หรือเราไม่เคยรักกัน

 

 

 

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังโครมครามเข้ามาในห้องจนหญิงสาวที่กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำต้องรีบออกมาเปิดประตู

 

 

 

" อ้าวว่าไงพี่ฟา.. " เธอยังพูดไม่จบเจ้าหล่อนก็ดันร่างน้องสาวเข้าไปในห้องและปิดประตูทันที

 

 

 

" เฟย์ห้ามไปยุ่งกับมัน " ฟางพูดด้วยสีหน้าจริงจังปะปนก้วยอารมณ์โกรธแค้นจนอีกฝ่ายงง

 

 

 

" พี่ฟางหมายถึงใคร " เธอย้อนถามด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

" วันนี้เฟย์ไปทานข้าวกับใครมาหละ " ฟางพูด

 

 

 

" พี่ฟาง เราแค่คุยกันเรื่องงานไม่มีอะไรเกินเลยสักหน่อย " เฟย์อธิบาย แต่อีกฝ่ายคงไม่อยากจะฟัง

 

 

 

 

" จะเรื่องงานหรือเรื่องอะไรฟางก็ไม่ควรจะไปยุ่งกับมัน  พวกนั้นมันคนอันตราย ฟางก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอว่าเพื่อนมันทำอะไรกับพี่ไว้ ! " ฟางเริ่มใส่อารมณ์กับน้องสาวมากขึ้น

 

 

 

" พี่ฟาง มันไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น เราแค่ไปกินข้าวไปคุยกันเรื่องงานนะคะ พี่ฟางไม่ต้องเป็นห่วง เฟย์ดูแลตัวเองได้นะ " เฟย์พยายามปลอบขวัญฟาง ที่ดูเครียดและวิตกกังวลกับเรื่องในอดีต

 

 

 

" ไม่เอาสิ เฟย์ห้ามยุ่งกับเค้าา " เธองอแงร้องไห้แล้วเข้ามากอดเฟย์ ความเจ็บปวดจากการถูกกระทำ ม้นทำให้เธอทั้งหวงทั้งห่วงน้องสาวจนจะขาดใจ

 

 

 

" แล้วทำไมพี่ฟางถึงได้เอาตัวเองไปพัวพันกับเรื่องในอดีตอีกคะ " เฟย์คลายกอดออกแล้วย้อนถามฟาง

 

 

 

" พี่ไม่ได้พัวพัน " เธอรีบแก้ตัวทันควัน

 

 

 

" เฟย์ไม่รู้หรอกนะ ว่าพี่คิดจะทำอะไร แต่เฟย์รู้ว่าพี่ป๊อปเค้าเป็นคนดีและก็จริงใจกับเรา เฟย์หวังว่าพี่ฟางจะไม่ทำให้พี่ป๊อปเสียใจนะคะ " และเธอเองก็เป็นห่วงฟางไม่ต่างกัน

 

 

ฟางปั้นหน้านิ่งก่อนจะเดินออกไปจากห้องของเฟย์โดยไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป เฟย์มองตามแผ่นหลังฟางไปก็อดเป็นห่วงพี่สาวต้วเองไม่ได้

 

 

 

 

หญิงสาวใบหน้าหวานกรี๊ดอายไลเนอร์จนตาคมเฉี่ยว ก่อนจะหยิบลิปสติกปากแดงขึ้นมาทา เธอกลายเป็นผู้หญิงเซ็กซี่ทันตาเห็น ผิดกับฟางคนเดิมอย่างชัดเจน วันนี้เธออยู่ในชุดเดรสหวาบหวิว เว้าทั้งหน้าและหลัง หนำซ้ำยังสั้นจนเห็นขาอ่อนอันเรียวสวยของเธอ 

 

 

 

หญิงสาวเดินเฉิดฉายเข้ามาในบริษัทเล่นเอาหนุ่มน้อยใหญ่มองตามกันเป็นแถวๆ จนมาถึงห้องของชายหนุ่มผู้ที่หมายปองและตามจีบเธออยู่

