กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอฟาง นานทีเราจะขึ้นมาที่กรุงเทพนะ”แม่ป๊อปปี้พูดเมื่อฟาง โทโมะและ
เฟิร์สแวะมาที่บ้านเพื่อจะลากลับบ้านที่พัทยา
 
 
 
 
 
 
“พวกฟางทิ้งงานออกมาหลายวันแล้วค่ะแม่ แถมเฟิร์สต้องกลับไปเรียนแล้วด้วย นี่ก็จะเข้าชั้น
ป.1แล้ว ไหนจะเตรียมหามัณฑนากรมาตกแต่งภายในรีสอร์ตอีกด้วย ใกล้เวลาเปิดรีสอร์ตแล้วยุ่ง
หมดทุกอย่างเลยค่ะ”ฟางตอบ
 
 
 
 
 
“งั้นถ้ารีสอร์ตเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่กับเฟย์จะแวะไปหานะลูก แม่รกหนูมากนะ”แม่ป๊อปปี้พูดแล้ว
สวมกอดฟางแน่น
 
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วนี่เค้ากับเมียเค้าจะกลับสิงค์โปร์เลยรึเปล่าคะ”ฟางถามเมื่อโทโมะเอาเฟิร์สขึ้นไปนั่งที่รถรอ
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้เหมือนกันสิลูก ตาป๊อปหลงเมียจะตายไป ถึงเค้าไม่อยู่แม่กับเฟย์ก็อยู่ได้ ให้แม่ตายซะดีกว่าที่
จะยอมให้ผู้หญิงแบบนั้นมาเหยียบบ้านแม่”แม่ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางชะงักเพราะหลังจากเกิดเรื่อง
แก้วเองก็ตัดสินใจปิดตายบ้านหลังนั้นแล้วจดทะเบียนสมรสด้วยกันก่อนจะย้ายไปอยู่กับป๊อปปี้
ทำงานด้วยกันที่สิงค์โปร์ไม่กลับมาที่นี่อีกเลย ส่วนทางบ้านป๊อปปี้ก็ประกาศกร้าวว่าจะไม่มีวันให้แก้ว
มาที่บ้านเด็ดขาด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ยังไงพวกเค้าก็แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายนะคะ ถ้าพวกเค้ามีลูก ฟางว่าแม่น่าจะให้อภัยพวก
เค้า”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“แม่ยืนยันคำเดิม ให้แม่ตายซะดีกว่าจะยอมให้ผู้หญิงแบบนั้นเข้ามาในบ้าน มีลูกงั้นหรอ ถ้ามีคงมี
นานไปแล้วล่ะ ตอนนี้หลานแม่คือเฟิร์สคนเดียวเท่านั้น ว่างๆก็พาเฟิร์สมาเยี่ยมบ้างนะลูก”แม่ป๊อปปี้
พูดก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ถ้าเรื่องที่รีสอร์ตเสร็จแล้ว ฟางจะพาลูกมาเยี่ยมนะคะ”ฟางพูดแล้วยกมือไหว้แม่ป๊อปปี้ก่อนจะ
ขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
 
“เหมือนเพื่อนเขื่อนจะติดต่อบริษัทที่มาตกแต่งภายในรีสอร์ตเราแล้วนะ แล้วพรุ่งนี้เค้าจะส่งมัณฑนา
กรมาที่รีสอร์ตเพื่อเริ่มงาน”โทโมะพูดเมื่อมาถึงบ้านที่พัทยาก่อนจะชวนฟางมาดูความเรียบร้อยของรี
สอร์ต
 
 
 
 
 
 
“เหนื่อยมั้ยคะพี่โทโมะ”ฟางที่มองโทโมะที่จริงจังกับงานและไหนจะดูและเธอกับลูกก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ไม่นี่จ้ะ สนุกดีออก”โทโมะพูดแล้วมองกิจการของตัวเองที่แยกจากธุรกิจโรงแรมของพ่อแม่มาสร้าง
อาณาจักรที่นี่
 
 
 
 
 
