กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวตอนนี้ทางภายในห้องต่างๆผมก็ออกแบบและใกล้จะเสร็จแล้วนะครับ โดยภาพรวมแล้วเสร็จ

ไปแล้ว80%เหลือแค่เก็บรายละเอียดและจัดแต่งให้เข้าที่ครับ”ป๊อปปี้พูดและยื่นเสนองานให้โท

โมะและฟาง

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนายนะที่ทำงานนี้จนสำเร็จแบบนี้น่ะ”โทโมะพูดแล้วมองป๊อปปี้ที่อยู่ที่นี่และทำงานต่อหลัง

จากหย่ากับแก้วจนเสร็จตามสเปคงานทุกอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วะกลับเลยรึเปล่าล่ะคะ”ฟางพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันไปมองฟางที่ถามแต่ไม่สบตาตัวเองก็แอบ

ถอนหายใจเพราะหลังจากที่เขาออกมาจากบ้านฟางคืนนั้น ฟางก็เลี่ยงที่จะเจอกับเขาและสั่งงาน

ผ่านเลขาแบมแทนมาดูงาน

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะอยู่ที่นี่อีกสักพัก ไม่ต้องห่วงหรอกนะฟาง ถ้าฟางไม่อยากเจอพี่ก็ไม่ไปยุ่งกับฟาง

ก็ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยุ่งกับชั้น และลูกชั้น”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้หันไปมองร่างบางที่เมินไปทางอื่นแล้วพูดมา

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วนายแยกย้ายไปทำงานตามเดินเถอะงานจะได้เสร็จไวๆ”โทโมะเห็นท่าทาง

ของฟางและป๊อปปี้ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ว่าป๊อปปี้เค้าก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะฟาง แถมยังรักเฟิร์สดีด้วย”โทโมะพูดเมื่อป๊อปปี้ออกไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ เค้าน่ะร้ายกาจ ฟางขอเถอะนะคะพี่โทโมะ ถึงแม้เค้าจะหย่ากับเมียเค้าก็จริง แต่ใช่ว่าฟางจะ

ให้อภัยพวกเค้า เพราะสิ่งที่2คนนั่นมันทำลายความเชื่อใจ ไว้ใจทั้งหมดของฟางไปหมดแล้ว”ฟาง

พูดแล้วเดินออกไปจากห้อง โทโมะมองตามแล้วถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สำนึกผิด มาขอโทษ มาดูแลลูก แต่ก็ไม่เคยเห็นเราในสายตาอยู่ดี”ฟางออกมานั่งที่เก้าอี้ริมหาด

คนเดียวแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะฟาง”เสียงใสๆของขนมจีนทักฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พอดีปวดหัวจากงานน่ะค่ะ เลยออกมานั่งเล่นอะไรเรื่อยเปื่อยตรงนี้”ฟางตอบแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“รีสอร์ตใกล้จะเสร็จแล้วสิคะแบบนี้ ป๊อปปี้นี่เค้าก็เก่งจังเลยนะคะ ที่จัดการตกแต่งรีสอร์ตเองคนเดียว

แบบนี้ ในช่วงที่หัวใจตัวเองกำลังอ่อนแอ”ขนมจีนพูดทำให้ฟางชะงัก

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วนี่คุณขนมจีนมาหานายป๊อปปี้หรอคะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ใช่ค่ะ เห็นว่าเหงาอะไรก็ไม่รู้เลยโทรตามหนมจีนมา”ขนมจีนรีบปั้นเรื่องพร้อมกับโชว์มือถือตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

“สงสัยจะเหงาจริงๆ งั้นขนมจีนไปหาป๊อปปี้เถอะค่ะ เดี๋ยวเค้าคงรอแย่”ฟางพูดแล้วยิ้มให้ขนมจีน

 

 

 

 

 

 

“ต๊ายๆ มานั่งอะไรคนเดียวตรงนี้ย้ะ รึว่าจะอ่อยฝรั่งแถวนี้”พิมว่าเมื่อเดินลงจากรถมา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ที่นี่เค้าไม่ได้ต้อนรับเธอ จะมายุ่งวุ่นวายอะไรแถวนี้อีก”ฟางพูดแล้วเดินหนีแต่พิมเดินเข้ามาขวาง

 

 

 

 

 

 