 

 

 

" ฟางพร้อมแล้วคะ " เธอเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเอายพูด ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารแล้วมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่เขากับนิ่งกริบไม่พูดไม่ยิ้มไม่ชม ไม่อะไรทั้งนั้น แต่เขากลับเดินหนีเธอออกจากห้องไปด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม้ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก

 

 

 

และทั้งคู่ต้องมายังสถานที่ที่นัดหมายกับลูกค้าเอาไว้

 

 

 

 

" สะสวัสดีคะครับ " สายตาปราดเปรี่ยวของลูกค้าผู้ชายท่านนี้มองฟางราวกับจะกินกลืนเธอเข้าไปทั้งตัว จนเธอเริ่มใจหวิวๆ

 

 

 

" สวัสดีครับ " ป๊อปตอบรับหน้านิ่ง

 

 

 

" ระเรามาคุณงานกันเลยนะครับ " ลูกค้าเริ่มดูเกร็งมากขึ้น เพราะจะคึยงานก็จะคุยจะมองฟางก็จะมอง   แต่ป๊อปยังคงนิ่งอยู่

 

 

 

" ทุกอย่างตามนี้นะครับ " ป๊อปถาม ลูกค้าตอบรับแต่ตายังคงมองฟางอยู่

 

 

 

" ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ " ป๊อปพูด ลูกค้าไม่สมใจป๊อป เขามองแต่ฟางและยิ้มหื่นใส่เธอจนหญิงสาวเริ่มออกอาการกลัว  

 

 

ป๊อปรีบลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป

 

 

 

" หนู อย่าไปก่อนสิ " ฟางจะลุกตามแต่ลูกค้าเรียกเอาไว้

 

 

 

" เอ่อ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ " ฟางต้วสั่นกำลังจะเดินไป แต่ลูกค้าดันจับมือเอาไว้

 

 

 

" จะรีบไปไหน อยู่ทานข้าวกันก่อนสิ เดี๋ยวผมให้พิเศษ " ลูกค้าเสนอแล้วเริ่มจะลวนลามฟางทางสายตา จนป๊อปที่แอบยื่นดูอยู่ห่างๆทนไม่ไหว

 

 

 

 

" ขอโทษนะครับ ผมขอตัวคนของผมคืน " ป๊อปดึงมือลูกค้าคนนั้นแลวบีบจนเน้น จนอีกฝ่ายนิ่วหน้าแล้วดึงมือกลับเสียเอง  ก่อนจะจับมือฟางแล้วดึงให้เดินตามไปจนถึงรถ

 

 

 

 

 

ตลอดเวลาที่อยู่ในรถป๊อปนั่งนิ่งและเงียบตลอดทางไม่ยอมพูดไม่ยอมจาสักคำ

 

 

 

 

" พี่ป๊อปโกรธฟางรึเปล่า " ฟางจึงเอ่ยถามขึ้นมาเผื่อทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบนี้ทิ้งซะ แต่ป๊อปก็ไม่ยอมพูดไม่ยอมจา

 

 

 

 

" เราจะไปไหนกันหรอคะ " ฟางถามต่อ

 

 

 

 

" ... " แต่ป๊อปยังคงเงียบกริบ จนเขาขับรถเข้ามาในห้าง แล้วลงจากรถก่อนจะเดินเข้าไปในห้าง แต่ก็ยังคงไม่พูดไม่จากับฟาง

 

 

 

 

ร้านเสื้อผ้าผู้หญิง

 

 

 

 

" พี่ป๊อปมาดูเสื้อพาให้ใครหรอคะ " เธอพยายามถามในขณะที่เขากำลังเดินเลือกซื้อเสื้อผ้า

 

 

 

 

" ช่วยไปลองให้หน่อย " ป๊อปพูดพร้อมกับเลือกชุดและเรียบหรูและไม่โป๊ให้กับฟาง เธออึกๆอักๆไม่กล้ารับแต่เมื่อสบตากับสายตาที่ดูนิ่งขรึมของป๊อปก็จำต้องรับมา

