กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาในตอนมือของวันเดียวกันแล้วรีบลุกจะออกไปหาฟาง
 
 
 
 
 
 
“พอเลยพี่ป๊อป รู้ว่าเป็นห่วงพี่ฟาง แต่ตอนนี้พี่ป๊อปต้องพักก่อน”เฟย์ออกมาจากห้องน้ำของห้องพัก
ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แล้วฟางล่ะ ตอนนี้ฟางอยู่ที่ไหน ฟางเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้รีบยิงคำถามถามเฟย์รัว
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี่ก็ห่วงจังเลยนะพี่ฟางเนี่ย ตอนนี้พี่ฟางพักอยู่อีกห้องค่ะ เหมือนพี่โทโมะจะไปรับเฟิร์สมาหา
ตอนนี้คงอยู่ด้วยกันนี่ล่ะ ส่วนพี่น่ะก็กลับขึ้นไปนอน ดูสิเรี่ยวแรงก็ไม่มีนี่ถ้าลองกระชากสายน้ำเกลือ
ออกนะ เฟย์ฆ่าพี่แน่พี่ป๊อป”เฟย์พูดพร้อมกับสั่งพี่ชายให้กลับไปบนเตียง ป๊อปปี้เห็นท่าทีเอาเรื่อง
ของน้องสาวก็ยอมกลับขึ้นไปบนเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยแสบนี่ดุอะไรพี่ชายเราอีกล่ะเนี่ย ดูสิหงอหมอแล้ว”เขื่อนที่ลงไปซื้อขนมให้เฟย์ก็เดินเข้ามาพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็โตแล้วแต่ทำตัวแบบนี้มันใช้ได้มั้ยล่ะ รู้ว่าห่วงเมียแต่ช่วยห่วงตัวเองหน่อยได้มั้ย”เฟย์บ่นไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“เอ้าคนไม่มีความรักก็งี้ล่ะ ใครจะไปมองออก”เขื่อนนั่งกินโดนัทอยู่ก็พูด
 
 
 
 
 
 
“ใครไม่มีหัวใจกันยะ นี่แน่ะ ทีตัวเองล่ะไม่เห็นมีแฟนอย่ามาดีแต่ว่าคนอื่นไปหน่อยเลย”เฟย์ว่าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีแฟนกันทั้งคู่ก็คบกันไปดิ ง่ายออก”ป๊อปปี้พูดและเหล่มองน้องสาวตัวเองกับเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“โน เวย์ ไม่มีวันนั้นหรอก”เขื่อนและเฟย์รีบหันมาตอบป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
 
 
 
เสียงเคาะห้องทำให้ทุกคนหันไปมอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขออนุญาตพาคนไข้มาเยี่ยมคนไข้นะจ้ะ”แม่ป๊อปปี้พูดแล้วจูงมือฟางที่จับมือกับเฟิร์สเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
“พ่อป๊อป”เฟิร์สเห็นป๊อปปี้นอนบนเตียงก็รีบกระโดดขึ้นเตียงคนไข้จนป๊อปปี้หลบแทยไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
“จะว่าไปแล้วเฟิร์สก็ทำให้แม่คิดถึงเราตอนเด็กๆเลยนะป๊อป”แม่ป๊อปปี้พูดพลางปอกแอปเปิ้ลให้
ลูกชาย
 
 
 
 
 
 
 
“อยากกิน”ฟางที่นั่งข้างแม่ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องไปที่แอบเปิ้ลในมือป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงยอมให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“กินมั้ย”ฟางพูดเมื่อกัดแอปเปิ้ลหมดไปครึ่งนึงก็ยื่นให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มก็ยอมกินแอปเปิ้ลส่วนที่เหลือ
ของฟางจนหมด
 
 
 
 
 
 
 
“เจ็บมากมั้ย”ฟางเขยิบตัวเองมานั่งข้างป๊อปปี้เมื่อแม่ป๊อปปี้ลุกไปก็รีบถาม คำถามนั้นทำให้ป๊อปปี้ที่
นอนข้างเฟิร์สดูทีวีอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองฟางอย่างไม่เชื่อหูว่าฟางะพูดกับเขา
 
 
 
 
 