“จะรีบไปไหนล่ะ ไปหาโทโมะ รึว่าไปหาลูกน้องนักออกแบบคนนั้น”พิมเยาะ ทำให้ขนมจีนชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดพล่อยๆ ถ้าว่างมากก็เชิญไปทำอะไรที่มีสาระซะเถอะ”ฟางไล่แล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“ปกติพิมเค้าชอบมาหาเรื่องฟางบ่อยแบบนี้เลยหรอคะ”ขนมจีนรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นิดหน่อยน่ะค่ะ หาเรื่องแบบนี้มานานปีละ รำคาญเหหมือนกันไล่ให้ไปไหนก็ไม่ไป”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“พวกที่ชอบมายุ่งกับคนของเราแบบนี้ขนมจีนว่าไม่ควรเอาไว้นะคะ น่าจะกำจัดไปพ้นๆซะ”ขนมจีนว่า

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่โหดขนาดนั้นหรอกค่ะ แหะๆ”ฟางพูดแล้วเดินมาเรื่ยๆจนถึงป๊อปปี้ทำงานอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป”ขนมจีนเมื่อเห็นป๊อปปี้ก็รีบวิ่งเข้าไปหาแล้วเขย่งหอมแก้มทำให้ฟางแทบเหวอ

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรที่นี่ขนมจีน”ป๊อปปี้เองก็ตกใจพยายามแกะเธอออกจากการเกาะกุม

 

 

 

 

 

 

 

“แหม หวานกันจังเลยเนาะ งั้นฟางไม่กวนแล้วดีกว่า เดี๋ยวใกล้ถึงเวลาที่จะต้องไปรับเฟิร์สแล้วด้วยสิ

เนี่ย”ฟางพูดแล้วเดินหนี ป๊อปปี้มองฟางแล้วเหมือนจะพูดอะไรแต่ต้องเก็บไว้ก่อนจะสะบัดมือหนี

ขนมจีนไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ไม่มีนังแก้วแล้วซะอย่างป๊อปจะตกเป็นของใครได้นอกจากขนมจีน”ขนมจีนยิ้มเยาะแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำหน้ามุ่ยหงุดหงิดแบบนี้ มีอะไรไม่พอใจหรอ”โทโมะเดินออกมาเห็นฟางหน้ามุ่ยมาแต่ไกล

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ แค่เบื่อพวกรวนเรไม่มั่นคง”ฟางพูดแล้วเดินปึงปังเข้าไปในออฟฟิศเพื่อเอากุญแจรถไปรับ

ลูก โทโมะมองตามงงๆก่อนจะมองไปเรื่อยแล้วชะงัก เมื่อเห็นเหมือนมีคนงานมีผ้าคลุมหัวตัวเอง

หลบๆซ่อนๆตรงสวน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ วันนี้ไม่ต้องมาทำสวนตรงนี้ก็ได้นะ ให้ไปรวมกันทำด้านในให้เสร็จก่อนสิ”โทโมะพูด หญิงคน

งานพยักหน้ารับก่อนจะรีบเดินจ้ำๆหลบหน้าหลบตาจนโทโมะสงสัย

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”แก้วต้องร้องเมื่อเดินหนีโทโมะอยู่กลับถูกโทโมะกระชากผ้าคลุมหัวออก

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรที่นี่ ชั้นบอกให้เธออยู่ที่กรุงเทพไม่ใช่รึไง รึว่าคิดถึงป๊อปปี้สุดที่รักล่ะห้ะ”โทโมะพูด

อย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ ชั้นบอกแล้วไงว่าตัดขาดคือตัด นี่ชั้นต้องทำยังไงให้นายเชื่อล่ะเนี่ย”แก้วบ่นทำให้โท

โมะแอบยิ้มกับคำตอบ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะชั้นจะดูการกระทำของเธอทุกอย่างเอง ว่าแต่เธอเนี่ยหนีมาที่นี่มีอะไรรึ

เปล่า”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเป็นห่วงน้อง ชั้นไม่ไว้ที่ฟางอยู่กับขนมีน โทโมะเอาตรงๆนะ ชั้นกลัวว่าขนมจีนจะทำร้ายฟาง

แบบชั้น”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“คิดมากน่า ชั้นบอกแล้วไงว่าบางทีขนมจีนอาจจะสำนึกผิดแล้วจริงๆ และอีกอย่างนะ ขนมจีนเอง

กะทำฟางไปทำไม เพราะฟางเองแต่งงานกับชั้นนะอย่าลืมสิ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“เพราะขนมจีนทำชั้นแท้งเพราะเข้าใจว่าชั้นมาเกาะป๊อปปี้ให้รับเป็นพ่อเด็กน่ะสิ นายรู้เอาไว้ซะยัยนี่

