เพื่อนกันฉันรักเธอ
2) ความสุขที่โหยหา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบ้านเฟย์ ฟาง
สาวๆทั้ง6 คนก็เดินเข้ามาในบ้านของฟางและเฟย์
ฟาง:ตามสบายนะทุกคน อย่างน้อย ที่นี่ก็เหมื่อนบ้านของเรานั้นแหละ
ทุกคน:จร๊
เฟย์:พี่ฟาง ทำไมบ้านมันดูเงียบๆอ่ะ
ฟาง:สงสัยแม่ไม่อยู่มั้ง
สาวๆก็พากันเอาข้าวของเสื้อผ้าไปเก็บบนห้องนอน
พิม:แก้วพอมหิวอ่า
พิมอ้อนอย่างน่ารัก
แก้ว:จร้า แม่คุณมาถึงก็หิวเชียวนะ ทำเหมื่อนกับฉันเป็นเซฟประจำตัวอย่างนั้นแหละ
ฟาง:น่าแก้วบ่นไปได้ นั้นเพื่อนเราทั้งคนนะ 555
ทุกคนต่างหัวเราะชอบใจ
เบสท์:ฟางนั้นใครมาอ่า
แอ๊ดอออ
ฟาง/เฟย์:คุณพ่อคุณแม่
ฟางและเฟย์ร้องให้ใหญ่เลย แล้ววิ่งเข้าไปกอดคุณพ่อกับคุณแม่ อย่างคิดถึง เหตุการณ์ร้ายๆที่ผ่านมาทำให้พวกเค้าได้รู้ว่า การที่เราอยู่โดยไม่มีพ่อกับแม่อยู่เคียงข้างมันทรมาน มันเหนื่อยล้าแค่ไหน
ฟาง:ฟาง อึก!!!ฟางคิดถึงพ่อกับแม่ หืออออ
ฟางร้องให้ใหญ่เลย เฟย์ก็เหมื่อนกัน
แม่:เอานะจ๊ะ ลูกแม่อย่าร้องให้ โตเป็นสาวกันหมดแล้ว ลุกขึ้นๆ
ทั้งสองพยูงลูกสาวทั้ง2ลุกขึ้นมากอดอีกครั้ง
พิ/แก้ว/อิงค์/เบสท์:สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่
พ่อกับแม่ฟางเฟย์:สวัสดีจ๊ะ
แม่:เป็นไงกันบ้างลูก หือ กลับมากันแล้วหรอ
ฟาง:แม่คะ หนูกับเพื่อนๆหนูจะมาอยู่และเรียนที่นี่ค่ะ หนูไม่อยากเรียนอยู่ที่นั้นแล้วค่ะ
แม่:อ้าว แล้วผู้ปกครองของพวกหนูล่ะจ๊ะ ท่านไม่ว่าเอาหรอ
แก้ว:พวกเราไม่มีพ่อกับแม่ค่ะ พวกเราเป็นเด็กที่โตมากับธรรมชาติ พวกเรามีแม่เลี้ยงค่ะ เป็นแม่เลี้ยงที่ใจร้ายมาก เอาพวกเรามาขาย แต่โชคดีที่เจอเฟย์กะฟาง ค่ะ เราก้เลยเป็นเพื่อนกัน และช่วยเหลือกันมาตลอด
พิม:พวกเราอยู่ที่นั้นมันไม่ปลอดภัยฟางกะเฟย์ก็เลยชวนพวกเรามาอยู่ที่นี่ค่ะ เราไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ของเรารเป็นใคร เราก็เลยเป็นเด็กเร่ร่อนคนหนึ่งค่ะ
พ่อ:น่าสงสารนะคุณ ดูสิมีแต่ผู้หญิงกันทั้งนั้นเลย
แม่:งั้นหนูก็อยู่ที่นี้กับฉันก็แล้วกันนะจ๊ะ ต่อไปนี้เรียกฉันว่าพ่อกับแม่ก็แล้วกันนะจ๊ะ หนูๆเพื่อนฟางก็เหมื่อนลูกของแม่แหละจ๊ะ
แก้ว/พิม/อิงค์/เบสท์:ค่ะ คุณพ่อคุณแม่
ทุกคนร้องให้แล้วกอดพ่อกับแม่ พวกเค้าพึ่งได้รู้ว่าความรักที่แท้จริงของพ่อกับแม่ ความอบอุ่นความห่วงใย ที่พ่อกับแม่มีให้มันอบอุ่นอย่างนี้นี่เอง
แม่:เอาล่ะ ลูกๆค่า ไปอาบน้ำแต่งตัวเด๊ววันนี้พ่อกับแม่จะพาลูกไปซื้อของซื้อเสื้อผ้า ใหม่ๆนะลูก คืนนี้เราจัดปาร์ตี้เล็กๆฉลองที่ลูกของแม่กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างอบอุ่นดีมั้ยจ๊ัะ
ฟาง:ก็ดี่ค่ะคุณแม่ ฟางไม่ได้กินข้าวร่วมกับคุณพ่อกับคุณแม่มานานแล้ว
พ่อ:จร๊ ลูกรัก เดี๋ยวพ่อจะโชว์ฝีมือทำกับข้าวให้ลูกๆทานกันนะจ๊ะ
ฟาง:เย้ๆๆ ได้กินฝีมือคุณพ่อด้วย เดี๋ยวฟางกะเฟย์ช่วยนะคะ
พ่อ:ได้จร๊ลูกรัก
ทุกคนยิ้มอย่างมีความสุข อย่างน้อยเราก็ได้มาอยู่ที่บ้านมีความสุข ความรัก ความปลอดภัย อีกด้วยหายห่วงเรื่องผู้ร้าย เพราะว่าบ้านฟางกะเฟย์ นี้เป็นถึงระดับผู้พิพากษาอีกด้วย นะ นักราชทูตแน่ะ
แก้ว:ฟางเฟย์พวกเราขอบคุณเธอสองคนมากๆเลยนะที่ให้เรามาอยู่ที่นี้ด้วย
ฟาง:ไม่เป็นไรน่าแก้ว พวกเราน่ะเพื่อนรักกันนะ ร่วมเป็นร่วมตายกันมานักต่อนักแล้ว ยังไงฟางก็ทิ้งเพื่อนอย่างพวกเธอไม่ลงหรอก เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ
พิม:จร้า เราจะอยู่และเป็นเพื่อนรักต่อกันและกัน สัญญา
อิงค์/เบสท์/เฟย์/แก้ว/ฟาง:สัญญาเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป
พวกเรารวมพลังแห่งความเป็นมิตรภาพ แล้วเราก็ยิ้มแล้วหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน แล้วเราก็เตรียมตัวจะไปซ๊อปปิ้งเต็มที่แล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