 

 

 

เธอยืนมองชุดที่ตัวเองสวมใส่ผ่านกระจกในห้องลอง ภาพความน่ารักสดใส อ่อนโยนในอดีตของเธอเริ่มกลับเข้ามา  ทำไมป๊อปถึงเลือกชุดนี้ให้กับเธอ ถ้าเป็นแต่ก่อนเธอคงชอบมันมาก แต่ในเวลานี้เธอต้องการเปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอต้องไม่กลับไปอ่อนแอเหมือนแต่ก่อน

 

 

 

 

แต่เธอก็ตัดสินใจเดินออกมาในชุดที่ป๊อปเลือกให้  ป๊อปยืนมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความพอใจแต่ก็เลือกที่จะไม่แสดงออก เขาเดินเข้าไปในห้องลองแล้วเก็บเสื้อผ้าของเธอให้พนักงาน

 

 

 

" ผมเอาชุดนี้ครับ แล้วก็ฝากชุดนี้ใส่ถุงด้วย " ป๊อปพูด

 

 

 

" พี่ป๊อปคะ " ฟางจะแย้งแต่ป๊อปเดินหนีไปจ่ายตังค์เสียก่อน แล้วเดินนำกล้บไปที่รถ ป๊อปขับรถมาจอดที่สวนสาธารณะใกล้ๆก้บบริษัท

 

 

 

 

" คุณเห็นแล้วใช่มั้ย ว่าผลของการแต่งตัวแบบนั้นคนอื่นเค้าจะมองคุณยังไง รู้หรือเปล่าว่ามันอันตรายมาก ถ้าผมไม่อยู่ แล้วเค้าพาคุณไปที่อื่น คุณสามารถช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากอันตรายได้หรือเปล่า " ป๊อปเริ่มเปิดประเด็น ฟางนั่งเงียบกริบ 

 

 

 

 

" ผมรู้ ว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ตัวตนของคุณไม่ใช่คนวาบหวิวแบบนั้น แต่ผมไม่เข้าใจว่าคุณพยายามทำแบบนั้นทำไม " ป๊อปพูดต่อ

 

 

 

 

" ผมเป็นห่วงคุณนะ และไม่ชอบเวลาที่ผู้มองคุณด้วยสายตาแบบนั้น แต่ผมจะไม่บังคับคุณ ผมซื้อชุดนี้ให้คุณ เพราะผมชอบคุณในแบบนี้มากกว่า " ป๊อปพูดอย่างสุภาพ  ฟางอึ้งไปไม่คิดว่าจะมีผู้ชายแบบนี้อยู่อีก ในความคิดของเธอ ป๊อปควรจะมองเธออย่างหลงไหลและสัมผัสกับกายของเธอเมื่อเขามีโอกาส 

 

 

 

 

" ฟางไม่เซ็กซี่พอหรอ พี่ป๊อปถึงไม่ชอบฟาง " ฟางย้อนถาม

 

 

 

 

" คุณอยากให้ผมชมคุณว่าเซ็กซี่หรอ " ป๊อปย้อนถาม ฟางนิ่งไป

 

 

 

" ... " ฟางซึมไปไม่ยอมพูดอะไร

 

 

 

 

" ผมต้องการเห็นความเซ็กซี่ของคุณ เมื่อมันถึงเวลาที่เหมาะสม และผมต้องการเห็นมันคนเดียว ไม่ได้ต้องการให้ใครมาเห็นคุณในมุมนั้นเหมือนกับผม อย่า... พรีเซ็นตัวเองในมุมนี้ให้ผมเห็นอีกนะ" ป๊อปพูดเชิงออกคำสั่ง คำพูดของป๊อปมันทำให้เธออิ่มเอมขึ้นมาในใจ ป๊อปดูอบอุ่นและดูปลอดภัยจริงๆ แต่เธอไม่ควรรักเขาเพราะเขาเป็นแต่หมากตัวหนึ่งในเกมส์ของเธอ

 

 

 

 

