เพื่อนกันฉันรักเธอ

แก้ววววววววว
แก้ว:อารัยยัยเฟย์ร้องสะเสียงดังเลย หูฉันจะแตกอยู่แล้วนะเนี่ย
เฟย์:ก้ดูนี่สิ 
 เฟย์ทำน่าเครียดกับสิ่งที่เฟย์ยื่นให้ มันเป็นเรื่องที่น่าหมั่นใส้มากๆเลยล่ะ
แก้ว:นี่ยัยพวกนั้นมันกล้าทำอย่างนั้นเชียวหรอ
เฟย์:ก็นั้นนะสิ เราจะทำไงดีล่ะเนี่ย แล้วพี่ฟางอ่ะแก้ว หายไปไหน
แก้ว:เห็นบอกว่าหิว เลยไปซื้อกับข้าวที่ตลาดน่ะสิ
เฟย์:อ้อๆๆ เด๊วโทรหาดีกว่า ตุ๊ดๆๆ แก้วพี่ฟางปิดเครื่องอ่ะ ทำไงดี
 แอ๊ดดดดดดดด
ฟาง:ทุกคนนนนนนนน
ฟางร้องตะโกนมาตั้งแต่หน้าประตูทำให้ทุกคนหันไปมองอย่างตกใจ
พิม:นี่ฟางเป็นอะไรหรอ ร้องมาสะเสียงดังเลย
ฟาง:แฮ่กก ก็ฉันโดนไอ้พวกนั้นไล่ล่ามาน่ะสิ มันจะจับฉันยัดถังขยะ ฉันไหวตัวทันเลยวิ่งป่าลาบมาที่นี่
เฟย์:ถึงว่าเฟย์โทรหาพี่ฟาง แต่ฝากหมายเลขโทรกลับด้วย
ฟาง:มันเอาโทรศัพท์พี่ไปน่ะสิเฟย์ แต่ตอนี้พี่ได้คืนมาแล้วล่ะ
อิงค์:ฟางพอจะจำหน้าพวกมันได้มั้ย
ฟาง:ก็พอจะได้นะ มันมากัน 2 คนคนหนึ่งจะตัวสูง อีกคนจะตัวใหญ่ๆสูงอ่ะ
เบสท์:มันน่านัก
เบสท์พูดกำมือแน่น เห็นตัวเล็กแต่ใจเนี่ยใหญ่ขั้นเทพเลยนะขอบอก ใครหน้าไหนที่บังอาจมาแตะต้องตัวเพื่อนของเธอล่ะก็ตายสถานเดียว
อิงค์:ฟางแล้วเจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่าเนี่ยดูสิ แขนแดงเลย
เบสท์:ไหนให้เบสท์ดูสิ โห๋ ไอ้พวกนี้มันน่าตัวเมียจริงๆเลยทำได้แม้กระทั้งผู้หญิง หน๋อยเจอดีแน่
ฟาง:ช่างมันเถอะเบสท์ฟางว่าพวกเราที่อยู่กันดีกว่านะ
พิม:ใช่ๆถ้าเราอยู่ที่นี่สักวันมันต้องตามมาทำร้ายพวกเราแน่ ยิ่งมีแต่ผู้หญิงอยู่ มันไม่ปลอดภัย
เฟย์:ใช่ๆ เด๊วเราย้ายกันวันนี้ดีนะ เราก็เก็บของช่วยกันแล้วเราก็ไปจากที่นี่กัน
อิงค์:ดีเลยงั้นเราไปเก็บของกันดีกว่าอย่ารอช้าเลย
 สาวๆก็ต่างพากันไปเก็บของแล้วเดินท่างไปที่บ้านของฟาง
 
 
 
เดี๋ยวมาอัฟลงใหม่นะคร๊ ช่วงนี้รายงานเยอะ การบ้านก็จะถ่วมหัวแล้ว เดี๋ยวจะมาอัฟต่อให้จบเลยคร๊
.
เม้นต์ได้โหวด ก็ดีนะคะ