องไปซื้อหมูเด้งกับผมพรุงนี้เช้านะ"
"ที่ไหนอ่ะ"
"ที่ห้างไง ฮยองจะไปซื้อที่ โรงพยาบาลรึไง"
"กวนล้ะๆ ไปยังไงล่ะ"
"ให้ลุงไปส่งสิ -..-"
"อ่อๆ"
"เอ่อฮยองทำไมหน้าฮยองเหมือนผู้หญิงอ่ะ เหมื้อนเหมือน"
"ขนาดนั้นเลย จริงๆก็มีคนบอกนะว่าเหมือน"
"สวยกว่าด้วยซ้ำ"
"มากไปล้ะ ฉันแมนทั้งแท่ง"
"จริงดิ"
เซฮุนค่อยๆเอาหน้ามาใกล้จนลู๋หานต้องหลบ
"ทำบ้าไรของนาย ._."
"ทดสอบความแมนนิดหน่อย นี่พี่เขินเหรอหน้าแดงเชียว"
"หน้าฉันไม่ได้แดงซะหน่อย -/////-"
"เห็นหน้าตัวเองด้วยเหรอ"
ไอ่เด็กบ้าาา เค้าก็เขินเหมือนกันนะ
"โจ๊กมันร้อนไปหน่อยแค่นั้นเอง"
"ก็เปิดแอร์ดิ"
ติ้ดๆ
"เย็นป้ะล่ะ"
"หนาวเลยอ่ะ" ลู่หานพูดพ้อมเอามือมาลูบแขนตัวเอง
"อ่าวโจ๊กหมดแล้วเหรอ"
"หมดตั้งนานล้ะ - -*"
"งั้นผมเอาจานไปไว้นะ ยาอยู่ที่บนหัวเตียงหยิบกินเลยนะ"
"เอ่อๆ"
"ฮยอง การบ้านวางบนโต๊ะอ่ะ"
ฟึบ่ๆ เฮ้เด็กนี่ก็เก่งนี่ถูกทุกข้อเลย แล้วจะให้สอนทำไมว่ะ - -
"มาแล้วๆ"
"การบ้านนายก็ถูกหมดจะให้ฉันสอนทำไม"
"หน่าาา สอนผมเหอะ"
"อ่าๆ งงข้อไหนล่ะ"
"ข้อที่ไม่ได้ทำอ่ะ"
"อ่อๆ ข้อนี้น่ะเหรอ ก็ทำแบบนี้ไง !@@##$%%"
"เห้ยย พี่ทำไมมันง่ายกว่าที่ครูสอนน่ะ"
"นายไม่ตั้งใจเรียนหรือเปล่า"
"พี่ก็ว่าเกินไป ._."
"เอาหน่า ล้อเล่นๆ"
ลู่หานเอามือเกาคางเหมือนหมาตัวน้อยๆ แต่เหมือนหมาตัวน้อยๆจะเอาหัววางบนมือนุ่มๆนั้นซะแล้ว...... (โง้ยๆๆๆ)
"เฮ้ๆ จะนอนหรือไง"
"มือฮยองนุ่มเหมือนมือแม่ของผมเลย"
"....."
"ผมคิดถึงแม่"
"แม่นายไปไหนล่ะ"
"แม่ไปทำธุระกับพ่อครับ"
"เอาหน่า อย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้น มาทำโจทย์ต่อเหอะ"
"ครับ"
"ส่วนข้อนี้นะ ทำแบบนี้@#$%^*() แล้วข้อนั้นก็ทำแบบนี้@@##$$%%^&*("
20นาทีผ่านไป
"เสร็จจนได้ เฮ้ออออ"
ลู่หานลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ
"หาววว......"
"'ง่วงแล้วเหรอ?"
ลู่หานเอามือไปยี้หัวเซฮุน แต่เซฮุนฉวยโอกาสนอนตักของลู่หานแล้วเอามือมากุมไว้แล้วทำเป็นแกล้งหลับเหมือนเด็กน้อย
"เห้ย!! อะไรของแกเนี่ย"
"พี่ผมง่วงแล้ว ฝันดีนะ ^-^"
จะให้ผมทำยังไงล่ะเด็กคนนี้มานอนตักผม กุมมือผมด้วย ย๊าาา
ผมอยากจะตะโกน กับเด็กขี้เอาแต่ใจคนนี้ดังๆข้างหูว่า ฉันไม่ใช่แม่แกเว้ยยยยยยย!!!
แต่....
หน้าตามันก็หล่อดีนะ ผมสีน้ำตาลทอง ผิวขาว ปากสีชมพูระเรื่อ น่ารักแฮะ ผมยิ้มออกมาแล้วค่อยก้มหน้าไปดูใกล้ๆ.....
ฟอดด
"ทำอะไรของแกเนี่ยยย!!!"
"ยื่นแก้มมาให้นึกว่าให้หอม-.-"
"......."
"หน้าแดงซะด้วยแฮะ"
หน้าผมไม่ได้แดงซะหน่อย.....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