 
“ฟาง นี่ฟางเริ่มหายแล้วใช่มั้ยฟาง”ป๊อปปี้รีบขยับตัวมาถามฟางใกล้ๆอย่างตื่นเต้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ อยากกิน”ฟางนิ่วหน้ามองป๊อปปี้ด้วยสายตาไม่เข้าใจก่อนจะหันไปเห็นขนมที่เขื่อนก็รีบไปแย่ง
กิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเค้ายังไม่หายหรอกป๊อป แต่ไม่ต้องห่วงนะ พวกเราะต้องช่วยรักษาฟางให้หายเอง”แม่ป๊อปปี้
พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“พอเริ่มมีความทรงจำเกี่ยวกับผมกับแก้วเข้ามาหน่อย ฟางก็อาละวาดทุกที หรือผมจะเลิกพยายาม
ดีครับแม่ อย่าให้ฟางจำผมได้เลย ฟางจะได้หายไวๆ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆเพราะเขาคิดแล้วว่าเมื่อเจอ
หน้ากันพอจะจำเรื่องราวของเขาได้ฟางก็อาละวาดตลอดทุกครั้ง ขืนฟางยังทำแบบนี้มีหวังฟางต้อง
ถูกส่งไปโรงพยาบาลบ้าแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“รู้น่าว่าทำเลวกับเค้าไว้มากน่ะ แต่ใช่ว่าพี่ป๊อปจะไม่เคยทำดีกับพี่ฟางนิ”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“วันแรกที่ฟางกับป๊อปเจอกันเป็นยังไงทำไมไม่ลองทบทวนความทรงจำดีๆตั้งแต่เจอกันครั้งแรกมา
ก่อนเลยล่ะ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอางี้ละกัน พวกเราพาฟางกลับมาที่พัทยาแล้วไปอยู่ที่บ้านริมทะเลสิ คืองี้ผมมีบ้านหลังหนึ่งที่ซื้อ
ไว้ส่วนตัวติดริมทะเล เราก็ลองพาฟางไปพักผ่อนที่นั่นก็ได้”โทโมะพูดแนะนำก่อนจะเดินออกไป
ตามหาแก้วที่ยังไม่เข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”แก้วหลบมานั่งถอนหายใจที่มุมปลอดคนที่อยู่ไม่ไกลจากห้องป๊อปปี้ แล้วคลี่กระดาษแผ่น
หนึ่งออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“จากผลการตรวจนะคะ คนไข้มีอาการเครียดทำใครเป็นลม คนไข้ต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะคะ
พยายามอย่าคิดมากเพราะตอนนี้คุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว”พยาบาลพูดหลังจากที่โท
โมะอุ้มแก้วที่เป็นลมไปให้พยาบาลตรวจร่างกายเธออีกห้อง
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณพยาบาลหมายความว่ายังไงคะ”แก้วถามพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้คุณกำลังตั้งครรภ์ได้2เดือนเศษแล้วนะคะ ยินดีด้วยค่ะ”พยาบาลพูดแล้วยื่นผลตรวจให้กับ
แก้วทันที แก้วอึ้งมองผลตรวจในมือ แล้วคิดถึงโทโมะกับเธอที่มีอะไรด้วยกันที่บ้านของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หนูอยากเป็นลูกแม่ขนาดนั้นเลยหรอคะ”แก้วพูดแล้วเลื่อนมือมาลูบที่ท้องของตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
“มาหลบอยู่นี่นิเอง ทำอะไรอยู่ทำไมไม่เข้าไปในห้องล่ะ”โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วแล้วพูด แก้ว
ตกใจจะรีบซ่อนกระดาษผลตรวจแต่กลับพลาดเผลอทำหล่นต่อหน้าโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอามานะโทโมะ”แก้วที่รีบไปหยิบกระดาษแต่โทโมะที่ไวกว่าหยิบมันก่อนก็โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“2เดือน นี่เธอท้องหรอแก้ว”โทโมะที่หลบแล้วอ่านข้อความในกระดาษก็อึ้ง แก้วหยุดนิ่งเมื่อโทโมะ
รู้เรื่องแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะ แก้วจะเลี้ยงลูกเอง ไม่สร้างภาระให้โทโมะหรอก”แก้วหันหลังแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พูดบ้าอะไรของเธอน่ะ ชั้นเป็นพ่อของลูกในท้องเธอนะ ชั้นต้องรับผิดชอบเธอนะ”โทโมะกอดแก้ว
ไว้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ พอเถอะ ชั้นไม่อยากให้นายมาจมปรักกับคนเลวๆอย่างชั้นเลย นายควรไปเจอคนดีๆกว่านี้
นะ ไม่ใช่ผู้หญิงเลวๆที่แย่งสามีน้องแบบชั้น”แก้วพูดพลางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
“มีคนดีเข้ามาแล้วจะทำไม ในเมื่อชั้นมันไม่เคยลืมเธอไปจากใจได้เลยนะแก้ว ชั้นรักเธออยู่นะ อย่า
ไล่ชั้นไปไหนเลย”โทโมะไม่ฟังแล้วกอดรั้งแก้วไว้ ต่อให้แก้วจะหลอกให้เขารัก ต่อให้แก้วจะยังรัก
ป๊อปปี้ เขาก็ยังจะรักเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะโทโมะ ฮือๆ”แก้วที่พยายามจะดันตัวเองออกไปจากโทโมะเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล เขายัง
คงกอดเธอแน่นไม่ยอมปล่อย แก้วร้องไห้อยู่ตรงนั้น เลิกดิ้นหนี ทั้งคู่กอดกันเนิ่นนาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ สบายจังนานทีได้ออกมาพักผ่อน”เฟยพูดเมื่อสูดลมหายใจเข้าเต็มปสดหลังจากลงรถมาที่
บ้านโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“พักผ่อนอะไรยัยแสบ เราน่ะยังจะต้องฝึกงานกับพี่อยู่นะ”เขื่อนเดินตามมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
“อะไรกัน นี่เจ้านายประสาอะไรไม่มีสวัสดิการให้ลูกจ้างเลย”เฟย์หันขวับมาว่าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดิการน่ะมียกเว้นเด็กฝึกงาน หึๆ”เขื่อนพูดจบเฟย์ก็ฟาดไปเต็มๆหลังเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยที่ค้าไม่ให้สวัสดิการน่ะเพราะว่าเค้าจะให้เฟย์มาดูแลบัญชีที่ร้านและก็หัวใจเลยนินา”โทโมะพูด
แซว
 
