กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถามจริงเถอะแก้วเมื่อวานไปโดนทั้งตัวเปียกทั้งมีเลือดออกที่แขนด้วย”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นแก้ว
กำลังแต่งตัวไปทำงาน
 
 
 
 
 
“ไปซื้อกาแฟให้ป๊อปน่ะแล้วซุ่มซ่ามทำกาแฟตกแล้วก็ตกน้ำพุแถวนั้น อายมากเลย แหะๆ”แก้วตอบ
เลี่ยงๆป๊อปปี้ถามไป
 
 
 
 
 
“จ้า ทีหลังก็ระวังนะ ป๊อปอ่ะเป็นห่วง ช่วงนี้เรา2คนงานยุ่งๆไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเลย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“แหม รีบๆทำงานเสร็จเถอะไม่ต้องอ้อนเลย ไปทำงานๆ”แก้วอมยิ้มกับการอ้อนของป๊อปปี้แล้วดัน
ชายหนุ่มไปแล้วไปทำงานด้วยกันที่รีสอร์ตของโทโมะและฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้เฟิร์สจะช่วยป้ะป๋ากับแม่ฟางทำงานเองนะครับไม่ต้องห่วง”เฟิร์สพูดแล้วยิ้มแป้นเมื่อมาถึงรี
สอร์ต
 
 
 
 
 
“เอาเลยครับ ช่วยงานป้ะป๋าแต่ห้ามซนนะครับ เพราะรีสอร์ตกำลังก่อสร้างอยู่”โทโมะบอก
 
 
 
 
 
“ได้เลยคร้าบ ว้าว มีของเล่นด้วย”เฟิร์สพูดก่อนจะตื่นเต้นเมื่อเห็นภายในรีสอร์ตมีสนามเด็กเล่น
 
 
 
 
 
“เจ้านายคะ เดี๋ยวไปดูงานทางโน้นหน่อยนะคะ”แบมเดินมาเรียกตัวโทโมะไปอีกทาง
 
 
 
 
 
“เอาดอกไม้มาลงแล้วหรอ”ฟางที่นั่งเฝ้าลูกเล่นของเล่นแล้วหันไปเห็นดอกไม้ที่ถูกจัดในแปลง
ดอกไม้ก็เดินอออกมานั่งยองๆเมื่อดูดอกไม้โดยที่อยู่ไม่ไกลจากที่เฟิร์สเล่นของเล่นอยู่
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวผมตามเข้าไปข้างในทีหลังก็ได้ครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปถ่ายรูปเพื่อเก็บงานด้านนอก
แล้วเดินมาเรื่อยๆจนถึงสนามเด็กเล่นที่เฟิร์สเล่นของเล่นอยู่ ป๊อปปี้มองเห็นเฟิร์สเล่นชิงช้าแล้ว
หัวเราะอย่างมีความสุขก็ยิ้มออกก่อนจะถ่ายรูปเก็บไว้หลายรูป
 
 
 
 
 
 
 
 
แชะๆ
 
 
 
 
เสียงชัตเตอร์ทำให้ฟางได้ยินเสียงเงยละสายตาจากแปลงดอกไม้มามองป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“คุณมาทำอะไรตรงนี้ งานการไม่มีทำรึไง”ฟางรีบว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
“ก็นี่ไง ออกมาเก็บภาพรายละเอียดต่างๆ จะได้เอาไปเช็ค”ป๊อปปี้พูดแล้วชูกล้องก่อนจะถ่ายงานต่อ
ฟางมองป๊อปปี้ที่นอกจากถ่ายงานแล้วก็ถ่ายรูปพวกวิว ต้นไม้ดอกไม้ เหมือนเมื่อก่อน นิสัยของเขา
เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
 
 
 
 
 
 
 
แชะ
 
 
 
 
ฟางที่เผลอเหม่อมองป๊อปปี้ถ่ายรูปตกใจเมื่อป๊อปปี้แอบถ่ายตัวเอง
 
 
 
 
 
“ลบมันเดี๋ยวนี้เลยนะ”ฟางรีบพูดพลางเดินจะไปเอากล้อง
 
 
 
 
 
“ไม่ นี่น่ะกล้องพี่ พี่ไม่ลบหรอก นี่ถึงพี่ถ่ายพี่ก็ไม่ได้เอาไปทำอะไรสักหน่อย ก็แค่ถ่ายเฉยๆล่ะ
น่า”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“นั่นสินะ ถ่ายเฉยๆ”ฟางพูดเบาๆเพราะรู้ดีว่าป๊อปปี้จะมาสนใจอะไรเธอเขามีแก้วอยู่แล้วทั้งคนนิ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล คุณมายุ่งอะไรกับผมนักหนาขนมจีน เรื่องของเรามันไม่มีวันเป็นจริง ผมมีแก้วแล้วทั้งคน
นะ”ป๊อปปี้ที่รับสายขนมีนก็พูดขึ้นอย่างหัวเสียจนทำให้ฟางที่เหม่อได้ยิมแล้วเดินไปแอบฟัง
 
