หรือเราไม่เคยรักกัน

 
 
 
                             
                        ภายในห้องของโรงแรมแห่งหนึ่ง ฟางเดินไปเดินมา สีหน้าแววตา เหมือนกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์มากดหาใครสักคน
 
 
 
 
              " ช่วยชั้ลด้วย  " ฟางพูด แล้วกดวางสายทันที ก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ แล้วเปิดผักบัวราดน้ำใส่ตัวเอง  
 
 
 
                      ก๊อก ๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังต่อเนื่อง  ฟางรีบเดินไปประตู
 
 
 
                "  เป็นอะไร ทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้ "ป๊อปพูดอย่างเร็ว ทั้งหอบทั้งเหนื่อย เพราะทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากฟางเขากก็ขึ้นมาหาเธอทันที
 
 
                "  ชั้ลลื่นล้มในห้องน้ำค่ะ " ฟางแกล้งทำหน้าเจ็บปวด ผิดกับป๊อปที่เป็นห่วงเธอจริงๆ ป๊อปพยุงร่างเล็กมานั่งบนโซฟา ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเชดตัวอีกผืนที่ยังไม่ได้ใช้ 
 
 
 
                 " คุณไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีกว่านะครับ " ป๊อปยื่นผ้าเช็ดตัวให้ฟาง แต่เขาไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ฟางที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวใหญ่ พอเปี๊ยกน้ำมันก็เห็นรูปร่างของเธออย่างชัดเจน
 
 
                 " แต่ชั้ลไม่มีเสื้อแล้วนะค่ะ " ฟางพูด ป๊อปถอดเสื้อตัวเองแล้วยื่นให้กับฟาง แต่ไม่ได้หันไปมอง ฟางมองป๊อปที่ยืนหันหลังให้ตนอย่างขัดใจ แต่ก็จำต้องรับเสื้อมา  ฟางเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ ไม่นานก็ออกมา 
 
 
                 "  คุณมีรอยฟกช้ำตรงไหนรึปล่าว  " ป๊อปถามอย่างเป็นห่วง 
 
 
                "  มีนิดหน่อยค่ะ " ฟางพูด ก่นจะนั่งลงข้างป๊อป แล้วเริ่มให้ผาขนหนูเช็ดผมตัวเอง ป๊อปมองฟาง ก็เห็นว่าเธอเหมือนจะเช็ดผมตัวเองอย่างลำบาก 
 
 
                "  โอ้ยย   "  ฟางเหลือบมองป๊อปนิดนึง เมื่อเห็นว่าเขามองเธออยู่ก็แกล้งทำเป็นเจ็บแขน  
 
 
                "  เป็นอะไรรึปล่าวครับ " ป๊อปมองฟางอย่งเป็นห่วง  ฟางพลิกแขนตัวเองให้ป๊อปดู
 
 
                "  ชั้ลปวดแขนนะค่ะ  คุณ  ช่วยเช็ดผมให้ชั้ลหน่อยได้มั้ย " ฟางพูด ป๊อปอึกอักไม่กล้า แต่สายตาของฟางมันอ้อนวอนเขามากจนเขาต้องยอมทำตามคำขอ  
 
 
               " เดี๊ยวคุณเอนหลังพิกโซฟานะครับ เดี๋ยวผมจะเช็ดให้ " ป๊อปพูด แล้วเดินไปอยู่หลังโซฟา ฟางทำตาม ป๊อปเช็ดผมให้ฟางอย่างเบามือ จนผมแห้ง  เขาจับเส้นผมบาง เมื่อรู้ว่ามันแห้ง ก็หยุดการกระทำแล้วเดินมาหาฟาง
 
 
 
 
               " เสร็จแล้วครับ "  ป๊อปพูด ฟางยิ้มหวานให้ 
 
 
               " ขอบคุณมากนะค่ะ คุณเช็ดผมให้ผู้หญิงบ่อยหรอค่ะ มือเบ๊าเบา "  ฟางพูด 
 
 
                "  บ่อยนะครับ "  ป๊อปพูด ฟางหน้านิ่งไป ป๊อปเห็นสีหน้าแววตาฟางไม่สู้ดีนัก
 
 
               "  ลูกปูชอบสระผมตอนกลางคืน แล้วก็ไม่ยอมเช็ดผมให้แห้ง ผมกลัวว่าน้องไม่สบายเลยต้องเช็ดให้ทุกครั้ง  " ป๊อปพูด ฟางยิ้มได้ทันที
 
