หรือเราไม่เคยรักกัน

 
 
 
 
 
                    วันนี้ก็ไม่ต่างไปจากวันเดิม ป๊อปยังคงมาทำงานตั้งแต่เช้าทุกวัน แต่วันนี้มันพิเสษกว่าวันอื่นๆ ก็ตรงที่มือขวาของเขาถือดอกกุหลาบขาวมาด้วย 1 ดอก เขาวางมันไว้บนโต๊ะของฟาง แล้วเดินไปนั่งยังโต๊ะของตัวเอง
 
 
 
 
                    เอี๊ยดดดด  ประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับร่างบางที่เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องขนม เธอมองตรงไปยังโต๊ะของตัวเอง แล้วจับจ้องมอกุหลาบขาวด้วยความแปลกใจ 
 
 
 
 
                    ฟางเดินเข้ามาที่โต๊ะ แล้วหยิบดอกกุกลาบขึ้นมาดู ตรงบริเวณก้านกุหลาบจะมีเส้นด้ายสีขาวผูกติดเอาไว้กับก้านพร้อมกระดาษแผ่นเล็กๆที่อยู่ติดกับด้าย
 
 
 
 
 
 
                    ' มื้อเที่ยงไปทานข้าวด้วยกันนะครับ   ป๊อป ' เธออ่านไปหยิบไป แล้วหันมองอีกคนที่นั่งทำงานหน้าตาเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
 
 
 
 
 
 
                    " พี่ป๊อปคะ ใครเอาดอกกุหลาบมาให้ฟางหรอคะ " ฟางทำเป็น งง ป๊อปแปลกใจ รีบลุกเดินเข้าไปหาฟาง
 
 
 
 
 
                    " แต่พี่ก็เขียนโน๊ตติดไว้แล้วนะ หรือว่โน๊ตจะหาย " ด้วยความซื่อที่ไม่เคยจีบผู้หญิง ป๊อปเลยอ่านเกมส์ไม่ออกว่าฟางแกล้งแซวป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " ฟางแกล้งง " ฟางตีไปที่แขนป๊อปด้วยความเขิล แต่ป๊อปเขิลกว่า 
 
 
 
 
 
                    " แกล้งอะไรก็ไม่รู้  พี่ทำเนียนๆแล้วเนี่ย แผนแตกจนได้ " ป๊อปหน้าแดงเหมือนลูกตำลึง เดินอั้นยิ้มกลับไปนั่งที่โต๊ะ ฟางเดินตามไปแกล้งต่อ 
 
 
 
 
 
                    " จะชวนไปทานข้าว ทำไมไม่บอกกันตรงๆ " ฟางพูด แล้วยิ้มหวานให้ป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " ก็ไม่รู้จะชวนยังไง ไม่เคยชวนใครไปทานข้าวหนิ " ป๊อปอาย
 
 
 
 
 
                    " ขี้โม้ปล่าววว " ฟางไม่อยากจะเชื่อ
 
 
 
 
 
                    " จริงครับ ฟางเป็นคนแรกที่พี่ชวนไปทานข้าวเลยนะ " ป๊อปมาโหมดจริงๆ จนฟางตั้งตัวไม่ติด ใจก็เริ่มหวั่นๆหวิวๆ แต่อีกใจนึงก็สร้างกำแพงอย่างหนา มากั้นความรักที่ป๊อปมอบให้ 
 
 
 
 
 
                    " ฟางไปทำงานดีกว่า " เธอรีบเบี่ยงตัวออกจากตรงนั้นก่อนที่มันจะไปไกลกว่านี้  ป๊อปมองฟาง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสุด 
 
 
 
 
 
 
                    หน้าบริษัท  เขื่อนขับรถเข้ามายังลานจอดรถของบริษัท  บริษัทแห่งนี้จะมีที่จอดรถสำหรับประธานบริษัททั้งสามคน คือ เขื่อน โทโมะ และป๊อป แต่วันนี้ที่ของเขื่อน กับมีคนมาแย่งจอด 
 
 
 
 
 
                    " ใครวะ " เขาลงจากรถ แล้วไปดูป้ายทะเบียนรถ 
 
 
 
 
                    " นี่นายมามองป้ายทะเบียนรถชั้ลทำไม " แล้วเจ้าของรถก็ลงจากรถมาต่อว่าเขื่อน 
 
 
 
