กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้า แล้วภาพเหตุการณ์เมื่ออาทิตย์ก่อนฉายซ้ำเข้ามาในหัวทำให้
ฟางร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางตื่นแล้วหรอ”แม่ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องเห็นฟางร้องไห้ก็เดินมากอดฟาง
 
 
 
 
 
“แม่ขา ฮือๆ”ฟางกอดแม่ของป๊อปปี้แล้วร้องไห้
 
 
 
 
 
“เรื่องก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วนะฟาง”แม่ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่หนูทำใจไม่ได้นี่คะแม่”ฟางพูดทั้งน้ำตาแล้วกอดแม่ป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องร้องนะฟาง อย่าร้องเลย”แม่ป๊อปปี้กอดปลอบฟางให้เลิกร้องไห้ก่อนจะให้ฟางไปจัดการตัว
เองแล้วพาลงมาชั้นล่างที่มีทุกคนนั่งรอ
 
 
 
 
 
“หลังจากที่ตำรวจเคลียร์เรื่องทุกอย่างแล้ว ปั้นจั่นถูกขนมจีนยิงตายคาที ส่วนขนมจีนถูกยิงและถูก
ไฟคลอกตายคาที่เหมือนกันครับ”เขื่อนบอกข่าวให้ทุกคนที่นั่งทราบ
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นนาฬิกาที่ตำรวจเจอในที่เกิดเหตุ นาฬิกาของพี่ป๊อป”เฟย์พูดแล้วฝืนไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
 
 
 
 
 
“เพราะฟาง ฮึก เพราะฟางพี่ป๊อปเลยเป็นแบบนี้”ฟางร้องไห้ออกมา ตั้งแต่วันนั้น เธอรอด แต่ป๊อปปี้
ช่วยชีวิตเธอ เขาต้องตายเพราะช่วยเธอ
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องเลยฟาง อย่าร้องเลยนะ ป๊อปปี้รู้ป๊อปปี้ต้องเสียใจแน่ๆ”โทโมะที่อยู่ใกล้ฟางดึงฟางไปกอด
ปลอบ
 
 
 
 
 
 
“แต่สิ่งเดียวที่ป๊อปปี้เค้าอยากให้ฟางทำก่อนที่เค้าจะตายคือการให้อภัย ถึงแม้ฟางจะไม่รักป๊อป
เหมือนเดิม แต่คนที่ฟางควรให้อภัยที่สุดคือแก้ว พี่สาวแม้ๆของฟางนะ”แม่ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฟาง พี่ขอโทษ จะให้พี่กราบเราก็ได้ แต่พี่ผิดไปแล้วจริงๆให้อภัยพี่เถอะนะ”แก้วยกมือไหว้ฟาง
แล้วขอโทษ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องไหว้ฟาง ไม่ต้องแล้วฮือๆ พี่แก้ว ฟางขอโทษ ฮือๆ”ฟางรวบมือแก้วเข้ามาแล้วร้องไห้ 2พี่
น้องร้องไห้กอดกันยกใหญ่ เหมือนนานแล้วที่ทั้งคู่ไม่ได้กอดกัน กำแพงทิฐิทลายลงหมดแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไงโล่งเลยล่ะสิคืนดีกับน้องสาวแล้วน่ะ”โทโมะพูดเมื่อออกมาจากอำเภอหลังจากฟางเซ็นใบหย่าให้เรียบร้อย
 
 
 
 
 
 
 
“มันเหมือนกับการที่เราเป็นนักโทษแล้วพ้นเลยนะรู้มั้ย เหมือนแก้วได้กลับมามีน้องอีกครั้ง ได้เริ่ม
ใหม่กันอีกครั้ง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เริ่มครั้งนี้ แก้วจะไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ แก้วจะมีโทโมะ และก็ลูกร่วมทางเดินกันไป”โทโมะ
พูดก่อนจะมองทะเบียนสมรสในมือของเขาและแก้วแล้วยิ้มให้กัน ก่อนที่แก้วจะเอาอีกมือลูบที่ท้อง
ตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เย้ ฝึกงานเสร็จแล้วจบสักที”เฟย์ที่ทำเอกสารเรื่งเรียนเสร็จก็ร้องดีใจ
 
