หรือเราไม่เคยรักกัน

 
 
 
 
 
 
                                 ประเทศฝรั่งเศส  โทโมะทำงานอยู่ที่บริษัทย่อยของตนเอง ที่ป๊อปเคยทำงานมาก่อน  ตอนนี้เขารับหน้าที่เป็นผู้จัดการสำนักงานสาขาแทนป๊อป  หากแต่ลูกค้าเกือบร้อยเปอร์เซ็น ที่ต้องการให้ป๊อปกลับมาทำงานตามเดิม  เพราะไม่ค่อยพึงพอใจกับการทำงานของโทโมะสักเท่าไหร่   โทโมะนั่งคิดหนัก หน้าเครียดอยู่ในห้องทำงาน  เพราะยังไม่อยากจะกลับประเทศไทยในเวลานี้   แก้วผู้เป็นภรรยามือใหม่ เมื่อเหนสามีอาการไม่สู้ดีนัก ก็งกาแฟพร้อมทำขนมไปเสริฟ 
 
 
                                 
 
 
               "  พี่โทโมะ  คิดอะไรอยู่หรอค่ะ  "  แก้วางแก้วกาแฟ  ก่อนจะเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าเขา  โทโมะหันมามองแก้ว 
 
 
 
 
 
                 "  พี่เครียดเรื่องงานนิดหน่อยครับ  ลูกค้าเกือบทุกคนเรียกร้องให้ป๊อปกลับมาทำงานที่นี้  พี่คงทำงานไม่ได้เรื่องจริงๆ  "  โทโมะพูดหน้าเครียด 
 
 
 
 
 
                   "  ไม่หรอกค่ะ  พี่แค่ยังไม่เคยชินกับงานใหม่  คนต่างเมืองก็ต่างนิสัยกันนะค่ะ ลูกค้าที่นี้ความต้องการของเค้าไม่เหมือนกันคนไทย มันคนละสไตล์ คนละความชอบกัน  แต่ถ้าเราเรียนรู้  เราก็จะเข้าใจความต้องการของเขาได้ไม่ยากนะค่ะ  "  แก้วพูด ก่อนจะเอามือจับหน้าโทโมะไว้ หมายเป็นกำลังใจให้  โทโมะจับมือแก้วมากุ้มไว้แน่น
 
 
 
 
 
                     "  พี่คิดไม่ผิดเลยจริงๆ ที่แต่งงานกับแก้ว  อยู่กับแก้วแล้วพี่มีแต่ความสุข มีแต่ความสบายใจ  ^^  "  โทโมะยิ้มหวานให้แก้ว  ทั้งคู่ยิ้มให้แก่กัน
 
 
 
 
 
                      "  พี่ทานขนมก่อนนะ  เดี๋ยวแทนป้อนให้  "  แก้วหยิบขนมที่ตัวเองทำให้โทโมะ มาป้อนให้  โทโมะทานขนมด้วยความเอร็ดอร่อย  เธอช่างแสนดีกับเขาเหลือเกิน  
 
 
 
 
 
 
 
                                   ริมทะเล  หลังจากที่รับงานมาจากเฟย์ เขื่อนก็ออกพื้นที่ตรวจตรางานด้วยตนเอง  เพราะงานของเฟย์เขื่อนเป็นคนรับผิดชอบ  และทุกอย่างมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี และเป็นที่พอใจแต่ลูกค้า  ไม่ว่าจะเป็นสถานที่จัดการ   รูปแบบของงาน  อุปกรณ์ที่ต้องใช้ในงาน และอาหารการกินทุกอย่าง  มันอยู่ในความพึงพอใจของลูกค้าทั้งหมด 
 
 
 
 
                       "  ทำงานเก่งหนิ  "  เมื่องานมันผ่านไปได้ด้วยดี  เขื่อนก็ออกมารับลมทะเลที่ริมหาด   เฟย์ที่หาเขื่อนอยู่ในงาน เมื่อถามลูกน้องของเขื่อน ก็รู้ว่าเจ้าตัวมาหลบอยู่ริมหาดนี้เอง
 
 
 
 
 
                       "  คนอย่างผม ไม่ได้มีดีแค่หล่อนะครับ  "  เขื่อนหันมอตามเสียเรียก  พอเห็นว่าเป็นเฟย์ก็ลุกขึ้นยืน หันไปคุยด้วย 
 
