กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้สัญญากับแม่ก่อนนะครับว่าจะไม่ซนจนเป็นแผลแบบเมื่อวานอีก”ฟางพูดเมื่อรับเฟิร์สมา

จากโรงเรียนแล้วแวะมาเช็คดูความเรียบร้อยของรีสอร์ต

 

 

 

 

 

“ครับ เฟิร์สจะไม่ซนอีกแล้วครับ”เฟิร์สพูดก่อนจะเดินไปนั่งเล่นตรงใกล้บริเวณออฟฟิศ

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลคุณแม่คนเก่ง”เขื่อนเดินเข้ามาหาฟางแล้วทักทาย

 

 

 

 

 

 

“แหม วันนี้ไม่ไปเฝ้าร้านหรอจ้ะ แอบอู้หรอ”ฟางหันไปพูดแซวเขื่อน

 

 

 

 

 

“ไอ้เรื่องร้านอ่ะก็อยากไปเฝ้าอยู่หรอกนะแต่ติดที่ยัยนี่น่ะสิ คนบ้าอะไร ไม่มีเรียนเลยรึไงก็ไม่รู้ มาซะ

ทุกศุกร์เสาร์อาทิตย์เลย”เขื่อนพูดจบ เฟย์ก็วิ่งมากอดฟางแน่น

 

 

 

 

 

“เฟย์คิดถึงพี่ฟางจังเลยค่า”เฟย์พูดแล้วกอดฟางไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

“แน่ะ เราหนีมาเที่ยวอีกแล้วใช่มั้ย แล้วใครอยู่กับแม่”ฟางถามเพราะเห็นเฟย์อยู่ในชุดนักศึกษา

 

 

 

 

 

“คืองี้ค่ะ ทุกๆสุดสัปดาห์ ศุกร์เสาร์อาทิตย์ แม่เค้าไปนั่งวิปัสสนาที่วัดค่ะ เฟย์เลยมาได้”เฟย์พูดแล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

“สบายตัวเลย ระวังเถอะจะเรียนไม่จบ เด็กโดดเรียน”เขื่อนส่ายหน้าแล้วพูด

 

 

 

 

“นี่ ใครเค้าว่าโดดเรียนกันล่ะห้ะ มันวันหยุดเข้าใจป้ะว่าว่าหยุด”เฟย์หันไปเถียงเขื่อน

 

 

 

 

 

“โอย ตายๆ คู่นี้เจอกันทีไรทะเลาะกันตลอด ระวังนะจะรักกันไม่รู้ตัว”ฟางแซว

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันนั้นหรอก”เฟย์และเขื่อนรีบหันมาพูด ฟางหัวเราะก่อนจะพูดคุยกับเฟย์เขื่อนถามไถ่สารทุกข์

สุขดิบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาเล่นตรงนี้คนเดียว คุณแม่คุณพ่อไปไหนคะ”แก้วที่แอบเห็นเฟิร์สเล่นอยู่คนเดียวก็รีบเข้ามา

 

 

 

 

“ป้ะป๋าไปคุยกับลูกค้า แม่ฟางคุยกับลุงเขื่อน กับป้าคนสวยครับ”เฟิร์สตอบแล้วชี้ให้แก้วดู

 

 

 

 

“เฟิร์สเป็นยังไงบ้างครับ ทำการบ้านหรอให้ป้าช่วยสอนให้นะครับ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“แม่ฟางบอกว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้า ป้าเป็นใคร”เฟิร์สมองหน้าแก้วแล้วนึกถึงความทรงจำแรกที่

เจอกันที่แก้วกระชากเฟิร์สมาจากฟางและทำไอติมของเขาตกอีก

 

 

 

 

 

 

“ป้าคือพี่สาวของแม่เราป้าชื่อแก้วนะครับ ป้าไม่ทำร้ายเราหรอก”แก้วพูดแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรให้

เฟิร์ส

 

 

 

 

 

“แต่ตอนนั้นป้าดึงเฟิร์สจนไอติมมันตก”เฟิร์สพูดแล้วหน้างอ

 

 

 

 

“อ๋อ ตอนนั้นป้าขอโทษนะครับ ป้าไม่ได้ตั้งใจทำเรา เอางี้ เดี๋ยวทำการบ้านเสร็จ มีร้านไอติมแถวนี้

เราไปกินกันมั้ยครับ ป้าเลี้ยงไอติมเรา2ก้อนเลย”แก้วพูด เฟิร์สยิ้มดีใจก่อนจะยอมให้แก้วสอน

