กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะเสียใจทำไม ทำอย่างกับว่าเธอกับชั้นเราไม่เคยทำแบบนี้อ๋อ ลืมไป ว่าเธอลืมรสชาติของชั้นไป

หมดแล้วนิ 5ปีคงจะมีแต่ไอ้ป๊อปน่ะสินะที่ได้ทำกับเธอแบบนี้”โทโมะมองแก้วที่นอนร้องไห้ข้างๆเขา

ก็เยาะ

 

 

 

 

 

“ใช่ เค้าจะทำอะไรกับชั้นก็ได้เพราะเราแต่งงานกัน นายไม่มิสิทธ์”แก้วหันขวับมาว่าโทโมะ

 

 

 

 

 

“มีสิ ชั้นมีสิทธ์ทุกอย่างในตัวเธอแล้วตอนนี้ เพราะเธอเองเป็นคนบอกเองไม่ใช่รึไง ว่าเธอยอมรับผิด

แล้ว เธอสำนึกผิดแล้ว และนี่ก็คือบทลงโทษของเธอกับไอ้ป๊อป พวกเธอต้องเจ็บปวดเป็นร้อยเท่า

มากกว่าฟาง”โทโมะพูดก็กระชากแก้วมาอีกครั้งก่อนจะขึ้นคร่อมบนตัวเธอแล้วขึงมือแก้วไว้ไม่ให้ทำ

อะไรเขาได้อีก

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะโทโมะ พอแล้ว”แก้วร้องแต่สุดท้ายเธอก็ขัดขืนเขาไม่ได้เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย”เมื่อว่างจากทำงานป๊อปปี้ก็หลบมาพยายามโทรหาแก้วแต่เหมือนเดิม แก้วมีการติดต่อจาก

แก้วแล้วปามือถือตัวเองทิ้งอย่างหัวเสีย เขาจะแจ้งความตำรวจก็บอกว่าแก้วยังหายไปไม่

ครบ24ชั่วโมงยังแจ้งไม่ได้นี่เขาต้องรอไปอีกนานแค่ไหนกัน

 

 

 

 

 

 

“พี่โอเคนะ”เฟย์ที่เตรียมตัวจะกลับกรุงเทพแล้วเดินมาหาป๊อปปี้ก็ถามเมื่อเห็นชายหนุ่มเครียด

 

 

 

 

 

“เฟย์ เรื่องวันก่อนพี่ขอโทษที่ทำร้ายเรา พี่แค่พลั้งมือ”ป๊อปปี้ขอโทษน้องสาว

 

 

 

 

“ช่างเถอะพี่ป๊อป เฟย์ชินแล้วที่พี่เห็นนังแพศยานั่นดีกว่าเฟย์”เฟย์พูดย้อนเรื่องแก้ว

 

 

 

 

 

“เฟย์ พี่บอกแล้วไงว่าพูดอะไรให้เกียรติแก้วเค้าบ้าง”ป๊อปปี้โมโหก็รีบว่าน้องสาวอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ทำไมเฟย์จะว่าไม่ได้ นังนั่นมันวิเศษวิโสมาจากไหน ก็อีกแค่ผู้หญิงสำส่อน มีอะไรกับผู้ชายไม่

เลือกหน้า แล้วยังแย่งสามีชาวบ้าน”เฟย์ด่าว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ป๊อปปี้ตบเฟย์อีกครั้ง

 

 

 

 

“แก้วไม่ได้เป็นอย่างที่เราว่า แก้วเค้าเสียสละเพราะน้องต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้พยายามปกป้องแก้ว

 

 

 

 

 

 

“พี่ปกป้องมันอีกแล้ว พี่มันเลวพี่มมันชั่ว ตอนนั้นพี่แต่งงานกับพี่ฟางแล้วแท้ๆพี่ยังทิ้งลูกเมียตัวเอง

ไปนอนกกกับมัน พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง เฟย์เกลียดพี่ๆ”เฟย์ร้องไห้และทุบป๊อปปี้ออกมาอย่างอัดอั้น

และเสียใจ

 

 

 

 

 

 

“อย่าเฟย์ พอได้แล้วอย่าทะเลาะกัน”ฟางที่เดินเข้ามากับเขื่อนตกใจที่เห็นเฟย์ทะเลาะกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

ปึก

 

 

 

 

ฟางที่รีบเข้าไปยื้อแย่งไม่ให้ทั้งคู่ทะเลาะถูกผลักกระเด็กทำให้หัวโขกกับเสาของศาลา

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เลือด”เขื่อนตกใจที่เห็นฟางเลือดออกทำให้ป๊อปปี้และเฟย์หยุดชะงัก

