[Sehun x you] เลวอย่างนายต้องเจอร้ายอย่างฉัน!!!!
เขียนโดย 
ดอกไม้แห้ง
วันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.55 น.
แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2557 12.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) สเรย์เวอร์รี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 5
สเรย์เวอร์รี่
"ชานยอลลลลลล!!!!!"
เมื่อเจ้าของเสียงทุ้มหนักเปิดบานประตูออกคุณและจงอินถึงกับร้องเรียกชื่อคนที่เผชิญหน้า
"เฮ้ย! พวกเธออยู่ห้องนี้เหรอ"
ว่าจบก็ชวนเข้ามาเหมือนรู้อยู่แล้ว คุณวางกระเป๋าไว้ที่โซฟาที่มีคริสนั่งอ่านหนังสืออยู่ คุณสังเกตไปรอบๆเหมือนจะมี....
ลู่หานกับแบคฮยอนที่นั่งเล่นเกมส์อย่างออกรส
คยองซูที่กำลังเตรียมทำอาหาร
เทาที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ริมระเบียง
แอ็ด~
"หืม?"
"อะ..."
ในขณะที่คุณยังสำรวจที่พักอยู่นั้น ผู้ที่เดินออกมาจากห้องน้ำที่อุทานพร้อมๆกับคุณทำให้คุณอยากจะกลับบ้านทันที
"หึ!"
เซฮุนหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินผ่านคุณที่กำลังหน้าบูดไป คริสละสายตาจากหนังสือเล่มเล็กก่อนจะพูดกับคุณ
"เธอลี เซฮุนสินะ" คุณพยักหน้ารับแล้วนั่งลงตรงข้ามกับคริส
"ในห้องมีหกห้องนอน สองห้องน้ำ ดูเหมือนว่านายสองคนต้องนอนร่วมกับพวกเรา"
"ไม่!" คริสยังไม่ทันได้คิดอะไรคุณก็พรวดลุกขึ้น จงอินที่นั่งอยู่ข้างๆปราบไว้
"ใจเย็นดิมึงนอนกับกูก็ได้"
"เป็นไปไม่ได้หรอก"
คุณ จงอินและคริสมองไปที่เด็กหนุ่มที่หั่นผักพอดีคำลงกระทะ คุณขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจที่คยองซูพูดแบบนั้นก่อนจะมองไปที่เซฮุนที่หาน้ำกินในตู้เย็น
"เพราะที่เธอมาอยู่ที่นี่...มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ"
.........................................................
"......"
คุณในชุดนอนนั่งกดรีโมทหน้าทีวีจอใหญ่สะใจ คำพูดของคยองซูเมื่อตอนเย็นยังตีกันในหัว คนส่วนใหญ่ในห้องเข้าห้องส่วนตัวกันไปหมดแล้ว จงอินเลือกที่จะนอนห้องเดียวกับคยองซูและคุณแน่นอนว่าไม่ใช่ใครนอกจาก....
"จะนอนได้ยังยัยปลิง" โอ เซฮุนนั้นเอง....
"ใครชื่อปลิงยะ!!!" คุณปาหมอนใส่คนหน้าขาวแต่เขาก็รับหมอนนั้นได้ในมือเดียว
"ก็อยากเรียก.." ไม่พูดเปล่าเดินมานั่งข้างๆ (บนโซฟา)
"เงียบไปเลยไอ้...อ๊ะ!!!!"
ยังไม่ทันได้ด่ากลับคุณชายโอสิเรียก็ผลักคุณหนูไอริสลงไปนอนราบบนโซฟานุ่มพร้อมขึ้นคร่อมเสร็จสับ
"ทำอะไรของนาย!!!" คุณดันไหล่กว้างนั้นแต่ก็ไม่เป็นผล เซฮุนยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อจัดเข้าใกล้คุณช้าๆ
"ไอ้บ้า!!!ไอ้หื่น ไอ้หน้าตาย!!!!!ออกไปไกลๆนะโว้ยยยยยย!!!!!"
ถึงเสียงจะดังแสบแก้วหูเท่าไรแต่โอสิเรียก็ทนได้
เซฮุนกดขอมือทั้งสองข้างของคุณเอาไว้ก่อนริมฝีปากจะไปหยุดอยู่ที่ใบหูขาวของคุณ
"เธอได้เป็นสเรย์เวอร์รี่สินะ" คุณหยุดดิ้น นี่เขารู้ได้ยังไง!!!
"ไม่ตอบแสดงว่าใช่สินะ" รอยยิ้มบางปรากฎบนใบหน้าหล่อ ก่อนจะพูดในสิ่งที่คุณก็คิดเเละแอบหวั่นๆอยู่เพราะเซฮุนได้เป็นมาสเตอร์
"มาเป็นสเรย์เวอร์รี่ของฉันซะ"
"ไม่..."