 
                    " อ่อ  น้องเฟย์เองหรอครับ พี่ก็นึกว่าใคร " เขื่อนยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นเฟย์ 
 
 
 
 
 
                    " ตกลงนายมองป้ายทะเบียนรถชั้ลทำไม " เฟย์โวยต่อ 
 
 
 
 
 
                    " ก็รถของคุณน้อง มาจอดตรงที่จอดรถประจำตำแหน่งของผมนิครับ ผมก็เลยดูป้ายทะเบียสักหน่อย ' เขื่อนพูดทะเล้น
 
 
 
 
 
                    " แหมะ ที่จอดรถนายงั้นหรอ  มีป้ายติดอยู่หรอ ว่านี้มันที่จอดรถของนาย " เฟย์คงยังไม่เห็นป้ายชื่อ  เขื่อนยิ้มกว้าง ก่อนจะชี้ขึ้นไปที่ป้ายชื่อของเขา  เฟย์มองตามที่เขื่อนชี้ก็นิ่งไป ก่อนจะเดินหันหลังจะกลับไปเลื่อนรถ 
 
 
 
 
 
                    " แป่ว แว่ว แว่ว แว่ว แว่ว " เขื่อนทำเอ็ฟเฟคเสียง แล้วหัวเราะชอบใจ 
 
 
 
 
 
 
                    หลังจากที่เคลียร์เรื่องจอดรถกันจนเสร็จเรียบร้อย เขื่อนก็เดินขึ้นห้องทำงานตัวเอง ไม่นานนักเฟย์ก็ตามเข้าไป
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลมีธุระจะคุยกับด้วย " เฟย์เปิดประตูเดินเข้าไปอย่างวิสาสะ 
 
 
 
 
 
                    " เรื่องส่วนตัวไม่คุยนะ รับคุยเฉพาะเรืองงาน "เขื่อนเป็นคนกวนๆคะ 
 
 
 
 
 
                    " เออคะ " เฟย์หมั่นไส้ รีบปิดประตู แล้วมานั่งตรงหน้าเขื่อนอย่างวิสาสะ 
 
 
 
 
 
                    " มีไร "เขื่อนกวนใส่
 
 
 
 
                    " อาทิตย์หน้าจะมีประชุม หัวหน้าเลยให้ชั้ลมาติดต่อกับนาย ท่านชอบงานของนายครั้งที่แล้วมาก เลยอย่างจะให้นายจัดประชุมในครั้งนี้ " เฟย์รีบพูดเร็วๆ ไม่อยากจะเสวนากับเขื่อนมาก 
 
 
 
 
 
                    " อื้ม " เขื่อนเหมือนจะไม่ได้สนใจฟัง เขาอ่านเอกสารอื่นต่อไป ไม่ได้ชายตามองเฟย์เลย
 
 
 
 
 
                    " นี่ชั้ลพูดอยู่คนเดียวสินะ " เฟย์หมั่นไส้ในท่าทีของเขื่อน 
 
 
 
 
 
                    " 555 ผมฟังอยู่ แค่ไม่ได้มองหน้าคุณน้องเฟย์ก็เท่านั้นแหละครับ " เขื่อนขำเฟย์ 
 
 
 
 
 
                    " แล้วตกลงยังไง จะรับทำหรือเปล่า "
 
 
 
 
 
                    " ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิ แล้วผมจะให้คำตอบ " เขื่อนพูดจริงจัง เขาต้องการจะจีบเฟย์  เฟย์นิ่งไป
 
 
 
 
 
                    " กินข้าวในรถเหมือนคุณน้องมิเชลวันก่อนนิชั้ลไม่ไปหรอกนะ " เฟย์พูด 
 
 
 
 
 
                    " จะบ้าหรอ  ไม่ได้กินแบบนั้น คือที่ชวนเนี่ย ชวนไปกินข้าวที่ร้านอาหาร ไม่ใช่ไปกินในรถ  "  เขื่อนรีบแก้ตัว 
 
 
 
 
 
                    " หรอ นายเลี้ยงนะ " เฟย์ตกลงรับคำ เขื่อนยักคิ้ว แล้วลุกเดินนำไป เฟย์เดินตามไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    ร้านอาหารหรูใจกลางเมือง 
 
 
 
