กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ ไม่เอาเฟิร์สไม่กลับเฟิร์สจะอยู่กับแม่ฟาง”เฟิร์สงอแงเมื่อโทโมะกับแก้วจะพาเฟิร์สกลับ
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สครับวันนี้เรากลับบ้านกันก่อนนะครับ ตอนนี้คุณแม่ไม่สบายป้ะป๋าสัญญานะว่าจะพาเรามาเยี่ยม
แม่ฟางทุกวันเลย แต่ตอนนี้กลับบ้านก่อนนะ”โทโมะพูดให้เฟิร์สเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สอยู่กับแม่ฟางเฟิร์สไม่ซนหรอกป้ะป๋า ฮือๆพ่อป๊อปเฟิร์สจะอยู่นี่ๆ”เฟิร์สยังงอแงไม่เลิก
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่งอแงนะครับ เอ เอาอย่างงี้มั้ยครับได้ข่าวว่างานโรงเรียนที่เฟิร์สเต้นน่ะ เค้าเลื่อนแสดงวันพรุ่งนี้
เดี๋ยวพ่อป๊อปจะพาแม่ฟางไปดูน้องเฟิร์สดีมั้ยครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“เย้ๆ จริงนะครับพ่อป๊อป”เฟิร์สร้องดีใจแล้วถามอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“ครับผม แต่วันนี้เราต้องกับไปกับป้ะป๋าและก็ป้าแก้วก่อนนะครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะบอกลูกชายให้
กลับไปกับโทโมะและแก้ว
 
 
 
 
 
“แหม เอาใจแม่ชั้นแบบนี้นี่นายจะฟ้องเรื่องชั้นที่ทำงานใช่ม้ะ”เฟย์พูดเมื่อเขื่อนพาแม่เฟย์ไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
“จะบ้าหรอ อคตินะเราน่ะ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“เอ้าคนเราทำดีแล้วไม่หวังผลตอบแทนมีรึไง”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
“พอเลยยัยเฟย์ไปชึ้นรถ แม่ก็แค่อยากจะให้ว่าที่ลูกเขยแม่ไปส่งแค่นี้เอง”แม่พูด
 
 
 
 
 
 
“แม่อ่ะ ไม่เอานะ”เฟย์หน้าแดงแล้วรีบวิ่งขึ้นรถเขื่อนไปทันที ก่อนที่ทุกคนจะทยอยกลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางรอตรงนี้แปปนะ พี่ไปปิดประตูบ้านก่อน อ้อ ห้ามเดินไปที่ชายหาดโดยที่พี่ยังไม่กลับมา
คนเดียวเข้าใจมั้ยครับ”ป๊อปี้พูดแล้วเดินไปปิดประตูทางหน้าบ้าน โดยที่ฟางยืนอยู่หลังบ้าน ฟางมอง
ซ้ายขวาไปมาดูท้องฟ้ายามเย็นแล้วตอนนั้นเอง ฟางหันไปมองที่ชายหาดเห็นขนมจีนยืนอยู่ก่อนจะ
ถอดหมวกและแว่นตาออกมา
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด อย่าเจ้ามานะ”ฟางกรีดร้องออกมาแล้วถอยมาเรื่อยๆ ขนมจีนยิ้มเยาะสะใจก่อนะได้ทีเดิน
เข้าไปใกล้ๆรั้วบ้านที่ติดกับชายหาด
 
 
 
 
 
 
“อย่านะ อย่าทำอะไรชั้นกับลูก”ฟางร้องด้วยความกลัวยิ่งถอยมาเรื่อยๆ ขนมจีนยิ่งได้ใจก่อนที่ความ
กลัวและวิตกของฟางจะถึงขีดสุดแล้วเป็นลมไปตรงนั้น ก่อนจนมจีนจะเห็นเหมือนเงาป๊อปปี้เดินมาก็
รีบหลบไปทันที
 
 
 
 
 
