นายคือสไตล์ของฉัน kristao

I LOST MY MIND(ผมไม่เป็นตัวเองเลย)
นอ รึล ชอ อึม มัน นัซ ซึน เต(ตอนที่ผมได้เจอกับคุณ)
นอ ฮานา เพ โก โม ดึล กอ ซึน(นอกจากคุณแล้วอย่างอื่นดูเคลื่อนไหวช้าลง)
บอกผมทีว่านี่คือความรัก
สวัดดีเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส.....ผมว่ามันไม่สดใสแล้วหล่ะเพราะว่าวันนี้ผมนัดเจ้าลูกศิษย์บ้า...ไค มาซ้อมบทละครที่คอนโดเพราะวันนี้หมอนี่มีเรียนแค่ช่วงเย็น...แต่นัดหมอนั่นตอนสิบเอ็ดโมง...เวลาเหลือเฟือ
"กว่าจะถึงเวลาอีกตั้งนาน"
ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลาและวางมันลงบนเคาท์เตอร์อ่างล้างหน้าแล้วหยิบแปรงมาขัดพื้นห้องน้ำต่อ
-ครืดดด-
โอ๊ะ!ไคโทรมาทำไม?ผมวางแปรงขัดพื้นลงแล้วกดรับสายหมอนั่นอย่างงงๆ
"ฮัลโหล"
'อาจารย์ดีโอผมมาถึงที่หน้าสะพานลอยแล้วนะครับ'
"ห้ะ!ตอนนี้...ฉันนัดนายสิบเอ็ดโมงไม่ใช่หรอ?"
'ผมมาถึงแล้วอาจารย์มาเร็วๆนะครับ'
"เออๆเดี๊ยวฉันออกไป"
ผมนัดหมอนั่นสิบเอ็ดโมงนะตอนนี้แค่สิบโมงครึ่งเองหมอนั่นจะรีบไปตายหรอว่ะ คิม จงอิน!!
หลังจากผมล้างห้องน้ำเสร็จผมก็รีบออกจากคอนโดทันที บัดซบมอไซค์ มอไซค์ดันมาหมดจนได้ผมเลยต้องกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหาหมอนั่น
"ฮัลโหล...ตอนนี้นายอยู่ไหน"
เพราะว่าตอนนี้สายมากแล้วผมเลยโทรถามไคเพราะว่ากลัวหมอนั่นจะชิ่งกลับบ้านซะก่อน
'ผมยืนรออยู่หน้าร้านสเต็คครับ'
"โอเค ฉันเห็นนายล่ะ"ผมกดตัดสายแล้วรีบจ้ำไปหาหมอนั่นทันที
"อาจารย์มาช้าจังนะครับ"
"ช้าบ้าอะไรล่ะนายนะมาเร็วเอง = ="
ผมมองเจ้าลูกศิษย์บ้าที่ดูดีมีออร่าแม้ตอนใส่ชุดนิสิต
"อาจารย์ดีโอผมหิวแล้ว"ไคเขย่าแขนผม
ผมมองเจ้าไคที่อยู่ปีสี่แล้วแต่ยังทำตัวง้องแง้งกับผมเพราะว่าเราสนิทกัน...ไคเป็นคนหน้าตาดี ผิวคล้ำนิดๆ ตัวสูง เต้นเก่ง และ...ปากหมา
"อาจารย์ชอบทำตาถลนอีกแล้ว ฮ่าๆ"
"หุบปากแล้วเดินตามมาซะ O^O"
ผมทำตาโตใส่หมอนั่นแล้วเดินนำหน้าไปยังร้านสเต็คเจ้าประจำของผม....ที่ร้านยังไม่เปิด...ปกติร้านเปิดสิบเอ็ดโมงแต่ตอนนี้เพิ่งสิบโมงห้าสิบนาที
"ร้านยังไม่เปิดนายอยากไปซื้ออะไรก่อนมั้ย"
"การ์ตูน"
"ห้ะ?"
"จะซื้อการ์ตูน"ไคยิ้มหวาน"ได้มั้ยครับ"
"อะอื้อ...โอเค"
โว้ยยย!ทำไมผมต้องแพ้รอยยิ้มของเจ้าเด็กบ้านี่ตลอดเลยว่ะครับหรือว่าผมชอบ...ไม่ๆผมไม่มีทางชอบหมอนี่เด็ดขาด ผู้ชาย หมอนี่เป็นผู้ชาย ผมไม่ชอบผู้ชาย ไม่ชอบผู้ชาย!!
"อาจารย์ดีโอสิบเอ็ดโมงแล้วครับ"
"ห้ะ?"