                    ไม่รู้ว่าเฟย์จะแกล้งเขื่อนหรือยังไง  มากันแค่สองคน แต่เธอกลับสั่งอาหารมาเกือบสิบอย่าง ตั้งเรียงกันจนแทบจะล้นโต๊ะ 
 
 
 
 
 
                    " ถ้ากินไม่หมด ชั้ลไม่จ่ายนะ " แล้วเขื่อนก็รู้ทันซะด้วยสิ ว่าเฟย์แกล้ง  เฟย์หน้าถอดสี แต่ก็ไม่ยอมเขื่อนง่ายๆ เธอยักไหล่ใส่เขื่อน อย่างชิวๆ 
 
 
 
 
                    " ชั้ลเป็นคนกินจุอยู่แล้ว " เฟย์พูด แล้วลงมือกินข้าว
 
 
 
 
                    อีกมุมนึงของร้าน ป๊อปเองก็พาฟางมากินข้าวร้านเดียวกันกับที่เขื่อนพาเฟย์มากิานข้าว  ทันทีที่ฟางก้าวเข้ามาในร้าน ฟางก็เหลือบเห็นน้องสาวที่นั่งกินข้าวอยู่กับเขื่อน  เธอมองไปที่โต๊ะของทั้งคู่อย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้ร้อนรนอะไร เธอกลับทำท่าทีนิ่งๆเหมือนไม่มีอะไร แต่เธอเลือกนั่งโต๊ะ ที่สามารถมองเห็นเฟย์กับเขื่อนได้เต็มตา 
 
 
 
 
 
                    " เสริฟเลยครับ " ป๊อปพูดกับพนักงาน ฟางงงๆ ไม่เข้าใจ เธอยังไม่ได้สั่งอะไรเลย ทำไมป๊อปถึงบอกพนักงานไปแบบนั้น 
 
 
 
 
                    ไม่นานนัก กับข้าวทุกอยางก็ถูกเสริฟลงบนโตีะ ทุกอย่างล้วนเป็นของชอบของฟางทั้งสิ้น เธอมองอาหารบนโต๊ะด้วยความอึ้ง แล้วเงยมองหน้าป๊อป สายตาเธอมีแต่คำถาม
 
 
 
 
 
                    " ฟางกำลังจะถามพี่ว่า  พี่ป๊อปรู้ได้ยังไงคะ ว่าฟางชอบอาหารพวกนี้ " ป๊อปพูด ฟางอึ้งไปอีกรอบ 
 
 
 
 
 
                    " พี่ป๊อปเหมือนอ่านความคิดฟางได้เลยนะคะ " ฟางพูด 
 
 
 
 
 
                    " พี่อ่านความคิดใครไม่ออกหรอก แต่พี่แค่สนใจฟางมากเท่านั้นแหละ พี่เลยรู้ว่าฟางคงจะคิดแบบนี้อยู่  " ป๊อปพูด 
 
 
 
 
 
                    " แล้วพี่จะตอบคำถามฟางได้แล้วยังคะ ว่าพี่ป๊อปรู้ได้ยังไง " ฟางพูด 
 
 
 
 
 
                    " พี่โทรไปถามเฟย์ " 
 
 
 
 
                    " พี่เทคแคร์ผู้หญิงแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าคะ "ฟางคิดลบกับป๊อป เธอคิดว่าสิ่งที่ป๊อปทำมันก็แค่ช่วงโปรโมชั่นเท่านั้นแหละ แล้วเธอก็ไม่เชื่อว่าป๊อปจะจริงจังกับเธอ 
 
 
 
 
                    " ไม่ทุกคนครับ ที่แคร์มากเป็นพิเศษก็มีแค่ สาม คน " ป๊อปหยุดพูดไป ทิ้งไว้เป็นคำถามให้ฟางอยากรู้
 
 
 
 
 
                    " คงจะมีแม่ มีลูกปู อีกคนนึงใช่ฟางหรือเปล่าคะ " เธอทำหน้าอ้อนๆใส่ป๊อป 
 
 
 
 
 
                    " ครับ คนสุดท้าย คือฟาง " ป๊อปพูดอย่างจริงจัง ก่อนจะส่งสายตาสุดซึ่งใส่ฟาง  เธอยิ้มหวานให้ป๊อป แต่ร้อยยิ้มวานของเธอ มันเป็นรอยยิ้มที่อาบยาพิษ