 
 
 
 
 
“ดีใจล่ะสิจะได้กลับกรุงเทพแล้วน่ะ”เขื่อนเหล่มองเฟย์ที่ยิ้มอย่างมีความสุขกับใบผ่านฝึกงาน
 
 
 
 
 
“แน่นอน กลับไปนะ จะนัดเพื่อนไปช้อบปิ้ง โอ๊ะๆมีมิดไนท์เซลล์ด้วย แล้วก็จะไปทำเล็บ เข้าส
ปา”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
“แล้วก็ลืมเรื่องราวระหว่างฝึกงานที่นี่”เขื่อนพูดทำให้เฟย์นึกถึงเขื่อนที่จูบเธอวันนั้น
 
 
 
 
“อะ อีตาบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้”เฟย์หน้าแดงแล้วซัดไปที่แขนเขื่อนทันที
 
 
 
 
“เอ้า รึเธอจะลืม ว่าเราผานร้อนผ่านหนาวอะไรกันมาน่ะห้ะ”เขื่อนเหล่มองเฟย์แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ เอ่อ ไม่ลืมหรอกน่า ชั้นน่ะ จะจำนายตลอดไปนะ เจ้านายแบบนายน่ะหาไม่ได้ที่ไหนแล้ว
ล่ะ”เฟย์พูดกวนๆ
 
 
 
 
 
“รวมถึงรสจูบของชั้นด้วยใช่ม้ะที่ไม่ลืม”เขื่อนกระแซะเฟย์แล้วพูด
 
 
 
 
“นี่ พอเลยนะตาบ้า พูดอีกแล้วนี่แน่ะๆๆๆๆ”เฟย์พูดแล้วทุบเขื่อนไม่ยั้ง
 
 
 
 
 
“เอ้าก็คนมันชอบนิ เดี๋ยวทุบบ่อยก็ไม่ให้แม่มาขอหรอก”เขื่อนพูดทำเอาเฟย์หยุดตีมองหน้าเขื่อน
แล้วหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
“นายพูดว่าอะไรนะ นายชอบชั้นงั้นหรอ”เฟย์เหวอเมื่อได้ยินคำสารภาพจากเขื่อน
 
 
 
 
 
“ก็เอาตรงๆนะ ใช่ ชั้นชอบเธอ ยัยตัวแสบ ชั้นคุยกับแม่เธอแล้ว แม่เธอก็เห็นด้วยล่ะเรื่องที่พอเธอ
เรียนจบแล้วเราจะหมั้นกัน แม่เธอน่ะฝากเธอไว้กับชั้นแล้ว หึๆ ต่อไปนี้เธอเป็นของชั้นแล้ว ยัย
แสบ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มออกมาเจ้าเล่ห์
 
 
 
 
 
 
 
“หา อะไรนะไม่นะ นายจะมาข่มขู่ชั้นงั้นหรอ ไม่มีทางนะยะ”เฟย์พูดก่อนจะไล่ตีเขื่อนโดยที่เขื่อนก็
หัวเราะชอบใจที่ถูกเฟย์ไล่ตีเขาแบบนี้ เพราะผุ้หญิงแบบเฟยืคงหาที่ไหนไม่ได้แล้ว ผู้หญิงอะไรมัด
เขาได้อยู่หมัดแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอดีตได้มั้ยเราเริ่มต้นกันใหม่ก็ได้นะฟาง”ป๊อปปี้กอดเอวฟางไว้แน่นแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาพูดมาก ชั้นบอกแล้วไงชั้นไม่มีวันเชื่อคุณอีก”ฟางพูดจบแล้วผลักป๊อปปี้ล้ม
 
 
 
 
 
