กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหนื่อยมั้ยป๊อป”แก้วเดินมาที่ระเบียงห้องพักโทโมะแล้วพูดกับป๊อปปี้ที่ออกมายืนรับลมตรงนั้น

 

 

 

 

 

“เรื่องไหนหรอ ถ้าเรื่องฟาง ป๊อปไม่เหนื่อยหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วตอบแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่ป๊อปเองต้องอดทนมากเวลาอยู่กับฟาง ทั้งโดนฟางทำร้ายสารพัดป๊อปไม่เหนื่อยรึไง”แก้ว

ถามอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เอาตรงๆนะเหนื่อย แต่ไม่ได้เหนื่อยกาย แต่เหนื่อยใจว่าทำไมฟางถึงไม่เปิดใจสักที แต่ป๊อปก็มา

คิดย้อนนะว่าสิ่งที่เราทำร้ายฟางในอดีตน่ะมันเลวร้ายมากแค่ไหน ต่อให้ฟางจะฆ่าป๊อปให้ตายป๊อปก็

ยอม”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพวกเรารู้จักพอตั้งแต่ตอนแรกแล้วพวกเราคงไม่ต้องมาเจ็บปวดแบบนี้ จริงมั้ยป๊อป”แก้วพูดแล้ว

ซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่อย่างน้อยสิ่งที่ป๊อปเคยทำเลวกับฟางไว้มันทำให้ป๊อปรู้อย่างหนึ่งนะว่า ป๊อปรักฟางมากแค่ไหน

เหมือนกับแก้วไง ที่รักโทโมะไม่มีเปลี่ยน”ป๊อปปี้พูดแล้วมองแก้วที่ตัวติดโทโมะไม่ห่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิป๊อป เดี๋ยวป๊อปจะมีหลานแล้วนะ”แก้วนึกขึ้นได้แล้วพูดก่อนจะลูบท้องตัวเองเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“จริงหรอแก้ว กี่เดือนแล้ว”ป๊อปปี้รีบถามแก้ว

 

 

 

 

 

 

“2เดือนกว่าๆแล้วจ้ะ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะแก้ว เค้าคงพร้อมแล้วล่ะที่จะได้กลับไปอยู่กับพ่อกับแม่ที่แท้จริง ยินดีด้วยนะ”ป๊อปปี้

พูดแล้วกอดแสดงความยินดีให้กับแก้ว ฟางที่เดินไปแง้มผ้าม่านที่ระเบียงแล้วเห็นภาพนั้นทันทีก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวขอตัวไปรับหลานตัวแสบก่อนนะ เฟย์ป่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะดึงมือเฟย์ออกไปตามตัวเขาโดยที่

เฟย์ฮึดฮัดเขื่อนเพราะยังงอนอยู่แต่สุดท้ายก็ยอมออกไปด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรจะบอกพี่รึเปล่าฟาง”โทโมะเมื่อเห็นว่าเฟย์เขื่อนออกไปแล้วเหลือแค่เขากับฟางก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า การ์ตูนๆ”ฟางไม่ตอบแล้วหันหลังนั่งดูการ์ตูนต่อแล้วทำทีเป็นหัวเราะ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้นี่ก็เป็นคนดีเนาะ ยอมให้คนแถวนี้โขกสับไม่ปริปากบ่นสักคำ สงสัยจะรักฟางมากแน่ๆ”โท

โมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงนะ เค้าโกหก”ฟางรีบพูดแล้วชะงักเมื่อเห็นโทโมะจ้องเธออยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าพี่จะไม่ถามนะว่าฟางหายได้ยังไง แต่พี่ดีใจนะพี่ฟางกลับมาเป็นฟางคนเดิม”โทโมะพูด

แล้วยิ้มให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าฟางหายแล้วฟางจะหย่ากับพี่แล้วกลับไปหาป๊อปปี้เลยมั้ย”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมฟางจะต้องกลับไปอยู่กับเค้ากันพี่โทโมะ มันมีความจำเป็นตรงไหนเพราะในเมื่อเค้ายังรักยัง

