หนทางสู่กลางใจเธอ

 

"โอ้ย!! " แก้วโดนโทโมะผลักออกมาจากห้องอย่างแรง

 

"ฉันไม่นอนกับเกย์หรอกนะจะบอกให้! " โทโมะพูดจบเขาเก็ปปิดประตูใส่หน้าแก้วอย่าแรง

 

"เกย์? เห้ย! "แก้วลุกขึ้นยืนแล้วเธอก็เคาะประตูห้องเรียกโทโมะ

 

"นี่นาย!!  ฉันไม่ใช่่เกย์นะ! ฉันเป็นผู้ชายจริงๆ!  โทโมะ! อย่าเข้าใจฉันผิดสิ! ฉันเป็นผู้ชาย!! "แก้วพยายามเรียกเขา แต่เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะเปิดประตูให้เธอเลย

 

"เฮ้อ! ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย " แก้วกลุ้มใจ

 

 

 

 

 

ในระหว่างที่แก้วกำลังวิ่งเข้าห้องเรียนเพื่ออยากจะคุยกับโทโมะให้รู้เรื่องแต่แล้วเธอก็ต้องเจอกับกลุ่มนักเรียนผู้ชายกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาหาเรื่องเธอ

 

"ฮิ้วว!!  นักเรียนใหม่หรอเราอ่ะ  ผู้หญิงหรือผู้ชายหว้าาาา 555555 " กลุ่มนักเรียนชายต่างหัวเราะเยาะเย้ยแก้วอย่างสนุกสนาน

 

"ผู้ชายเว้ย!  หลีก! "แก้วพยายามหาทางหนีเธอแกล้งทำให้เหมือนผู้ชายที่สุดแต่ใจจริงแก้วแอบหวั้นกลัวไม่น้อย

 

"เห้ย! ขึ้นเสียงหรอว่ะ  พูดงี้ก็อยากมีเรื่องอ่ะดิ! " นักเรียนชายคนนึงตะคอกข่มขู่แก้ว

 

"เอาดิ! ฉันไม่กลัวพวกแกหรอก! " แก้วแสดงความเข้มแข็งเพื่อท้าทายพวกเขา

 

"โห้ยยย เก่งมากสินะมึง! " นักเรียนชายคนนึงเข้าไปกระชากคอเสื้อของแก้วขึ้นก่อนจะยอกแก้วไปหนึ่งที

 

 

ผั๊วะ!!

 

  แก้วล้มลงกับพื้นเธอเลือดออกมุมปาก แก้วต้องกลั้นน้ำตาของเธอไว้ แต่จู่ๆ ก็มีใครบางคนวิ่งเข้ามาในกลุ่มนั้นย่างรวดเร็ว

 

 

"เฮ้ย! ทำไรว่ะ! " เขาวิ่งเข้าชกหน้ากลุ่มนักเรียนชายพวกนั้นอย่างแรง

 

"โทโมะ... " แก้วอึ้งเมื่อคนที่มาช่วยเธอไว้คือโทโมะ

 

"หนอยมึง! " โทโมะถูกพวกนั้นชกกลับมาจนล้มลง  กลุ่มนักเรียนชายเข้าล้อมโทโมะแล้วลุมกันเตะโทโมะจนบอบช้ำไปหมด

 

"โทโมะ!  ช่วยด้วยครับ!! ช่วยด้วย!  เฮ้ย!ครูโฟร์มา!! " แก้วแกล้งตะโกน  เมื่อพูดถึงครูโฟร์กลุ่มนักเรียนชายก็รีบวิ่งหนีออกไปทันที

 

      แก้ววิ่งเข้าไปหาโทโมะอย่างรวดเร็ว

 

"โทโมะ! โทโมะ ! นายอย่าเป็นอะไรไปนะ "แก้วประคองโทโมะวางบนตัก 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่มันเรื่องอะไรกัน! พวกเธอบอกครูมาสิ " ครูใหญ่ของโรงเรียนตะคอกด่ากลุ่มเด็กนักเรียนชายที่ชกโทโมะ 

 

"ผมอธิบายได้ครับครู "แก้วยืนยันตัวเอง

 

"เล่ามาสิ " 

   แก้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้ครูใหญ่ฟังจนหมด

 

 

 

 

 

 

ณ ห้องพยาบาล

"อาจารย์หมอครับ  โทโมะจะเป็นอะไรรึเปล่า "แก้วถาม

 

"ตอนนี้วิศวะได้รับบาดเจ็บมาก  เขาต้องรับการรักษาสักระยะ "อาจารย์หมอบอก

 