“ฟางเมื่อกี้แม่พี่บอกว่าเอาคุ้กกี้ที่เราชอบทิ้งไว้ให้เดี๋ยวพี่แกะให้กินเนาะ เห้ย ฟาง”ป๊อปปี้เดินมา
พร้อมโหลคุ้กกี้ก่อนจะร้องตกใจแล้วรีบวางโหลนั้นแล้ววิ่งไปอุ้มร่างบางที่เป็นลมตรงรั้วทางหลังบ้าน
แล้วรีอุ้มมาในบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”
 
 
 
 
 
 
เหมือนเสียงกระซิบเข้ามาในโสตประสาทของฟางที่สลบอยู่ทำให้เธอค่อยๆขยับตัวลืมตาเห็นป๊อปปี้
กำลังเช็ดตัวให้เธอ ก่อนขยับตัวชึ้นนั่งแล้วจ้องมองป๊อปปี้ที่รีบเขาของไปเก็บแล้วกลับมานั่งข้างฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้างพี่ขอโทษนะที่ทิ้งฟางไว้คนเดียวพี่ขอโทษนะ”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือ
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ชั้นไม่เคยรักเธอเลย ชั้นรักแค่แก้วคนเดียว”
 
 
 
 
 
 
เหมือนมีเสียงป๊อปปี้ดังก้องหูฟางทำให้ฟางสะบัดมือที่ป๊อปปี้จับออก
 
 
 
 
 
 
“เธอมันก็แค่ยัยโง่ที่ให้ชั้นกับแก้วหลอกเธอ เธอมันโง่ๆ”เหมือนฟางเห็นภาพหลอนเป็นป๊อปปี้ว่าเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“โง่จริงๆ นี่แกเป็นน้องสาวชั้นจริงๆรึเปล่า ว่าชั้นกับป๊อปรักกัน แกมันโง่นังฟาง”ฟางที่เฟ็นภาพหลอน
เป็นแก้วยืนอย่ปลายเตียงแล้วว่าตัวเธอก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด อย่านะ”ฟางร้องกรี๊ดอีกครั้งก่อนจะรีบลงากเตียงแล้วพยายามคลานหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกนี่มันโง่จริงๆนะนังฟาง ไม่อยากงั้นแกคงไม่เชื่อชั้นหรอก นังโง่”ฟางเห็นภาพหลอนขนมจีนที่ยิ้ม
เยาะตัวเองอยู่ตรงหน้าก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดด ไม่อย่าทำลูกชั้น”ฟางกรีดร้องออกมาอีกครั้งแล้วปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่เป็นไรนะ พี่อยู่นี่แล้วฟาง”ป๊อปปี้ที่ตกใจฟางที่หวาดกลัวก็วิ่งมากอดฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ปล่อยชั้น ปล่อย”ฟางร้องกรี้ดๆและพยายามสะบัดตัวออกจากป๊อปปี้ที่กอดแต่ไม่เป็นผล
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่จะไม่ทำให้ฟางเจ็บอีกแล้ว อย่าร้องนะ”ป๊อปปี้ที่กอดฟางไว้แน่นแล้วรู้สึกถึงความเจ็บว่าฟางได้ฝัง
เขี้ยวเข้าที่หัวไหล่ของเขา กัดจมลึกทะลุเสื้อของเขาอย่างแรงเพื่อให้เขาปล่อยแต่ป๊อปปี้กลับไม่
ยอมปล่อยเธอแม้ว่าจะต้องเจ็บแค่ไหนเขาก็ไม่ยอมปล่อยฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ อย่าทำชั้น อย่า”ฟางร้องไห้ออกมาเมื่อกัดป๊อปปี้ออกมา
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง จะไม่มีใครทำร้ายฟางอีกแล้ว คนเลวคนนี้จะขอชดใช้และปกป้องฟางเอง”ป๊อปปี้
ดึงฟางมาตรงหน้าตัวเองแล้วเอามือเช็ดเลือดที่ปากของฟาง ฟางยังมีอดีตที่ฝังใจโดยเขาเป็นต้นเหตุ
เขาจะไม่ยอมให้ฟางต้องเจ็บปวด ชายหนึ่งเช็ดเลือดที่ปากและเช็ดน้ำตาให้ฟาง แม้ฟางจะทำร้าย
เขามากมายเท่าไหร่เขาก็ยอมถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาทำร้ายฟาง มันยังน้อยไป ชายหนุ่มพาฟางมานั่ง
ที่เตียงตามเดิมทั้งคู่สบตากัน ก่อนป๊อปปี้จะเลื่อนหน้าเข้าไปจูบฟางอย่างอ่อนโญน เพื่อปลอบไม่ให้
ฟาง ชายหนุ่มจูบฟางอยู่เนิ่นานแล้วค่อยๆดันฟางลงไปนอน ไม่รู้เพราะอะไร เหมือนมีบางอย่าง
กระตุ้นให้ร่างกายของฟางยอมป๊อปปี้ และปลดทุกอย่างไปตามความต้องการกันและกันจนหมด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้เฟิร์สหล่อมากเลยนะครับรู้มั้ย”แก้วแต่งตัวให้เฟิร์สเสร็ตก็พูดแล้วลูบผมของหลานชายเบามือ
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สหล่อแบบนี้เดี๋ยวแม่ฟางกับพ่อป๊อปต้องชอบแน่ๆ นี่ไงเดี๋ยวเฟิร์สเต้นอยู่ด้านหน้าด้วยพ่อป๊อป
แม่ฟางจะได้เห็นชัดๆ”เฟิร์สพูดแล้วยิ้มแป้นจนแก้วอดยิ้มตามไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเราไปรอป้ะป๋าที่หน้าบ้านกันนะครับตอนนี้ป้ะป๋าคงจะมาแล้วละมั้ง”แก้วพูดก่อนจะเดินจู
งมือเฟิร์สไปรอโทโมะที่กำลังขับรถกลับจากรีสอร์ตเพื่อไปงานโรงเรียนอนุบาลในตอนเย็น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆแม่ไม่อยู่ ป้าก็มาดูแลหลานแทน เอ ดูแลแล้วมาอยู่บ้านแบบนี้คงจะดูแลดีไปถึงคนพ่อเลยล่ะ
สิ”พิมที่แอบสังเกตการณ์ขอโทโมะก็เดินเข้ามาว่าเมื่อเห็นแก้วและเฟิร์สอยู่ตามลำพัง
 
