กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้สัญญากับแม่ก่อนนะครับว่าจะไม่ซนจนเป็นแผลแบบเมื่อวานอีก”ฟางพูดเมื่อรับเฟิร์สมา
จากโรงเรียนแล้วแวะมาเช็คดูความเรียบร้อยของรีสอร์ต
 
 
 
 
 
“ครับ เฟิร์สจะไม่ซนอีกแล้วครับ”เฟิร์สพูดก่อนจะเดินไปนั่งเล่นตรงใกล้บริเวณออฟฟิศ
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลคุณแม่คนเก่ง”เขื่อนเดินเข้ามาหาฟางแล้วทักทาย
 
 
 
 
 
 
“แหม วันนี้ไม่ไปเฝ้าร้านหรอจ้ะ แอบอู้หรอ”ฟางหันไปพูดแซวเขื่อน
 
 
 
 
 
“ไอ้เรื่องร้านอ่ะก็อยากไปเฝ้าอยู่หรอกนะแต่ติดที่ยัยนี่น่ะสิ คนบ้าอะไร ไม่มีเรียนเลยรึไงก็ไม่รู้ มาซะ
ทุกศุกร์เสาร์อาทิตย์เลย”เขื่อนพูดจบ เฟย์ก็วิ่งมากอดฟางแน่น
 
 
 
 
 
“เฟย์คิดถึงพี่ฟางจังเลยค่า”เฟย์พูดแล้วกอดฟางไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
“แน่ะ เราหนีมาเที่ยวอีกแล้วใช่มั้ย แล้วใครอยู่กับแม่”ฟางถามเพราะเห็นเฟย์อยู่ในชุดนักศึกษา
 
 
 
 
 
“คืองี้ค่ะ ทุกๆสุดสัปดาห์ ศุกร์เสาร์อาทิตย์ แม่เค้าไปนั่งวิปัสสนาที่วัดค่ะ เฟย์เลยมาได้”เฟย์พูดแล้ว
ยิ้ม
 
 
 
 
 
“สบายตัวเลย ระวังเถอะจะเรียนไม่จบ เด็กโดดเรียน”เขื่อนส่ายหน้าแล้วพูด
 
 
 
 
“นี่ ใครเค้าว่าโดดเรียนกันล่ะห้ะ มันวันหยุดเข้าใจป้ะว่าว่าหยุด”เฟย์หันไปเถียงเขื่อน
 
 
 
 
 
“โอย ตายๆ คู่นี้เจอกันทีไรทะเลาะกันตลอด ระวังนะจะรักกันไม่รู้ตัว”ฟางแซว
 
 
 
 
 
“ไม่มีวันนั้นหรอก”เฟย์และเขื่อนรีบหันมาพูด ฟางหัวเราะก่อนจะพูดคุยกับเฟย์เขื่อนถามไถ่สารทุกข์
สุขดิบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาเล่นตรงนี้คนเดียว คุณแม่คุณพ่อไปไหนคะ”แก้วที่แอบเห็นเฟิร์สเล่นอยู่คนเดียวก็รีบเข้ามา
 
 
 
 
“ป้ะป๋าไปคุยกับลูกค้า แม่ฟางคุยกับลุงเขื่อน กับป้าคนสวยครับ”เฟิร์สตอบแล้วชี้ให้แก้วดู
 
 
 
 
“เฟิร์สเป็นยังไงบ้างครับ ทำการบ้านหรอให้ป้าช่วยสอนให้นะครับ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“แม่ฟางบอกว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้า ป้าเป็นใคร”เฟิร์สมองหน้าแก้วแล้วนึกถึงความทรงจำแรกที่
เจอกันที่แก้วกระชากเฟิร์สมาจากฟางและทำไอติมของเขาตกอีก
 
 
 
 
 
 
“ป้าคือพี่สาวของแม่เราป้าชื่อแก้วนะครับ ป้าไม่ทำร้ายเราหรอก”แก้วพูดแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรให้
เฟิร์ส
 
 
 
 
 
“แต่ตอนนั้นป้าดึงเฟิร์สจนไอติมมันตก”เฟิร์สพูดแล้วหน้างอ
 
 
 
 
“อ๋อ ตอนนั้นป้าขอโทษนะครับ ป้าไม่ได้ตั้งใจทำเรา เอางี้ เดี๋ยวทำการบ้านเสร็จ มีร้านไอติมแถวนี้
เราไปกินกันมั้ยครับ ป้าเลี้ยงไอติมเรา2ก้อนเลย”แก้วพูด เฟิร์สยิ้มดีใจก่อนจะยอมให้แก้วสอน
การบ้านตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะขา อย่าพึ่งไปสิคะ เดี๋ยวเย็นนี้เราไปทานข้าวกันนะคะ”พิมพูดแล้วรีบเดินมาคล้องแขนโท
โมะเมื่อประชุมเสร็จ
 