ไม่ลืมพี่แก้ว ฟางจะกลับไปให้เจ็บอีกทำไม”ฟางพูดแล้วนึกเคืองป๊อปปี้และแก้วที่กอดกันแล้วยังคุย

กันไม่เสร็จไม่กลับมาอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า เพราะถ้าฟางไม่หย่ากับพี่แล้วพี่จะแต่งงานกับแก้วได้ไงอ่ะ เนี่ยเดี๋ยวท้องแก้วก็โตเอาๆเดี๋ยวใส่

ชุดเจ้าสาวไม่สวยนะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ อะไรนี่อย่าบอกนะว่าพี่โทโมะกับพี่แก้ว”ฟางอึ้งแล้วรีบถามโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ก็2เดือนกว่าๆแล้ว ตอนแรกพี่ยอมรับนะว่าพี่ก็หึงแก้วที่เค้าคุยกับป๊อปปี้ แต่วันนั้นที่พี่ได้เห็นน้ำตา

ของแก้ว พี่นึกถึงลูกในท้อง ถ้าคนเรารักกันไม่ไว้ใจกันทำให้คนรักเสียใจแบบนี้จะรักกันทำไม”โท

โมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางไม่ได้เป็นอะไรกับเค้า ฟางไม่ได้รักเค้าสักหน่อย”ฟางรีบพูดแล้วหน้าตึงไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้รัก แน่ใจหรอพี่อยากจะให้ฟางคิดให้ดีๆนะว่าลึกๆลงไปในใจแล้วฟางให้อภัยเค้าแล้วรึยัง

อย่าเอาทิฐิมาอยู่เหนือความรู้สึกตัวเองนะ”โทโมะพูด ฟางอึกอักกำลังจะตอบแต่แล้วแก้วและโท

โมะเข้ามาฟางจึงรีบทำทีนั่งดูการ์ตูนเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เฟิร์สวาดภาพมาด้วยฮะ นี่ป้ะป๋ากับป้าแก้ว ส่วนนี่พ่อป๊อป แม่ฟางและก็เฟิร์ส ชนะได้รางวัลด้วย

นะฮะ”เฟิร์สที่เข้ามาในห้องของโทโมะพร้อมกับชูรูปวาดของตัวเองก็รีบชี้คนที่ตัวเองวาดในรูปว่าเป็น

ใคร

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปกับแม่ฟางต้องอยู่ด้วยกัน พ่อป๊อปต้องทำให้แม่ฟางหายนะฮะ เราจะได้อยู่ด้วยกัน”เฟิร์ส

แล้วยิ้มแล้วจับมือป๊อปปี้และฟางที่แกล้งทำเป็นเหม่อลอย โทโมะสบตาฟางแล้วมองว่าฟางจะทำ

อย่างไรต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์ส แม่ฟาง รักกัน2คน”ฟางแกล้งชี้ไปที่รูปตัวเองกับลูกแล้วพูด ป๊อปปี้ที่ได้ยินก็ซึมลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่กันแค่2คนแม่ลูกจะสนุกอะไรไป อยู่กับพ่อป๊อปอีกคนสิสนุกจะตายใช่มั้ยครับเฟิร์ส”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ฮะ พ่อป๊อปน่ะน่ารักที่สุดในโลกเลย เฟิร์สรักพ่อป๊อป”เฟิร์สพูดแล้วกอดป๊อปปี้ไว้แน่น ชายหนุ่ม

ถึงกับยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วต่อไปเฟิร์สก็จะมีน้องชายมาเล่นกับเฟิร์สแล้วนะครับ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ไหนครับๆ”เฟิร์สถาม

 

 

 

 

 

 

“นี่ไงครับ ในท้องป้าแก้ว ลูกของป้าแก้วกับป้ะป๋า เฟิร์สจะได้ไม่เหงา”โทโมะพูดแล้วโอบเอวแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะแก้ว โทโมะ สุดท้ายพวกนายก็ยังเป็นคนรักของกันและกันไม่เปลี่ยนเลย”เขื่อนพูดแล้ว

ยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห ป้ะป๋าจะมีน้องกับป้าแก้ว พ่อป๊อปเฟิร์สอยากได้บ้างๆๆๆ”เฟิร์สรีบพูดทำให้ป๊อปปี้และฟางหน้า

แดงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เอาไว้แม่ฟางหายก่อนเนาะเดี๋ยวพ่อจะมีน้องให้เราเลย ซัก3คนเลยก็ได้”ป๊อปปี้พูดแล้วหัว

เราะกับเฟิร์สทำมห้ฟางหน้าแดงกว่าเก่าก่อนจะแกล้งทำเป็นง่วงนอนแล้วนอนลงไปที่โซฟา โทโมะ

มองฟางแล้วแอบขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางกินข้าวแล้วขึ้นไปอาบน้ำนะ พี่ผสมน้ำอุ่นให้ฟางอาบแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางที่หันหลัง

กินข้าวให้เขา แวบหนึ่งก็เหมือนฟางบ้า บางทีก็ปกติ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะถึงฟางจะหายไม่หาย

ฟางก็ไม่มีวันให้อภัยเขาอยู่ดี เพราะแค่ขากลับจากเยี่ยมโทโมะ ฟางเองก็ดิ้นไม่ยอมจะกลับกับเขา

แถมยังงอแงทั้งฟาดทั้งตีไล่เขาอย่างหมูหมาจนเขื่อนต้องมาส่งฟางที่บ้านแทน พอจะกินข้าวด้วย

ฟางก็ไม่ยอม แต่พอเขาไม่กินฟางเองกลับมานั่งกินข้าว จิตใต้สำนึกของฟางยังคงตั้งแง่เกลียดเขา

มากเลยสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”เมื่อฟางขึ้นไปอาบน้ำแล้วป๊อปปี้เดินมานั่งทานข้าวคนเดียว นี่ฟางจะไม่มีวันให้อภัยเขาเลย

สินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ต้องทำยังไงพี่ถึงจะได้ฟางคนเดิมของพี่กลับมา”ป๊อปปี้พูดแล้วกระดกแก้วเหล้าเข้าปากแก้ว

แล้วแก้วเล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้รัก แน่ใจหรอพี่อยากจะให้ฟางคิดให้ดีๆนะว่าลึกๆลงไปในใจแล้วฟางให้อภัยเค้าแล้วรึยัง

อย่าเอาทิฐิมาอยู่เหนือความรู้สึกตัวเองนะ”

 

 

 

 

 

เสียงของโทโมะดังก้องมาในหัวขณะที่ฟางอาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังแต่งตัว ฟางนิ่งคิดกับคำพูดนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เค้ารักกัน เค้ารักกับพี่สาวเรามากมายขนาดนั้นเค้าจะเปลี่ยนง่ายๆงั้นหรอ ไม่มีทาง”ฟางที่

พยายามคิดแย้งกับความรู้สึกและการกระทำต่างๆที่ป๊อปปี้ทำให้ พวกเค้ารักกันและทำทุกอย่างจน

ได้อยู่ด้วยกัน พวกเค้าทำลายความรู้สึกดีทุกอย่างของเธอจนพัง มีหรอ พวกเค้าที่รักกันมากๆจะเลิก

รักกันไปง่ายๆได้ยังไง หรือนี่อาจจะเป็นแผน สุดท้ายยังไงพวกเค้าต้องร่วมมือกักลับมาทำร้ายเธอ

กับพี่โทโมะอีกแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่หายไปไหนนะ หรือว่ะแอบไปหากัน”ฟางที่นั่งรอป๊อปปี้อยู่เป็นเวลานานด้านบนแล้วแปลกใจ

เมื่อไม่เห็นป๊อปปี้ขึ้นมาสักที แล้วภาพที่ป๊อปปี้และแก้วกอดกันที่โรงพยาบาลก็ผุดเข้ามาในหัว ฟาง