" พี่ป๊อปไม่ชอบผู้หญิงเซ็กซี่หรอ " ฟางถามต่อ

 

 

 

" ผมชอบภรรยาที่ทำตัวเซ็กซี่กับสามีแค่สองคนครับ ไม่ใช่ภรรยาที่ทำตัวเซ็กซี่ให้คนอื่นเห็นไปทั่ว " ป๊อปพูดเสียงหนัก

 

 

 

 

" เหมือนพี่ป๊อปจะโกรธฟาง " เธอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอรู้สึกดีกับคำพูดของผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่รู้สึกตัว

 

 

 

 

" ไม่ได้โกรธ " เขาตอบเสียงนิ่ง

 

 

 

" ฟางแค่อยากรู้ว่าพี่ป๊อปจะว่ายังไง ถ้าฟางแต่งตัวแบบนี้ " ฟางทำเสียงอ้อน

 

 

 

 

" ... " ป๊อปหน้าขรึมขี้นมาทันที

 

 

 

 

" บอกฟางสิว่าพี่ป๊อปหวงฟาง " ฟางหันหน้ามองป๊อปรอคำตอบ

 

 

 

 

" ฟางไม่คิดว่าจะมีผู้ชายแบบนี้บนโลกอีก " เธอพูดจากใจจริง แววตาเธอแดงๆเหมือนกำลังจะร้องไห้ ทำใจผู้ชายตรงหน้าถึงต้องเป็นเพื่อนสนิทกับคนที่เคยทำร้ายเธอด้วยนะ

 

 

 

 

" อย่าแต่งตัวแบบนี้อีกได้มั้ย " เขาหันมามองหน้าเธอและพูดจาเสียงแผ่ว ขอร้องจากเธอ

 

 

 

 

" ได้สิ แต่พี่ป๊อปต้องแทนตัวเองว่าพี่ป๊อปแล้วก็เรียกฟางว่าฟางนะ ห้ามแทนตัวเองว่าคุณอีกมันดูห่างเหินกันเกินไป " 

 

 

 

 

" ก็เมื่อกี้โกรธอยู่ " ป๊อปยิ้มอายๆ

 

 

 

 

" พี่ป๊อปเป็นแฟนกับฟางนะ " เธอจ้องมองหน้าป๊อปแล้วส่งสายตาหวานให้กับเค้า ป๊อปอึ้งไปไม่คิดว่าฟางจะพูดแบบนี้ออกมา

 

 

 

 

" ฟาง... ทำไมพูดแบบนี้หละ " 

 

 

 

 

" นะ ฟางไม่อยากเสียพี่ป๊อปไปให้คนอื่น " ฟางพูด ป๊อปอดขำไม่ได้ 

 

 

 

" พี่ไม่คิดว่าจะสมหวังในรักเร็วขนาดนี้ " ป๊อปยิ้มดีใจ สายตาเขาดูมีความสุขมาก ผิดกับสายตาของอีกฝ่ายที่เริ่มจะฉายแววร้ายออกมาอีกครั้ง

 

 

 

 

" ฟางจะรักพี่ป๊อปคนเดียวนะ " ฟางกุมมือป๊อปเอาไว้

 

 

 

 

" ฟางแน่ใจแล้วหรอ ว่าอยากจะคบกันพี่จริงๆ " ป๊อปถามย้ำอีกครั้ง แม้เขาจะดีใจแต่ม้นก็เร็วไปจริงๆ

 

 

 

" คะ ฟางมีความสุข อบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่ข้างๆพี่ป๊อป " ฟางพูด  ป๊อปยิ้มน้อยๆ แล้วพยักหน้ารับ

 

 

 

" พี่จะไม่ทำให้ฟางเสียใจนะ " ป๊อปสัญญาจากหัวใจทั้งหมดของเขา

 

 

 

 

 

 

 

*** การทำร้ายที่เจ็บปวดที่สุด  คือ คำว่ารักที่ออกจากปากของคนที่ไม่ได้รัก

 

 

 

 

สงสารป๊อป T _ T