 
 
 
 
“พิม ผมมีลูกมีเมียที่รอทานข้าวที่บ้านนะ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่แวบมาทานข้าวกันตามประสาเพื่อนก็ได้นิคะ อะไรก็นังแม่ม่ายนั่นๆ ผู้หญิงอะไรมีแต่ตัว มันจะ
มาเกาะโทโมะรึเปล่าก็ไม่รู้”พิมพูดเพราะเธอไม่ค่อยชอบฟางอยู่แล้วตั้งแต่แรก
 
 
 
 
 
“พิม เลิกว่าฟางได้แล้ว อย่าน้อยฟางคือเมียของผม พิมควรให้เกียรติเค้าบ้าง”โทโมะพูดแล้วแกะ
แขนพิมแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
“พิมขอโทษค่ะ ก็พิมพูตามตรงนี่คะ โทโมะน่ะรักลูกรักเมียแต่ลืมเพื่อน เพื่อนสมัยเรียนเค้าก็บ่นนะ
คะว่าไม่ได้เจอโทโมะนานมากแล้ว โทโมะน่าจะออกไปเจอเพื่อนหน่อยสิคะ”พิมพูดอย่างนอยๆ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ก็ได้ครับ แค่ทานข้าวนะ”โทโมะพูดเพราะมันเป็นความจริงอย่างที่พิมพูดก่อนจะยอมไปทาน
ข้าวกับพิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สอยู่ไหนครับ เดี๋ยวเราไปทานข้าวร้านลุงเขื่อนกันนะครับ”ฟางเดินร้องเรียกเฟิร์ส
 
 
 
 
“พี่ฟาง ของน้องเฟิร์สยังอยู่ตรงนี้นิคะ”เฟย์พูดเมื่อเห็นกระเป๋านักเรียนของเฟิร์สพูดขึ้น
 
 
 
 
“แล้วเฟิร์สไปไหนล่ะเนี่ย เขื่อน เฟย์ช่วยกันตามหาเฟิร์สก่อนเถอะ”ฟางพูดอย่างร้อนใจ
 
 
 
 
 
“นี่มีเรื่องอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดเมื่อถึงเวลาเลิกงานแล้วกำลังเดินกลับบ้านก็เห็นทุกคนกำลังเดินวุ่น
 
 
 
 
“พี่ป๊อป นี่พี่ป๊อปมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ”เฟย์ตกใจเมื่อเห็นพี่ชาย
 
 
 
 
 
“ก็พี่กับแก้วมารับตกแต่งภายในรีสอรืตของฟาง มีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดแล้วถามต่อ
 
 
 
 
“น้องเฟิร์สหายตัวไปน่ะพี่ป๊อป พี่ป๊อปพอเห็นลู เอ๊ย หลานพี่มั้ย”เฟย์ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ห้ะ อะไรนะเฟิร์สหายไป ทำยังไงถึงหายไป นี่มันในรีสอร์ตตัวเองแท้ๆนะ”ป๊อปปี้ตกใจแล้วรีบว่า
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่านี่รีสอร์ตชั้น ชั้นมันไม่ดีเองล่ะที่ปล่อยให้ลูกคลาดสายตา บอกแล้วแท้ๆว่าห้ามซนห้ามดื้อถ้า
เจอนะ จะทำโทษให้เข็ดเลย หายไปไม่บอกใครแบบนี้”ฟางพูดดุลูกพร้อมกับเดินตามหาลูก
 
 
 
 
 
 
“เอะอะก็ห้ามโน่นห้ามนี่ เด็กซนน่ะคือเด็กฉลาดนะ เด็กเค้าต้องรู้จักเรียนรู้”ป๊อปปี้แย้ง
 
 
 
 
“แต่เรียนรู้อะไรกัน นี่หายตัวไปไม่บอกคนเป็นแม่แบบนี้”ฟางรีบเถียง
 
 
 
 
“ก็อย่าโอ๋ลูกมากสิ รู้ว่าคนเป็นแม่เป็นห่วงเอาน่าฟางเชื่อพี่สิว่าลูกไม่เป็นไรหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยัง
สาดสายตามองหาอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยกันแบบนี้ถ้าไม่เกิดเรื่องเมื่อ5ปีก่อนทั้งคู่คงเป็นพ่อแม่ที่น่ารักมากสินะ”เฟย์มองตามป๊อปปี้และ
ฟางแล้วพูดเบาๆ
 
 
 
 
 