 
 
 
 
                       " หรอ  นี่เค้าเรียกว่าหล่อแล้วหรอ  สงสัยมาตราฐานชั้ลสูงไปหน่อย เลยไม่เห็นว่านายหล่อ "  เฟย์พูด 
 
 
 
 
 
                       "  ค่าา  แม่คนสวย แล้วมาหาผมนี่มีธุระอะไรค่ะ  หรือว่าคิดถึงเลยมาหา "  เขื่อนได้โอกาสก็หยอดไอหนึ่งดอก 
 
 
 
 
 
                          "  เบื่อวะ  ผู้ชายขี้หลงตัวเอง  น่าตาก็ไม่ดีทีนึงแล้ว ยังทำตัวหน้าอ้วกอีก  "  เฟย์พูด เธอแบะปากใส่เขื่อนอย่างหมั่นใส่ 
 
 
 
 
 
                        "  เบื่อวะ ผู้หญิงปากแข็ง ไม่สวยทีนึงแล้ว ยังจะมาทำปากแข็งอีก "  เขื่อนเองก็ไม่น้อยหน้า  ตอกกลับซะจนเฟย์แทบจะฟุ่งชกหน้า  แต่คงไม่ทัน เพราะเขื่อนชิ่งเดินหนีไปก่อนแล้ว 
 
 
 
 
 
                        "  อย่างกับตัวเองหล่อตายหละ  "  เฟย์มองเขื่อนที่เดินไป  แล้วตัวเองก็เดินกลับเข้าไปในงาน 
 
 
 
 
 
                                   ในงานสัมนาที่เขื่อนเป็นผู้จัดขึ้น  ในฐานนะที่เขาเป็นหุ้นส่วนคนหนึ่งที่สำคัญของบริษัท TPK  นอกจากโทโมะ ผู้ฮอตติดอันดับหนึ่ง  ก็มีเขาหนีแหละที่ฮอตรองลงมา  ส่วนป๊อป นิสัยนิ่งขรึม ไม่ยุ่งกับสาวคนไหน  แม้จะหน้าตาดีไม่แพ้กัน  ก็อยู่ในอันดับสุดท้ายไป แต่เมื่อโทโมะ แต่งงานไปแล้ว เขาเลยกลายเป็นหนุ่มฮอตอันดับ 1 แทน
 
 
 
 
 
                       "  ไหว้พี่เขื่อนสิลูก นี่พี่เค้าเป็นเจ้าของบริษัท TPK เลยนะ บริษัทที่จัดการสัมนาให้แม่ในวันนี้ไง   "  ป้ากลางวัยแนะนำลูกสาวคนสวยให้เขื่อนรู้จัก  เด็กผู้หญิงคนนี้ก็น่ารักใช่ย่อย ตามดีกรีของลูกคุณหญิงคุณนาย  หากแต่เธอไม่ใช่เสปคของเขื่อนแต่อย่างใด
 
 
 
 
 
                       " สวัสดีค่ะ พี่เขื่อน  "  ผิดกับเด็กผู้หญิงคนนี้ที่พอใจเขื่อนไม่ใช่น้อย  ก็เล่นหน้าหล่อ หุ่นดี คารมดี แถมรวยอีกต่างหาก  ผู้หญิงคนไหนมันจะไม่หลงกันละเนอะ 
 
 
 
 
 
                       "  สวัสดีครับ  น้อง  "  เขื่อนจะเรียกชื่อ แต่ก็นิ่งไปเพราะไม่รู้ชื่อ 
 
 
 
 
                      "  ชื่อมิเชลค่ะ  ^^  "  มิเชลพูดก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เขื่อน
 
 
 
 
                      "  ฝากน้องด้วยนะเขื่อน เดี๋ยวน้าขอตัวไปดูแขกฝั่งนู้นก่อน  "  หญิงวัยกลางคนที่ต้องการจับคู่ให้ลูกสาว รีบปีกตัวออมทันทีที่ได้จังหวะ 
 
 
 
 
 
                         "  ทานอะไรแล้วยังครับ  "  เขื่อนพูดอย่างสุภาพ ตามประสาเสือผู้หญิง
 
 
 