การบ้านตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะขา อย่าพึ่งไปสิคะ เดี๋ยวเย็นนี้เราไปทานข้าวกันนะคะ”พิมพูดแล้วรีบเดินมาคล้องแขนโท

โมะเมื่อประชุมเสร็จ

 

 

 

 

 

“พิม ผมมีลูกมีเมียที่รอทานข้าวที่บ้านนะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่แวบมาทานข้าวกันตามประสาเพื่อนก็ได้นิคะ อะไรก็นังแม่ม่ายนั่นๆ ผู้หญิงอะไรมีแต่ตัว มันจะ

มาเกาะโทโมะรึเปล่าก็ไม่รู้”พิมพูดเพราะเธอไม่ค่อยชอบฟางอยู่แล้วตั้งแต่แรก

 

 

 

 

 

“พิม เลิกว่าฟางได้แล้ว อย่าน้อยฟางคือเมียของผม พิมควรให้เกียรติเค้าบ้าง”โทโมะพูดแล้วแกะ

แขนพิมแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

“พิมขอโทษค่ะ ก็พิมพูตามตรงนี่คะ โทโมะน่ะรักลูกรักเมียแต่ลืมเพื่อน เพื่อนสมัยเรียนเค้าก็บ่นนะ

คะว่าไม่ได้เจอโทโมะนานมากแล้ว โทโมะน่าจะออกไปเจอเพื่อนหน่อยสิคะ”พิมพูดอย่างนอยๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ก็ได้ครับ แค่ทานข้าวนะ”โทโมะพูดเพราะมันเป็นความจริงอย่างที่พิมพูดก่อนจะยอมไปทาน

ข้าวกับพิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สอยู่ไหนครับ เดี๋ยวเราไปทานข้าวร้านลุงเขื่อนกันนะครับ”ฟางเดินร้องเรียกเฟิร์ส

 

 

 

 

“พี่ฟาง ของน้องเฟิร์สยังอยู่ตรงนี้นิคะ”เฟย์พูดเมื่อเห็นกระเป๋านักเรียนของเฟิร์สพูดขึ้น

 

 

 

 

“แล้วเฟิร์สไปไหนล่ะเนี่ย เขื่อน เฟย์ช่วยกันตามหาเฟิร์สก่อนเถอะ”ฟางพูดอย่างร้อนใจ

 

 

 

 

 

“นี่มีเรื่องอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดเมื่อถึงเวลาเลิกงานแล้วกำลังเดินกลับบ้านก็เห็นทุกคนกำลังเดินวุ่น

 

 

 

 

“พี่ป๊อป นี่พี่ป๊อปมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ”เฟย์ตกใจเมื่อเห็นพี่ชาย

 

 

 

 

 

“ก็พี่กับแก้วมารับตกแต่งภายในรีสอรืตของฟาง มีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดแล้วถามต่อ

 

 

 

 

“น้องเฟิร์สหายตัวไปน่ะพี่ป๊อป พี่ป๊อปพอเห็นลู เอ๊ย หลานพี่มั้ย”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ อะไรนะเฟิร์สหายไป ทำยังไงถึงหายไป นี่มันในรีสอร์ตตัวเองแท้ๆนะ”ป๊อปปี้ตกใจแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่านี่รีสอร์ตชั้น ชั้นมันไม่ดีเองล่ะที่ปล่อยให้ลูกคลาดสายตา บอกแล้วแท้ๆว่าห้ามซนห้ามดื้อถ้า

เจอนะ จะทำโทษให้เข็ดเลย หายไปไม่บอกใครแบบนี้”ฟางพูดดุลูกพร้อมกับเดินตามหาลูก

 

 

 

 

 

 

“เอะอะก็ห้ามโน่นห้ามนี่ เด็กซนน่ะคือเด็กฉลาดนะ เด็กเค้าต้องรู้จักเรียนรู้”ป๊อปปี้แย้ง

 

 

 

 

“แต่เรียนรู้อะไรกัน นี่หายตัวไปไม่บอกคนเป็นแม่แบบนี้”ฟางรีบเถียง

 

 

 

 

“ก็อย่าโอ๋ลูกมากสิ รู้ว่าคนเป็นแม่เป็นห่วงเอาน่าฟางเชื่อพี่สิว่าลูกไม่เป็นไรหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยัง

สาดสายตามองหาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยกันแบบนี้ถ้าไม่เกิดเรื่องเมื่อ5ปีก่อนทั้งคู่คงเป็นพ่อแม่ที่น่ารักมากสินะ”เฟย์มองตามป๊อปปี้และ

ฟางแล้วพูดเบาๆ

 

 

 

 

 

