กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง”แก้วตกใจรีบวิ่งตามฟางออกมานอกบ้านแล้วจับข้อมือน้องสาวไว้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น/โอ๊ย”ฟางโมโหผลักแก้วล้ม ทำให้แก้วร้องออกมาเมื่อแผลที่เจ็บจากโดนน้ำ

ร้อนลวกกระแทกกับพื้น

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ฟางทำอะไรแก้ว”ป๊อปปี้ที่ขับรถว่าจะแวะมาดูเฟิร์สก็ตกใจที่เห็น2สาวทะเลาะกันหน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“คนรักของคุณเค้าโดนชั้นทำร้ายน่ะ นี่กำลังสำออยรอให้คุณมาดูแล รีบไปดูแลเค้าสิ”ฟางพูดแล้ว

เดินหนีไป

 

 

 

 

 

“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง”แก้วพยายามร้องเรียกแต่ฟางไม่กลับมาเลย

 

 

 

 

 

 

 

“เอางี้ ชั้นว่าเดี๋ยวจะส่งเธอไปทำแผลที่คลีนิกแล้วส่งเธอกลับบ้านเลยละกัน”โทโมะออกมากับเฟิร์

สหน้าบ้านก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นไปส่งเอง นายเป็นสามีฟางนายไปดูแลฟางซะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“นายหย่ากับแก้วแล้ว นายควรจะห่าง เพราะแก้วเค้าคงไม่อยากให้นายมายุ่งวุ่นวายหรอก”โทโมะ

เยาะ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกันอีก เราหย่ากันแล้ว”แก้วพูดแล้วืนตัวออกจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ได้ยินชัดละนะ เฟิร์สครับ เดี๋ยวป้ะป๋าไปส่งป้าแก้วที่บ้านก่อน เดี๋ยวเราอยู่ที่นี่กับลุงป๊อปนะครับ

เดี๋ยวป้ะป๋าจะโทรให้แม่ฟางกลับมาหาเราเอง”โทโมะพูดสั่งลูกก่อนจะพาแก้วออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเลย เฟิร์สคิดถึงลุงป๊อปมากเลยฮะ”เฟิร์สเมื่ออยู่กับป๊อปปี้2คนก็วิ่งมากอดชายหนุ่ม ป๊อปปี้ยิ้ม

และกอดตอบลูก

 

 

 

 

 

 

“ครับ แต่พวกเราต้องช่วยกันตามหาแม่ฟางก่อนนะครับ เนี่ยแม่ฟางขี้งอนหายไปไหนแล้วก็

ไม่รู้”ป๊อปปี้รู้

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สรู้ครับว่าแม่ฟางชอบไปไหน”เฟิร์สพูดแล้วจูงมือพาป๊อปปี้เดินมาตามทางเรื่อยๆจนถึงสวน

ดอกไม้ในหมู่บ้านที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของโทโมะ แล้วเขาก็พบว่าฟางงหลบมานั่งที่เก้าอี้ในสวน

ดอกไม้

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง”เฟิร์สเห็นฟางนั่งอยู่คนเดียวก็รีบวิ่งไปหาแม่ตัวเอง

 

 

 

 

“เฟิร์ส ไหงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะครับ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

“เด็กขี้งอน เอะอะก็หนีออกมา รู้ไว้ว่าลูกเค้าเป็นห่วง”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

“นี่ ใครเป็นเด็กชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะ คุณเองเถอะไม่ไปดูแลคนรักของคุณแล้วล่ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ก็สามีของฟางเค้าอาสาจะไปส่งแก้วเองนิ พี่เลยต้องรับดูเฟิร์สและต้องมาดูเราในฐานะพี่

ปกครอง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“พี่ปกครองบ้าบออะไรของคุณ พูดจาไร้สาระ”ฟางว่าแล้วเดินหนี ป๊อปปี้รีบรั้ง

 

 

 

 

 