 
                         "  ยังค่ะ  งั้นไปหาอะไรทานเป็นเพื่อนมิเชลหน่อยนะค่ะ  "  มิเชลเองก็ใช่ย่อยสะที่ไหน  เขื่อนพยักหน้าแล้วเดินนำไป 
 
 
 
 
 
                                   หลังจากที่ทั้งคู่เดินออกจากงาน  เขื่อนก็เดินนำมิเชลขึ้นไปในรถ เธอเองก็เดินขึ้นรถอย่ารู้งานทันที  หลังจากประตูรถทั้ง 2 ข้างถูกปิดลง  ทั้งคู่ก็เริ่มปฏิบัติการรักทันที  
 
 
 
 
 
                            ก๊อก ๆๆๆ  และมันก็ดับสูญลง เมื่อมีใครคนหนึ่งมาเคาะประตู  เขื่อนหันมองไปตามเสียงอย่างหงุดหงิด 
 
 
 
 
 
                         "   เห้ยยย  !!  "  แล้วก็แทบช็อค เมื่อคนที่ยืนเคาะกระจกรถอยู่เป็นเฟย์  เขื่อนรีบติดกระดุมเสื้อ แล้วเปิดประตูรถเดินออกมา  ส่วนมิเชลยังนั่งเสียอารมณ์อยู่ในรถ 
 
 
 
 
 
                         "  ขอโทษด้วยนะที่มาขัดจังหวะ  แต่มีของสำคัญจะให้  เผื่อคุณติดโรค  "  พูดจบเฟย์ก็ยื่นถุงยางอนามัยให้เเขื่อน แล้วเดินไป แต่ก็เหลียวหลังกับมามอง ก่อนจะถูกอีกว่า 
 
 
 
 
 
                         "  บทรักของคุณยังห่วยไปนะค่ะ  ชั้ลยังไม่ให้ผ่าน  5555  "  แล้วเฟย์ก็เดินไปทันที  เขื่อนทั้งโกรธ ทั้หมั่นไส้ที่ถูกผู้หญิงอย่างเฟย์มาต่อว่า แล้วเขาก็ไม่ได้ห่วยอย่างที่เฟย์พูด 
 
 
 
 
 
                            "  มิเชล ลงไปก่อน ผมไม่มีอารมณ์  "  เขื่อนหัวเสีย เชิญมิเชลลงจากรถ  มอเชจำต้องลงจากรถแล้วเดินกลับเขาไปในงานอย่างหงุดหงิด 
 
 
 
 
 
                           "  ฝากไว้ก่อนนะยัยแคระ ชั้ลจะทำให้รู้ ว่าชั้ลไม่ได้ห่วยอย่างที่เธอคิด "  เขื่อนที่นั่งอยู่ในรถ ยังเซงคำพูดของเฟย์ไม่หาย  เขาคงไม่กล้าเข้าไปในงาน เพื่อเจอหน้าเธอในวันนี้อีกแน่  เขื่อนขับรถออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
                                   ที่บริษัท  ป๊อป ฟางมาทำงานตามปกติ วันนี้ป๊อปไปหันฝากที่บ้าน และทั้งคู่แวะทานอาหารเช้ากัน ก่อนเข้าทำงาน  ป๊อปยังสุภาพเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
 
 
 
                             เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานของฟางดัขึ้น  ฟางรับสายแล้วคุยก็ครู่ครึ่งก็วางสายไป 
 
 
 
 
                   "  พี่ป๊อปคะ  มีคนมาหาพี่ป๊อปค่ะ "   ฟางพูด น้ำเสียงฟังดูเขืองๆ เพราะคนที่มาหาป๊อปเป็นผู้หญิง 
 
 
 
 
 
                    " เค้าบอกหรือเปล่าว่าเป็นใคร  "  ป๊อปสงสัย เมื่อเห็นสีหน้าฟางไม่ค่อยดีนัก 
 
 
 
 
 
                   "  เดี๋ยวนี้มีเลขาแล้วหรออาเฮียย    "  แล้วผู้หญิงปรีศนาคนนั้นก็มาปรากฎตัว  เธอถือวิสาสะ เดินเข้ามาในห้องของป๊อปทั้งทียังไม่ได้เคาะประตู แล้วเดินมุ่งหน้าเข้าไปหาป๊อปราวกับสนิทกันมาก 
 
