กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังตามหาฟางไม่เจออีกหรอ”ป๊อปปี้ที่โทรศัพทืคุยกัลโทโมะแก้วที่รถอีกคันก็ร้อนใจเพราะเชาเริ่ม

รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเกี่ยวกับฟางขึ้นมาหลังจากพยายามโทรไปก็โทรไม่ติด

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ ที่ตึกร้างตรงนั้นรถฟางนิ”เขื่อนที่ขับรถให้เฟย์และป๊อปปี้ก็เห็นรถฟางก็รีบเลี้ยวไปจอดทันที

 

 

 

 

 

 

“มือถือของฟางอยู่ในรถนิ รึว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฟาง ฟาง อยู่ที่ไหนน่ะฟาง”ป๊อปปี้ที่รีบวิ่งลงจากรถ

คนแรกก็ไปที่รถแล้วพบว่าข้างในรถมีกระเป๋าและมือถือของฟาง งั้นแสดงว่าฟางไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่

เพราะไม่อย่างงั้นฟางคงไม่ลืมของสำคัญแบบมือถือแน่ๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะตะโกนร้องเรียกฟางจน

ทั่ว

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป นั่นพี่ฟาง”เฟย์เห็นหลุมที่ฟางตกลงต้องร้องออกมาเมื่อเห็นฟางสลบอยู่ในนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เลือด”ป๊อปปี้รีบกระโดดลงไปในหลุมนั้นก่อนจะตกใจเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวและมีเลือดออก

มาจากหว่างขา ก่อนที่ทุกคนจะพาฟางไปโรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมฟางถึงตกไปแบบนั้น”โทโมะที่ทราบข่าวก็วิ่งมาที่โรงพยาบาลพร้อมแก้ว

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องสงสัยว่าใครทำ นังขนมจีนมันทำอีกแล้ว มันทำร้ายฟางเหมือนกับที่ทำร้ายชั้น”แก้วหวน

คิดถึงอดีตก็พูดขึ้นเสียงสั่น ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ด้วยความกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีก

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นตอนนี้เราต้องตามตัวขนมจีนมาให้ได้เพื่อจะได้ถามเลยว่าทำไมฟางถึงเป็นแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะแก้ว ฟางต้องไม่เป็นอะไร ทำใจให้สบายๆนะ”โทโมะกอดปลอบแก้วที่ร้องไห้อยู่ทันที

ก่อนจะพาแก้วไปนั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย”ป๊อปปี้ปามือถือตัวเองเมื่อเขาพยายามโทรหาขนมจีนแต่เธอกลับไม่รับสาย

 

 

 

 

 

 

 

“หมอคะ น้องสาวชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ”ทันทีหมอเดินออกมาแก้วรีบวิ่งไปถามหมอ

 

 

 

 

 

 

“หมอเสียใจด้วยนะครับ คนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรง ทำให้คนไข้ต้องเสียลูกในท้อง

ไป ตอนนี้คนไข้เครียดและเสียใจกับเรื่องที่เกิดมาก หมอเลยให้พยาบาลฉีดยาระงับประสาทให้

แล้ว”หมอพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง”แก้วอึ้งไม่คิดว่าเหตุการณ์ครั้งหนึ่งเคยเกิดขึ้นกับเธอมันจะย้อนกลับมาเกิดขึ้นกับฟาง ป๊อปปี้

อึ้งไม่คิดว่าเพียงนิดเดียว แค่เขาคลาดกับฟาง มันจะเกิดเรื่องแบบนี้กับฟางและลูกได้

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับพี่ฟางด้วย ฮือๆ”เฟย์ที่ได้ยินเรื่องทั้งหมดก็ปล่อยโฮออกมาโดยที่มี

เขื่อนปลอบเฟย์ไว้ ก่อนที่ทุกคนจะมาที่ห้องพักของฟางที่ฟางถูกส่งตัวมานอนพักผ่อนที่พัก1คืน

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง”โทโมะที่แวะออกไปรับเฟิร์สก็พาเฟิร์สมาหาฟาง ก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงแล้วพยายาม

เขย่าตัวแต่ฟางกลับนิ่งไม่ไหวติง“เฟิร์สครับตอนนี้แม่ฟางไม่สบาย เดี๋ยวเราลงมานั่งกับพ่อเถอะ

ครับ”แก้วพูดแล้วให้เฟิร์สลงมาจากเตียงเฟิร์สลงมาแล้วมองป๊อปปี้กับโทโมะที่คนหนึ่งนั่งที่เก้ากี้ตรง

