ฉันเป็นหลานเจ้าสัวจริงหรือ

" ทำไมๆ!! ฉันถึงไม่เกิดมาบนกองเงินกองทองเหมือนคนอื่นบ้างน้ะ". สาวน้อยที่อยู่ในห้องรูหนูบ่นกับตัวเอง 

โชคชะชีวิตของเธอเต็มไปด้วยอุปสรรคทุกอย่าง ต้องใช้ชีวิตหามรุ่งหามค่ำเพื่อเอาเงินมาจุนเจือครอบครัวและเก็บเพื่อซื้อบ้านหลังใหม่ให้ครอบครัว แต่วันนึงชีวิตของเธอกะปั่นป่วน เมื่ออยู่ๆกะมีคนบอกบอกเธอว่าเธอเป็นหลานเจ้าพ่อ ....

ณ ตึกแถวรูหนู

สองหมื่นหนึ่งพัน สอง สาม สี่ ห้า.... :  เสียงสาวน้อยนับเงินเก็บสำหรับซื้อบ้าน. 

อ้อยยยยยยยย ทำไมมันหายากจังเลยนะ เงิินๆทองๆเนี่ย :เธอยังบ่นไม่หยุด

เสียงประตูห้องเปิด .....  

'บ่นไรนักหนาลูก เลิกทำงานหนักสักทีเถอะ เราไม่ต้องเร่งรีบขนาดนั้น พ่อแม่เรารอได้ เราเป็นห่วงแกนะที่เห็นแกทำงานหนักทุกวันๆแบบนี้" แม่สาวน้อยเอ่ย

"ใช่ลูก เบาๆบ้างกะดีนะ รักษาสุขภาพตัวเองดีกว่า เพื่อนแกกะไม่มีเวลาไปเจอกันเลย พ่อสงสารลูก". พ่อเสริม

"โหววววว พ่อ แม่ สาวน้อยจับมือพ่อและแม่ แม่ไม่ต้องห่วงนะ หนูเต็มใจ หนูแข็งแรงเป็นซุปเปอร์เกิลเลยนะ ดูนี่ๆ สิ้นเสียงสาวน้อยกะโชว์กล้ามให้พ่อกับแม่ดูแล้วก็โดดร้องเล่นเล่นรำจนหัวชนประตู "

"โอ้ยยยยย" สาวน้อยร้องลั่น

"กะเราบอกละไง" แม่เอ่ย 

"เหอะน่าาา. เชื่อใจหนูนะ อีกไม่กี่ปีเราจะได้อยู่บ้านเราสักทีนะ แม่กะพ่อไปนอนเหอะ พรุ่งนี้หนูต้องทำงานแต่เช้า ฝันดีจ้า" สิ้นเสียงสาวน้อยรีบหอมแก้มผู้เปนบิดาและมารดาพร้อมลากออกจากห้องนอนและปิดประตูก่อนที่เขาจะบ่นให้เธอเรื่องขยันหาเงินจนเกินเหตุ

"เห้ออออ เมื่อไหร่ช้านจะมีโอการได้เข้าไปอยู่ในที่แบบนี้นะ "สาวน้อยพรึมพรำ พร้อมมือที่จับปราสาทเจ้าหญิงจำลองข้างเตียง แล้วก็หลับไป

ติดตามชมตอน2กันนะจ้ะ