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง เฟย์ขอโทษเดี๋ยวเฟย์พาไปทำแผลนะ”เฟย์อึ้งก่อนจะประคองฟางออกไปกับเขื่อนโดยมี

ป๊อปปี้ตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คือหนี้กรรมที่ชั้นต้องชดใช้สินะโทโมะ”แก้วลืมตาตื่นมาพบว่าโทโมะกำลังอาบน้ำอยู่ก็ขยับตัวไป

หยิบโทรศัพท์มือถือโทโมะข้างเตียงเพื่อกดโทรออกหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลครับ”ป๊อปปี้รับสายเมื่อเขาเห็นเบอร์แปลกโทรเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปนี่แก้วนะ ฮึก”แก้วดีใจเมื่อได้ยินเสียงป๊อปปี้ก็ร้องไห้ออกมาเพราะรู้สึกผิด

 

 

 

 

 

 

“แก้ว นี่แก้วใช่มั้ย แก้วอยู่ที่ไหน ทำไมไม่กลับมามีใครทำอะไรแก้วรึเปล่า”ป๊อปปี้จำเสียงแก้วได้ก็

รีบถามทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยแก้วด้วยแก้วถูกโทโมะจับมา ว้าย”แก้วกำลังจะบอกป๊อปปี้ต้องร้องเมื่อมือถือถูกกระชากไป

จากมือ

 

 

 

 

 

 

 

“คิดจะโทรให้สามีสุดที่รักมารับตัวกลับไปรังต้นงิ้วงั้นหรอห้ะ”โทโมะกดวางสายแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ที่นายทำตอนนี้มันก็ไม่ต่างกับชั้นเมื่อ5ปีก่อน นายข่มขืนชั้น นายสวมเขาป๊อป”แก้วว่า

 

 

 

 

 

“ชั้นยอมรับว่าชั้นเลวที่สวมเขาป๊อปมัน แต่ก็แค่อยากให้มันเจ็บเหมือนที่ฟางเจ็บ รู้เอาไว้ว่าเรื่องเลวๆ

ที่พวกเธอร่วมมือกันทำร้ายฟาง มันคือฝันร้ายที่ไม่เคยออกไปจากหัวของร้องสาวเธอเลย”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะให้ชั้นทำยังไง ชั้นพยายามทำดี พวกนายก็ไม่ให้โอกาสชั้น”แก้วพูดเพราะไม่รู้จะทำยังไงดี

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าพวกเราไม่เชื่อเธออีกแล้วไงล่ะ เคยโกหกหลอกลวงจนเค้าเชื่อใจ พอความจริงเลวๆที่

มันโผล่ออกมามีหรอที่คนอื่นเค้าจะรับได้และให้อภัยเธอ เธอน่ะต้องชดใช้มันอีกเยอะ”โทโมะพูด

แล้วขึ้นมาบนเตียงแล้วหยิบยาบางอย่างในลิ้นชักออกมา

 

 

 

 

 

 

“อ้อ ที่เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอถูกชั้นข่มขืนชั้นว่ามันไม่จริงแล้วล่ะ”โทโมะพูดจบก็กระชากแก้วแล้วยัด

ยาเม็ดนั้นเข้าปากไป

 

 

 

 

 

“อื้อ”แก้วทั้งดิ้นไปมา เมื่อโทโมะปิดจมูกปิดปากเพื่อให้เธอกลืนยาลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรามาสนุกกันดีกว่านะ ที่นี่คือรังรักต้นงิ้วรังใหม่ของเธอไงล่ะ”โทโมะยิ้มเยาะก่อนจะเดินไปหยิบ

กล้องวีดีโอออกมา

 

 

 

 

“หึ เดี๋ยวแกก็จะได้ของขวัญจากชั้นเองไอ้ป๊อป”โทโมะมองโทรศัพท์ตัวเองที่สั่นไม่หยุดก็ยิ้มอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

“ชะ ช่วยชั้นด้วย”แก้วที่เริ่มร้อนตามร่างกายก็หอบหายแล้วครางออกมา ขอโทโมะให้ช่วย

 

 

 

 

 

 

“ช่วยอะไรหรอ เธอน่ะมีสีอยู่แล้วนะแก้วจะให้ชั้นช่วยอะไร”โทโมะที่ตั้งกล้องอัดวีดีโอเสร็จก็ถาม

แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่สน แฮ่กๆ นายช่วยชั้นทีเถอะนะโทโมะ ชั้นต้องการนาย”แก้วพูดก่อนจะดึงโทโมะที่ขยับมา