“จะงอนอะไรนักหนาเนี่ย ลูกหิวแล้วนะ เลิกงอน ไปทำกับข้าวให้ลูก”โทโมะรีบดึงฟางไม่ให้หนีก่อน

จะพาฟางกลับบ้าน แล้วมืออีกข้างก็จับมือเฟิร์สไว้เหมือน3พ่อ แม่ ลูก จูงมือกันเดินกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับเฟิร์ส หน้าลุงมีอะไรติดรึเปล่า”ป๊อปปี้ที่หั่นผักอยู่ก็แปลกใจที่เฟิร์สนั่งเท้าคาง

มองเจาในครัว

 

 

 

 

 

 

“ลุงป๊อปทำกับข้าวเป็นเหมือนป้ะป๋าเลยฮะ ป้ะป๋ากับแม่ฟางชอบช่วยกันทำกับข้าวแบบนี้เลย”เฟิร์ส

พูดแล้วมองดูแม่ตัวเองกับป๊อปปี้ที่คนหนึ่งหั่นเนื้อคนหนึ่งหั่นผักช่วยกันทำกับข้าวในครัว

 

 

 

 

 

“เฟิร์สครับ เดี๋ยวกับข้าวเสร็จแล้วแม่เรียก ไปดูการ์ตูนป่ะ”ฟางรีบพูด เฟิร์สจจึงวิ่งไปดูการ์ตูน

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ป๊อปปี้ที่มัวขำฟางกับเฟิร์สไม่ทันมองว่าหั่นไปถึงไหนทำให้มีดบาดมือ

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้ว”ฟางตกใจรีบคว้าเอามือป๊อปปี้มาดูดเพื่อห้ามเลือด ป๊อปปี้ชะงักมองฟางที่ดูดนิ้วตัวเองก็

หน้าแดง

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ โทษที ชั้นตกใจน่ะ ไปล้างแผลเดี๋ยวชั้นแปะพลาสเตอร์ให้”ฟางรีบปล่อยมือแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟางเมื่อฟางปิดพลาสเตอร์ที่นิ้วให้ตัวเอง

 

 

 

 

 

“พูดมากน่า รีบๆทำกับข้าวกนเถอะ ลูกหิวแล้ว”ฟางรีบพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนี ป๊อปปี้จึงทำกับข้าว

ต่อโดยที่เขาเองก็มองดูนิ้วตัวเองที่มีพลาสเตอร์สีชมพูแปะอยู่ก็อมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษนะที่ทำให้เรื่องวันนี้วุ่นวายไปหมด แทนที่นายจะได้อยู่กับฟางกับเฟิร์ส ต้องมาเป็นธุระ

พาชั้นกลับมาน่ะ”แก้วพูดเมื่อโทโมะพาเธอไปหาหมอทำแผลที่คลีนิกก่อนจะขับรถกลับเข้ามาส่ง

แก้วที่บ้านกรุงเทพ

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะ ชั้นก็ผิดเองล่ะ ที่พาเธอเข้าบ้านจนเกิดเรื่อง”โทโมะพูดก่อนจะนั่งลงที่โซฟา

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ หิวมั้ย เดี๋ยวชั้นหาอะไรให้นายรองท้องก่อน เดี๋ยวขับรถกลับอีกแล้วจะหิวเอา”แก้วพูด โทโมะ

ไม่ตอบได้แต่พยักหน้าแล้วนั่งดูทีวี แก้วจึงไปทำกับข้าวแบบง่ายๆให้กับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“มันไม่มีผักเลยอ่ะชั้นเลยทำได้แค่ไข่เจียว หมูทอดนะ”แก้วทำกับข้าวเสร็จก็มาวางหน้าไว้โต๊ะให้

โทโมะ

 

 

 

 

 

“เท่านี้ชั้นพอแล้วล่ะ ขอบคุณนะ”โทโมะคิดถึงตอนที่คบกับแก้วแล้วทำกับข้าวให้กันกินด้วยกันมี