คุณตอบแทบในทันที ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะสเรย์เวอร์รี่ไม่มีสิทธิเลือกมาสเตอร์
"ไม่น่ารักเลยนา~" และคนอย่างเซฮุนจะไม่รู้ได้ยังไง เขาเลื่อนหน้าออกจากข้างหูก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของคุณ
"ถอดเสื้อให้ฉันหน่อยสิ..."
เสียงเนิบช้าทำเอาคุณใจเต้นระรัว มือเรียวบางของคุณค่อยๆเยื่อมไปแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนที่อยู่บนร่าง เมื่อถึงเม็ดที่สามเซฮุนกลับจับมือของคุณให้หยุดก่อนสั่งคำสั่งต่อไป
"จูบฉันสิ.."
"หา?" คุณเหวอทันที แต่ใบหน้าหล่อไม่ปรากฎรอยยิ้มนั้นเป็นคำตอบอย่างดีว่าเขาไม่ได้พูดเล่น
"เร็วสิ...สเรย์เวอร์รี่ของฉัน"
คุณนิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนจะจำใจประครองใบหน้าขาวเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ให้มากขึ้น ส่วนเซฮุนก็หลับตารอริมฝีปากของคุณ แต่ทว่า......
"เฮ้อ~แบคฮยอนหายไปไหนเนี่ย~....อะ..." ลู่หานเดินหาวออกมาจากห้องนอนส่วนตัวก่อนจะช็อกค้างในสิ่งที่เห็น
"ผะ...ผมมาขัดจังหวะรึเปล่าครับ!!ขอโทษครับ!!!"
ปัง!
คนหน้าหวานรีบวิ่งเข้าห้องดังเดิม คุณเองก็แข็งเป็นหินเหมือนกันที่อยู่ๆลู่หานออกมาทั้งๆอย่างนั้น
"เฮ้ย~" โอสิเรียหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างหมดอารมณ์ก่อนจะผละลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวเตรียมออกไปข้างนอก
"จะไปไหนน่ะ?" คุณที่ถูกปล่อยให้นั่งงงอยู่บนโซฟาถามขึ้นเมื่อเห็นเซฮุนกำลังใส่รองเท้า
"ไปตามแบคฮยอนกลับหอ...เธอไปนอนก่อนเลย" ให้คำตอบเสร็จก็เดินออกไปไม่วายออกคำสั่งที่สาม
.........................................................
ณ สวนดอกไม้ที่บริเวณ R6 (ในโรงเรียนมีสวนดอกโอสิเรียเยอะ)
"ฉันรู้ว่าเธอได้เป็นสเรย์เวอร์รี่"
แบคฮยอนจ้องร่างบางที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่ ร่างนั้นสั่นเล็กน้อยพรางกอดตัวเองเพื่อสร้างความมั่นใจ เนื่องจากบรรยากาศตอนนี้มันกดดันมาก
"เพราะแบบนี้...นายถึงเรียกฉันออกมา"เสียงหวานสั่นเปร่งออกมาอย่างยากลำบาก
"ฉันได้เป็นมาสเตอร์ฉันมีสิทธิเลือกสเรย์เวอร์รี่และฉันเลือกเธอแล้ว...แทยอน"
"ทำไมต้องเป็นฉัน" แบคฮยอนไม่พูดอะไรเดินมาบีบไหล่เล็กเบาๆ แต่แทยอนกลับสะบัดมือหนาให้หลุดออกไป
"ฉันไม่ต้องการนาย!!!!ออกไปให้พ้น!!!!" ว่าจบก็เดินสวนทางผ่านร่างสูงออกไปก่อนเซฮุนจะเดินเข้ามา
"ทำไมฉันไม่เป็นเหมือนนายมั่งวะ" แบคฮยอนมองหน้าเพื่อนหน่ายๆ
"เอาน่า...ยังไงสเรย์เวอร์รี่ก็คือสเรย์เวอร์รี่ ไม่มีสิทธิเท่ามาสเตอร์อย่างเรา" เซฮุนพยายามปลอบใจแบคฮยอน
"เออ!" แบคฮยอนกระแทกเสียงก่อนจะกอดคอเซฮุนเดินกลับหอ
...........................................................
"เข้าใจรึเปล่า...โชรง" โบรานั่งทำเล็บโดยมีโชรงนั่งบนโต๊ะ
"........." โชรงไม่ได้พูดอะไรได้แต่ขมวดคิ้วไม่พอใจเท่านั้น
"ฉันไว้ใจเธอมาก....อย่าให้มันรอด" ว่าจบโชรงก็เดินออกมาจากห้องพลางกำมือแน่นจนห้อเลือด
"ฉันขอโทษ...โอสิเรีย..."
TBC.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