รีบเดินลงไปชั้นล่างทันที

 

 

 

 

 

 

เมื่อเดินลงมาชั้นล่างฟางก็สาดสายตามองหาร่างสูง ในใจก็กลัวว่าป๊อปปี้จะไปหาแก้ว แต่รถเขายัง

อยู่นี่นา

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

เสียงแก้วแตกที่ระเบียงฟางรีบเดินมาแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้นั่งดื่มเหล้าจนหน้าแดงคอพับฟุบที่โต๊ะ

 

 

 

 

 

 

“เหม็นเหล้า ไปนอน”ฟางที่เห็นป๊อปปี้เมาก็แกล้งเป็นบ้าเดินไปทุบป๊อปปี้จนป๊อปปี้ตื่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงพี่มันไม่ดีแต่พี่ก็จะอดทนนน พี่จะยอมทำทุกอย่างให้ฟางเหนจาย”ป๊อปปี้เมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องจน

ฟางนิ่วหน้าไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

 

ร่างบางวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วหยิบถังน้ำใส่น้ำจนเต็มแล้ววิ่งมาสาดใส่ป๊อปปี้เต็ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปนอนน”ฟางโยนถังน้ำทิ้งแล้วลากป๊อปปี้ให้ลุกขึ้น แต่เดินไม่ถึงบัน ป๊อปปี้และฟางก็ล้มลงไปที่

โซฟาด้วยกันทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“อี๋ เหม็น ออกไป”ฟางที่ดิ้นไปมาในอ้อมกอดและพยายามดันป๊อปปี้ออกจากตัวเองแต่ไม่เป็นผล

เมื่อป๊อปปี้ที่เมาแล้วเริ่มขี้เกียจลุกขึ้นก็ฝังตัวเองทับร่างบางบนโซฟานี้ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่รักฟางนะ พี่ขอโทษ”ป๊อปปี้กอดฟางไว้แล้วพูดข้างหูทำให้ฟางหนาแดงจัด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เชื่อคุณหรอกว่าคุณจะรักชั้น คุณรักพี่แก้วไม่ใช่ชั้น”ฟางเถียงป๊อปปี้แล้วพยามดิ้นไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางพี่ไม่ได้รักแก้วนะ”ป๊อปปี้ที่เมาแล้วไม่สนใจว่าตอนนี้ฟางบ้าไม่บ้าก็รีบเถียงฟางกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงคุณโกหก คุณมันคือคนโกหก หลอกลวง ปลิ้นปล้อน”ฟางว่าป๊อปปี้แล้วทุบตีชายหนุ่มด้วย

ความช้ำใจเรื่องในอดีตแล้วร้องไห้ออกมา เค้าโกหก ป๊อปปี้โกหกเธอ ป๊อปปี้ไม่ได้รักเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ขอโทษที่ทำให้ฟางเป็นแบบนี้ พี่ขอโทษๆ”ป๊อปปี้รวบข้อมือเล็กของฟางไว้2ข้างแล้วพร่ำ

พูดคำว่าขอโทษให้ฟางฟัง 

 

 

 

 

 

“คนใจร้าย ชั้นเกลียดคุณ เกลียดๆ เกลียดที่สุด อื้อ”ฟางที่ร้องไห้โฮก็พูดบอกแต่คำว่าเกลียดป๊อปปี้

จนชายหนุ่มช้อนใบหน้าคนตัวเล็กขึ้นมาจูบเพราะไม่อยากได้ยินเสียงที่ฟางบอกว่าเกลียดเขาแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าบอกว่าเกลียดพี่อีกเลย พี่ผิดไปแล้ว พี่รู้ใจตัวเองแล้วว่ารักฟาง ให้อภัยพี่เถอะนะ พี่ยอมฟาง

หมดแล้ว ฟางจะทำร้ายพี่อีกเท่าไหร่พี่ก็ยอม ขออย่าบอกว่าเกลียดพี่เถอะนะ”ป๊อปปี้พูดออกมาทั้ง