 
 
 
“อย่ามาพูดจากพล่อยๆแบบนี้นะ”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย ไม่เจอกันตั้งนานดูอวบอิ่มขึ้นนะยัง อ้วนขึ้นนิ”พิมเยาะเมื่อสังเกตแก้วที่ดูมีน้ำมีนวลขึ้น
 
 
 
 
 
“แล้วไงมันก็เรื่องของชั้นล่ะน่า”แก้วพูดปัดๆแล้วพาเฟิร์สเดินหนีพิม
 
 
 
 
 
“หวังว่าที่บวมๆเนี่ยก็แค่อ้วนนะ ไม่ใช่ท้อง เพราะไม่รู้ว่าอ่อยสามีน้องติดอะไรรึเปล่ารึว่าไปท้องที่อื่น
แล้วจะให้โทโมะรับผิดชอบเหมือนน้องของแก”พิมว่า
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ แก้วตบหน้าพิมทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แกนังแก้ว”พิมโมโหง้างมือจะตบแก้วกลับแต่มีมือหนึ่งมาคว้าแขนไว้
 
 
 
 
 
 
 
“พิม ผมบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับพวกผมอีก แล้วนี่คุณยังจะทำร้ายแก้วอีก”โทโมะว่าพิม
 
 
 
 
 
 
 
“แต่นังแก้วมันทำร้ายพิมก่อนนะ พิมไม่ยอม นี่โทโมะนึกยังไงเอานังแก้วมาอยู่ที่บ้าน รึว่าโทโมะคิด
จะเหมาทั้งพี่ทั้งน้อง”พิมว่า
 
 
 
 
 