 
               "  ชั้ลก็นึกว่าคุณทำกับผู้หญิงคนอื่นซะอีก " ฟางพูด 
 
 
              "  นอกจากลูกปู คุณก็เป็นคนแรกนะ ที่ผมเช็ดผมให้ " ป๊อปพูด ทั้งคู่ยิ้มให้กัน 
 
 
              "  คุณโทรบอกแม่คุณแล้วใชมั้ย ว่าต้องอยูค้างที่นี่ " ป๊อปถามอย่างเป็นห่วง
 
 
              " โทรบอกแล้วค่ะ " ฟางพูด 
 
 
 
              "  งั้นนอนได้แล้วนะครับ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า  " ป๊อปพูดจบก็ลุกขึ้นจะเดินออกจากห้อง 
 
 
              "  ชั้ลไม่กล้านอนคนเดียว คุณนอนในห้องเป็นเพื่อนชั้ลหน่อยได้มั้ย  "  ฟางพูด ป๊อปนิ่งไป 
 
 
              " อย่าเลย มันไม่เหมาะ " ป๊อปพูด 
 
 
               "  แต่ชั้ลไม่เคยนอนคนเดียว ชั้ลนอนไม่หลับ ถ้าไม่มีคุณอยู่เป็นเพื่อน " ฟางพูด เธอมองป๊อปอย่างเว้าวอน จนป๊อปหวั่นใจ 
 
 
                "  แต่ ... " ป๊อปยังพูดไม่จบ 
 
 
                "  นะค่ะ พี่ป๊อปนอนเป็นเพื่อนฟางหน่อยได้มั้ย " ฟางลุกขึ้นไปจับมือป๊อป ป๊อปยอมใจจับอยู่แป็ปนึง พอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะหวั่นไหวกับฟางจนจะควบคุมตัวเองไม่อยู่เลยแกะมือฟางออกอย่างสุภาพ 
 
 
                 " ครับ งั้นคุณไปนอนเถอะ เดี๋ยวผมนอนที่โซฟา " ป๊อปพูด ฟายิ้มๆแล้วพยักหน้า 
 
 
                "  ขอบคุณมากนะค่ะ " ฟางพูด แล้วเดินไปนอนบนเตียง เธอล้มตัวลงนอน แต่มองป๊อปที่นอนอยู่บนโซฟาด้วยสายตาร้ายๆ ผิดกับป๊อปที่นอนหลับสนิทไปแล้ว
 
 
 
 
 
                         เช้าของวันใหม่ ทางด้านฟางกับป๊อปรีบแต่งตัวแล้วออกเดินทางทันที
 
 
             "  เออ ก็โอเค "  ป๊อปคุยโทรศัพท์กับเขื่อนขณะขับรถอยู่
 
 
 
            (  แล้ววันนี้เข้าบริษัทรึปล่าววะ ) เขื่อนพูด
 
 
             " เข้าซิ แต่อาจจะไปสายหน่อย " ป๊อปพูด 
 
 
 
            ( เออ ดีเลย ชั้ลมีเรื่องจะคุยกับแก งั้นเดี๋ยวเจอกันนะเว้ย ) เขื่อนวางโทรศัพท์ แล้วเดินออกจากห้องไป 
 
 
             "  ลูกค้ามาแล้วใช่มั้ย " เขื่อนถามกิ๊ฟ ซึ้งเป็นเลขาส่วนตัวของเขา
 
 
             "  รออยู่ที่ห้องประชุมแล้วค่ะ " กิ๊ฟพูด เขื่อนพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้องประชุม
 
 
             "  สวัสดี ... เห้ยยย !! " เขื่อนเดินเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ก็อึ้งไปทันที เช่นเดียวกับคนคนนั้น 
 
 
             "  นี่นายทำงานอยู่ที่นี่หรอ " เฟย์ถาม เขื่อนมานั่งตรงหนาเฟย์
 
 
             "  ก็นี่มันบริษัทผม แล้วจะให้ผมไปทำงานที่ไหน " เขื่อนกวน
 
 
 