“ใช่หรอยัยแสบ อย่าลืมสิ พี่เราไม่ได้รักฟางนะ”เขื่อนที่ได้ยินพอดีแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันหลังป้าจะพาเราไปกินไอติมอีกนะครับ”แก้วพูดแล้วพาเฟิร์สข้ามถนนกลับมาที่รีสอร์ต

 

 

 

 

“เย้ๆ ป้าแก้วใจดีจังเลยห้ะ เฟิร์สชอบ”เฟิร์สแล้วยิ้มดีใจทำให้แก้วมองเฟิร์สด้วยความเอ็นดู หน้าตา

ที่เหมือนป๊อปปี้แต่ดวงตาเหมือนกับฟางมันทำเธอหลงรักหลานคนนี้ของเธอเข้าแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์ส ไปไหนมา มาหาแม่เดี๋ยวนี้นะ”ฟางเดินมาเห็นลูกอยู่กับแก้วก็เดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

“ป้าแก้วเค้าพาเฟิร์สไปกินไอติมครับ แถมสอนการบ้านเฟิร์สอีก”เฟิร์สตอบ

 

 

 

 

“เฟิร์สแม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้าแบบนี้”ฟางรีบว่าลูก

 

 

 

 

“ป้าแก้วไม่ใช่คนแปลกหน้าสักหน่อย ป้าแก้วบอกว่าเป็นพี่สาวแท้ๆของแม่ฟางนะ”เฟิร์สพูดตามจริง

 

 

 

 

“ไม่ใช่ เค้าไม่ใช่พี่สาวแม่”ฟางเอ็ดใส่ลูกเสียงดังจนเฟิร์สสะดุ้งแล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

“นี่ฟาง มันไม่เกินไปหน่อยหรอ เอ็ดลูกทำไมลูกร้องไห้กลัวหมดแล้วนะ”ป๊อปปี้รีบดุฟาง

 

 

 

 

 

“ลูกของฟางฟางมีสิทธ์จะทำอะไรก็ได้ อาลูกมานะ”ฟางตกใจที่ป๊อปปี้อุ้มลูกก็พุ่งจะไปเอาลูกแต่

ป๊อปปี้ไม่ให้

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ฟางจะทำโทษลูกใช่มั้ย พี่ก็ไม่ยอมให้ฟางทำร้ายลูกหรอกยังไงเฟิร์สก็ลูกพี่นะ”ป๊อปปี้ตกใจ

กลัวฟางะทำร้ายเฟิร์สก็หลุดปากพูดออกมาทำให้เขื่อน เฟย์และแก้วตกใจ

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ คุณไม่ใช่พ่อของเฟิร์ส เฟิร์สเป็นลูกของชั้นคนเดียวเท่านั้น เอาลูกชั้นมาแล้วเชิญออกไปใช้

ชีวิตคู่ของคุณซะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางกำลังใช้อารมณ์นะ ใจเย็นก่อนสิ เดี๋ยวพี่จะยอมคืนลูกให้”ป๊อปปี้พูดเพราะเห็นท่าทีของ

เฟิร์สที่ร้องไห้กลัวฟางสะอึกสะอื้นก็ไม่ยอมปล่อย เพราะเหมือนเป็นสัญชาตญาณในตัวป๊อปปี้ที่

ต้องการปกป้องและหวงลูก

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ อย่ามายุ่งกับชั้น เอาลูกชั้นมา”ฟางที่ร้องไห้ออกมา แล้วหวนนึกถึงอดีตที่แสนเลวร้ายของเธอก็

ร้องไห้อย่างหนักก่อนจะเริ่มปวดหัวเพราะความเครียดแล้วเป็นลมไป

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ทุกคนตกใจมาก แก้วจึงอุ้มเฟิร์สจากป๊อปปี้ก่อนที่ป๊อปปี้จะอุ้มฟางไปโรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ทำเกินไปแล้วนะนี่ก็รู้ว่าฟางเค้ารักลูกแล้วไม่ต้องการจะเจอพี่กับเมียพี่แค่ไหน ทำไมไม่จำ

สะใจแล้วใช่มั้ยที่เห็นพี่ฟางเป็นอะไรไป”เมื่อถึงโรงพยาบาลเฟย์ก็เปิดฉากว่าพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ก็เห็นว่ายัยนั่นจะตีลูก ยัยนั่นแยกแยะเรื่องไม่ออกนะ ยังไงแก้วก็เป็นพี่ฟางเป็นป้าของ

เฟิร์ส”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ไม่ พวกพี่ไม่มีสิทธ์ไปยุ่งอะไรกับครอบครัวนี้อีกแล้ว ป้างั้นหรอพูดมาได้ ยัยแพศยา”เฟยืว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