 
 
 
 
 
“ผมบอกแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับผม มันก็แค่เรื่องผิดพลาดแค่นี้นะ”ป๊อปปี้โวยวายแล้วตัดสายขนมจีน
 
 
 
 
 
“ใครน่ะ”ฟางรีบถามเมื่อป๊อปปี้วางสาย
 
 
 
 
 
 
”เรื่องของพี่น่าไม่เกี่ยวกับฟาง”ป๊อปปี้ไม่ตอบแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
“นี่คุณนอกใจเมียคุณงั้นหรอ คุณทำแบบนี้ได้ยังไงไหนว่ารักกันมากไง”ฟางจับประเด็นแล้วโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“ก็มันเป็นเรื่องผิดพลาดไง คนเรามันก็มีผิดพลาดกันได้ถึงตัวพี่จะเผลอไปนอนกับใครแต่ใจพี่ก็เป็น
ของแก้วนะ พี่รักแก้วเท่านั้นล่ะน่า”ป๊อปปี้เห็นฟางโวยวายก็โวยวายกลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
“เหมือนกับเรื่องของชั้นสินะ”ฟางพูดขึ้นลอยๆทำให้ป๊อปปี้ชะงัก ลอบมองฟางที่ก้มหน้าพร้อมกับกำ
มือแน่นก็ชะงัก ภาพที่เขาเมาแล้วมีอะไรกับฟางครั้งแรกจนฟางท้องก็ฉายเข้ามาในหัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ฮือๆ”เสียงของเฟิร์สดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้และฟางหันไปเห็นเฟิร์ส กลิ้งกระเด็นออกจากชิงช้าที่
แกว่ง
 
 
 
 
 
 
“ตายละเฟิร์สไม่ร้องนะครับ ไม่ร้อง”ฟางรีบวิ่งไปดูอาการเฟิร์สที่ร้องไห้
 
 
 
 
 
“นี่เราเป็นลูกผู้ชายเราต้องไม่ร้องสิครับ เลือดออกแค่นี้เอง”ป๊อปปี้พูดพลางหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าตัว
เองมาพยายามซับเลือด
 
 
 
 
 
 
“เลือดออกแค่นี้ได้ไง ลูกชั้นเลือดออกแบบนี้น่ะ ตายล่แม่จะพาไปหาหมอนะลูก”ฟางรีบโอ๋เฟิร์ส
 
 
 
 
 
“แค่ถลอกแค่นี้จะไปหาหมอทำไมล่ะ ทำแผลก็พอ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะอุ้มเฟิร์สไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย นี่คุณจะเอาลูกชั้นไปไหนน่ะ หยุดเลยนะ”ฟางร้องตกใจก่อนจะรีบลุกตามป๊อปปี้ไปติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวตรงนี้เอาเป็นชั้นทีวีนะคะ”แก้วที่สั่งงานคนงานแล้วเดินเข้าไปในห้องพักห้องหนึ่งแล้วเดิน
เข้าไปเช็ดความเรียบร้อยในห้องน้ำเป็นจังหวะเดียวที่โทโมะเดินเข้ามาในห้องนั้น
 
 
 
 
 
 
“ตรงนี้น่าจะมีอะไรมาบัง”แก้วโดดเข้าไปที่หน้าต่างเพื่อดูมุมต่างๆก็พูดแล้วโทโมะก็เดินเข้ามาพอดี
 
 
 
 
 
“ทำอะไรของเธอน่ะ/ว้าย”โทโมะพูดเสียงดังทำให้แก้วสะดุ้งเสียงของโทโมะแล้วล้มลงไปในอ่าง
น้ำแล้วเผลอเปิดฝักบัวที่เพิ่งต่อระบบน้ำประปาเข้ามาทำให้แก้วตัวเปียกทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่นายทำบ้าอะไรน่ะ ชั้นเปียกหมดแล้วนะ”แก้วร้องก่อนจะลุกขึ้นเพราะเชิ้ตทำงานสีขาวนั้นเปียกน้ำ
จนลู่แนบเนื้อ
 
 
 
 
 
“เหอะ นี่น่ะเป็นส่วนหนึ่งของแผนการอ่อยผู้ชายของเธอสินะ”โทโมะพูดเหยียดๆ
 
 
 