 
“พี่รู้มั้ยคะ พี่เป็นคนที่ดีมาก ทั้งเก่งทั้งดี พาฟางมาอยู่ด้วย ส่งเสียฟางให้เรียนจบแถมยังแต่งงานรับ
ผิดชอบทุกอย่างรวมถึงเฟิร์สทั้งๆที่ ไม่ใช่เรื่งของตัวเองแท้ๆ”ฟางพูดคิดถึงอดีตที่โทโมะปกป้องและ
ช่วยเหลือเธอทุกอย่าง ส่งเสียเธอจนเรียนจบและแต่งงานเพื่อกู้หน้าไม่ให้เฟิร์สถูกเพื่อล้อว่าเป็นลูก
ไม่มีพ่อ
 
 
 
 
 
“ก็เพราะฟางเป็นเด็กดีไงล่ะ เราน่ะมองโลกในแง่ดีเกินไปจนเราถูกทำร้าย เราตัวคนเดียวถ้าพี่ไม่
ช่วยเราแล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ”โทโมะพูดแล้วลูบผมฟางด้วยความเอ็นดู
 
 
 
 
 
 
“คนดีๆอย่างพี่ไม่น่ามาผูกพันธะกับผู้หญิงประวัติไม่ดีแบบฟางเลย พี่ควรจะเจอคนที่ดีกว่านี้”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอก ผู้หญิงที่ภายนอกดูดีแต่จิตใจร้ายกาจผิดกับหน้าตาก็มีเยอะแยะไป พี่ยอมไม่มีใครเข้ามา
ในชีวิตเลยแล้วดูแลเรากับหลานแบบนี้จะดีกว่าอีก”โทโมะพูดแล้วคิดถึงแก้วที่หลอกลวงเขาก็กำมือ
แน่น
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเอาอดีตมาเป็นที่ผูกมัดตัวเองแบบนี้เลยนะคะพี่โทโมะ เดี๋ยวฟางช่วยหาสาวๆให้ อย่างคุณพิ
มดีมั้ยคะ ทั้งสวยแถมยังจบนอกอีกต่างหาก”ฟางรีบพูดถึงพิมลูกสาวนักธุรกิจนำเข้ารถยนต์ยุโรป
ที่มาติดพันกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ ผู้หญิงอะไรรู้ทั้งรู้ว่าพี่แต่งงานกับเรามีลูกแล้วยังจะตามมาอีกไม่ไหวๆ”โทโมะส่ายหน้า
หนีแล้วย้อนนึกถึงเมื่อปีก่อนที่โทโมะกับฟางแต่งงานกัน พิมก็ยังไม่วายมากระแนะกระแหนฟางใน
งานแต่ง
 
 
 
 
 
“เอ้าที่เค้าร้ายเพราะว่าเค้ารักพี่โทโมะมากนี่คะ”ฟางหัวเราะแซว
 
 
 
 
 
 
“ร้ายจนคิดจะเข้ามาเป็นมือที่3แบบนี้พี่ไม่ชอบ พี่เกลียดพวกผู้หญิงที่ชอบเข้ามาทำลายชีวิตคู่ของ
คนอื่นแบบนี้”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
”เห้อ ฟางพูดละ ฟางไปดูเฟิร์สดีกว่า ระบายสีถึงไหนละ“ฟางพูดแล้วเดินหนีเมื่อเห็นโทโมะนิ่งไป
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเกลียดเธอ แก้ว”โทโมะพูดขึ้นมาเมื่อคิดถึงแก้วแล้วกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โชคดีจริงๆเนาะป๊อป ที่พอย้ายมาประจำสาขาที่ไทยก็มีงานเข้ามาให้เราเลย ไปตกแต่งภายในให้รี
สอร์ตเปิดใหม่ที่พัทยาซะด้วย”แก้วพูดพลางอ่านรายละเอียดงานให้ป๊อปปี้ฟังขณะขับรถไปพัทยา
 
 
 
 
 
 
 