ผมสะดุ้งเมื่อไคมากระซิบเบาๆที่หูของผม...ใจเต้น ทำไมผมต้องใจเต้นด้วยเนี่ย ไม่!มันไม่ใช่ความรัก ไม่ใช่ ม่ายยย
"ผมเอาสเต็คไก่ซอสครีมเห็ดครับ"ไคยิ้มให้พนักงาน
"ผมเอาสเต็คหมู"
แหม พวกพนักงานสาวๆที่นี่จ้องงาบเจ้าหมอนี่กันซะให้พรึ่บเลยนะ
"ไก่อร่อยเฮะ"
ผมมองเจ้าหมอนี่กินแล้วอมยิ้มให้กับความน่ารักของหมอนี่ เฮะๆน่ารักจังเลยน้าาา
"อาจารย์จะกินคอหมูย่างหรือกินเต็คกันแน่ครับ ฮ่าๆ"
"ชะ...ชานยอลมากี่โมงห้ะไค=///="ถามแก้เขิน
"หมอนั่นบอกว่ามาตอนบ่ายโมงกว่าๆครับ"
"ถ้าหมอนั่นมาสายกว่าบ่ายโมงฉันจะลงโทษหมอนั่นให้สาสมเลย หึๆ"
"อาจารย์น่ากลัว"ไคหน้าซีดแต่ก็ยังดำอยู่ดี
หลังจากกินของคาวเสร็จผมก็พาหมอนี่มาที่ร้านกาแฟข้างๆคอนโด
"เอานมเฮเซลนัทเย็น...นายเอาอะไร"ผมหันไปถามหมอนั่น
"ผมเอา...ลาเต้เย็น"ไคพูดกับพนักงานแล้วหันมามองผม"อาจารย์เลี้ยงหรอ?"
"หึ!ไม่มีทาง"
ผมยิ้มมุมปากแล้วเดินไปมองตู้เค้ก...น่ากินชะมัด
"อ้วน"
พอหมอนั่นพูดเท่านั้นแหละไม่กงไม่กินมันล่ะ!!
"ลองกินนี่สิอร่อยดีนะ"ผมยื่นแก้วให้ไค
"รสชาติเหมือน...นมข้นหวานเย็นใส่น้ำแข็ง"
"ไอ้บ้า!อยากโดนหิ้วออกจากร้านหรอไง"
"แต่ก็อร่อยดีนะครับกินของผมดูดิ"ไคจ่อแก้วตรงปากผม"ของผมมันขมช่วยกินหน่อย"
ตกลงเอ็งจะหาคนช่วยกินใช่มั้ย =v=
"อาจารย์ชานยอลมันยังไม่ตื่นเลยเอาไงดี"
"ไปที่ห้องฉันก่อน"
"อ๊ะ!อาจารย์ชวนเข้าห้อง =///="
"คิดอะไรของแกห้ะ!บอกหมอนั่นด้วยว่าเจอกันที่ห้องฉัน"
"ว้าว!ห้องอาจารย์กว้างชะมัด ห้องสะอาดแบบนี้มีแฟนแล้วใช่มั้ยครับ"
"ไม่มี"ผมพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานในห้องนอน"ทำตัวตามสบายนะฉันจะแก้บทละคร"
"งั้นผมไม่เกรงใจนะ"ไคพูดแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงของผม
โว้ยยย!!หัวใจบ้า...ทำไมต้องเต้นแรงแบบนี้ด้วยนะ...หรือว่าผม...ชอบหมอนั่นไปแล้ว
พอผมแก้บทละครเสร็จก็เห็นหมอนั่นหลับไปแล้วแถมยังเอาหมอนข้างที่รักของผมไปนอนหนุนคางอีก
"ตอนอยู่เฉยๆก็น่ารักดีหรอก"
"(_ _zzzz)"
"ไค!ตื่นมาซ้อมบทละครเลยนะ"ผมไปนั่งลงบนเตียงแล้วเขย่าตัวหมอนี่เบาๆ
"อือออ..."
หมับ!!
"เฮ้ย!"
และหมอนี่ก็พุ่งมานอนกอดผมในสภาพหลับเป็นตาย....ไอ้บ้า!ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ยยย =///=
"ดี...โอ"
"อะไร"ผมมองหมอนี่อย่างตั้งใจฟัง
"ดีโอ...ผม..ชอบคุณ"
ชอบ...หมอนี่ชอบผม...อึ้ก!
"ฉันก็...ชอบนาย"
ถึงผมจะไม่รู้ว่าคำที่พูดว่าชอบที่ออกจากปากหมอนั่นมันเหมือนกับที่ผมชอบหมอนี่หรือเปล่า...แต่ผมก็ชอบหมอนี่มากๆเลย
"ฟี้..."
ผมก้มลงไปจูบหน้าผากของหมอนี่เบาๆแล้วมองหมอนี่หลับด้วยใจที่เต้นรัว...สักวันฉันจะบอกความรู้สึกของฉันให้นายฟังแน่ๆ
(จบบันทึกพิเศษ ดีโอ)