“ใช่หรอยัยแสบ อย่าลืมสิ พี่เราไม่ได้รักฟางนะ”เขื่อนที่ได้ยินพอดีแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันหลังป้าจะพาเราไปกินไอติมอีกนะครับ”แก้วพูดแล้วพาเฟิร์สข้ามถนนกลับมาที่รีสอร์ต
 
 
 
 
“เย้ๆ ป้าแก้วใจดีจังเลยห้ะ เฟิร์สชอบ”เฟิร์สแล้วยิ้มดีใจทำให้แก้วมองเฟิร์สด้วยความเอ็นดู หน้าตา
ที่เหมือนป๊อปปี้แต่ดวงตาเหมือนกับฟางมันทำเธอหลงรักหลานคนนี้ของเธอเข้าแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์ส ไปไหนมา มาหาแม่เดี๋ยวนี้นะ”ฟางเดินมาเห็นลูกอยู่กับแก้วก็เดินเข้ามาว่า
 
 
 
 
“ป้าแก้วเค้าพาเฟิร์สไปกินไอติมครับ แถมสอนการบ้านเฟิร์สอีก”เฟิร์สตอบ
 
 
 
 
“เฟิร์สแม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้าแบบนี้”ฟางรีบว่าลูก
 
 
 
 
“ป้าแก้วไม่ใช่คนแปลกหน้าสักหน่อย ป้าแก้วบอกว่าเป็นพี่สาวแท้ๆของแม่ฟางนะ”เฟิร์สพูดตามจริง
 
 
 
 
“ไม่ใช่ เค้าไม่ใช่พี่สาวแม่”ฟางเอ็ดใส่ลูกเสียงดังจนเฟิร์สสะดุ้งแล้วร้องไห้
 
 
 
 
 
“นี่ฟาง มันไม่เกินไปหน่อยหรอ เอ็ดลูกทำไมลูกร้องไห้กลัวหมดแล้วนะ”ป๊อปปี้รีบดุฟาง
 
 
 
 
 
“ลูกของฟางฟางมีสิทธ์จะทำอะไรก็ได้ อาลูกมานะ”ฟางตกใจที่ป๊อปปี้อุ้มลูกก็พุ่งจะไปเอาลูกแต่
ป๊อปปี้ไม่ให้
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ฟางจะทำโทษลูกใช่มั้ย พี่ก็ไม่ยอมให้ฟางทำร้ายลูกหรอกยังไงเฟิร์สก็ลูกพี่นะ”ป๊อปปี้ตกใจ
กลัวฟางะทำร้ายเฟิร์สก็หลุดปากพูดออกมาทำให้เขื่อน เฟย์และแก้วตกใจ
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ คุณไม่ใช่พ่อของเฟิร์ส เฟิร์สเป็นลูกของชั้นคนเดียวเท่านั้น เอาลูกชั้นมาแล้วเชิญออกไปใช้
ชีวิตคู่ของคุณซะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ไม่ ฟางกำลังใช้อารมณ์นะ ใจเย็นก่อนสิ เดี๋ยวพี่จะยอมคืนลูกให้”ป๊อปปี้พูดเพราะเห็นท่าทีของ
เฟิร์สที่ร้องไห้กลัวฟางสะอึกสะอื้นก็ไม่ยอมปล่อย เพราะเหมือนเป็นสัญชาตญาณในตัวป๊อปปี้ที่
ต้องการปกป้องและหวงลูก
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ อย่ามายุ่งกับชั้น เอาลูกชั้นมา”ฟางที่ร้องไห้ออกมา แล้วหวนนึกถึงอดีตที่แสนเลวร้ายของเธอก็
ร้องไห้อย่างหนักก่อนจะเริ่มปวดหัวเพราะความเครียดแล้วเป็นลมไป
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ทุกคนตกใจมาก แก้วจึงอุ้มเฟิร์สจากป๊อปปี้ก่อนที่ป๊อปปี้จะอุ้มฟางไปโรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ทำเกินไปแล้วนะนี่ก็รู้ว่าฟางเค้ารักลูกแล้วไม่ต้องการจะเจอพี่กับเมียพี่แค่ไหน ทำไมไม่จำ
สะใจแล้วใช่มั้ยที่เห็นพี่ฟางเป็นอะไรไป”เมื่อถึงโรงพยาบาลเฟย์ก็เปิดฉากว่าพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ก็เห็นว่ายัยนั่นจะตีลูก ยัยนั่นแยกแยะเรื่องไม่ออกนะ ยังไงแก้วก็เป็นพี่ฟางเป็นป้าของ
เฟิร์ส”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ไม่ พวกพี่ไม่มีสิทธ์ไปยุ่งอะไรกับครอบครัวนี้อีกแล้ว ป้างั้นหรอพูดมาได้ ยัยแพศยา”เฟยืว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
ป๊อปปี้โกรธที่เฟยืก้าวร้าวกับแก้วเผลอตบหน้าเฟย์หัน
 