ต้องการอะไรก็จะต้องได้ ยัยนี่น่ะไม่สนหรอกว่าคนอื่นจะเป็นยังไง ละถ้ายัยนี่รู้ว่าเฟิร์สเป็นลูกป๊อปปี้

ล่ะ”แก้วโพล่งออกมาด้วยความกังวล

 

 

 

 

 

 

“ขนมจีนจะไม่มีวันรู้ เธออย่ากังวลไปเลยนะ มานี่สิ เดี๋ยวชั้นจะพาไปที่สงบๆ”โทโมะกอดปลอบก่อน

จะเดินพาแก้วไปที่รถโดยไม่รู้ว่าพิมแอบได้ยินหมดทุกอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายพาชั้นมาที่วัดเนี่ยนะ”แก้วเหวอเมื่อโทโมะพาเธอมาวัด

 

 

 

 

 

 

“มาที่สงบๆไง ทำจิตใจให้ผ่อนคลาย ละก็ทำบุญให้ลูกของเรา”โทโมะพูดทำให้แก้วอึ้งมองหน้าโท

โมะ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องมองชั้นด้วยสายตาสงสัยแบบนั้น ชั้นน่ะไม่ได้โง่ที่จะไม่รู้นะว่าลูกที่แท้งไปเมื่อ5ปีก่อนเป็น

ลูกชั้น ก็เธอเองน่ะโพล่งหลุดออกมาตั้งหลายรอบ”โทโมะเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามของแก้วก็

รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ย่ะพ่อคนฉลาด”แก้วพูดก่อนจะไปทำบุญกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มาทำอะไรที่นี่น่ะ”ฟางที่ไปรับเฟิร์สแล้วกลับมาที่บ้านก็ชักเมื่อเห็นพิมมาขวางหน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

“ก็มาเตรียมไล่ผู้หญิงหน้าด้านไปจากโทโมะไงล่ะ ทุเรศ ท้องกับลูกน้องตัวเองแล้วให้โทโมะเป็น

พ่อเด็ก”พิมว่า

 

 

 

 

 

“นี่เธอเอามาจากไหน อย่ามามั่ว”ฟางตกใจรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ตกรึไงว่าชั้นรู้มาจากไหน กะแล้วว่าไอ้เด็กนั่นหน้าเหมือนกับป๊อปปี้แบบนี้ ที่แท้ก็พ่อลูกจริงๆ

ด้วย นี่กะว่าจะหั้วตัวเองมาร่วมปอกลอกล่ะสิท่าถึงได้ให้มันมาทำงานที่รีสอร์ตตัวเอง แกนี่มันแผนสูง

จริงๆเลยนะ”พิมว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เคยคิดแบบนั้นนะหยุดเอาความคิดต่ำของตัวเองมาใส่คนอื่นได้แล้ว เฟิร์สเข้าไปในบ้านก่อน

ครับ”ฟางพูดแล้วดันลูกชายเข้าไปในบ้าน“นี่จะไปไหนไอ้ลูกกาฝาก”พิมไม่หยุดกระชากกระเป๋าเป้

เฟิร์สอย่างแรงนเฟิร์สล้มและร้องไห้จ้า

 

 

 

 

 

 

 

“ทำลูกชั้นทำไม”ฟางตกใจจรีบผลักพิมไปดูลูกจนพิมหัวโขกกับเสาประตูหน้าบ้านแล้วเลือดออก

 

 

 

 

 

 

“แกทำชั้นเลือดออก นังฟาง แกอย่าอยู่เลย”พิมตกใจรีบกระชากฟางมาขึ้นคร่อมตบฟางไม่ยั้ง จน

กระเป๋าที่ฟางถืออยู่กระเด็น ของด้านในกระขัดกระจาย มือถือของฟางกระเด็นมาใกล้เฟิร์ส เด็กชาย

ที่เคยเห็นแม่กดโทรศัพท์โทรออกก็จำได้และรีบทำตามก่อนจะกดเบอร์มั่วๆ แล้วดันไปติดที่เครื่อง

ของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล ฟาง อ้าวเฟิร์ส เกดอะไรขึ้นครับทำไมถึงร้องไห้แบบนี้”ป๊อปปี้ที่โดนขนมจีนลากมากินข้าว

 

ด้วยกันก็รีบสายแล้วตกใจที่ได้ยินเสียงเฟิร์ส ก่อนจะรีบลุกออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป จะไปไหน ไปหาใคร ไปหานังแก้วงั้นหรอ”ขนมจีนตามป๊อปปี้ออกมาแล้วถามอย่างโมโห