“สิ่งที่พี่ทำให้กับฟางดูและและยอมให้ฟางทำพี่จนเจ็บตัวมันพิสูจน์ไม่ได้เลยหรอว่าพี่รักฟางแค่ไหน
พี่จะต้องทำยังไงฟางถึงจะยอมให้อภัยในสิ่งทุกเรื่องในอดีต พี่ยอมหมดแล้ว”ป๊อปปี้พูดออกมาตาม
ตรง
 
 
 
 
 
 
“ออกไปจากชีวิตชั้นซะ ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชั้นและลูกอีก”ฟางไล่
 
 
 
 
 
 
“ฟางก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ รังเกียจพี่มากแบบนี้ แล้วตายจากฟางไป ฟางจะให้อภัยให้พี่ได้
มั้ย”ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน ต่อให้คุณกำลังจะตายชั้นก็ไม่มีวันสงสารรึใจอ่อนให้คุณอีก ไม่มีวัน เลิกพล่ามสักทีน่า
รำคาญ อ้อ ชั้นหายแล้วและชั้นก็จะกลับบ้าน ถ้าคุณอยากจะอยู่ต่อก็อยู่ไปนะ”ฟางพูดแล้วเดิน
เข้าไปในบ้านอย่างไม่ไยดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางนั่งมองรูปของป๊อปปี้ที่ติดอยู่ที่บ้านของเขาแล้วหวนคิดถึงวันนั้นที่ป๊อปขอให้เธอกับเขาเริ่มกัน
ใหม่แต่เธอก็ปฏิเสธมัน ยังคงถือทิฐิอยู่อย่างไม่ไยดีป๊อปปี้เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่รักฟางนะ พี่ขอโทษ”
 
 
 
 
เสียงของป๊อปปี้ที่เคยบอกรักและขอโทษหลุดเข้ามาในหัว
 
 
 
 
 “ชั้นไม่เชื่อคุณหรอกว่าคุณจะรักชั้น คุณรักพี่แก้วไม่ใช่ชั้น”
 
 
 
                                  “พี่รักฟางพี่ไม่ได้รักแก้วนะ”
 
 
 
 
 
 
ตำพูดที่ป๊อปปี้เคยพร่ำบอกว่าเขารักเธอไม่ใช่แก้วก็ฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “ฮึก ฮือๆ”ฟางกลั้นน้ำตาแห่งความเสียใจไว้ไม่อยู่ปล่อยโฮออกมาก่อนจะหยุดอยู่ที่กระเป๋าเสื้อผ้า
ของป๊อปปี้ที่เอามาจากบ้านของโทโมะที่วันนั้นป๊อปปี้กำลังเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับกรุงเทพ
 
 
 
 
 
 
 
“แหวนนี่”ฟางเปิดมาเจอกล่องแหวนแต่งงานที่เป็นของเธอ ภาพที่เธอเตรียมตัวกลับไปบ้านโทโมะ
ฉายเข้ามา ภาพที่เธอถอดแหวนนั่นที่ป๊อปปี้เคยสวมให้เธอตอนที่เธอเป็นบ้า เขาสวมทับซ้อนแหวน
ของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คำว่าขอโทษ คำๆนี้อาจจะไม่มีความหมายอะไรแล้ว เพราะฟางหมดรักพี่ไปแล้ว พี่ไม่โกรธฟางนะ
ที่ฟางเลือกทางนี้ เพราะพี่รู้ว่าคนที่รู้ตัวช้าคือพี่ คนที่ทำเรื่องราวร้ายๆทุกอย่างมันเกิดจากความเห็น
แก่ตัวของพี่เองทั้งหมด พี่เป็นคนทำร้ายฟาง สร้างรอยแผลไว้ในใจให้ฟางเอง พี่ทำลายความเชื่อใจ
ทุกอย่างที่ฟางเคยมีให้พี่ ไม่ผิดหรอกที่ฟางะร้ายกับพี่แบบนี้ ไม่ผิดเลยที่ฟางจะไม่ให้อภัยพี่แบบนี้
แต่พี่อยากให้ฟางรับรู้ไว้นะ ว่าพี่รักฟาง พี่รู้ตัวช้าเองที่จะรู้หัวใจตัวเองว่ารักฟางกับลูกมากแค่ไหน
กว่าจะรู้ก็เมื่อสาย พี่ไม่ขอให้ฟางรักพี่เหมือนเดิม แต่พี่หวังไว้สักวัน พ่ะให้ฟางให้อภัยพี่ ให้ฟาง
กลับมารักพี่เหมือนเดิมให้ได้ พี่รักฟางนะ ยังรอฟางคนเดิมที่รักพี่หมดหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง”
 