ใกล้ตัวเองแล้วดึงโทโมะไปบดจูบอย่างร้อนแรงแล้วพลิกตัวมาขึ้นคร่อมชายหนุ่มในสภาพเปลือย

เปล่าแล้วจัดการปลดผ้าคลุมอาบน้ำที่โทโมะสวมออกมา ทั้งคู่จูบกันอย่างร้อนแรงไม่มีใครยอมใคร

โทโมะมองแก้วแล้วยิ้มอย่างสะที่แก้วไม่ได้สติด้วยฤทธ์ยาและไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เธอกับเขาที่ร่วม

รักกันนั้นได้ถูกอัดวีดีโอไว้หมดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว ทำไมไม่รับวะ”ป๊อปปี้กดโทรศัพท์โทรออกหาโทโมะอย่างร้อนรนแต่ไม่มีใครรับสาย

 

 

 

 

“เป็นอะไรของนายน่ะ”เขื่อนประคองฟางออกมาจากห้องทำแผลพร้อมกับเฟย์

 

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่านี่จะกลับกันเลยรึเปล่า เดี๋ยวชั้นไปส่ง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขับรถมาส่งทุกคนที่บ้านฟาง

 

 

 

 

 

“ขอบคุณคุณมากนะที่ขับรถมาส่งชั้นกับทุกคน”ฟางพูดเมื่อทุกคนลงจากรถ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ต้องขอโทษนะ ที่ทะเลาะกับเฟย์แล้วทำให้เราเจ็บตัว”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้ ขอตัว”ฟางพูดแล้วเชิดหน้าหมายจะเดิน

เข้าบ้าน เฟิร์สรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้

 

 

 

 

“เห็นลุงป๊อปเคยบอกว่าลุงป๊อปชอบวาดรูป ลุงป๊อป วาดรูปแบบนี้ให้ผมหน่อยสิ”เฟิร์สพูดแล้วกางรูป

วาดในหนังสือที่เป็นการวาดภาพเหมือนต่างๆให้

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกเฟิร์ส เดี๋ยวแม่จะจ้างช่างมาวาดรูปเราก็ได้ ไม่ต้องรบกวนลุงเค้าหรอก”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“แม่ฟางเคยบอกว่าคนเราจะใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือยไม่ได้ แล้วแม่ฟางจะเสียเงินจ้างคนอื่นทำไมล่ะ

ฮะ”เฟิร์สพูดทำให้เขื่อนและเฟย์หลุดขำก๊ากออกมา

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เฟิร์สอยากให้ลุงวาดรูปแบบไหนล่ะครับ”ป๊อปปี้มองเฟิร์สแล้วยิ้มก่อนจะถามเฟิร์ส

 

 

 

 

 

 

“แบบนี้ฮะ เอารูปใหญ่ๆ เลนนะฮะ น้าๆ ลุงป๊อปน้า”เฟิร์สรีบอ้อนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“เฟิร์ส รบกวนคุณลุงเค้าเปล่าๆ แถมคุณลุงเค้าต้องทำงานอยู่นะ”ฟางรีบดุ

 

 

 

 

 

“โห ผ้าใบเลยหรอเอาสิครับ เดี๋ยวถ้าลุงว่างลุงจะแวะมาวาดรูปให้นะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“เย้ๆ งั้นลุงป๊อปเข้าไปกินข้าวในบ้านด้วยกันเร็ว”เฟิร์สพูดแล้วรีบดึงมือป๊อปปี้ไปในบ้าน ป๊อปปี้อึกอัก

แล้วมองฟาง

 

 

 

 

 

 

“เอาไงดีพี่ฟาง ขืนเป็นแบบนี้เดี๋ยวเฟิร์สก็รู้กันพอดีว่าพี่ป๊อปเป็นพ่อ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“แต่สายใยของพ่อลูกยังไงก็ตัดกันไม่ชาดหรอกนะ จะห้ามยังไงสุดท้ายความจริงที่เค้าคือพ่อลูกกัน

ก็เป็นจริงวันยังค่ำ”เขื่อนที่เห็น2สาวกังวลไม่เป็นเรื่องก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย นายก็รู้ว่าพี่ฟางต้องเจ็บปวดเพราะพี่ชายชั้นมามากมายแค่ไหน นี่พี่ป๊อปจะชุบมือเปิบทวง