 
 
 
 
 
“พูดบ้าอะไรเนี่ย ไปแล้ว”เฟย์หน้าแดงแล้วรีบวิ่งหนีโทโมะไปหาแม่ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง เราไปก่อปราสาททรายกันนะฮะ”เฟิร์สพูดแล้วดึงฟางไปนั่งที่ชายหาดแล้วเล่นก่อปราสาท
ทราย
 
 
 
 
 
 
 
“เย้ๆ ฮิฮิ”ฟางที่ก่อปราสาททรายเล่นกับลูกชายก็หัวเราะแล้วเอาก้อนทรายที่ควักมาจากพื้นทรายได้
ปาใส่ลูกชาย
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แน่ะ แม่ฟางเล่นงี้ใช่มั้ย นี่แน่ะๆ”เฟิร์สพูดแล้วปาก้อนทรายกลับ2แม่ลูกเล่นวิ่งไล่จับกันไปมา
ป๊อปปี้ที่เก็บของให้ฟางในบ้านเสร็จแล้วก็เดินออกมานอกบ้านแล้วเดินไปหาฟางและเฟิร์สที่ริมหาด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊ย”ฟางที่วิ่งไล่จับเฟิร์สก็ร้องเมื่อวิ่งเข้ามาชนกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้ประคองกอดฟางเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนเราเจอกันครั้งแรก เราก็ซุ่มซ่ามแบบนี้นะรู้มั้ย”ป๊อปปี้พูด แล้วหวนคิดถึงตอนที่เขาเริ่มรู้จักแก้ว
ใหม่ๆแล้วต้องมาทำรายงานกลุ่มที่บ้านแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห บ้านของแก้วหลังโตเหมือนกันว่ะว่ามั้ยไอ้ป๊อป ไอ้บอม”เสียงของเพื่อนในกลุ่มพูดเพื่อเดิน
เข้ามาในบ้านแก้ว
 
 
 
 
 
 
“บ้านหลังโตแบบนี้เหมือนได้ข่าวว่าแก้วอยู่กับน้องแค่2คนอ่ะ พ่อแม่เค้าเสียหมดแล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แหมเพื่อนป๊อปครับ นี่คิดอะไรกับแก้วรึเปล่าครับทำการบ้านสืบข้อมูลมาดีนะเนี่ย”เสียงของบอม
เพื่อนป๊อปปี้แซว
 
 
 
 
 
