[Sehun x you] เลวอย่างนายต้องเจอร้ายอย่างฉัน!!!!

ตอนที่ 5 
 
 
 
 
สเรย์เวอร์รี่
 
 
 
 
 
                    "ชานยอลลลลลล!!!!!"
                    
                    เมื่อเจ้าของเสียงทุ้มหนักเปิดบานประตูออกคุณและจงอินถึงกับร้องเรียกชื่อคนที่เผชิญหน้า
 
 
                    "เฮ้ย! พวกเธออยู่ห้องนี้เหรอ"
                    
                    ว่าจบก็ชวนเข้ามาเหมือนรู้อยู่แล้ว คุณวางกระเป๋าไว้ที่โซฟาที่มีคริสนั่งอ่านหนังสืออยู่ คุณสังเกตไปรอบๆเหมือนจะมี....
 
ลู่หานกับแบคฮยอนที่นั่งเล่นเกมส์อย่างออกรส
 
คยองซูที่กำลังเตรียมทำอาหาร
 
เทาที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ริมระเบียง
 
 
 
แอ็ด~
 
 
 
                    "หืม?"
 
 
                    "อะ..."
 
                    ในขณะที่คุณยังสำรวจที่พักอยู่นั้น ผู้ที่เดินออกมาจากห้องน้ำที่อุทานพร้อมๆกับคุณทำให้คุณอยากจะกลับบ้านทันที
 
                    "หึ!"
 
                    เซฮุนหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินผ่านคุณที่กำลังหน้าบูดไป คริสละสายตาจากหนังสือเล่มเล็กก่อนจะพูดกับคุณ
 
                    "เธอลี เซฮุนสินะ" คุณพยักหน้ารับแล้วนั่งลงตรงข้ามกับคริส 
 
                    "ในห้องมีหกห้องนอน สองห้องน้ำ ดูเหมือนว่านายสองคนต้องนอนร่วมกับพวกเรา"
 
                    "ไม่!" คริสยังไม่ทันได้คิดอะไรคุณก็พรวดลุกขึ้น จงอินที่นั่งอยู่ข้างๆปราบไว้
 
                    "ใจเย็นดิมึงนอนกับกูก็ได้"
 
                    "เป็นไปไม่ได้หรอก"
 
                    คุณ จงอินและคริสมองไปที่เด็กหนุ่มที่หั่นผักพอดีคำลงกระทะ คุณขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจที่คยองซูพูดแบบนั้นก่อนจะมองไปที่เซฮุนที่หาน้ำกินในตู้เย็น
 
                    "เพราะที่เธอมาอยู่ที่นี่...มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ"
 
 
.........................................................
 
 
                    "......"
 
                    คุณในชุดนอนนั่งกดรีโมทหน้าทีวีจอใหญ่สะใจ คำพูดของคยองซูเมื่อตอนเย็นยังตีกันในหัว คนส่วนใหญ่ในห้องเข้าห้องส่วนตัวกันไปหมดแล้ว จงอินเลือกที่จะนอนห้องเดียวกับคยองซูและคุณแน่นอนว่าไม่ใช่ใครนอกจาก....
 
 
                    "จะนอนได้ยังยัยปลิง" โอ เซฮุนนั้นเอง....
 
 
                    "ใครชื่อปลิงยะ!!!" คุณปาหมอนใส่คนหน้าขาวแต่เขาก็รับหมอนนั้นได้ในมือเดียว
 
                    "ก็อยากเรียก.." ไม่พูดเปล่าเดินมานั่งข้างๆ (บนโซฟา)
 
                    "เงียบไปเลยไอ้...อ๊ะ!!!!"
 
                    ยังไม่ทันได้ด่ากลับคุณชายโอสิเรียก็ผลักคุณหนูไอริสลงไปนอนราบบนโซฟานุ่มพร้อมขึ้นคร่อมเสร็จสับ
 
                    "ทำอะไรของนาย!!!" คุณดันไหล่กว้างนั้นแต่ก็ไม่เป็นผล เซฮุนยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อจัดเข้าใกล้คุณช้าๆ
 
                    "ไอ้บ้า!!!ไอ้หื่น ไอ้หน้าตาย!!!!!ออกไปไกลๆนะโว้ยยยยยย!!!!!"
                    ถึงเสียงจะดังแสบแก้วหูเท่าไรแต่โอสิเรียก็ทนได้   เซฮุนกดขอมือทั้งสองข้างของคุณเอาไว้ก่อนริมฝีปากจะไปหยุดอยู่ที่ใบหูขาวของคุณ
 
                    "เธอได้เป็นสเรย์เวอร์รี่สินะ" คุณหยุดดิ้น นี่เขารู้ได้ยังไง!!!
 
                    "ไม่ตอบแสดงว่าใช่สินะ" รอยยิ้มบางปรากฎบนใบหน้าหล่อ ก่อนจะพูดในสิ่งที่คุณก็คิดเเละแอบหวั่นๆอยู่เพราะเซฮุนได้เป็นมาสเตอร์
 
 
                    "มาเป็นสเรย์เวอร์รี่ของฉันซะ"
 
                    "ไม่..."
                    
