กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ตื่นได้แล้ว เธอน่ะ”โทโมะที่ตื่นมัดการตัวเองเสร็จก็เดินไปเรียกแก้วที่นอนบนเตียงแน่นิ่ง

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นไม่ได้ว่างมาเฝ้าเธอทั้งวันหรอกนะ เฮ้”โทโมะเห็นแก้วแน่นิ่งก็เขย่าตัวแล้วชะงัก เมื่อสัมผัสถึง

ไอร้อน

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”แก้วหลับตาไม่ยอมลืมตาไอออกมา โทโมะตกใจเมื่อเอามืออังที่หน้าผากไปแล้วสัมผัสได้

ถึงไอร้อนจากตัวแก้วก็รีบหาผ้ามาเช็ดตัวแล้วไปหาเสื้อผ้าของเขาในตู้มาใส่ให้แก้วก่อนจะตกใจเมื่อ

เห็นขาข้างที่ถูกโซ่ล๊อคไว้ แดงจนม่วง

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่คนใจดีนะ แค่เปลี่ยนข้างให้หรอกน่า”โทโมะพูดเมื่อปลดโซ่มาใส่ขาอีกข้างของแก้วก่อน

จะทายาให้เธอ

 

 

 

 

 

 

 

“แค่นี้ทำเป็นป่วย อ่อนจริงๆเลยเธอน่ะ”โทโมะที่จัดการแก้วเรียบร้อยแล้วก็เอากระปุกยาพาราและ

เหยือกน้ำมาวางไว้ข้างเตียงกะว่าแก้วตื่นแล้วจะทานยาก็พูด ก่อนจะเอาคลิปวีดีโอที่ตัวเองอัดเมื่อ

คืนมาดูแล้วไรท์ลงแผ่นซีดี

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อเธอบอกเองว่าพร้อมจะชดใช้ งั้นชั้นก็ไม่เกรงใจล่ะนะ อย่างเธอมันต้องเจ็บกว่าชั้นกับฟาง

เป็นร้อยเท่า”โทโมะกระซิบข้างหูแก้วก่อนจะเดินออกไปแล้วขับรถออกมาจากบ้านพักส่วนตัวของ

เขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อวานล่ะเห็นยังยิ้มวันนี้มาหน้ามุ่ยซะล่ะ”เขื่อนที่แวะมาเยี่ยมฟางเห็นป๊อปปี้ที่ทำงานแต่หน้ามุ่ยก็

พูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วเราจะไปสนใจเค้าทำไมล่ะเขื่อน ต่างคนต่างอยู่ล่ะดีแล้ว”ฟางเดินข้ามาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ฟางลองคิดดูสิ ถ้าคนออกแบบเค้าอารมณ์ดี งานรีสอร์ตของฟางก็ออกมาดี แต่ถ้าเค้าอารมณ์

เสีย งานมันก็จะออกมาไม่ดีน่ะสิ”เขื่อนอธิบายเหตุผล

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำไมทำหน้าหงิกตั้งแต่เช้าแล้ว นี่คุณเป็นอะไรของคุณน่ะ”ฟางเดินเข้ามาถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“พี่ว่าโทโมะสามีสุดที่รักเราน่าจะรู้มากกว่านะว่าพี่เป็นอะไร”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมต้องพี่โทโมะล่ะ นี่คุณจะเดินไปไหนน่ะ”ฟางพูดแล้วรีบเดินตามป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย คุณนายรีสอร์ตนี้ก็เก๋ดีเนาะ ให้ความสนิทสนมกับลูกน้อง ไม่เว้นกระทั่งมัณฑนากรที่มา

ทำงานให้ สงสัยมันคงเป็นนิสัยเก่า ทั่วถึงจัง”พิมที่กะมาหาโทโมะเห็นฟางเดินตามป๊อปปี้ก็ตรง

เข้าไปว่าทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าจะมาหาเรื่องกันน่ะ ชั้นว่าเชิญคุณพิมกลับไปเถอะค่ะ”ฟางไล่พิม

 

 

 

 

 

“อย่ามาถือดีไล่ชั้นนะ นังปลิงเกาะโทโมะ เอาสิ อยากโดนเค้กปาใส่เหมือนวันนั้นก็เอาสิ”พิมพูดขู่

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณถ้าว่างมากน่ะก็กลับบ้านไปช่วยพ่อช่วยแม่ทำงานดีกว่านะคุณพิม เห็นว่าที่บ้านธุรกิจกำลังมี

ปัญหาไม่ใช่หรอ ทำงานซะดูมีประโยชน์กว่ามาเที่ยวด่าคนอื่นแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย นี่แกเป็นแค่ลูกจ้างมาว่าชั้นแบบนี้ อ๋อ ปกป้องกันเพราะว่าคบชู้กันอยู่ล่ะสิ”พิมรีบว่าป๊อปปี้และ