ความสุขก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ขอดูแผลหน่อยได้มั้ย”โทโมะพูดเมื่อทานข้าวเสร็จแล้วก็เอื้อมเอามือไปจับมือของแก้วแล้วพลิก

แขนมาดูใกล้ๆ รอยแดงจากน้ำร้อนลวกที่ยังไม่หายดี โทโมะไม่พูดอะไรและเห็นว่าแก้วยังไม่ทายา

ก็นั่งทายาให้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ขะ ขอบคุณนะโทโมะ เดี๋ยวชั้นไปล้างจานก่อนดีกว่า นี่ก็จะมืดแล้ว นายกลับไปเถอะนะ ขับรถคน

เดียวมันอันตราย”แก้วที่ถูกสัมผัสที่อ่อนโยนจากโทโมะที่ดูแลเธอก็ใจเต้นรัวก่อนจะตั้งสติแล้วพูด

เมื่อ่โทโมะทายาให้เธอเสร็จแล้วยกถ้วยและจานไปล้าง โทโมะมองตามนิ่งๆ ความจริงเขาต้องไป

ทันทีเลยสิ แต่ทำไมเขาถึงไม่อยากให้แก้วอยู่คนเดียวที่นี่เลยนะ

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะแต่งงานและดูแลน้องกับหลานเราไปแล้วแก้ว คนเลวๆสมควรต้องอยู่คนเดียวแบบนี้”แก้ว

พูดขึ้นเมื่อเห็นรถโทโมะขับออกไปจากตัวบ้าน โทโมะเป็นคนดีมากจนเธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับ

เธออีกเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เย้ๆ ชนะลุงป๊อปอีกแล้ว”เฟิร์สร้องดีใจเมื่อเล่นเกมส์ชนะป๊อปปี้อีกตา หลังจากทานข้าวเย็นแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ความจริงลุงอ่ะเซียนนะ แต่นี่อ่อยไว้ก่อนต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะถูกเฟิร์สล้อเลียน ชายหนุ่ม

จึงขยี้ผมลูกชายทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คิดๆ ลุงป๊อป เฟิร์สจั้กจี้”เฟิร์สร้องเมื่อป๊อปปี้แกล้งตัวเอง ฟางที่ล้างจานเสร็จแล้วเดินมาเห็นภาพนั้น

ก็นิ่งซึม

 

 

 

 

 

 

 

“ดึกมากแล้ว เฟิร์สไปอาบน้ำได้แล้วครับ”ฟางเดินมาดุลูกชายแล้วสั่งให้ขึ้นไปอาบน้ำ เมื่อเฟิร์สไป

แล้วป๊อปปี้จึงจัดการเก็บของที่เขาเล่นกับเฟิร์สและปิดเกมส์ที่เล่นเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

“ส่วนคุณก็กลับบ้านไปได้แล้ว เดี๋ยวพี่โทโมะมาก็ทะเลาะกันอีก”ฟางไล่

 

 

 

ครืน

 

 

ซ่า

 

 

 

เสียงฝนจู่ๆก็ตกลงมา

 

 

 

 

“ถนนมันลื่นแน่ๆถ้าขับรถกลับตอนนี้ ขอนั่งรอที่นี่สักพักนะ เออ จริงสิ ไปอาบน้ำให้เฟิร์สดี

กว่า”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว ไม่ต้อง นั่นลูกชั้น ชั้นไปอาบน้ำให้เค้าได้คุณไม่ต้องมายุ่ง”ฟางรั้งแขนป๊อปปี้ไว้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ขอดูแลเฟิร์สหน่อยไม่ได้หรอ ถึงแม้ไม่ได้เป็นพ่อ แต่พี่ขอดูแลลูกหน่อยไม่ได้หรอ”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ชั้นไม่ต้องการให้คุณมาดูแลลูก ลูกของชั้น ชั้นเลี้ยงเองได้ เพราะสถานะของพ่อก็คือพี่โท