 
 
 
 
                    " หมอ  ^^  ทำไมจะมาไม่โทรมาบอกป๊อปก่อน  "  แล้วป๊อปก็รู้จักเธอจริงๆ ป๊อปแทนตัวเองว่าป๊อป ซึ่งมันทำให้ทั้งคู่ดูสนิทกันมาก  ฟางมองอย่างไม่พอใจ แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ 
 
 
 
 
 
                      "  ก็เซอร์ไพร้ไง  ป๊อปเป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่มั้ย  "  หมอถาม มือทั้ง 2 ข้าของหล่อน จับแก้มนวลของป๊อปไว้ ป๊อปมองฟางอย่างเกรงใจ  เลยดึงมือหมออกอย่างสุภาพ 
 
 
 
 
 
                      "  เล่นเป็นเด็กๆไปได้  ป๊อปโตแล้วนะ  "  ป๊อปพูด  หมอหลุดขำออกมา  ฟางได้แต่นั่งอึดอัดใจอยู่  จะออกไปก็เกรงว่าจะเสียมารยาท  จะอยู่ต่อ ก็ทนดูไม่ได้  ไม่ใช้ว่าฟางหึงหรอกนะ  แต่เมื่อวานยังบอกว่าจีบเธอ แต่ทำไมวันนี้กลับควงสาวอยู่ในห้องทำงาน  หึ ! 
 
 
 
 
 
                       "  ไม่ต่างกันจริงๆ  "  ฟางบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วก้มทำงานต่อไป อย่งไม่คิดจะสนใจป๊อป  ผิดกับป๊อป ที่กลัวว่าฟางจะคิดมาก 
 
 
 
 
 
                       "  ป๊อปไปทานข้าวกับเรานะ  "  หมอพูด  ป๊อปพยักหน้ารับคำ  
 
 
 
 
                       "  ฟาง  ไปกินข้าวกันนะ  "  ป๊อปรีบเอ่ยปากชวนฟาง  ฟางเงยหน้าขึ้นมอง แต่เมื่อเหนว่าหมอ ควงแขนป๊อปอยู่ ก็รีบปฏิเสธ  เธอแสร้งทำหน้าเศร้าให้ป๊อปสงสาร แม้ในใจจะไม่รู้สึกจริงๆ 
 
 
 
 
                       "  ไม่ดีกว่าค่ะ  เชิญตามสบายเลย  "  ฟางพูด  ป๊อปไม่อยากจะไป  แต่หมอมาชวนขนาดนี้แล้ว ก็จำต้องไป 
 
 
 
 
 
                                    ร้านอาหาร  
 
 
 
 
 
 
                         "  เดี๋ยวนี้ป๊อปมีเลขาผู้หญิงด้วยหรอ "  หมอถาม 
 
 
 
 
                         "  ใช่  งานที่นี่มันเยอะ ป๊อปรับงานคนเดียวไม่ไหว เลยต้องมีผู้ช่วย  "  ป๊อปพูด 
 
 
 
                           "  เราว่าหน้าเค้าคุ้นๆ นะ  เหมือนเคยเป็นแฟนกับโทโมะหรือเปล่า เราไม่แน่ใจ  " หมอพูด 
 
 
 
 
                        "  ไม่น่าจะใช่นะ เพราะเท่าที่คุยกัน ฟางเค้าก็ไม่รู้จักไอโมะ  หมออิงฟ้าคิดมากไปหรือเปล่าครับ  "  ป๊อปแซว  แต่หมออิงฟ้า ยังคิดหนัก 
 
 
 
 
 
                        "  แต่เราจำได้นะป๊อป  เหมือนโทโมะจะเคยพาไปโรงพยาบาล  "  หมออิงฟ้าพูด 
 
 
 
 
                        "  หมอคงจะจำคนผิดแล้วหละ  ไอโมะมันควงผู้หญิงซ้ำหน้ากันที่ไหน  "  ป๊อปพูด เพราะรู้จักนิสัยเพื่อนตัวเองดี 
 
 
 
 
                        "  สงสัยเราคงจะจำผิดคนหละมั้ง  เออ พูดถึงโทโมะ เป็นไงบ้างหละ  ได้ข่าวว่าเจ้าสาวน่ารักไม่เบาเลยหนิ  "  หมอเปลี่ยนเรื่อง
 