“ดีสิ คงต้องได้ค่าจ้างเยอะแน่ๆ ถ้าได้ค่าจ้างคราวนี้รวมกับตังค์เก็บเราก็จะได้บ้านหลังนึงที่เป็นของ
เรา”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ความจริงเราอยู่บ้านหลังเดิมก็ได้นะ แก้วรู้ว่าใจป๊อปไม่อยากซื้อบ้านใหม่หรอก ป๊อปกลับไป
อยู่กับแม่ไปดูแลท่านที่บ้านก็ได้นะ แก้วอยู่เองคนเดียวได้”แก้วพูดเพราะป๊อปปี้เคยประกาศไว้หลัง
ากที่พ่อแม่ป๊อปปี้สั่งห้ามแก้วขึ้นมาเหยียบที่บ้านของเขาว่าจะเก็บเงินแล้วสร้างบ้านให้แก้วอยู่โดยไม่
พึ่งเงินพ่อแม่สักบาท
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา แก้วเป็นเมียป๊อปนะป๊อปไม่มีวันทิ้งแก้วอยู่ตัวคนเดียวหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
ครืด
 
 
 
 
มือถือป๊อปปี้ดัง
 
 
 
 
 
“แต่แก้วว่าผู้หญิงอีกคนของป๊อปเค้าอยากให้ป๊อปดูแลนะ”แก้วพูดเมื่อเห็นขนมจีนโทรมา
 
 
 
 
 
“โธ่แก้ว ขนมจีนน่ะเข้ามาหาป๊อปเอง วันนั้นเราทะเลาะกันนะ ป๊อปเมามากป๊อปไม่ได้รักขนมจีนเลย
นะ”ป๊อปปี้พูดทำให้แก้วถอนหายใจ มันเหมือนเป็นเวรกรรมที่ตามทันเธอกับป๊อปปี้ที่เคยทำเลวกับ
ฟาง ขนมจีนที่เคยชอบป๊อปปี้สมัยเรียนมหาลัยตามไปที่สิงคโปร์ พยายามทำทุกอย่างเข้ามาในชี
วิตป๊อป จนทำให้แก้วกับป๊อปปี้ต้องทะเลาะกันช่วงหนึ่งก่อนที่ป๊อปปี้จะขับรถออกไปดื่มเหล้าเมา
หนักแล้วทุกอย่างก็เข้าทางขนมจีนเมื่อป๊อปปี้อ่อนแอขนมจีนเลยสวมรอยเป็นเธอไปมีอะไรกับป๊อปปี้
แล้วแก้วก็เห็น แก้วกับป๊อปปี้ทะเลาะกันเกือบจะหย่ากัน แต่ป๊อปปี้ไม่ยอมและไล่ขนมจีนไปทำให้
กลับมาเคลียร์กันได้และทำให้แก้วรู้ว่าป๊อปปี้กับเธอนิสัยเหมือนกันมาก เวลาทะเราะกันก็มีแต่แรงใส่
กันเสมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วรู้ แต่แก้วคิดว่าเราดันทุรังคบกันมันมีแต่ปัญหาทั้งนั้นมันทำให้แก้วเหนื่อย”แก้วพูดถึงทุกอย่าง
ที่ประดังประเดเข้ามา ปัญหาพ่อแม่ป๊อปปี้ที่เกลียดเธอ ขนมจีนที่คอยยุแยงเข้ามาเป็นมือที่3 และ
ฟางที่ไม่ยอมรับตัวเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
เมื่อป๊อปปี้ได้ยินว่าแก้วท้ออยากจะเลิกกับเขาก็เบรกรถเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
“ไม่ อย่าพูดแบบนี้อีกนะแก้ว ป๊อปไม่ยอมเสียแก้วไป เราคิดสิว่าปัญหาพวกนั้นคืออุปสรรคที่จะให้
เราฝ่าพันผ่านมันไปให้ได้ ป๊อปรักแก้วมากนะ ป๊อปจะไม่ยอมให้แก้วเป็นอะไรเด็ดขาด”ป๊อปปี้พูด
แล้วกอดแก้วแน่น
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะป๊อป”แก้วอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะรักเธอแบบนี้ก็กอดตอบป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่สินะรีสอร์ตThe first”ป๊อปปี้พูดแล้วลงมาจากรถมองรีสอร์ตติดทะเลสุดหรูที่ทำลังสร้างอยู่
 