โมะแล้ว คุณเองไม่เคยรักชั้น ไม่เคยสนใจชั้นตอนที่ท้อง น่ะมาเรียกร้องให้มันได้อะไรขึ้นมา”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงคิดว่าพี่ไม่สนใจเราตอนที่เราท้องล่ะ”ป๊อปปี้กระชากตัวฟางมาแนบอกแล้วพูด สายตาคม

จับจ้องไปที่ดวงตากลมโตภาพอดีตที่เขากับฟางแต่งงานกัน แม้ภายนอกที่เขาไม่สนใจ แต่เชาก็

ไม่ใช่คนเลวไม่สนใจลูก เขาเองก็แอบไปถามแม่ของเขาอยู่ย่อยๆเกี่ยวกับฟางและการดูแลคนท้อง

ตามอายุครรภ์นั้นๆ

 

 

 

 

 

 

“เพราะคุณไม่เคยทำอะไรให้ชั้นเห็นไงล่ะ หัวของคุณมันดีแต่สั่งให้ไปดูแลแก้ว เพราะพวกคุณรัก

กัน ชั้นมันก็แค่กาฝากพวกคุณไม่สนในไยดีอะไรอยู่แล้วนิ อื้ออ”ฟางที่ว่าประชดใส่ป๊อปปี้ทำให้

ป๊อปปี้ดึงเธอมาบดจูบทันที ฟางทุบตีชายหนุ่มทันที แต่ป๊อปปี้ไม่มีท่าทีจะหยุดกลับกอดรัดเธอให้

แน่นกว่าเดิมแล้วสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อในโพรงปากสวยของฟางทำให้หญิงสาวที่แข็งขืนในตอน

แรกนั้นอ่อนระทวยเผลอกอดชายหนุ่มต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง ลุงป๊อป ทำอะไรกันน่ะครับ”เฟิร์สที่ลงมาตามแม่เห็นภาพที่ป๊อปปี้กับฟางจูบกันก็พูดขึ้น ทั้ง

คู่รีบผละออกจากกัน

 

 

 

 

 

 

“มะไม่มีอะไรจ้ะเฟิร์ส ไม่มีอะไรเราไปอาบน้ำกันเถอะ”ฟางพูดแล้วดึงเฟิร์สไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ลุงป๊อปทำอะไรแม่ฟาง เหมือนในละครเลย”เฟิร์สถามฟางที่หนีขึ้นมาชั้นบน

 

 

 

 

“เอ่อ แม่ร้องไห้แม่เหนื่อยนิดหน่อยครับ ลุงเค้าเลยปลอบแม่”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นไม่ต้องร้องนะครับ เฟิร์สปลอบแม่ฟางบ้างๆ”เฟิร์สพูดก็จุ๊บที่ปากฟางทีนึง ฟางยิ้มแล้วหอมแก้ม

ลูกกลับ ป๊อปปี้ที่แอบขึ้นมาชั้นบนเห็นภาพนั้นก็ยิ้มออกมากับ2แม่ลูกคู่นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นบอกให้กลับไปๆไงล่ะ ทำไมไม่กลับ”ฟางที่อาบน้ำให้เฟิร์สเสร็จก็ออกมาว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ก็ฝนยังไหยุดไง พี่ติดฝนไปไหนไม่ได้เลยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะรีบอุ้มเฟิร์สไปที่ห้องนอน

แทนฟาง โดยที่ฟางยังไม่ทันจะท้วงอะไรเพราะป๊อปปี้ชิงหนีไปก่อน

 

 

 

 

 

 

“ลุงป๊อปฮะ เล่านิทานให้เฟิร์สฟังหน่อยสิฮะ”เฟิร์สหยิบสมุดนิทานให้กับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สครับ ฟังแต่นิทานเดิมๆมันก็น่าเบื่อใช่มั้ย งั้นเอางี้เดี๋ยวลุงจะเล่านิทานให้เฟิร์สฟังนะ

ครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“เอาครับๆ เย้ๆ ได้ฟังนิทานเรื่องใหม่ แม่ฟางมาฟังด้วยกันๆ”เฟิร์สดีใจก่อนจะเรียกฟางให้มาฟัง

นิทานด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“นิทานเรื่องนี้ชื่อว่า โฉมงานกับอสูรสุดหล่อ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าหญิง2พี่น้องอยู่คู่หนึ่ง

คนพี่คือเจ้าหญิงที่สวย มีความมั่นใจ องค์น้องคือองค์หญิงที่แสนอ่อนหวาน บอบบาง ทั้งคู่ร่วมผจญ

ภัยไปในดินแดนต่างๆจนมาพบกับปราสาทของอสูรตนหนึ่ง ภายนอกที่ดูเหมือนเจ้าชายรูปงามนั้น

แท้จริงแล้วเขาคืออสูรร้ายที่จ้องทำร้ายคนในเมือง แต่เมื่อทันทีที่อสูรรูปงามพบกับเจ้าหญิงองค์พี่

อสูรรูปงามหลงรักเจ้าหญิงองค์พี่อย่าถอนตัวไม่ขึ้น และหญิงองค์พี่เองก็หลงรักอสูรตนนั้นเช่นกัน

แล้วเรื่องเศร้าก็เกิดขึ้นเมื่อเจ้าหญิงองค์น้องก็หลงรักอสูรร้ายเช่นเดียวกัน แต่ด้วยความรักที่องค์หญิง

องค์พี่มีให้องค์น้อง เธอจึงยอมเสียสละอสูรหนุ่มให้กับเจ้าหญิงองค์น้องแล้วไปแต่งงานกับเจ้าชาย

ต่างเมือง แต่ความรักความต้องการนั้นสุดท้ายกลายเป็นกิเลสและแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งชั่วร้ายเข้าสิงเจ้า

หญิงองค์พี่ให้หวนกลับมากาอสูรหนุ่ม และร่วมมือกันทำร้ายเจ้าหญิงองค์น้อง จนต้องเสียใจจมทะเล

น้ำตาไปตลอดกาล”ป๊อปปี้เล่านิทานพร้อมกับสบตาฟาง ฟางที่นั่งข้างๆเฟิร์สชะงักกับสิ่งที่ได้ยินมอง

ป๊อปปี้นิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อสูรกับองค์หญิงองค์พี่ใจร้ายที่สุดเลยฮะ ถ้าเป็นเฟิร์สนะ เฟิร์สจะไปช่วยเจ้าหญิงองค์น้องและ

จัดการอสูรตัวร้ายไปซะ”เฟิร์สรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ตอนนี้อสูรหนุ่มก็ได้รับผลกรรมที่ทำกับเจ้าหญิงองค์น้องแล้วล่ะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมเฟิร์ส

เบาๆ

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สครับนี่ดึกแล้วเดี๋ยวแม่จะร้องเพลงกล่อมเรานะครับ”ฟางเปลี่ยนเรื่องก่อนจะร้องเพลงกล่อมให้

ลูกนอนแล้วปิดไฟเดินลงมากับป๊อปปี้เนื่องจากฝนที่ตกหนักได้ซาลงแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ขอโทษนะ กับสิ่งที่พี่ทำเลวในอดีต”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อฟางมาส่งที่รถ

 

 

 

 

 

“ดึกแล้วล่ะ วันนี้ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลเฟิร์สเดินทางกลับดีๆนะคะ”ฟางไม่ตอบอะไรป๊อปปี้ กลับพูด

ขึ้นแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป ป๊อปปี้มองตามแล้วแอบถอนหายใจ

 

 

 

 

 

นิทานของป๊อปปี้นี่คุ้นๆกันมั้ย5555555

 

 

เรื่องนี้บอกเลยว่ามีอะไรที่พลิกผันได้หลายอย่างเหมือนกันนะ