 
 
 
 
                        "  นารักใช่ได้เลยหละ  เรียบร้อย ดูดี พูดเพราะด้วย  "  ป๊อปชมแก้ว  
 
 
 
 
                         "  แถมยังรวยอีกต่างหาก  โทโมะนี่โชคดีจริงๆเลยนะ   ว่าแต่ป๊อปเถอะ มีแฟนแล้วยัง  "  หมออิงฟ้าถาม 
 
 
 
 
 
                       "  ยังเลย  ทำไมถามแบบนี้ทุกครั้งเลยเนี่ยย  "  ป๊อปรู้สึกอาย  เพราะถามทุกครั้งเขาก็ตอบไปวาไม่มีทุกครั้ง 
 
 
 
 
                      "  ก็แค่อยากรู้  รีบหาได้แล้วนะป๊อป  คนอื่นเค้าแต่งงานกันไปหมดแล้ว " หมออิงฟ้าพูด 
 
 
 
 
                      " จะหมดได้ยังไง  หมอยังไม่แต่งเลย  "  ป๊อปแซว 
 
 
 
 
                      "  ก็รอป๊อปมาขออยู่นี้ไง  "  หมออิงฟาพูดทีเล่นทีจริง  ผิดกับป๊ปที่นึกว่าเธอพูดเล่น
 
 
 
 
                       "  งั้นรอป๊อปเก็บตังค์ก่อนนะ  สินสอดหมอ คงจะหลายล้านแน่เลย  "  ป๊อปพูด 
 
 
 
 
 
                        "  ไม่หรอก ถ้าป๊อปมาขอ แม่คงจะยกให้ฟรีๆ  5555  "  หมออิงฟ้าขำไม่หยุด ป๊อปเองก็เช่นกัน 
 
 
 
 
 
                         "  พูดแบบนี้ หมอก็เสียหายกันพอดี  "  ป๊อปยังขำอยู่  
 
 
 
 
                         "  นี่เราไม่เจอกันนานเลยนะ  ฟ้าไม่คิดวาป๊อปจะกลับมาแล้วซะอีกนะเนี่ย  "  หมออิงฟ้าพูด 
 
 
 
 
                         "  ป๊อปก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน  ถ้าโทโมะมันไม่อยากไปอยู่ที่ฝรั่งเศส ป๊อปคงจะทำงานที่นู้นยาวเลย คงไม่กลับมาที่เมืองไทยแล้วหละ "  ป๊อปพูด  
 
 
 
 
                        "  แล้วนี่โทโมะจะกลับมาอีกเมื่อไหร่  หรือจะอยู่ที่นั้นยาวเลย  "  หมออิงฟ้าพูด เพราะในใจลึกๆ ก็ไม่อยากให้ป๊อปกลับไปอีก 
 
 
 
 
 
                          "  อีก 3 เดือน ก็กลับมา  ป๊อปก็ต้องไปทำงานที่นั้นต่อ  "  ป๊อปพูดหน้าเศร้า เพราะไม่อยากจากฟางไปไหน 
 
 
 
 
                          "อีกตั้ง 3 เดือน ไม่แน่โทโมะอาจจะติดใจที่นั้นจนไม่อยากกลับก็ได้  "  หมออิงฟ้าพูด  ป๊อปยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
                                       ที่ห้องทำงานของป๊อป   ฟางเดินไปมาอย่างหงุดหงิด มองประตูห้องอยู่ตลอดเวลาๆ  และมันก็เหมือนมีคนเดินมาทางนี้  ฟางรีบกลับเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แล้วทำตัวเหมือนไม่มีอะไร ไม่ได้รอใคร เธอรีบเปิดแฟ้มเอกสารมาอ่าน แต่ด้วยความรีบร้อน ฟางกำลังนั่งมองเอกสารที่ผิดด้านอย่างลืมตัว
 
 
 
 
 
                         "  ไอป๊อป  !! อ้าว ไม่อยู่   น้องฟาง ไอป๊อปสุดหล่อมันไปไหนครับ  "  เป็นเขื่อนเองที่เปิดประตูห้องมา  ฟางงี้หน้าเซ็งทันที
 
 
 
 
 