 
 
 
 
 
 
ฟางสะดุดตากับจดหมายฉบับหนึ่งที่จ่าหน้าซองถึงเอและลงวันที่ที่เธอออกมาจากบ้านโทโมะ ฟาง
อ่านมันทุกอย่างแล้วร้องไห้ออกมา ภาพที่ป๊อปปี้ทำดีให้กับเธอมากมายตอนที่เป็นบ้าตัดมาสลับกับ
ภาพที่เธอทำร้ายป๊อปปี้สารพัดไม่ว่าจะเป็นการกระทำหรือคำพูด สิ่งที่เธอยังตั้งแง่ไม่เชื่อใจเขาเส
มอๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางยังเป็นฟางคนเดิมของพี่ป๊อป ฮือๆ ฟางขอโทษพี่ป๊อป ฟางขอโทษ”ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา
แล้วสะอื้นไห้ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงรู้ตัวในเมื่อสายแต่อย่างน้อยฟางก็ให้อภัยป๊อปเค้าแล้วนะ”แก้วเดินมานั่งข้างฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้ว ฟางเองที่โง่ โง่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ที่ถือทิฐิบ้าบอนี่ ทำให้ฟางต้องเสียพี่ป๊อปไปไม่มีวัน
กลับ ฟางทำให้เฟิร์สต้องกำพร้าพ่ออย่าถาวร ฟางมันเลว ฟางมันชั่ว ฮือๆ”ฟางร้องไห้กอดแก้วแน่น
 
 
 
 
 
 
“อย่าโทษตัวเองเลยฟาง ยิ่งฟางโทษตัวเองแบบนี้มันก็ไม่มีเรื่องดีกับตัวเอง ฟางต้องทำใจและ
ยอมรับมันให้ได้นะฟางต้องผ่านมันไปให้ได้ ถึงไม่มีป๊อปแล้วยังมีเฟิร์ส แม่ป๊อปปี้ เฟย์ โทโมะ พี่
และก็เขื่อนที่ยังอยู่ข้างฟางนะ เข้มแข็งไว้นะไม่ต้องร้อง”แก้วพูดแล้วกอดปลอบฟางตรงนั้น ก่อนจะ
พาฟางกลับขึ้นไปนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียใจมาเป็นอาทิตย์แบบนี้เดี๋ยวอาการฟางก็ทรุดลงไปอีกคนหรอกลูก”แม่ป๊อปปี้ที่พาเฟิร์สไปนอน
แล้วกลับมาพูดเมื่อเห็นว่าแก้วพาฟางส่งขึ้นนอนเรียบร้อยแล้ว
 
 
 
 
 
“เรื่องนี้มันหนักหนาสำหรับฟางครับแม่ แต่ผมเชื่อว่าฟางต้องเข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยย่ะเลิกแอ๊บ แล้วไม่ต้องฉวยโอกาสเรียกแม่เฟย์ว่าแม่ยังไม่แต่งงาน”เฟย์บิดหูเขื่อนแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ้าก็ซ้อมเรียกไว้ก่อนไง ถึงเวลาจริงจะได้คล่องปาก”เขื่อนพูดแล้วอมยิ้มให้กับเฟย์
 
 
 
 
 