             " แล้วไม่ใช่บริษัทของพี่โทโมะหรอกหรอ " ฟางพูด เพราะเรื่องที่โทโมะคบกับฟาง ฟางมาปรึกษาพูดคุยกับเธอเสมอ เพราะฉะนั้นไม่ว่าฟางรู้อะไรเกี่ยวกับโทโมะ เธอเองก็จะรู้หมดทุกอย่าง
 
 
 
             "  ใช่ นี่ก็บริษัทไอโมะ แล้วก็ของป๊อปด้วยอีกคน เราเป็นหุ่นส่วนกัน " เขื่อนพูด 
 
 
 
             "  ทำไมโลกกลมอย่างนี้วะ " เฟย์อุานกับตัวเอง เขื่อนได้ยินไม่ค่อยชัด
 
 
 
            "  อะไรกลมๆ พูดใหม่ดิ ไม่ได้ยิน " เขื่อนถามอย่างสงสัย 
 
 
 
              "  ไม่มีอะไรๆ คุยเรื่องงานกันเถอะ "  เฟย์รีบปัดทันที เพราะไม่อยากรื้อฟื้นอดีต  และตัวเขื่อนเองก็ไม่ได้สงสัยอะไร ปล่อยเลยตามเลย
 
 
 
              "  ก็ว่ามาซิ อยากจัดงานอะไร ยังไง สไตล์ไหน ที่ไหน เมื่อไหร่ " เขื่อนพูด เฟย์อธิบายทุกอย่างให้ฟัง เขื่อนพยักหน้าเข้าใจ
 
 
 
             "  เข้าใจนะ แล้วก็จัดให้ดีที่สุดหละ เพราะงานนี้มีแต่คนสำคัญทั้งนั้น "เฟย์พูด 
 
 
 
             "  จร๊ คุณน้องเฟย์คนสวย   "  เขื่อนพูด แล้วส่งสายตาหวานให้เฟย์ แต่เขิลแต่ก็ทำฟอร์ม
 
 
 
             "  ปากหมาจริงโว๊ะ " เฟย์พูดแล้วรีบเก็บของ
 
 
 
            " เขิลอะดิ หน้างี้แดงเชียว " เขื่อนยังไม่เลิกหยอด 
 
 
 
             "  หยุดน๊า  น่ารำคาญ " เฟย์ทำเป็นขมวดคิ้ว แต่ปากก็อมยิ้มอยู่ 
 
 
 
             "  เบื่อจัง คนพยามข่มอารมณ์เขิล  ไปดีกว่า " เขื่อนพูด ก่อนจะเดินออกจากห้องไป  ทันทีที่เขื่อนเดินออกไป เฟย์ก็ยิ้มออกมาทันที แต่เธอก็ไม่ทันสังเกตุว่าให้องมันมีกระจกล้อมรอบ  และคนที่เป็นต้นเหตุแห่งความเขิล ก็แอบมองเธอ จากกระจก
 
 
 
             " ยิ้มคนเดียวก็มีด้วยเนอะ คนเรา 5555 " เขื่อนแกล้งพูดเสียงดังจนเฟย์รีบหุบยิ้มทันที
 
 
 
            "   ไอบ้า  !!! " เฟย์พูด แล้วเดินกระแทกเขื่อนออกไปทันที เขื่อนมองตามเฟย์ที่เดินไปอย่างชอบใจ
 
 
 
 
 
                           หน้าบ้านฟาง  ฟาที่ลงจากรถป๊อป 
 
 
 
             "  ขอบคุณนะค่ะ ที่มาส่ง " ฟางพูดก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ ป๊อปพยักหน้ารับคำแล้วยิ้มตอบ 
 
 
 
            "  คุณไม่ต้องเข้าบริษัทก็ได้นะ ผมให้ลา 1 วัน " ป๊อปพูด 
 
 
 
            "  ไม่เป็นไรค่ะ ชั้ลยังไหว " ฟางพูด ป๊อปพยักหน้า แล้วขับรถออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
                           เที่ยงกว่า ป๊อปเข้าไปเจอเขื่อนที่บริษัท ทั้งคู่คุยกันที่ห้องของป๊อป 
 
 
 
            "  ไอโมะมันอยากให้เราไปหามันที่ฝรั่งเศสหวะ  " เขื่อนพูด
 
 
 
            "  ไปทำไมวะ มีปัญหาอะไรรึปล่าว  " ป๊อปพูด ฟางที่เพิ่งมาได้ยินทั้งคู่คุยกัน ก็แอบฟังที่หน้าประตู 
 