"อ๋อ  ครับ " แก้วมองหน้าโทโมะแล้วนึกสงสาร  เธอรู้สึกผิดไม่น้อย

 

 

 

 

 

 

เวลาผ่านไป 3วัน

 

"เมื่อไหร่นายจะฟื้น....ฉันรอนายอยู่นะ "แก้วว่าแล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา

 

"อื้อออ " ไม่นานนักโทโมะก็ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ 

 

"โทโมะ! นายฟื้นแล้ว " แก้วรีบปาดน้ำตาตัวเองเพื่อไม่ให้โทโมะสงสัย   

 

"โอ้ย! "

 

"อย่าขยับนะ  ตอนนี้นายยังบาดเจ็บอยู่ เดี๋ยวจะเจ็บเอาได้ " 

 

"โทโมะ....ฉันขอบคุณนายมาก  ที่ช่วยฉันไว้ " แก้วพูดด้วยความรู้สึกขอบคุณ

 

"หึ  นายอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้ช่วยนาย  ฉันกับพวกแก๊งนั้นมีเรื่องบาดหมางกันนานแล้ว ที่ฉันชกไอพวกนั้นก็เพราะความแค้นส่วนตัวต่างหาก " โทโมะอ้าง  

 

    แก้วแอบผิดหวังเล็กน้อยที่เขาพูดแบบนั้น

 

"ฉันว่านายบาดเจ็บขนาดนี้  ต้องเป็นข่าวดังแหง่ๆ " เมื่อแก้วพูดจบ ข่าวก็ออกทีวีทันที

 

"นักร้องหนุ่มวิศวะเกิดเรื่องชกต่อยกันภายในโรงเรียนอีกแล้ววว  คราวนี้แฟนๆคงผิดหวังในตัวเขาอีกรอบสินะ  "

 

"ทำไมพูดข่าวแบบนี้เนี่ย  แหล่งข่าวไม่น่าเชื่อถือสักนิด " แก้วพึมพำ

 

"นายออกไปห่างๆตัวฉันเดี๋ยวนี้เลย  "โทโมะสั่งแก้วเขาชี้บอกให้แก้วออกไปไกลๆเขา

 

"เอ่อ  เอิ้ม " แก้วงงๆแต่เธอก็ยอมขยับออกมาให้

 

"เอ๊ะ! นี่นายอย่าบอกนะว่านายยังคิดว่าฉันเป็นเกย์อยู่อ่ะ "แก้วนึกขึ้นได้จึงถาม

 

" แล้วฉันเข้าใจผิดตรงไหน ถ้านายไม่ใช่เกย์แล้วนายจะนอนกุมมือฉันอย่างนั้นได้ไง "โทโมะว่าแล้วเขาก็ขนลุก

 

"อ้าว  ทำไมนายพูดงี้อ่ะ นายต่างหากที่กุมมือฉันน่ะ "แก้วโวยวาย

 

"นายพูดเรื่องอะไรฉันไปกุมมือนายตั้งแต่เมื่อไหร่  " โทโมะเถียงกลับ

 

"ฉันจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้นายฟังเอง " แก้สเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นใ้โทโมะฟัง

 

"แม่  อย่าทิ้งผมไปสิครับ อยู่กับผมก่อนนะแม่ " โทโมะคว้ามือของแก้วมากุมไว้แน่น  ขณะที่เขายังคงละเมอถึงแม่

 

แก้วอึ้งตกใจ เธอตัวแข็งในทันควัน

"โอ๊ะ!...โทโมะ  "  

 

ก่อนที่โทโมะจะเงียบไปแล้วหลับสนิท  แต่เขาก็ยังกุมมือแก้วเอาไว้จนแน่น

 

 

 

 

  

 

 "เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ " 

 

"แต่...แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่ให้นายนอนร่วมกับฉันอยู่ดี " โทโมะยืนยัน  แก้วและโทโมะจ้องตากันอย่างไม่ยอมกัน

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมา

 

ก๊อกๆๆๆ

 

"วิศวะ  เปิดประตู " เสียงรียกขอครูอีกคนที่มชื่อว่า "ฟลุ๊ค" ตะโกนเรียกเขา

 

"ครับ ๆ " เสียงตะโกนตอบออกมาจากห้อง

 

เมื่อโทโมะเปิดประตูออกจากห้องก็ต้องพบกับ....

 

"หวัดดี " 

 

"นาย!!! "โทโมะต้องสติแตกอีกครั้งเมื่อพบกับเธอ...

 

 

เจอกันอีกแล้วสินะ 55555  เม้นกันหน่อยนะ