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ ไปหาลูก”ด้วยความที่ร้อนใจทำให้ป๊อปปี้หลุดปากเรื่องลูกแล้วรีบไป ขนมจีนตกใจรีบตาม

ป๊อปปี้ไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอแล้ว ฮือๆไม่ทำแม่ฟางนะป้าใจร้าย”เฟิร์สที่ยืนร้องไห้และเห็นฟางโดนตบจนไม่มีแรงก็วิ่งไปกัด

แขนพิม

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด ไอ้กาฝากแกกัดชั้นหรอ”พิมโกรธจัดกันไปตบเฟิร์สจนล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว”ป๊อปปี้ที่รีบมาแล้วเห็นในบ้านที่ฟางถูกพิมตบจนไม่มีแรงและเฟิร์สถูกตบจนล้มคว่ำแล้ว

มีเลือดออกมาจากปากก็เดือดจัดกระชากพิมออกมาก่อนะประคองฟางและเฟิร์สขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ภาพที่น่าประทับใจจริงๆเลย 3พ่อแม่ลูก”พิมยิ้มเยาะแล้วตบมือเย้ยๆ เป็นจังหวะที่ขนมจีนมา

ได้ยินก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางทำใจดีๆไว้ฟาง”ป๊อปปี้ที่ตกใจเห็นฟางล้มพับก็รีบอุ้มขึ้น แล้วบอกเฟิรืสไปที่รถเขาทันที

 

 

 

 

 

 

“จำไว้ถ้าฟางเป็นอะไร ต่อให้เธอรวบ ไฮโซมากไหน ชั้นจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด”ป๊อปปี้ใจหล่นวูบเมื่อ

เห็นเลือดตามปาก จมูกฟางที่ไม่สติก็ว่าพิมแล้วรีบพาฟางไปโรงพยาบาล ขนมจีนเห็นป๊อปปี้ออกมา

ก็รีบหลบแล้วตามไปโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดเรื่องอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้”โทโมะรีบวิ่งมาหลังจากทราบข้าวโดยที่แก้วตามมาติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ป้ะป๋า ป้าใจร้ายฮือๆ เค้าทำแม่ฟางเลือดออก”เฟิร์สที่ถูกพยาบาลทำแผลแล้วมากอดโทโมะ

 

 

 

 

“ยัยพิม งานนี้ชั้นจะฆ่ามัน มันทำน้องทำหลานชั้น”แก้วโฒโหจะไปเอาเรื่องโทโมะรีบดึงแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

“พอแก้ว ถ้าตามไปตบตีกันไปมามันก็ไม่มีประโยชน์ เอางี้ชั้นจะไปแจ้งความที๋โรงพักแล้วลงบันทึก

ประจำวัน ถ้าพิมมาทำร้ายฟางกับเฟิร์สแบบนี้อีกล่ะก็ งานนี้เข้าไปนอนในคุกแน่”โทโมะที่มีสติที่สุดก็

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“หมอครับ น้องสาวผมเป็นยังง้างครับหมอ”ป๊อปปี้ร้อนใจเมื่อหมอออกมาจากห้องตรวจ

 

 

 

 

 

“แผลภายนอกคนไข้มีอาการฟกช้ำนะครับ พักผ่อนทานยาแก้ปวดก็หาย ส่วนแผลที่แตกตอนนี้

พยาบาลก็ทำแผลให้แล้ว ที่น่าเป็นห่วงก็คืออายุครรภ์ของคนไข้ยังอ่อนมากนะครับ ต้องระวังเป็น

พิเศษ”หมอพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะครับ/คะหมอ”โทโมะ แก้ว และป๊อปปี้อึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

“ตอนนี้คนไข้กำลังตั้งครรภ์ครับ ท้องได้เดือนนึงแล้วครับ”หมอพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

“ชั้นแต่งานกับฟางก็จริงแต่ชั้นไม่เคยนอนหรือล่วงเกินฟาง ถ้าอย่างงั้น”โทโมะพูดแล้วหันไปมอง

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“นี่ฟางท้องกับชั้นอีกแล้วหรอเนี่ย”ป๊อปปี้อึ้งกับสิ่งที่รับรู้

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิทุกคนรู้ความจริง แล้วฟางดันท้องอีก อะไรจะเกิดขึ้น ต้องติดตามๆๆๆๆ