ข้ามฟาง ส่วนอีกคนนั่งที่โซฟาริมห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ลุงป๊อปเป็นพ่อเฟิร์ส แล้วป้ะป๋า ใครคือพ่อเฟิร์สกันแน่”เฟิร์สพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้และโทโมะสลับ

กัน

 

 

 

 

 

 

“ลุงป๊อปคือพ่อของน้องเฟิร์สครับ”โทโมะที่ลุกขึ้นเดินมาจับมือเฟิร์สแล้วเดินไปหาป๊อปปี้ที่นั่งที่เก้าอี้

ตรงข้ามกับเตียงฟาง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าลุงป๊อปเป็นพ่อเฟิร์สและป้ะป๋าล่ะครับ”เฟิร์สหันไปถามโทโมะ

 

 

 

 

 

“ป้ะป๋าก็คือป้ะป๋าของเราเหมือนเดิมล่ะครับ แต่นี่คือพ่อแท้ๆของเฟิร์สนะครับ ดูสิหน้าเหมือนกัน

เลย”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าของเฟิร์สเหมือนกับป๊อปปี้มากนะครับรู้ตัวมั้ย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ตาก็เหมือน จมูกก็เหมือน ปากก็เหมือน”เฟิร์สพูดแล้วเอื้อมมือไปจับที่หน้าของป๊อปปี้ตามตาจมูก

ปาก

 

 

 

 

 

 

“พ่อขอโทษนะเฟิร์ส ที่ทิ้งเรากับแม่ไป พ่อขอโทษ”ป๊อปปี้ดึงลูกชายไปกอดแน่น ตอนนี้เขาสูญเสีย

ลูกอีกคนในท้องของฟางไปแล้ว และเขาจะไม่ปล่อยให้เฟิร์สเป็นอะไร เขาจะดูและเฟิร์สกับฟางให้ดี

ที่สุดต่อจากนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยขี้แย หยุดร้องได้แล้วมั้ง”เขื่อนที่ออกมาข้างนอกห้องกับเฟย์แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เฟย์

 

 

 

 

 

“ฮึก ก็มันเสียใจนิ ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ พี่ฟางเป็นคนดีทำไมต้องเจอเรื่องร้ายๆซ้ำแล้วซ้ำ

อีก”เฟย์พูดพร้อมกับสั่งน้ำมูกเต็มๆในผ้าเช็ดหน้าที่เขื่อนยื่นให้ เขื่อนเหวอทันที

 

 

 

 

 

“แต่อย่างน้อยครั้งนี้ป๊อปปี้ก็ไม่ไปไหนนิ อย่าร้องเลยนะ”เขื่อนดึงเฟย์ที่เอาแต่ร้องไห้ไปกอดแล้วลูบ

ผมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“ฮือๆ หิว อยากกินข้าวอ่ะ”เฟย์ที่กอดเขื่อนแล้วพูดขึ้นทำให้ชายหนุ่มยิ้มขำแต่ก็พาเฟย์ลงไปหา

อะไรกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวคืนนี้แก้วนอนที่นี่นะ ไม่ต้องไปหาที่พักที่โรงแรมด้านนอกอีก”โทโมะพูดเมื่อพาแก้วกับเฟิร์สก

ลับมาที่บ้านของเขาแล้วแก้วก็เป็นคนอาบน้ำและพาเฟิร์สไปนอนแทนฟางและป๊อปปี้ที่แยกตัวไป

เก็บของที่บ้านพัก

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเรื่องร้ายๆไม่เกิดขึ้นกับชั้น ทำไมต้องไปลงที่ฟางด้วยทำไมพระเจ้าไม่ลงโทษชั้นคนเดียว

ทำไมต้องให้ฟางรับเคราะห์แบบนี้ด้วย”แก้วที่เครียดและเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นพูดขึ้นแล้วกำมือ

แน่น โทโมะเอื้อมมือไปกุมมือแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเครียดนะแก้ว เรื่องนี้มันเกิดขึ้นไปแล้วมันแก้ไขอะไรไม่ได้โทโมะรู้และโทโมะเองก็เครียด

เสียใจไม่แพ้แก้วและก็ป๊อปปี้หรอก แต่ตอนนี้ เราควรจะต้องดูแลสภาพจิตใจของฟางให้ดีสุด และ

โทโมะก็เชื่อว่าถ้าฟางตื่นมาเจอคนในครอบครัวของเค้าที่ยังรักและเป็นห่วงฟางเค้าแบบนี้ ฟางต้อง

ให้อภัยแก้วแน่ๆ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะโทโมะที่ดีกับชั้น ฮือๆ”แก้วซึ้งใจที่โทโมะอยู่ข้างเธอไม่ไปไหนก็โผเข้ากอดชายหนุ่ม