 
“ทุเรศ ชั้นไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”แก้วพูดแล้วเดินหนีแต่โทโมะรั้งไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมพูดความจริงแค่นี้รับไม่ได้รึไง นี่น่ะคงจะเป็นการยั่วผู้ชายที่เธอเคยทำกับไอ้ป๊อปปี้ล่ะสิ มิน่า
มันถึงยอมนอกใจฟางมาปืนต้นงิ้วกับเธอน่ะ”โทโมะรีบว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นไม่ได้ยั่วป๊อปนะ ชั้นรู้ว่าชั้นทำผิดกับน้องสาวแต่เรารักกันก่อนที่ฟางจะรักป๊อปปี้นะ”แก้วพูด
ทำให้โทโมะนึกถึงตอนที่เขาเจอแก้วแล้วมีอะไรจนถึงตอนขอเป็นแก้วเป็นแฟน
 
 
 
 
 
 
“หึ งั้นก็แปลว่าเธอจงมารยาหลอกชั้นสินะ หึ ชั้นก็อุตส่าพยายามคิดในแง่ดีเรื่องของชั้นว่าเธอไม่ได้
ตั้งใจ แต่ลืมไปว่าผู้หญิงที่เลวๆแบบเธอน่ะ เค้าไม่มีวันเห็นใจคนอื่นหรอก ชอบมากสินะพวกเป็นชู้
ชาวบ้านน่ะ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
แก้วโมโหโทโมะก็ตบหน้าชายหนุ่มหันทันที
 
 
 
 
“เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงได้กล้าตบชั้นได้ห้ะ”โทโมะกระตัวแก้วไปแนบลำตัวพร้อมกับตะคอก
 
 
 
 
 
“ชั้นจะเป็นไม่สำคัญหรอก แต่คนที่ว่าชั้น ชั้นก็มีสิทธ์ที่จะทำอะไรก็ได้”แก้วพูดแล้วพยายามขืนตัว
ออกจากโทโมะ
 
 
 
 
 
“เธอตบชั้น งั้นชั้นก็มีสิทธ์ทำอะไรเธอได้เหมือนกัน”โทโมะพูดจบก็ดึงแก้วไปบดจูบอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”แก้วกรีดร้องในลำคอเมื่อถูกชายหนุ่มบดจูบอย่างป่าเถื่อน มือบางทั้ง2ข้างถูกขึงแนบกับ
กำแพงไปไหนไม่ได้
 
 
 
 
 
“เจ้านายคะอยู่ในนี้รึเปล่า”แบมที่เดินเข้ามาในห้องพักแล้วเรียกทำให้โทโมะชะงักก่อนจะรีบผลัก
แก้วล้มลงไปในอ่างแล้วขยับเสื้อผ้าไม่ให้ยับยู่ยี่
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่า”โทโมะเดินออกมาหาแบมนอกห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
“พอดีน้องเฟิร์สหกล้มน่ะค่ะ แบมเลยมาตามเจ้านาย”แบมพูดจบโทโมะรีบวิ่งออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
“ฮึก”แก้วที่กลัวแบมจะเดินเข้ามาในห้องน้ำก็ปิดปากไม่ให้ตัวเองมีเสียงออกมา ก่อนจะรีบลุกออก
มาจากอ่างแล้วพยายามบิดเสื้อผ้าที่เปียกให้แห้งมากที่สุด พลางเช็ดน้ำตาและเลือดที่ไหลออกมา
จากแผลเก่าที่ถูกกระแทก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องร้องแล้วคนเก่ง เห็นมั้ย ลุงทำแผลเสร็จแล้วเนี่ย”ป๊อปปี้พูดเมื่อพันแผลให้เฟิร์สที่ร้องไห้แย
จนเสร็จ
 
 
 
 
 
“ก็มันเจ็บนี่ฮะ ลุงเอายาใส่แผลมันแสบ”เฟิร์สพูดพลางสะอึกสะอื้น
 
 
 
 
 
 
“ลูกผู้ชายเค้าต้องไม่ร้องไห้ ต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วปลอบเฟิร์สไม่ให้ร้องไห้อีก
 
 
 
 
 
 
“ถ้าทำแผลเสร็จแล้วก็ออกไปทำงานตามเดิมของคุณเถอะค่ะ”ฟางเห็นเฟิร์สกับป๊อปปี้มองหน้ากัน
แล้วกลัวว่าเฟิร์สจะถามอะไรป๊อปปี้เกี่ยวกับรูปที่เธอเก็บไว้ก็รีบไล่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สเป็นยังไงบ้างลูก แล้วนี่นายเข้ามาทำไม ออกไปเลยนะ”โทโมะที่เข้ามาหาเฟิร์สแล้วเห็น
ป๊อปปี้ในห้องก็รีบไล่
 
 
 