 
 
 
 
 
“คุณภาณุกับคุณจริญญามาพอดี วันนี้เจ้านายเข้ามาดูงานด้วยงั้นเดี๋ยวเราไปเจอเจ้านายเลยนะ
คะ”พนักงานเดินเข้ามาทักทายป๊อปปี้กับแก้วก่อนจะเดินแนะนำส่วนต่างๆและพาทั้งคู่ไปหาโทโมะ
และฟาง
 
 
 
 
 
 
“สงสัยมัณฑนากรคนใหม่จะมาแล้วนะคะ ดีเลยจะได้เริ่มงานเลย”ฟางพูดเมื่อเดินเข้ามาในรีสอร์ตกับ
โทโมะก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องและทั้งคู่ต้องตกใจเมื่อเห็นแก้วและป๊อปปี้ที่นั่งรออยู่เช่นเดียว
กับป๊อปปี้และแก้วที่ตกใจที่เห็นทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
“เข้ามาทำไม มาทางไหนออกไปทางนั้นเลยนะ”โทโมะออกปากไล่คนทั้งคู่
 
 
 
 
 
“นี่อย่าบอกนะว่าพวกนายคือเจ้าของรีสอร์ตThe first”ป๊อปปี้ตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ใช่ นี่คุณแบมทำไมไม่บอกว่าคนจากบริษัทออกแบบคือ2คนนี้ ไปตามเขื่อนมา ผมจะโทรไป
ยกเลิก”โทโมะโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“คุณเขื่อนบอกมาค่ะว่าบริษัทที่ติดต่อไปไม่มีสถาปนิกและมัณฑนากรคนไหนว่างเลยนอกจาก2คน
นี้”แบมพูด
 
 
 
 
 
 
“เหอะ คงจะเป็นพวกที่ทำงานที่ไหนก็ไม่มีใครอยากรับล่ะสิท่าเลยว่างงาน”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“พูดอย่างงี้อยากมีเรื่องใช่มั้ยห้ะ”ป๊อปปี้โมโหง้างหมัดจะชกโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำตัวป่าเถื่อนแถวนี้นะ ถ้าคุณทำอะไรพี่โทโมะชั้นจะแจ้งตำรวจ”ฟางเอาตัวมาขวางโทโมะ
แล้วพูด
 
 
 
 
 
“นายคะ คุณฟางคะ คือเราเปลี่ยนไม่ได้แล้วนะคะเพราะเราโอนเงินค่าจ้างไปให้ทางโน้นแล้วนะ
คะ”แบมพูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าโอนไปผมเอามาคืนให้ก็ได้ ผมก็ไม่อยากร่วมงานกับหมอนี่หรอก”ป๊อปปี้ย้อน
 
 
 
 
 
“ไม่ป๊อป อย่าอารมณ์ร้อนแบบนี้ งานนี้เป็นงานใหญ่นะเรารับๆแล้วทำงานให้จบๆไปเถอะนะ จะได้ไม่
เสียหน้าของบริษัทด้วย”แก้วที่กลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ก็รีบพูดก่อนจะตั้งสติแล้วหันไปขอร้องโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอร้อง อย่ายกเลิกงานนี้นะ ชั้นกับป๊อปจะทำงานให้เสร็จเร็วๆคุณจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าพวก
เรา”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“ฟางว่าอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมารวมกับเรื่องงานเถอะค่ะ เดี๋ยวมันจะเลยกำหนดการณ์เปิดรีสอร์ต
หมด”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อยากจะทำอะไรก็ทำ”โทโมะที่เห็นว่ามันจริงอย่างที่ฟางก็ก็หงุดหงิดเดินออกไปข้างนอก ฟางเมื่อ
เห็นแบมแนะนำงานให้ป๊อปปี้และแก้วต่อก็เบือนหน้าหนีแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง”แก้วเห็นฟางที่เดินออกมาก็รีบมาดัก
 
 
 
 
 