“เงียบไปเลยไอ้บอม ไอ้มี่หยุดแซว ก็รุ่นพี่ให้ทำความรู้จักกับเพื่อนปีเดียวกันนี่นา ยัยนั่นน่ะนั่งข้าง
ชั้น ตอนรับน้องล่ะจ้อไม่หยุด ไม่ต้องถามยัยนั่นก็ตอบเต็มๆไม่มีกั๊ก”ป๊อปปี้พูดนินทาแก้วให้เพื่อนๆ
ฟัง 
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
“นินทาอะไรชั้นไม่ทราบยะไอ้ป๊อป ไปเลย ไปเอาน้ำเป็ปซี่ที่ชั้นเตรียมไว้ด้านในออกมาเลย”แก้ว
เดินเอาหนังสือมาตบหัวก่อนจะสั่งป๊อปปี้ให้เข้าไปในบ้านตัวเองแทน ป๊อปปี้บ่นอุบอิบแต่ก็ยอมทำ
แล้วเดินไปที่ครัว
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรน่ะ”ป๊อปปี้ที่กำลังหยิบของอยู่เห็นเหมือนมีเด็กชั้นม.ต้นกำลังปีนเก้าอี้เพื่อหยิบอะไรบ้างอย่าง
ที่ตู้
 
 
 
 
 
 
 
“ว้ายๆ”ฟางที่ตกเสียงป๊อปปี้ก็ร้องก่อนจะทำหนังสือที่กำลังขนอยู่ร่วงหล่นลงมาทัยตัวป๊อปปี้
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บ”ป๊อปปี้ร้องเมื่อถูกกองหนังสือหล่นทับแถมมีร่างบางกลิ้งทับตัวเขาอยู่
 
 
 
 
 
“ขอโทษค่ะพี่ ฟางขอโทษ พี่เจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ”ฟางรีบถามชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับๆ”ป๊อปปี้ตอบแล้วเก็บหนังสือให้ฟางก่อนะยื่นให้ ฟางรับมันมาแล้วมองหน้า
ป๊อปปี้ตาแป๋ว ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ ป๊อปปี้หันมาสบตากับฟางที่เอาแต่ต้องเขาทำให้ฟางตกใจ
ก่อนจะรีบวิ่งหนีไป โดยที่ป๊อปปี้มองตามงงๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊า ยุงๆ”ฟางที่ไม่สนใจป๊อปปี้ก็ง้างมือตบหน้าชายหนุ่มทำให้ป๊อปปี้เหวอได้สติกลับคืนมา
 
 
 
 
 
 
“เล่นบอลกันมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้ววิ่งไปหยิบลูกบอลชายหาดยื่นให้กับฟางก่อนจะโยนส่งและรับกันไป
มา
 
 
 
 
 
 
 
“เย้ๆ พ่อป๊อปแม่ฟางเฟิร์สเล่นด้วย”เฟิร์สที่เห็นฟางยิ้มและยอมเล่นบอลกับป๊อปปี้ก็รีบพูดแล้ววิ่งไป
เล่นด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ แม่ก็คิดว่าแม่จะไม่ได้เห็นภาพนี้ซะแล้ว”แม่ป๊อปปี้พูดเมื่อนั่งอยู่กับเขื่อนและเฟย์
 
 
 
 
 
“ถ้าพี่ป๊อปเค้ารู้ตัวเองเร็วกว่านี้เรื่องพวกนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นหรอกค่ะ”เฟย์พูดแล้วหันไปมองแก้วและโท
โมะที่โทโมะกำลังลูบหลังให้แก้วโก่งคออ้วกอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ดูแค่นี้ก็น่าจะรู้ละนะยัยแสบว่าในใจของป๊อปแก้วตอนนี้เค้าไม่ได้มีให้กันแล้ว เลิกอคติได้
แล้ว”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“เงียบไปเลยนะนายน่ะ โอ๊ย ชั้นไม่อยู่กับนายละ แบร่”เฟย์ย้อนใส่เขื่อนก่อนจะเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
“แม่ฝากยัยแสบของแม่ไว้กับเราละกันนะเขื่อน”แม่พูดแล้วยิ้มๆก่อนจะเดินไป เขื่อนไม่พูดอะไรแต่ก็
แอบยิ้มอยู่นิดนึง
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย”ฟางที่เล่นกับลูกจนเหนื่อยแล้ววิ่งมาก็เข่าอ่อนป๊อปปี้รีบประคองร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”ป๊อปปี้มองตามร่างบางที่ไม่สนใจเขาไปก็แอบถอนหายใจแล้วทำหน้าเศร้าก่อนจะเดินตามฟาง
ไป
 
 
 
 
 
 
 
“ชิ รักกันดีจริงๆเลยนะ”ขนมจีนพูดเมื่อแบบพรางตัวมาอยู่ใกล้ๆหาดที่ป๊อปปี้ ฟางและเฟิร์สเล่นด้วย
กันแล้วมองผ่านแว่นตาดำด้วยความริษยา
 
 
 
 
 
 
 
 
มารักเค้าในวันที่สายก็งี้ล่ะ ต้องแกล้งพระเอกไปก่อนให้เข็ด555555