                          "  พี่ป๊อปไปทานข้าวกับหมออิงฟ้าค่ะ  "  ฟางพูด  
 
 
 
 
                        "  ฟ้ามาที่นี่หรอ  "  เขื่อนพูด  ฟางพยักหน้า  
 
 
 
 
                         "  แหมม  ตอนไอป๊อปไม่อยู่ ไม่เห็นจะมาเลย  พอรู้ว่าไอป๊อปกลับมา ก็รีบแจ๊นมาทันทีเลยนะยัยหมอ  "   เขื่อนบ่นๆ พลางเดินเข้าไปหยิบเอกสารบนโต๊ะป๊อป 
 
 
 
 
 
                        "  น้องฟางไม่ต้องคิดมากนะครับ เราเป็นเพื่อนกัน รู้จักกันมานานแล้ว  แต่แค่ฟ้าเป็นคนลำเอียง  ชอบเอียงไปทางไอป๊อป แต่ก็ยืนยันคำเดิมว่าไไอป๊อปมันคิดกับฟ้าแค่เพื่อนจริงๆ  "  เขื่อนที่เดินผ่านโต๊ะฟางจะออกทางประตู  พอมองฟางที่นั่งหน้าดูเอกสารอยู่ ก็เห็นว่าเอกสารมันวางกลับหัวอยู่เลยพูดขึ้น ไม่อยากให้ฟาคิดมาก 
 
 
 
 
 
                          "  ฟางไม่ได้คิดมากนะค่ะพี่เขื่อน  "  ฟางแก้ตัว  
 
 
 
 
                        " ครับไม่คิดมากก็ไม่คิดมาก แต่อ่านเอกสารแบบนี้ระวังมึนหัวนะครับ  "  เขื่อนยื่นมือไปจัดแฟ้มเอกสารให้ฟางอ่านเหมือนคนปกติ  ก่อนจะหลุดขำใส่ฟางแล้วเดินออกจากห้องไป 
 
 
 
 
 
                          "  ผู้ชาย มันก็เลวเหมือนกันหมดนั้นแหละ  "  ฟางสายตาชิงชัง มองไปยังรูปถ่ายของเพื่อนซี่ทั้งสามคนที่ติดหราอยู่ภายในห้อง  
 
 
 
 
 
 
                                        หลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จ  ป๊อปก็แวะไปส่งหมออิงฟ้าที่โรงพยาบาล  
 
 
 
 
 
                      "  ป๊อป วันหลังเจอกันใหม่นะ  "  หมออิงฟ้าพูด 
 
 
 
 
                       "  ครับ แล้วจะพาลูกปูมาด้วย  "  ป๊อปพูด หมออิงฟ้ายิ้มหวาน แล้วลงจากรถไป  ทันทีที่ส่งอิงฟ้าเสร็จ  ปีอปรีบบึ่นรถกลับบริษัททันที  
 
 
 
 
 
 
                       "  ฟาง  ทานข้าวแล้วยัง  "  หลังจากที่วิ่งเข้ามาในห้องทำงาน  เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นหน้าฟาง ก็รีบถามทันที
 
 
 
 
                      "  ยังค่ะ  "  ฟางพูด เสียงนิ่ง สีหน้านิ่งเหมือนโกรธอยู่
 
 
 
 
 
                        "  ฟาง  โกรธพี่อยู่หรือเปล่า  "  ป๊อปง้อ 
 
 
 
 
                         "  เปล่าค่ะ  "  ฟางพูดแล้วทำงานต่อ โดยไม่มองหน้าป๊อป 
 
 
 
 
                        "  หมออิงฟ้ากับพี่ เราเป็นเพื่อนกัน  พี่เขื่อนกับโทโมะก็รู้จักนะ เราทั้งสี่คนเรียนที่เดียวกันตั้งแต่ ม ต้นแล้ว ก็เลยค่อนข้างสนิทกันมากหน่อย  พี่กับฟ้าไม่ได้เจอกันนาน ตั้งแต่ที่พี่ไปทำงานที่ฝรั่งเศส  พอฟ้ารู้ว่าพี่กับมาก็เลยมาหา  "  ป๊อปอธิบาย
 
 
 
 
 