“พอเลยทั้งคู่ นอกเรื่องละเนี่ย รีบๆพูดเมียชั้นจะได้ไปนอน นี่น้องกั้มพ์ง่วงแล้วนะ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“กั้มพ์อะไรกันโทโมะ แก้วอยากได้ลูกสาวนะ”แก้วหน้ามุ่ยแล้วมองท้องตัวเองที่อายุ
ประมาณ3เดือนเศษ
 
 
 
 
 
 
 
“นอกเรื่องกันทั้งหมดล่ะค่าทุกคน เอาล่ะค่ะ ตกลงว่ายังไงคะ เราต้องเศร้าแบบนี้อีกนานมั้ยคะ นี่
หน้าเฟย์จะเหี่ยวก่อนวัยละน้า”เฟย์พูดตัดบทเพื่อเข้าเรื่องแทนทุกคน
 
 
 
 
 
 
“เอ้า เฟย์จ๋า ต้องทำใจหน่อยสิจ้ะ ไอ้ป๊อปมันยังไม่ฟื้นเลย คนบ้าอะไร ถูกยิงไป3นัดยังรอดได้อย่าง
ปาฏิหาริย์ ของแบบนี้มันต้องรอนะ”เขื่อนพูด แล้วย้อนนึกถึงวันเกิดเหตุที่ป๊อปปี้หนีออกมาจากตึกได้
ก่อนจะระเบิดแล้วป๊อปปี้ก็สลบก่อนที่มีนเพื่อนของเฟย์ที่อยู่แถวนั้นช่วยและพาไปส่โรงพยาบาลง
แล้วส่งข่าวให้เฟย์รู้ แต่ด้วยเรื่องที่ยังไม่เคลียร์หลายเรื่องทำให้เฟย์และเขื่อนลืมบอกฟางทำให้เรื่อง
เลยตามเลย ทำให้ฟางกลับเข้าใจว่าป๊อปปี้ตายจากเธอไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะเอายังไง รอให้ป๊อปเค้าฟื้นเลยแล้วบอกความจริงงั้นหรอ แบบนี้เท่ากับหลอกลวงฟางน่ะสิ
แก้วไม่ยอมนะ”แก้วที่แอบหงุดหงิดกับความคิดทุกคนที่เลือกไม่บอกฟางก็แอบบ่น
 
 
 
 
 
 
 
“บอกน่บอกแน่จ้ะแก้วไม่งอนนะๆ แต่ถ้าจะเลือกบอกทั้งทีเราเองน่ะต้องบิ้วสถานการณ์ แล้วพอถึง
เวลาเปิดตัวพระเอกเราจะได้ซึ้งๆไงล่ะ”โทโมะรีบพูดพลางคิดแผนการณ์ต่อไป
 
 
 
 
 
 
“เอาให้ซึ้งแน่นะ ถ้าแผนพังล่ะ บ้านแตกแน่”แก้วพูดแล้วมองหน้าทุกคนพลางส่ายหน้าที่เห็นโทโมะ
สามีตัวเองเป็นแกนนำการทำแผนนี้ แถมแม่ของป๊อปปี้ก็ยังจะเออออเล่นแผนนี้ด้วย ถ้าฟางรู้จะเป็น
ไงเนี่ย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ถ้าใครกำลังจะเศร้ากับเรื่องของป๊อปปี้บอกเลยว่า รีบปาดน้ำตาทิ้งเลย55555555
 
 
เพราะทำพระเอกนางเอกไร้คู้ไม่ได้อยู่ในฟิคไรเตอร์จ้าาา
 
 
 
เดี๋ยวตอนหน้ามาดูกันว่าผีป๊อปปี้จะเฮี้ยนขนาดไหน
 
 
ใกล้จบแล้วอ่านแล้วคอมเม้นกันหน่อยน้า ช่วงนี้ไรเตอร์งานเยอะก็แอบหมดกำลังใจนิดนึงที่รีดเดอรืหายอ่าา จะได้มีกำลังใจในการเอาเรื่องใหม่ลง55555