ป๊อปปี้โกรธที่เฟยืก้าวร้าวกับแก้วเผลอตบหน้าเฟย์หัน

 

 

 

 

 

“พี่ว่าเราทำตัวไม่น่ารักเลยนะเฟย์ เกินไปแล้วนะ ให้เกียรติแก้วบ้าง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“ผู้หญิงที่แย่งสามีชาวบ้านควรมีเกียรติหรอคะ”เฟย์พูดก่อนจะวิ่งออกไปร้องไห้

 

 

 

 

 

“ชั้นว่านายเอาเมียนายกลับไปซะ ทางที่ดีอย่าให้เมียนายมายุ่งกับเฟิรืส”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่ยอมหรอกนะ เฟิร์สเป็นหลานชั้น ชั้นต้องมีสิทธ์ดูแลหลานสิ”แก้วไม่ยอมแพ้เพราะเธอคิด

ว่าฟางทำเกินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ในฐานะที่ชั้นรับเลี้ยงเฟิร์สเป็นพ่อ ชั้นไม่ยอมให้เธอมายุ่งกับลูกเมียชั้น”โทโมะเดินเข้ามาว่า

พร้อมกับเฟย์ที่เดินตามมา

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์ไปบอกไอ้โทโมะหรอ เฟย์ไม่ทำเกินไปหรอ จะทำเรื่องเล้กเป็นเรื่องใหญ่นะ”ป๊อปปี้ว่าน้อง

 

 

 

 

 

“ไม่เกินไป ทีพวกพี่ทำเลวไว้เยอะแค่นี้มันยังน้อยไป ความหมางเมินจากน้องกับหลานยังน้อย

ไป”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

“ยัยแสบพอเถอะ พี่ว่ายังไงเราน่าจะลดๆหน่อยก็ได้นะเพราะอย่างน้อยที่ว่าๆน่ะก็พี่เรานะ”เขื่อนรีบ

ไปพูดกับเฟย์

 

 

 

 

 

“ไม่ ตราบใดที่พี่เฮงซวยของชั้นยังไม่เลิกหลงเมียแพศยานี่ชั้นก็ไม่ยอม”เฟยืแย้ง

 

 

 

 

“เฟย์มันจะมากไปแล้วนะ”ป๊อปปี้ที่ทั้งโกรธทั้งน้อยใจเฟย์ก็จะเข้าไปว่าน้อง

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว พอทั้งหมดนั่นล่ะ มันกลายเป็นเรือ่งใหญ่หมดแล้ว มันผิดมากนะรึไง แค่ชั้นอยากพาห

ลานไปกินไอติม ชมเชยที่ชั้นเคยทำไอติมหลานตกแค่นี้ ชั้นก็รักหลานคนนี้เหมือนกันนะ ชั้นมันเลว

มากนักรึไง ชั้นแค่อยากทำดีทำไมทุกคนถึงไม่ให้โอกาสชั้น”แก้วที่อัดอั้นบวกกับเครียดไม่คิดว่า

เรื่องจะเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ก็พูดระบายออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ทำเลวเอาไว้เยอะคิดว่าทำดีกับหลานแค่นี้ใครเค้าจะให้อภัย”เฟย์ยังไม่วายว่าแก้วไม่เลิก

 

 

 

 

 

“เฟย์พี่บอกให้เงียบไง”ป๊อปปี้เหลือดกับเฟย์ก็ตะคอกใส่เฟย์อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“โอ๊บ พอได้แล้ว หลานร้องไห้กลัวหมดแล้ว ผู้ใหญ่แท้ๆจะทะเลาะกันต่อหน้าเด็กให้เสียผู้ใหญ่

ทำไมเนี่ย”เขื่อนที่เห็นเรื่องไปกันใหญ่บวกกับพยาบาลออกมาเตือนหลายรอบก็พูดขึ้น ทุกคนจึง

ยอมเงียบเมื่อเขื่อยอุ้มเฟิร์สที่ร้องไห้มา

 

 

 

 

 

 

“กลับบ้านเถอะแก้ว”ป๊อปปี้รำคาญไม่อยากเถียงใครก็ดึงแก้วออกมาแม้แก้วจะขืนไม่อยากมาเท่า

ไหร่ก็ตาม โทโมะมองตามแก้วและป๊อปปี้ก็นิ่งเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

 

เอาสิผู้ใหญ่ทะเลาะกัน เล่นซะฟางเป็นลมไปเลย บอกเลย ตอนหน้าโทโมะอาจจะพาแก้วไป คงสมใจใครหลายๆคน 55555