น้ำตา ทำไมคำว่าเกลียดของคนตัวเล็กมันทำให้เขานั้นเจ็บปวดไปทั้งหัวใจแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ”ฟางที่สบตาป๊อปปี้แล้วเห็นน้ำตาลูกผู้ชายของป๊อปปี้ก็ยิ่งร้องไห้หนักไปอีก เธอจะทำยังไงดี

เธอควรจะเชื่อเขาอีกครั้งมั้ย แต่ป๊อปปี้หลอกเธอ เขาเคยพร่ำบอกเธอว่าเขารักแก้ว แต่ตอนนี้มาบอก

รักเธอ มันเชื่อได้หรอ ทั้งคู่นอนกอดกันบนโซฟาเนิ่นนานฟางที่สับสนกับคำตอบป๊อปปี้ก็ร้องไห้

ป๊อปปี้จึงเอานิ้วของเขาเกลี่ยน้ำตาให้ฟาง ก่อนจะมองร่างบางที่ครั้งหนึ่งเคยบอกรักเขาจนหมดหัวใจ

แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าฟางบอกแต่คำว่าเกลียดเขา เขาจะไม่ยอมให้ฟางคนนี้ไปจากเขาอีกแล้ว ว่า

แล้วป๊อปปี้ก็ก้มลงูบฟางอีกครั้ง โดยที่มือหนาลูบไล้ไปทั่วตัวของฟาง โดยที่ฟางเองก็รู้สึกทั้งสับสน

ไม่เข้าใจป๊อปปี้แต่ก็ยอมให้ชายหนุ่มล่วงเกินได้แบบนี้ ก่อนที่เสื้อผ้าของทั้งคู่จะหลุดออกจาก

ร่างกายไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางที่หลับตาพริ้มกับสิ่งที่ป๊อปปี้ปรนเปรอให้กับเธอก็ร้องเมื่อถูกบางอย่างเข้ามาในร่างกายของ

เธอ ฟางกอดคอป๊อปปี้แน่นก่อนจะสอดมือเข้าไปในเส้นผมสีดำแล้วขยุ้มมันด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางนะ พี่ขอโทษ”ป๊อปปี้พูดพลางขยับสะโพกเข้าไปในตัวฟาง ฟางเองก็ร้องครางออกมา

แล้วกอดร่างสูงไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะๆ”ภาพที่เธอยอมให้กับป๊อปปี้ที่เกาะเมื่อ5ปีก่อนก็ฉายเข้ามาในหัว เธอยอมเขาเพราะรัก เหมือน

กับตอนที่เธอแต่งงานกับเขา ยอมเขาทุกอย่างเพราะคำว่ารักผู้ชายคนนี้คำเดียวเท่านั้น แล้วตอนนี้ที่

เธอยอมเค้าล่ะ

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อ๊ะ”ป๊อปปี้ร้องครางเมื่อร่างบางขึ้นมาอยู่ด้านบนแล้วเด้งสะโพกอยู่บนตัวเขาแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า”ป๊อปปี้ร้องเมื่อถึงฝั่งฝันเช่นเดียวกับฟาง ก่อนที่จะฉีดธารสีขาวเข้าไปในตัวร่างบาง ฟางที่เหนื่อย

หอบก็ฟุบลงที่อกกว้างของชายหนุ่ม ทั้งคู่จูบกันเนิ่นนานก่อนจะถูกชายหนุ่มอุ้มไปชั้นบนต่ออีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

เฟิร์สเคยบอกว่าอยากได้น้อง แต่พ่อแม่ก็ไม่ต้องรีบขนานั้นก็ได้55555

 

 

มาดูกันว่าฟางจะให้อภัยป๊อปปี้จริงรึเปล่าน้อ

 

 

 

ขอโทษทีน้าช่วงนี้ไรเตอร์ยุ่งมาก มีงานที่ต้องทำส่งอาจารย์เยอะมากกกกกก

 

 

จะพยายามมาอัพให้ได้น้าาา