ฟาง

 

 

 

 

 

“ฟางไม่มีวันจะลดตัวไปคบชู้หรอกนะ เลิกว่าเมียโทโมะสักที”โทโมะเดินเข้ามาแล้วโอบไหล่ฟาง

ก่อนจะว่าพิม

 

 

 

 

 

 

“โทโมะคุณหายไปไหนมา พิมมาที่นี่ก็ไม่เจอคุณเลย”พิมรีบปรี่เข้าไปถามโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“ผมก็มีธุระส่วนตัวของผมบ้าง ไปแวะหาคุณพ่อคุณแม่บ้างน่ะสิ แล้วทำไมผมถึงต้องรายงานคุณด้วย

พิม ในเมื่อผมมีฟางที่คอยรายงานอยู่แล้ว”โทโมะพูดแล้วสะบัดแขนที่พิมเกาะอยู่แล้วเลื่นมือมาโอบ

เอวฟาง

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ พิมเป็นห่วงคุณจริงๆนะ ทำไมไม่สนใจพิมเลย”พิมโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ผมบอกแล้วไง ผมมีเมียที่คอยรายงาน คอยดูแลสารทุกข์สุขดิบอยู่แล้ว ผมว่าวันนี้คุณกลับไปซะ

เถอะพิม”โทโมะไล่

 

 

 

 

 

 

“คอยดู แล้วโทโมะจะเสียใจที่เลือกนังเมียมือ2นี่มาควง”พิมเจ็บใจและน้อยใจก็เดินหนีแล้วคาด

โทษก่อนไป

 

 

 

 

 

 

“กลับมาเหนื่อยๆทำไมไม่กลับบ้านก่อนล่ะคะ มาทำงานทำไม”ฟางถามโทโมะ

 

 

 

 

 

“รึว่าต้องรีบมารายงานตัวเพราะทำเลวอะไรเอานะสิ”ป๊อปปี้รีบว่าโทโมะทันที

 

 

 

 

 

“ถ้าว่างมากก็ไปทำงานของคุณซะเถอะ พี่โทโมะไปกันเถอะค่ะ แถวนี้มีแต่มลพิษทางอากาศ”ฟาง

พูดแล้วเดินพาโทโมะไป

 

 

 

 

 

“แกเอาแก้วไปไว้ที่ไหนนะ”ป๊อปปี้ครุ่นคิดก่อนจะเดินไปทำงานต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มึนหัวจัง”แก้วลืมตาตื่นมาในเวลาเกือบบ่ายแล้วมองตัวเองพบว่าถูกใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็ชะงัก

เมื่อเปิดผ้าห่มออกมาแล้วรู้สึกได้ว่าโซ่ที่รักขาเธอข้างหนึ่งไปอยู่ขาอีกข้างหนึ่งก็แอบถอนหายใจ

เซ็งๆ

 

 

 

 

 

 

“ยา เอามาให้แค่ยาแล้วชั้นจะกินอะไรล่ะเนี่ย หิวจัง”แก้วบ่นแล้วลูบท้องตัวเองก่อนจะมองโซ่ที่ข้อ

เท้า นี่เธอจะหนีไปไหนได้เนี่ย โซ่เส้นนี้ยาวก็จริง แต่ก็ไปไม่ถึงครัวอยู่ดีก็ล้มลงฟุบนอนเมื่อได้ยิน

เสียงรถมาจอด นั่นคงจะเป็นโทโมะสินะ

 

 

 

 

 

“หึ อะไรเนี่ย นี่จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนน่ะ”โทโมะเดินเข้ามาในบ้านก็พูดเมื่อเห็นแก้วนอน

ที่เดิม

 

 

 

 

 

 

“แหกตาดูซะบ้างสิว่าชั้นไปไหนไม่ได้ นี่หิวก็หิวแต่ทำอะไรไม่ได้เลยนิ”แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ กินซะ จะได้ไม่ต้องมาตายในบ้าน อ้อ ถ้ายังพยศแบบเมื่อวานล่ะก็ วันนี้จะจัดให้ฟ้าสางแน่”โท

โมะพูดขู่

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า ไอ้ลามก โรคจิต”แก้วหน้าแดง โมโหโทโมะก่อนจะรีบคว้าข้าวมากินด้วยความหิว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรน่ะ”ป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาจากสั่งซื้อเฟอร์นิเจอร์ก็ชะงักเมื่อเห็นซีดีแผ่นหนึ่งเสียบไว้ที่รถ ชาย

หนุ่มสงสัยก็ขึ้นรถแล้วเปิดดูด้านในทันที

 

 

 

 

 

 