 
 
            " มีปัญหาเรื่องงานที่นั้นหนะ ลูกค้าไม่ค่อยพอใจกัน " เขื่อนหน้าเครียด ป๊อปฟังแล้วก็หนักใจ 
 
 
 
            "  ก็ให้มันกลับมานี้ซิ เดี๋ยวชั้ลกลับไปทำงานที่นู้นเอง " ป๊อปเสนอ ทัั้งที่ใจจริงก็ไม่อยากห่างฟาง 
 
 
 
            "  มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิวะ " เขื่อนพูด ป๊อปมองอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
            "  ทำไมวะ " ป๊อปถาม 
 
 
 
            " มันอยากทำได้เหมือนท่แกทำได้  " เขื่อนพูด ป๊อปยังไม่เข้าใจอยู่ดี 
 
 
 
            "  ยังไง "
 
 
 
            "  มันอยากเป็นที่ยอมรับของลูกค้า เหมือนที่แกทำได้ มันเลยไม่อยากให้แกกลับไป " เขื่อนหนักใจ ปีอปก็เช่นเดียวกัน 
 
 
 
           "  แล้วมันจะทำยังไงต่อไป ที่นั้นเค้าไม่ง้อเรานะเว้ย คู่แข่งเรามีเยอะ ถ้าเราพลาด เราเสียลูกค้าทันที " ป๊อปโวย
 
 
 
           "  ชั้ลก็บอกมันไปแล้ว แต่มันก็ไม่ฟัง  มันอยากให้แกบอกวิธีที่แกใช้กับลูกค้าให้มันฟัง " เขื่อนพูด 
 
 
 
 
            "  ชั้ลไม่มีวิธีอะไรทั้งนั้น ชั้ลทำด้วยความตั้งใจ " ป๊อปพูด 
 
 
 
             " แค่นั้นหรอวะ " เขื่อนอึ้งไป 
 
 
             " เออ ชั้ลไม่มีหลักเกณฑ์ตายตัว ชั้ลอ่านใจลูกค้าเอา ว่าเค้าชอบแบบไหน แล้วก็ทำให้สุดความสารถก็แค่นั้นเอง " ป๊อปพูด 
 
 
             "  งั้นชั้ลไปบอกมันแบบนี้นะ " เขื่อนพูด ป๊อปพยักหน้า 
 
 
             "  แล้วมันเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย " ป๊อปพูด
 
 
             " ก็คงจะดีหละมั้ง ได้อยู่กับเมียน่ารักๆแบบน้องแก้ว " เขื่อนพูดอย่างอิจฉา ปีอปมองเขื่อนแล้วยิ้ม ผิดกับฟางที่สายตาเจ็บปวด และ แค้น 
 
 
             "  หาสักคนซิวะ จะได้ไม่ต้องมาอิจฉาเพื่อน " ป๊อปพูด 
 
 
 
             "  หล่อๆอย่างชั้ล จะหาเมื่อไหร่ก็ได้  ว่าแต่แกเหอะ เมื่อไหร่จะเจอคนนั้นสักที " เขื่อนพูด 
 
 
 
            "  เจอแล้วหวะ แต่ไม่กล้าจีบ " ป๊อปพูดแล้วยิ้มออกมา เมื่อนึกถึงตอนที่เขาเช็ดผมให้ฟาง 
 
 
 
            "  กล้าๆ หน่อยดิวะไอป๊อป รีบมี รีบแต่ง จะได้รีบผลิตลูกใช้งานเร็วๆ " เขื่อนพูด
 
 
 
             "  ชั้ลกลัวว่าเค้าจะไม่มีใจให้ชั้ลหวะ " ป๊อปพูด 
 
 
 
            "  ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไงวะ ไอป๊อป " เขื่อนพูด 
 
 
 
           " นั้นซินะ ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไง " ป๊อปพูดก่อนจะยิ้มออกมา 
 
 
 
 
            "  ว่าแต่คนนั้นของแก นี้ใครวะ " เขื่อนถาม ฟางฟังอย่างตั้งใจ  ป๊อปอึกอักไม่กล้าพูด 
 
 
 
            " ให้ชั้ลแน่ใจก่อนนะ แล้วจะบอกแกอีกที  " ป๊อปพูด เขื่อนหน้าเซ็งทันที ฟางเองก็เซ็งเหมือนกัน 
 