                         "  ค่ะ  "  ฟางพูด ไม่มองหน้า ก้มหน้าทำงานต่อ  ป๊อปเริ่มเครียดไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะไม่เคยมีแฟน ไม่เคยง้อผู้หญิงมาก่อน  เขาเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ ฟางเมื่อเห็นป๊อปเดินไป ก้เข้าใจว่าป๊อปจะไม่ง้อต่อ ก็ยิ่งโกรธใหญ่  
 
 
 
 
 
                               ตื้อดึ่ง  ตื้อดึ่ง  เสียงไลน์เข้าในโทรศัพท์ของฟาง  ฟางเปิดดู ก็เหนเป็นภาพถ่ายที่ป๊อปส่งมาให้ ภาพถ่ายดังกล่าวเป็นภาพถ่ายที่ป๊อปเขียนคำว่า    พี่ขอโทษฟางครับ   ไว้บนกระดาษ เต็มแผ่น  
 
 
 
 
                       
 
                       "  หายโกรธแล้วยังครับ "  ป๊อปพูด  ฟางเงียบไม่ตอบ  ทำงานต่อ  ป๊อปลงไปนั่งกองกับพื้นห้องทำงาน เหมือนกำลังทำอะไรอยู่  ฟางเหลือบมองป๊อป ก็ไม่เห็นป๊อปที่เก้าอี้  
 
 
 
 
 
                        "  หายไปไหนนะ  "  ฟางบ่นกับตัวเอง แล้วลุกเดินไปที่ดต๊ะทำงานของป๊อป พาเดินไปที่เก้าอี้ ก็เห็นป๊อปนั่งอยู่ที่พื้นข้างๆเก้าอี้ 
 
 
 
 
                          "  พี่ป๊อป ลงไปนั่งที่พื้นทำไมค่ะ  "  ฟางถามอย่างสงสัย  
 
 
 
 
                        "  ก็ลงมานั่งทำไอนี่อยู่ไง "  เขาลุกขึ้นยืน พร้อมส่งช่อกุหลาบที่ทำด้วยกระดาษทิชชู ให้ฟาง   ฟางเห็นก็ชอบใหญ่ รีบรัลช่อกุหลาบมาทันที  
 
 
 
 
                        "  ขอโทษนะ ที่ทำให้ไม่สบายใจ  "  เขาแคร์ความรู้สึกเธอมานะ 
 
 
 
 
                        "  ค่ะ ^^  "  ฟายิ้มอย่างลืมตัว  ลืมไปว่านี่มันคือเกมส์ที่เธอสร้างขึ้นมา และป๊อปเป็นแค่หมากในเกมส์ตัวหนึ่งเท่านั้น  
 
 
 
 
                        "  หายโกรธพี่แล้วยัง  "  ป๊อปถามอย่างรอคำตอบ  ฟางเลิกคิ้ว ขึ้นสูง 
 
 
 
 
                        "  ก็ไม่ได้โกรธสักหน่อย  "  ฟางพูดแล้วเดินถือดอกกุหลาบไปที่โต๊ะ 
 
 
 
 
                       "  ไม่โกรธได้ไง  เมื่อกี้ยังถามคำตอบคำอยู่เลย  "  ป๊อปพูด 
 
 
 
 
                       "  ฟางแกล้ง  ^^" ฟางยิ้มหวานให้ 
 
 
 
 
                        "  อย่าแกล้งแบบนี้บ่อยๆนะ  พี่หัวใจจะวาย  "  ป๊อปพูด  ดีใจที่ฟางหายไม่ได้โกรธ 
 
 
 
                        "  พี่ป๊อปแคร์ฟางมากเลยหรอ  "  ฟางถามหน้าจริงจัง
 
 
 
 
                        "  แคร์มากครับ  แคร์ที่สุด "  ป๊อปใช่จะตอบอย่างเดียว  แต่ส่งสายตาให้ฟางเป็นประกายเลย
 
 
 
 
                        "  ^^  "  ฟางยิ้มไม่ตอบคำถามอะไร  
 
 
 
 
                     '   ดีแล้วหละที่แคร์ชั้ลมาก  ชั้ลจะได้ทำอะไรง่ายขึ้น  '  ฟางคิดแผนร้ายทันที  เธอยิ้มร้ายเพียงลำพัง  หากแค่ป๊อปมองเธอด้วยความรักที่บริสุทธิ์