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจป๊อปมากนะที่พาแม่มาดูอาการฟางเค้า”แม่ป๊อปปี้พูดเมื่อป๊อปปี้พาแม่ของเขามาหาฟาง

เพราะหลังจากเมื่อวานเขากลับบ้านพักเขารีบเก็บของและไปบอกแม่ก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างแล้ว

พาแม่ของเขามาในเช้าวันต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะอย่างน้อยถ้าฟางฟื้นขึ้นมาแล้วเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมว่าแม่ต้องช่วยพูดให้ฟางได้สงบลง

มากกว่าผมหรือใครๆแน่ครับ”ป๊อปปี้พูดเพราะรู้ดีว่าแม่ของเขาคือผู้ใหญ่คนเดียวที่ฟางเคารพและรัก

มาก

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางขยับตัวแล้วค่ะ”แก้วที่มาเฝ้าดูอาการน้องสาวตั้งแต่เช้าก็เรียกทุกคนให้ไปหา

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางค่อยๆลุกขึ้นมานะฟาง”ป๊อปปี้รีบประคองฟางลุกขึ้นนั่งดีๆ ฟางมองทุกคนที่ล้อมเธอนิ่งไม่พูด

อะไร

 

 

 

 

 

 

“ฟางหลับไปตั้งวันนึงเชียวนะ คงจะหิวทานอะไรก่อนนะ นี่พี่ทำเกี๊ยวกุ้งที่เราชอบมาให้ด้วยนะ”แก้ว

รีบเอากล่องอาหารที่เธอทำให้น้องสาวมาให้ฟางดู

 

 

 

 

 

“ชอบ”ฟางมองกล่องข้าวพูดอย่างเลื่อนลอย

 

 

 

 

 

 

“ฟางชอบหรองั้นเดี๋ยวพี่เอาให้กินเลยนะจะได้มีแรง”แก้วพูดแล้วรีบเอาใจฟางก่อนจะเข็นโต๊ะมาให้

ฟางเพื่อให้เธอตักอาการได้สะดวก ฟางมองเกี๊ยวในกล่องข้าวแล้วไม่ตักอะไรกินเลย

 

 

 

 

 

“ฟางมีอะไรรึเปล่าลูก ไม่กินหรอ หรือว่าไม่หิว”แม่ป๊อปปี้ถามฟาง

 

 

 

 

 

 

“ลูกจ๋า ลูกอยู่ไหน”ฟางพูดขึ้นทำให้ทุกคนชะงัก ป๊อปปี้นิ่งเงียบเมินไปทางอื่นเพื่อซ่อนน้ำตาลูก

ผู้ชาย

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางทำใจดีๆนะ เรื่องของลูกฟาง ตอนนี้เค้าไม่อยู่กับฟางแล้ว”โทโมะที่เห็นแก้วและป๊อปปี้เงียบไม่

กล้าพูดเพราะสะเทือนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็พูดขึ้นแทนทุกคน แล้วภาพที่ฟางตกลงไปในหลุม

ก่อสร้างก็ฉายเข้ามาในหัวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดด ไปจริง เอาลูกชั้นคืนมา ไม่ กรี๊ดดด”ฟางที่เริ่มตื่นกลัวแล้วกรีดร้องออกมาก่อนขะขว้าง

ปาข้าวของจนถึงกล่องข้าวบนโต๊ะตกลงมาจนเละไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ใจเย็นนะฟาง”ป๊อปปี้ตกใจรีบเข้าไปยื้อหยุดไม่ให้ฟางอาละวาดก่อนที่หมอและพยายบาลจะ

เข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรครับหมอ ไหนหมอบอกว่าฟางไม่เป็นอะไรแล้วไงล่ะครับ”ป๊อปปี้พูดเมื่อหมอออกมาจาก

ห้องตรวจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“สภาพร่างกายภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่สภาพจิตใจของคนไข้ หมอคิดว่าตอนนี้คนไข้อาจ

จะช็อคกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้สมองปิดกั้นไม่สามารถรับรู้อะไรเพราะเกิดจากการกระทบ

กระเทือนที่จิตใจด้วย หมอว่าตอนนี้ทางเดียวที่จะช่วยรักษาคนไข้คือกำลังใจจากคนในครอบครัว

ที่รักทุกคนนะครับแต่หมอแนะนำถ้าพาไปหาหมอที่รักษาเฉพาะด้านโดยตรงจะดียิ่งกว่านะครับ”หมอ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”แม่ป๊อปปี้รับรู้เรื่องราวก็เป็นลมไปก่อนที่แก้วและโทโมะจะประคองแม่ป๊อปปี้ไปนั่งพัก