 
“พิม เงียบนะ”โทโมะว่าก่อนจะเดินมาหาแก้วกับเฟิร์ส
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับแก้วหรือใครก็ตามไม่อย่างงั้น ผมจะเรียกตำรวจ”โทโมะพูดอีกครั้งก่อนจะพาแก้วและ
เฟิร์สขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ กะอ่อยโทโมะทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ”พิมมองแก้วที่ขึ้นรถไปกับโทโมะแล้วพูดออกมาอย่างไม่
พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อป๊อป แม่ฟาง”เฟิร์สมาถึงงานก็รีบวิ่งไปกอดป๊อปปี้และฟางทันทีที่เห็นพ่อแม่ตัวเองมายืนรอตรง
ที่นัดกัน
 
 
 
 
 
 
“นางดูอารมณ์ดีขึ้นนิ ชั้นก็นึกว่าเมื่อคืนปล่อยกันไว้2ต่อ2จะฆ่ากันตายซะอีก”โทโมะพูดทำให้ป๊อปปี้
หน้าแดงคิดถึงเรื่องเมื่อคืนของเขากับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เข้าไปในงานกันเถอะน่าอย่าพูดมาก”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุยแล้วพาทุกคนเข้าไปดูการแสดง
ของเด็กอนุบาลที่เฟิร์สแสดงและเต้นนำเพื่อนๆบนเวที ป๊อปปี้นั่งข้างฟางแล้วมองร่างบางที่ยิ้มกับการ
แสดงก็อดยิ้มตามไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟางเฟิร์สเอาให้ฮะ”เฟิร์สที่แสดงเสร็จก็วิ่งเอาดอกไม้มาให้แม่ตัวเองแล้วกอดฟางแน่น ฟางยิ้ม
และกอดเฟิร์สกลับ
 
 
 
 
 
 
 
“สวยจังๆ”ฟางพูดแล้วดึงมือเฟิร์สไปที่สนามเด็กเล่นของโรงเรียนอนุบาลที่มีไฟประดับตกแต่งงาน
ตอนกลางคืนสวยงาม ฟางวิ่งไปเล่นชิงช้ากับลูกชาย ป๊อปปี้รีบตามไปแล้วยืนมองฟางที่เล่นกับลูก
เหมือนเด็กก็อดยิ้มไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม้ฟางจะจำอะไรไม่ได้ แต่ลึกๆลงไปฟางก็เหมือนเดิมนะ รักเด็กเหมือนเดิม”แก้วเดินมาพูดข้างๆ
ป๊อปปี้ที่ถ่ายรูปอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วแก้วล่ะ ไม่ได้เจอกันมาสังเกตดูดีๆแล้วดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ”ป๊อปปี้พูดแซวแก้วชะงัก เธอเงียบไม่
กล้าพูดเรื่องที่เธอท้องให้ป๊อปปี้ฟัง เพราะเรื่องราวทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่านายออกห่างแก้วยังจะดีกว่านะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี”โทโมะเดินออกมาจากงานแล้ว
เห็นแก้วและป๊อปปี้ยืนข้างกันก็รีบเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างป๊อปปี้และแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง แม่ฟางไปไหน”เฟิร์สที่วิ่งกลับมาก็แปลกใจที่ฟางเดินหายไปก็เรียกทำให้ป๊อปปี้ แก้วและ
โทโมะที่คุยกันหันมาอย่างตกใจ ก่อนทั้งหมดจะรีบตามหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปวดฉี่จัง”ฟางเดินมาตามทางเดินของโรงเรียนอนุบาลยามค่ำคืนอย่างไม่รู้ทิศทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ”ฟางดิ้นเมื่อถูกถุงดำครอบหัวระหว่างเดินออกมาคนเดียวแล้วลากมาที่ริมสระน้ำในโรงเรียน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขนาดเป็นบ้ายังถูกป๊อปปี้เอาใจ แกนี่มันจอมอ่อยในสายเลือดจริงๆนะนังฟาง”ขนมจีนกระชากถุงดำ
ออกมาแล้วจิกผมฟางขึ้นมาว่า ฟางตกใจเมื่อเห็นหน้าขนมจีนก็ดิ้นหนีด้วยความกลัวเพราะภาพอดีต
ที่ขนมจีนทำร้ายผุดเข้ามาในหัวก็กลัวก่อนจะถีบจนมีนแล้ววิ่งหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกทำชั้นเรอะนังบ้า”ขนมจีนที่แค้นฟางอยู่แล้วก็โมโหกว่าเดิมก่อนจะเอาถังน้ำข้างทางปาใส่ฟางให้
ล้ม
 