 
 
             " บอกหน่อยเถอะไอป๊อป เผื่อชั้ลจะช่วยแกได้ไง " เขื่อนพูด 
 
 
 
             "  ชีวิตนี้ ชั้ลยุ่งกับผู้หญิงกี่คน " ป๊อปพูด เขือนคิดๆ และก็ทำตาเบิกกว้าง 
 
 
 
             "  ฟางรึปล่าววะ !! " เขื่อนพูดด้วยความตกใจ ฟางได้ยินก็ช็อคไป เธอเองก็หัวใจหวิวๆไปเหมือนกัน 
 
 
 
             "  เบาๆสิวะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน " ป๊อปรีบเดินมาปิดปากเขื่อน ฟางได้ยินที่ป๊อปพูดก็ยิ้มร้ายทันที 
 
 
 
              " ดี น้องเค้าน่ารักดี ลุยหน้าต่อไปเลยไอป๊อป " เขื่อนพูด  ป๊อปยิ้มๆ 
 
 
 
                
                             ก๊อก ๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ครู่หนึ่ก็มีคนเดินเข้ามา
 
 
 
 
             " พูดถึงก็มาเลย " เขือนพูด ป๊อปหันไปมงปรามเขื่อนให้หยุด เขื่อนพยักหน้ารับรู้แล้วเดินออกไปทันที 
 
 
 
             "  กำลังพูดถึงฟางกันอยู่รึปล่าวค่ะ " ฟางแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง  ป๊อปหน้าซีดกลัวฟางจะรู้เรื่องรีบปฏิเสธทันที
 
 
 
            " ป่าวๆๆ ครับ ไม่ได้พูดถึง " ป๊อปพูด ฟางแกล้งเดินเข้าไปใกล้ๆ ป๊อปถอยหนี 
 
 
 
             " แต่ฟางได้ยินนะ " ฟางพูด ป๊อปหน้าเสีย มองหน้าฟางนิ่งไม่กล้าพูดอะไร
 
 
 
             "  ผู้หญิงเค้าชอบผู้ชายใจกล้านะค่ะ " ฟางพูดก่อนจะยิ้มหวานให้ป๊อป 
 
 
 
 
              " ครับ " ป๊อปปาดเหงื่อตัวเอง  ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ ฟางมองป๊อปอย่าขัดใจ
 
 
 
              "  พี่ชอบใครหรอค่ะ " ฟางถาม ป๊อปเงยหน้ามองฟาง ใจป๊อปเต้นแรง
 
 
 
              " เอ่อออ ฟางได้ยินด้วยหรอ " ป๊อปพูด 
 
 
 
             " ฟางขอโทษนะค่ะ ที่แอบฟัง แต่ฟางแค่อยากรู้ว่าเราใจตรงกันรึปล่าวเท่านั้นเอง " ฟางแกล้งทำเป็นหน้าเศร้า ผิดกับป๊อปที่ดีใจมาก 
 
 
 
             "  แล้วคุณคิดยังไง " ป๊อปพูด 
 
 
 
             " ฟางเป็นผู้หญิงนะ จะให้ฟางพูดก่อนได้ยังไง " ฟางทำเป็นอาย ป๊อปดีใจใหญ่
 
 
 
            " ผมจะจีบคุณได้รึปล่าว " ป๊อปถามอย่างสุภาพ แววตาเขาดูจริงจังมาก ป๊อปเดินไปถามฟางต่อหน้า ฟางแกล้งทำเป็นเขิลอาย 
 
 
 
            " ได้ค่ะ " ฟางพูดแล้วยิ้มหวานให้ป๊อป ป๊อปยิ้มออกมาทันที 
 
 
 
 
            " คุณเป็นคนแรกนะที่ผมจะจีบ  ผมอาจจะไม่หวานเหมือนผู้ชายคนอื่นนะ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมจีบคุณจริงๆ แล้วผมก็จริงใจกับคุณจริงๆ " ป๊อปพูด กับฟาง ด้วยสายตาที่มุ่งมั่นและจริงจัง  ผิดกับฟางที่มีแววตาสะใจปะปนกับความรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ
 
 
 
 
 
                  **  ใครเคยผิดหวังจากความรัก มักเค้าใจความรู้สึกนี้เป็นอย่างดี