 
 
 
 
“พี่ว่าเราทำตัวไม่น่ารักเลยนะเฟย์ เกินไปแล้วนะ ให้เกียรติแก้วบ้าง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
“ผู้หญิงที่แย่งสามีชาวบ้านควรมีเกียรติหรอคะ”เฟย์พูดก่อนจะวิ่งออกไปร้องไห้
 
 
 
 
 
“ชั้นว่านายเอาเมียนายกลับไปซะ ทางที่ดีอย่าให้เมียนายมายุ่งกับเฟิรืส”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ ชั้นไม่ยอมหรอกนะ เฟิร์สเป็นหลานชั้น ชั้นต้องมีสิทธ์ดูแลหลานสิ”แก้วไม่ยอมแพ้เพราะเธอคิด
ว่าฟางทำเกินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ในฐานะที่ชั้นรับเลี้ยงเฟิร์สเป็นพ่อ ชั้นไม่ยอมให้เธอมายุ่งกับลูกเมียชั้น”โทโมะเดินเข้ามาว่า
พร้อมกับเฟย์ที่เดินตามมา
 
 
 
 
 
“นี่เฟย์ไปบอกไอ้โทโมะหรอ เฟย์ไม่ทำเกินไปหรอ จะทำเรื่องเล้กเป็นเรื่องใหญ่นะ”ป๊อปปี้ว่าน้อง
 
 
 
 
 
“ไม่เกินไป ทีพวกพี่ทำเลวไว้เยอะแค่นี้มันยังน้อยไป ความหมางเมินจากน้องกับหลานยังน้อย
ไป”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
“ยัยแสบพอเถอะ พี่ว่ายังไงเราน่าจะลดๆหน่อยก็ได้นะเพราะอย่างน้อยที่ว่าๆน่ะก็พี่เรานะ”เขื่อนรีบ
ไปพูดกับเฟย์
 
 
 
 
 
“ไม่ ตราบใดที่พี่เฮงซวยของชั้นยังไม่เลิกหลงเมียแพศยานี่ชั้นก็ไม่ยอม”เฟยืแย้ง
 
 
 
 
“เฟย์มันจะมากไปแล้วนะ”ป๊อปปี้ที่ทั้งโกรธทั้งน้อยใจเฟย์ก็จะเข้าไปว่าน้อง
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว พอทั้งหมดนั่นล่ะ มันกลายเป็นเรือ่งใหญ่หมดแล้ว มันผิดมากนะรึไง แค่ชั้นอยากพาห
ลานไปกินไอติม ชมเชยที่ชั้นเคยทำไอติมหลานตกแค่นี้ ชั้นก็รักหลานคนนี้เหมือนกันนะ ชั้นมันเลว
มากนักรึไง ชั้นแค่อยากทำดีทำไมทุกคนถึงไม่ให้โอกาสชั้น”แก้วที่อัดอั้นบวกกับเครียดไม่คิดว่า
เรื่องจะเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ก็พูดระบายออกมา
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ทำเลวเอาไว้เยอะคิดว่าทำดีกับหลานแค่นี้ใครเค้าจะให้อภัย”เฟย์ยังไม่วายว่าแก้วไม่เลิก
 
 
 
 
 
“เฟย์พี่บอกให้เงียบไง”ป๊อปปี้เหลือดกับเฟย์ก็ตะคอกใส่เฟย์อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“โอ๊บ พอได้แล้ว หลานร้องไห้กลัวหมดแล้ว ผู้ใหญ่แท้ๆจะทะเลาะกันต่อหน้าเด็กให้เสียผู้ใหญ่
ทำไมเนี่ย”เขื่อนที่เห็นเรื่องไปกันใหญ่บวกกับพยาบาลออกมาเตือนหลายรอบก็พูดขึ้น ทุกคนจึง
ยอมเงียบเมื่อเขื่อยอุ้มเฟิร์สที่ร้องไห้มา
 
 
 
 
 
 
“กลับบ้านเถอะแก้ว”ป๊อปปี้รำคาญไม่อยากเถียงใครก็ดึงแก้วออกมาแม้แก้วจะขืนไม่อยากมาเท่า
ไหร่ก็ตาม โทโมะมองตามแก้วและป๊อปปี้ก็นิ่งเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
 
 
เอาสิผู้ใหญ่ทะเลาะกัน เล่นซะฟางเป็นลมไปเลย บอกเลย ตอนหน้าโทโมะอาจจะพาแก้วไป คงสมใจใครหลายๆคน 55555