 
 
 
 
 
 
ปึก
 
 
 
 
 
 
เมื่อฟางล้มขนมจีนก็รีบพุ่งเข้ามาขึ้นคร่อมก่อนจะจับหัวฟางโขกที่พื้นซีเมนต์อย่างแรงทำให้ฟางหัว
แตก ก่อนที่ฟางจะเริ่มหมดแรง ขนมจีนยิ้มอย่างสะใจที่เห็นฟางอ่อนแรงก่อนจะกระชากฟางขึ้นมา
แล้วเหวี่ยงฟางตกน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
ถึงแม้จะเป็นสระเด็กแต่ด้วยฟางที่ถูกกระแทกที่พื้นอย่างแรงทำให้ไม่มีแรงแล้วหน้าคะมำมลงไปก้น
สระทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายๆไปซะก็ดี นังโง่”ขนมจีนมองฟางที่ไม่ดีดตัวขึ้นมาจากน้ำก็ยิ้มอย่างสะใจก่อนจะตกใจเมื่อ
ได้ยินเสียงคนเดินมาทางนี้ก็รีบสิ่งหลบไปอีกทางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อยู่ที่ไหนน่ะฟาง”แก้วเดินร้องเรียกฟางเมื่อเดินมากับป๊อปปี้ โทโมะและเฟิร์ส
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง”เฟิร์สที่ตาไวหันไปเห็นร่างหนึ่งจมอยู่ในสระน้ำโรงเรียนตัวเองแล้วร้องอย่างตกใจ ป๊อปปี้
ช็อคสุดขีดก่อนจะรีบโดดลงไปในน้ำแล้วดึงฟางขึ้นมาบนฝั่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่นะฟาง อย่าเป็นนี้ ฟื้นสิ”ป๊อปปี้ที่พยายามผายปอดแต่ฟางก็นิ่งไม่ไหวติง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะฟาง อย่าทิ้งพี่ไปนะอยู่กับพี่ก่อนนะฟาง”ป๊อปปี้เริ่มใจไม่ดีเมื่อไม่เห็นท่าทีที่ฟางจะฟื้นขึ้นมาก็
พยายามเขย่าตัว
 
 
 
 
 
“อาการไม่ดีแบบนี้พาฟางไปโรงพยาบาลก่อนเถอะป๊อป”แก้วที่ร้อนใจห่วงน้องเช่นกันก็รีบบอกก่อน
จะนำทุกคนพาฟางไปที่โรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
“ถึงจะรอดก็ขอให้เอ๋อกว่าเดิมละกัน”ขนมจีนแม้จะขัดใจที่มีคนมาช่วยฟางแต่ก็ยิ้มเยาะกับสิ่งตัวเอง
ได้ทำลงไปกับฟางแล้วเดินกลับไปอีกทางด้วยความสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถึงกับทำร้ายยัยฟางขนาดนี้เลยหรอ”พิมที่แอบดูเหตุการณ์ตั้งแต่ขนมจีนจับฟางมาทำร้ายตั้งแต่
ต้นอยู่อีกทางก็ตกใจไม่คิดว่าขนมจีนจะร้ายได้ขนาดนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
นางเอกเรื่องนี้โดนทำร้ายแล้วทำร้ายอีกก็งี้ล่ะ เดี๋ยวีน่จะเป็นรอบสุดท้ายแล้วล่ะที่ถูกรังแก5555555