 
 
 
 
“ลุงใจดีเค้าช่วยทำแผลให้เฟิร์สครับป้ะป๋า”เฟิร์สดึงมือโทโมะแล้วรีบพูด
 
 
 
 
“นี่เฟิร์สไปโดนอะไรมาหรอทำไมเป็นแบบนี้ป๊อป”แก้วเข้ามาถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“แก้ว ไปทำอะไร ทำไมตัวเปียกแบบนี้”ป๊อปปี้เห็นสภาพแก้วที่วิ่งตามมาก็รีบถาม
 
 
 
 
 
“นั่นสิคะ พี่โทโมะ ทำไมต้อวเปียกแบบนี้”ฟางเห็นเสื้อผ้าโทโมะที่เปียกชื้นเป็นรอยน้ำก็ถาม
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ พี่ไปเช็คระบบน้ำในห้องต่างๆน่ะ ซวยชะมัดที่ต้องเจอยัยนี่”โทโมะพูดแล้วจ้องแก้ว แก้วรีบ
หลบสายตา
 
 
 
 
 
“เสื้อบางแบบนี้ แก้วเอาเสื้อมาเปลี่ยนรึเปล่า หรือว่าต้องกลับไปเปลี่ยนที่ห้องพัก ใส่นี่ก่อน
 
นะ”ป๊อปปี้ตกใจเพราะเสื้อของแก้วเป็นสีขาวทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและชั้นในสีเข้มก็รีบถอดเสื้อ
แจ็กเก็ตคลุมให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
“คนเก่งเป็นอะไรครับ ไม่ต้องร้องไห้นะ”แก้วเห็นเฟิร์สที่มีคราบน้ำตาก็ก้มคุกเข่าแล้วพูดอย่างอ่อน
โยน
 
 
 
 
“เธอมายยุ่งอะไรกับลูกชั้น ออกไปเลยนะ”โทโมะพูดแล้วผลักแก้วก่นจะดึงเฟิร์สไป
 
 
 
 
 
“นี่พวกเราก็แค่พูดดีๆ อย่างน้อยเฟิร์สก็เป็นหลานแก้วนะ ไม่ให้ป้าแท้ๆเจอหลานตัวเองมันไม่เกินไป
หน่อยหรอ”ป๊อปปี้ประคองแก้วแล้วว่าโทโมอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“หึ ป้าเลวๆแบบนี้ชั้นไม่อยากให้ลูกชั้นรั้กด้วยหรอก เดี๋ยวโตไปเด็กจะติดนิสัยแย่ๆมาได้”โทโมะ
ย้อน
 
 
 
 
 
“นี่อยากมีเรื่องใช่มั้ยห้ะ”ป๊อปปี้โมโหแทนแก้วก็พูดอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
“พอเถอะค่ะ พอทั้งคู่นั่นล่ะ ฟางว่าแยกย้ายไปทำงานเถอะนะคะ”ฟางรีบพูดแล้วอุ้มเฟิร์สออกไป
จาหฟ้อง ป๊อปปี้จ้องมองโทโมะอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินออกไปทำงานต่อ
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ”แก้วหลบตาโทโมะแล้วจะเดินหนีแต่ถูกโทโมะดึงแขนไว้
 
 
 
 
“นี่คิดว่าทำตัวเป็นป้าที่แสนดีแล้วจะสามารถลบล้างสิ่งที่ทำเลวไว้ในอดีตได้งั้นหรอ”โทโมะว่า
 
 
 
 
“ชั้นเชื่อว่าน้องชั้นไม่มีวันใจแข็งกับชั้นที่เป็นพี่แท้ๆได้นานหรอก ยังไงถ้าชั้นทำดีกับหลานฟาง
ต้องใจอ่อน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“ฟางะไม่มีวันใจอ่อนกับมารยาจอมปลอมที่เธอเสแสร้งหรอก”โทโมะเยาะ
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้มารยานะ แต่ชั้นตั้งจะชดใช้สิ่งที่ชั้นทำผิดจริงๆ”แก้วพูดแล้วผลักโทโมะก่อนจะรีบเดินออก
ไปจากห้อง
 
 
 
 
 
“ชดใช้สิ่งที่ทำงั้นหรอ งั้นชั้นก็จะจัดให้”โทโมะพูดออกมาอย่างร้ายๆ
 
 
 
 
 
เมื่อก่อนโทโมะน่ะเเสนดีแต่ไม่บอกก็รู้ว่าร้ายเพราะใคร แต่บอกเลย โทโมะยังไม่ร้ายกับแก้วมากหรอก55555 ส่วนป๊อปฟาง มาดูว่าเฟิร์สจะเชื่อมทั้งคู่ได้รึเปล่านะ555