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เรื่องร้ายๆแบบนี้ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเราด้วย”ป๊อปปี้ที่ทั้งตกใจและสงสารฟางมากก็ทุบที่

กำแพงห้องก่อนจะพูดออกมาพลางมองร่างบางที่นั่งบนเตียงในห้องไม่รับรู้เอาแต่เหม่อลอย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเอาฟางไปให้หมอที่ไหนตรวจเลยนะโทโมะ แก้วไม่อยากให้ฟางไปอยู่ที่โรงบาลบ้า”แก้วรีบ

ขอร้องโทโมะ

 

 

 

 

 

“เราไม่ได้พาฟางไปอยู่ที่โรงพยาบาลบ้านะแก้ว แต่จะพาไปรักษาที่โรงพยาบาลประสาทเพราะที่นั่น

เค้ามีแพทย์ที่แยกรักษาด้านนี้โดยเฉพาะ”โทโมะอธิบายให้แก้วเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องพาฟางไปไหนทั้งนั้น ชั้นจะเป็นคนดูแลฟางเอง”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพูดกับแก้วและโทโมะ

 

 

 

 

 

“นายหมายความยังไงของนายป๊อป”โทโมะและแก้วมองป๊อปปี้ด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

“เพราะเรื่องทั้งหมดมันเกิดเพราะชั้น ถ้าชั้นไม่เลือกที่จะโกหกฟางตั้งแต่5ปีก่อน ไม่เลือกทำให้ฟาง

ท้อง เลือกที่จะบอกความจริงกับความรักของชั้นกับแก้ว ฟางคงไม่ต้องเจ็บแบบนี้ ไม่ต้องมีอดีตที่

ฝังใจและไม่ต้องมาถูกขนมจีนทำร้ายแบบนี้ คนที่สมควรจะได้รับกรรมมันควรเป็นชั้นเลยด้วย

ซ้ำ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แล้วเราจะพาน้องไปรักษายังไงป๊อป”แม่ป๊อปปี้ที่ฟื้นแล้วก็เดินมาถามลูกชาย

 

 

 

 

 

 

“หมอเค้าบอกไม่ใช่หรอครับว่าถ้าได้กำลังใจที่ดีจากครอบครัวเดี๋ยวฟางก็จะหายเอง เราไม่ลองแล้ว

จะรู้หรอครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปหาฟางในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นไรนะพี่อยู่ตรงนี้แล้วฟางได้ยินมั้ย”ป๊อปปี้เดินไปนั่งข้างฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“คุณเป็นใครหรอ”ฟางที่เอาแต่เหม่อลอยหันมาพูดกับป๊อปปี้แล้วยิ้ม ชายหนุ่มสะอึกกับสิ่งที่ได้ยิน

แต่ต้องทำเข้มแข็งไว้

 

 

 

 

 

 

“พี่ก็เป็นสามีของฟางไงล่ะ ฟางต่อไปนี้พี่จะไม่ทิ้งฟางไปไหนอีกแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางไว้

 

 

 

 

 

“ดีจัง งั้นเราจะได้อยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ลูก ลูกจ๋า”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะเอามือลูบท้องตัวเอง

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เห็นภาพที่ฟางไม่รับรู้กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นและเข้าใจว่าตัวเองยังท้องอยู่ก็สงสารก่อนจะ

ดึงฟางไปกอด

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อเค้ายืนยันจะดูแลกันแบบนี้ โทโมะอย่าพาฟางไปไหนเลยนะ”แก้วที่มองภาพนั้นมาจากข้าง

นอกห้องก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้าป๊อปเค้าเลือกจะดูแลและรักษาเองชั้นก็คงไม่ขัด เดี๋ยวชั้นไปทำเรื่องพาฟางออกจากโรง

พยาบาลก่อนนะ”โทโมะที่มองภาพนั้นกับแก้วก็พูดก่อนจะเดินไป

 

 

 

 

 

 

“ถ้านี่คือสิ่งที่ชั้นกับป๊อปปี้ต้องชดใช้ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่ฟางจะเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ด้วย

นะ”แก้วมองฟางกับป๊อปปี้ในห้องก็อดร้องไห้ออกมาอีกครั้งไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วว่าเรื่องนี้มีเรื่องพลิกฝันได้เสมอ5555555

 

 

ถ้าคิดอีกแง่ไรเตอร์ก็จัดการพระเอกแล้วนะ นี่ไง