“แก ไอ้โทโมะ”เมื่อเปิดซีดีในโน้ตบุคส่วนตัว เขาก็แทบช้อค เพราะมันคือคลิปวีดีโอที่โทโมะเป็นคน

อัด บทรักที่ร้องแรงของโทโมะและแก้วนั่นเอง ป๊อปปี้แทบคลั่ง เกือบโยนโน้ตบุคลงพื้น

 

 

 

 

 

 

“ลีลาของแก้วนี่ยังร้อนแรงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน หึ โดนสวมเขากลับซะบ้างเป็นยังไงล่ะโทโมะ”

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้อ่านข้อความที่แนบมากับซองซีดีก็ยิ่งโกรธแค้นหนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าแกเล่นแบบนี้กับชั้น แกเองก็ต้องเจ็บเหมือนกันไอ้โทโมะ”ป๊อปปี้คิดแล้วแค้นก่อนจะนึกถึงฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สอยู่ไหนลูก มาอาบน้ำได้แล้ว”ฟางเดินร้องเรียกลูกชายในบ้าน

 

 

 

 

 

“เฟิร์สครับวันนี้ป้ะป๋าไม่อู่นะครับ เรามานอนกอดกันเหมือนเมื่อคืนกันเถอะครับ”ฟางพูดแล้วเรียก

ลูกชาย

 

 

 

 

 

 

ครืน

 

 

 

 

 

 

ฟางเอามืออุดหูตัวเองเมือ่เห็นว่าฝนตกและฟ้าร้อง ก็รีบปิดหน้าต่างชั้นล่างแล้วชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์ส อะไรเนี่ย มาหลับตรงนี้ได้ไง ตื่นครับ”ฟางตกใจเมื่อเห็นเฟิร์สนอนหลับอยู่ในกองของเล่นชั้น

ล่างก็พยายามปลุก

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สไม่ตื่นง่ายๆหรอก สงสัยจะเพลียน่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางหันไปมองอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ทำไมตัวเปียกแบบนี้ล่ะ”ฟางตกใจรีบถาม

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่อุ้มเฟิร์สไปนอนข้างบนให้ละกัน”ป๊อปปี้ไม่พูดมากอุ้มเฟิร์สขึ้นไปนอนบนห้อง ฟางมอง

ป๊อปปี้ที่ตัวเปียกฝนก็หลบมาที่ห้องนอนตัวเองเพื่อหาผ้าเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ว้าย มาตั้งแต่เมื่อไหร่ตกใจหมดเลย”ฟางปิดประตูเสื้อผ้าต้องร้องเมื่อป๊อปปี้มายืนอยู่หลังประตูตู้

เสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เดินเบียดฟางจนฟางล้มไปกับเตียงก็ยังไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณจะทำอะไรน่ะ นี่คุณกินเหล้ามางั้นหรอ”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ขึ้นคร่อมร่างบางแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“พี่ก็ทำแบบที่โทโมะมันทำกับเมียพี่ไปไงล่ะ ลักพาตัวไปแล้วมีอะไรกับแก้ว”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

“เหลวไหล มันไม่จริง คุณใส่ร้ายพี่โทโมะล่ะสิ ปล่อยชั้นนะ”ฟางพูดแล้วดิ้นไปมา

 

 

 

 

 

 

“มันเป็นความจริง ที่สามีฟางเล่นสกปรกกับพี่ ดีในเมื่อมันเริ่มเล่นสกปรกก่อน พี่ก็ขอเล่นสกปรกกับ

มันกลับละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้ตามตัวฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ จะบ้ารึไง เฟิร์สอยู่ในบ้านนี้อยู่เลยนะ”ฟางดิ้นแล้วถีบป๊อปปี้ก่อนจะว่า

 

 

 

 

 

 

“อยู่แล้วไง ถึงอยู่ก็ทำอะไรไม่ได้หรอก เพราะป่านนี้ก็หลับสบาย กว่าจะตื่นก็เช้าพอดี”ป๊อปปี้ยิ้ม

เยาะแล้วไม่ยอมปล่อยตัวฟาง

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ฟางตบหน้าป๊อปปี้หันแล้วรีบผลักป๊อปปี้ออกจากตัวเธอทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุดนี่คุณวางยาลูกชั้นหรอ ว้าย”ฟางว่าป๊อปปี้แล้วลุกจะไปหาลูก ต้องร้องเมื่อถูกป๊อปปี้อุ้มมาที่

เตียงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้วไง ว่างานนี้พี่จะขอเอาคืนไอ้โทโมะละกันช่วยไม่ได้ สามีฟางอยากชั่วก่อนเองนะ”ป๊อปปี้

พูดจบก็กระชากชุดเดรสจนกระดุมหลุดหมดก่อนจะก้มลงซุกไซร้ทั่วตัวฟางแล้ะลงมาที่เนินอกสวย