สิทธ์เป็นพ่อไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้นะ”เฟย์ได้ยินเข้าก็หันขวับว่าว่าเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ คนเป็นพ่ออ่ะนะ ยังไงก็รักลูกไม่แพ้แม่หรอก เราน่ไม่เคยมีแฟนมีความรักล่ะซิ เลยด้านชาแบบ

นี้”เขื่อนเยาะ

 

 

 

 

 

“หึ่ย ดีแต่ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองบ้างเลยนะยะ”เฟย์แว้ดใส่เขื่อนทำให้ฟางอดขำไม่ได้ก่อนจะเดิน

เข้าไปในบ้านแล้วทำกับข้าวเลี้ยงทุกคน เมื่อฟางมองป๊อปปี้ที่นั่งข้างเฟิร์สแล้วเฟิร์สสนทุกเรื่องราวที่

ป๊อปปี้ชอบอย่างตั้งใจก็ถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

“เฟย์รู้นะคะว่าพี่กังวลเรื่องพี่ป๊อป”เฟย์พูดเมื่อช่วยฟางล้างจานอยู่

 

 

 

 

 

 

“พี่จะทำยังไงดีเฟย์ เค้ากลับมาทำไมกัน”ฟางพูดแล้วกังวลป๊อปปี้ที่แสนดีกับลูกเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มือถือฟาง”ป๊อปปี้ที่แวบลงมาจากชั้นบนขณะที่ขื่อนอาบน้ำให้เฟิร์สอยู่ก็ชะงัก แล้วคิดถึงตอนเย็นที่

โรงพยาบาลที่แก้วโทรมาหาเขาแล้วพูดชื่อโทโมะ แล้วเมื่อเขาโทรกลับกลายเป็นว่าไม่มีคนรับ

โทรศัพท์เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เบอร์นี่มัน”ป๊อปปี้ลองเสี่ยงกดโทรศัพท์ฟางหาเบอร์โทโมะแล้วเอามาเทียบก็ตกใจที่ในเป็นเบอร์

เดียวกันก่อนจะเอามือถือของฟางกดโทรออกโทรหาโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

ครืด

 

 

 

 

 

โทโมะออกมาจากห้องน้ำเห็นเบอร์ฟางโทรมาก็กดรับ

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลฟาง เอ้อ พี่จะบอกว่าวันนี้พี่ไม่กลับบ้านนะจ้ะ พี่เคลียร์งานแล้วจะกลับมาวันพรุ่งนี้บ่ายๆ

นะ”โทโมะพูดสาย

 

 

 

 

 

 

“เป็นแกจริงๆด้วยไอ้โทโมะ”ป๊อปปี้ได้ยินเสียงโทโมะก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“โอ๊ะโอ ก็นึกว่าใคร นี่แกเอามือถือเมียชั้นมาทำไมห้ะ”โทโมะรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“มันไม่สำคัญหรอก แกนั่นล่ะ เอาตัวแก้วไปไว้ที่ไหนเอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“อยากได้คืนหรอ จะเอาตอนนี้เลยหรอ พวกเรายังสนุกกันไม่ถึงไหนเลยนะ ไว้รอแก้วเค้าลุกไหว

หรือไม่ก็ชั้นเบื่อขึ้นมาก่อนสิ แล้วชั้นจะเอาไปคืน”โทโมะพูดจาเยาะเย้ยป๊อปปี้

 

 

 

 

“ไอ้โทโมะแกเอาแก้วนะมานะ ชั้นจะฆ่าแก”ป๊อปปี้แทบอารมณ์เสียเมื่อโทโมะวางสายไป

 

 

 

 

 

“มีอะไรกันน่ะพี่ป๊อป มาเสียงดังเอะอะโวยวายทำไม”เฟย์ฟางเดินออกมาจากครัวเมื่อล้างจานเสร็จ

 

 

 

 

 

 

“นั่นมือถือชั้นนิ คุณเอามือถือชั้นไปทำอะไรน่ะ”ฟางตกใจรีบคว้ามือถือตัวเองมาจากป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไร พี่ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ พี่ขอตัวกลับก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดห้วนๆก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน

ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ทำจะทำอะไรแก้วไม่ได้นะ โธ่โว้ย”ป๊อปปี้ทุบพวงมาลัยรถอย่างหัวเสีย นึกโกรธแค้นโทโมะ

 

 

 

 

 

พระเอกมี2คนต้องสลับกันร้ายบ้างดีกันบ้างนะ555555 เรื่องนี้เฟย์เขื่อนขอไม่ร้ายละกัน

 

 

 

อยากรู้ว่าถ้าป๊อปปี้รู้แล้วจะเป็นไงต้องติดตามตอนหน้านะ5555555