 
“เรื่องที่พักชั้นจะให้คุณแบมจัดการที่พักพวกคุณให้ละกันนะคะ”ฟางพูดน้ำเสียงเย็นชาใส่แก้ว
 
 
 
 
 
“ฟาง เป็นยังไงบ้างอยู่ที่นี่สุขสบายดีมั้ย นี่ผอมลงไปนะ แต่พี่ว่าฟางสวยขึ้นมากเลยรู้มั้ย”แก้ว
พยายามชวนคุย
 
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงคะว่าเราไม่รู้จักกันอย่ามายุ่งกับชั้น”ฟางพูดแล้วเดินหนีแวยังคงรั้งไม่ยอมให้ฟางไป
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ขอโทษฟาง พี่ขอโทษ จะเกลียดพี่แค้นพี่ก็ได้แต่อย่าเมินเฉยใส่พี่แบบนี้5ปีที่พี่ไม่อยู่กับฟางพี่
สำนึกตัวมาตลอดว่าทำเลวกับฟางและหลานมากแค่ไหน แล้วนี่หลานเป็นยังไงบ้าง โตเป็นหนุ่มแล้ว
อยู่ชั้นอะไรหรอแล้วบอกป๊อปปี้รึยังเกี่ยวกับลูก”แก้วพูดออกมาเพราะรู้ดีว่าลูกคนนี้ก็คือลูกของฟาง
กับป๊อปปี้ก็รีบถามยาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
 
ฟางที่อดทนอยู่นานหันตัวมาผลักแก้วล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดพล่ามได้แล้ว อย่ามายุ่งกับชั้น ลูกของชั้นชั้นดูแลเองได้ เอาเวลาไปดูแลแล้วมีลูกกับคนที่คุณ
รักซะเถอะจะได้ไม่ว่างมากที่จะมาสอดเรื่องของชาวบ้านเค้า”ฟางรีบว่าแก้วเป็นจังหวะเดียวที่ป๊อปปี้
เดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต้องให้พี่เลิกกับป๊อปปี้ก็ได้นะ พี่แค่อยากรู้เรื่องราวของเรา พี่อยากกลับมาเป็นพี่น้องกับเราเหมือน
เดิม”แก้วพูดเสียงสั่น
 
 
 
 
 
 
 
“หึ อย่าทำเป็นพูดดีหน่อยเลย เพราะถ้าเลิกได้เธอคงจะเลิกไปตั้งแต่5ปีแล้วล่ะ อ้อ ชั้นะบอกเป็น
ครั้งสุดท้ายว่าลูกของชั้นชั้นดูแลเองได้ ชั้นมีพี่โทโมะที่ดูชั้นอยู่แล้วไม่ต้องพึ่งคนเลวๆแบบนั้น ส่วน
พี่สาวชั้น เค้าตายไปแล้วพร้อมกับสามีชั้นตั้งแต่5ปีที่แล้วจำไว้”ฟางพูดออกมาแล้วเบือนหน้าหนีเมื่อ
เห็นแก้วกำลังร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ยินชัดแล้ว แก้วก็ไม่ต้องยุ่งวุ่นวายกับยัยนี่อีก เพราะยัยนี่ไม่ใช่น้องของแก้วอีกต่อไป ไม่ต้องนะ
ครับผมกับภรรยาจะทำงานนี้ให้เสร็จแล้วไปจากที่นี่เร็วๆไม่มายุ่งกับคุณอีก สบายใจได้”ป๊อปปี้
ตะคอกใส่ฟางอย่างแรงแล้วประคองแก้วที่ร้องไห้ออกไป ฟางมองตามทั้งคู่ที่เดินไปแม้เธอพยายาม
เข้มแข็งสักเท่าไหร่ แต่เพราะแก้วคือพี่ของเธอ ป๊อปปี้คือสามีของเธอน้ำตาที่เคยไหลในอดีตมันก็
ยังคงไหลมาอยู่ในทุกวันนี้
 
 
 
 
 
 
พระเอกนางเอกไม่เข้าใจกันไม่พอ เดี๋ยวจะมีตัวร้ายอีก 55555สนุกแน่งานนี้