แล้ว ก่อนจะค่อยๆปลดตะขอบรา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อย่านะ”ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้ดูดเม้มอกสวยอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะจูบไล้ลงมาถึงช่วงล่าง

แล้วจัดการรูดชั้นในของฟางหลุดออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วค่อยๆฉีกขาฟางแล้วเอาพาดบ่าเพื่อฉกชิม

ร่องกลีบกุหลาบแสนหวานนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ อ๊ะ อย่าทำแบบนี้”ฟางกำมือจิกผ้าปูแล้วบิดตัวเองไปมาด้วยความเสียวซ่านก่อนจะปล่อยน้ำ

หวานออกมามากมาย

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ พอแล้ว อย่าทำแบบนี้ เราหย่ากันแล้วนะ”ฟางถอยกรูดติดหัวเตียงเมื่อเห็นป๊อปปี้ลุกถอด

เสื้อผ้าตัวเองจนหมด

 

 

 

 

 

 

 

“หย่าแล้วไง พี่ยังแต่งกับแก้วไปแล้ว โทโมะมันยังพาตัวไปได้เลย มานี่”ป๊อปปี้พูดแล้วกระชากฟาง

มาใต้ร่างตามเดิม

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ คุณไม่ได้รักชั้น คุณอย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ”ฟางร้องขอชายหนุ่มแต่ป๊อปปี้กลับจูบปิดปาก

ฟาง แล้วค่อยๆสอดใส่แกนกลางเข้ามาในตัวฟาง งกระตุกเกร็งเพราะห่างหายเรื่องอย่างว่ามานาน

แล้วเริ่มดิ้น

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไม่”ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้ค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกช้าๆเริ่มมาเป็นเร็ว

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ช่วยไม่ได้ สามี่เธออย่างเริ่มเกมส์นี้ก่อนเองนะ อ๊ะ”ป๊อปปี้ขยับสะโพกเร็วและแรงแล้วก้มลง

กระซิบข้างหูฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยะ ยุติ ทะ ธรรม ชะชั้นไม่รู้เรื่องนะ”ฟางพยายามควบคุมสติแล้วพูดกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยุติธรรม สำหรับพี่มากกว่า อ๊ะ สามีฟาง ผิด”ป๊อปปี้ไม่สนเพราะจะให้เขามาหยุดการกระทำตอน

นี้ไม่ได้แล้ว เขาไม่ใช่คนดีเลิศเลอที่มีอะไรกับผู้หญิงแล้วจะหยุดมันกลางคัน ชายหนุ่มจับขาข้าง

หนึ่งของฟางพาดบ่า แล้วขยับสะโพกเข้าไปในตัวฟางมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ”ฟางร้องครางออกมายิ่งทำให้ป๊อปปี้ได้ใจขยับสะโพกจนใกล้ถึงฝั่งฝัน

 

 

 

 

 

 

“อ๊า”ฟางกระตุกเกร็งแล้วร้องออกมาเมื่อถูกสายธารสีขาวฉีดรดเข้ามาในตัว

 

 

 

 

 

 

“อะไรน่ะ พอแล้วนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ไม่หยุด เขายังมีอารมณ์อยู่ กลับเริ่มโลมเลียฟางอีกครั้ง

ฟางพยายามคุมสติไม่ให้ฟุ้งซ่านแต่สุดท้ายก็แพ้กำลังของป๊อปปี้และจำใจยอมชายหนุ่มอีกครั้งใน

ที่สุด

 

 

 

 แก้ไขละจ้าาาา

 

 

 

สงสัยพระเอกเราดีได้ไม่นาน เป็นงี้อีกละ5555

 

 

ใครสงสัยเรื่องลูกแก้วบอกเลยว่า อ่านๆไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จะรู้เอง555

 

ปล.ไรเตอรืเปิดเทอมเเล้ว อาจจะไม่ได้มาอัฟฟิคบ่อยๆนะคะ อย่าพึ่งหายกันไปน้า

 

 

 

 

 

 

อันนี้ไรเตอร์ไม่ได้ตั้งใจจว่าใครหรอนะคะ เนื่องจากบังเอิญไปเห็นข้อความนึงในไทม์ไลน์ของไรเตอร์ฟิคป๊อปฟางด้วยกันแล้วรูู้สึกตะหงิดกับคำพูดมาก

 

 

หัวใจของคนแต่งฟิคไม่ได้อยากให้คอมเม้นฟิคเยอะๆแล้วขึ้นแต่อัพๆกันทุกคนหรอกนะคะ

 

เเต่เค้าแค่อยากได้คำติชมจากคนอ่านที่รักศิลปินด้วยกัน จะได้เอาไปพัฒนาฝีมือการแต่งฟิคให้ดีกว่าเดิมเท่านี้ก็พอ