                    คุณตอบแทบในทันที ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะสเรย์เวอร์รี่ไม่มีสิทธิเลือกมาสเตอร์
 
 
                    "ไม่น่ารักเลยนา~" และคนอย่างเซฮุนจะไม่รู้ได้ยังไง เขาเลื่อนหน้าออกจากข้างหูก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของคุณ
 
                    "ถอดเสื้อให้ฉันหน่อยสิ..."
 
                    เสียงเนิบช้าทำเอาคุณใจเต้นระรัว มือเรียวบางของคุณค่อยๆเยื่อมไปแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนที่อยู่บนร่าง เมื่อถึงเม็ดที่สามเซฮุนกลับจับมือของคุณให้หยุดก่อนสั่งคำสั่งต่อไป
 
                    "จูบฉันสิ.." 
 
                    "หา?" คุณเหวอทันที แต่ใบหน้าหล่อไม่ปรากฎรอยยิ้มนั้นเป็นคำตอบอย่างดีว่าเขาไม่ได้พูดเล่น
 
                    "เร็วสิ...สเรย์เวอร์รี่ของฉัน"
 
                    คุณนิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนจะจำใจประครองใบหน้าขาวเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ให้มากขึ้น ส่วนเซฮุนก็หลับตารอริมฝีปากของคุณ แต่ทว่า......
 
 
                    "เฮ้อ~แบคฮยอนหายไปไหนเนี่ย~....อะ..." ลู่หานเดินหาวออกมาจากห้องนอนส่วนตัวก่อนจะช็อกค้างในสิ่งที่เห็น
 
                    "ผะ...ผมมาขัดจังหวะรึเปล่าครับ!!ขอโทษครับ!!!"
 
ปัง!
 
 
                    คนหน้าหวานรีบวิ่งเข้าห้องดังเดิม คุณเองก็แข็งเป็นหินเหมือนกันที่อยู่ๆลู่หานออกมาทั้งๆอย่างนั้น 
 
                    "เฮ้ย~" โอสิเรียหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างหมดอารมณ์ก่อนจะผละลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวเตรียมออกไปข้างนอก
 
                    "จะไปไหนน่ะ?" คุณที่ถูกปล่อยให้นั่งงงอยู่บนโซฟาถามขึ้นเมื่อเห็นเซฮุนกำลังใส่รองเท้า
 
                    "ไปตามแบคฮยอนกลับหอ...เธอไปนอนก่อนเลย" ให้คำตอบเสร็จก็เดินออกไปไม่วายออกคำสั่งที่สาม
 
 
.........................................................
 
ณ สวนดอกไม้ที่บริเวณ R6 (ในโรงเรียนมีสวนดอกโอสิเรียเยอะ)
 
 
                    "ฉันรู้ว่าเธอได้เป็นสเรย์เวอร์รี่"
                    แบคฮยอนจ้องร่างบางที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่ ร่างนั้นสั่นเล็กน้อยพรางกอดตัวเองเพื่อสร้างความมั่นใจ เนื่องจากบรรยากาศตอนนี้มันกดดันมาก
 
                    "เพราะแบบนี้...นายถึงเรียกฉันออกมา"เสียงหวานสั่นเปร่งออกมาอย่างยากลำบาก
 
                    "ฉันได้เป็นมาสเตอร์ฉันมีสิทธิเลือกสเรย์เวอร์รี่และฉันเลือกเธอแล้ว...แทยอน"
 
                    "ทำไมต้องเป็นฉัน" แบคฮยอนไม่พูดอะไรเดินมาบีบไหล่เล็กเบาๆ แต่แทยอนกลับสะบัดมือหนาให้หลุดออกไป
 
                    "ฉันไม่ต้องการนาย!!!!ออกไปให้พ้น!!!!" ว่าจบก็เดินสวนทางผ่านร่างสูงออกไปก่อนเซฮุนจะเดินเข้ามา
 
                    "ทำไมฉันไม่เป็นเหมือนนายมั่งวะ" แบคฮยอนมองหน้าเพื่อนหน่ายๆ
 
                    "เอาน่า...ยังไงสเรย์เวอร์รี่ก็คือสเรย์เวอร์รี่ ไม่มีสิทธิเท่ามาสเตอร์อย่างเรา" เซฮุนพยายามปลอบใจแบคฮยอน
 
                    "เออ!" แบคฮยอนกระแทกเสียงก่อนจะกอดคอเซฮุนเดินกลับหอ
 
 
...........................................................
 
 
                    "เข้าใจรึเปล่า...โชรง" โบรานั่งทำเล็บโดยมีโชรงนั่งบนโต๊ะ
 
 
                    "........." โชรงไม่ได้พูดอะไรได้แต่ขมวดคิ้วไม่พอใจเท่านั้น
 
 
                    "ฉันไว้ใจเธอมาก....อย่าให้มันรอด" ว่าจบโชรงก็เดินออกมาจากห้องพลางกำมือแน่นจนห้อเลือด
 
                    "ฉันขอโทษ...โอสิเรีย..."
 
 
 
 
                    
 
TBC.