Cut NC the Star for In Love

     
 
 
 
 
                ท่ามกลางแสงแดดอันเจิดจร้า เงาร่างของคน 5 คน กำลังเคลื่อนไหวอย่างว่องไว พวกเขาทั้ง 5 นั้นกำลังขะมักเขม้นกับการจดจ่องานๆหนึ่งอยู่...นั้นก็คือ...
                “งั้นเอาแล้วนะ...1...2...”เสียงใสๆของเฟรมเพื่อนริทได้เริ่มขึ้น เมื่อคนอื่นๆอีก 4 คนได้วิ่งกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางเพื่อหาที่หลบซ่อนของตัวเอง
                ผมเอาขาสั้นๆวิ่งเข้ามาในป่าที่ค่อนข้างรกไม่ใช่น้อย แถวๆข้างคฤหาสถ์หลังงามนั้นแหละ...
                เอิ่ม...ถ้าจะถามผมว่า ทำไมพวกผมถึงมาเล่นซ่อนแอบกันแบบนี้...ผมก็ขอตอบเลยแล้วกันว่า...ไม่รู้...ตอนแรกที่เราลงมาที่หาดทรายหน้าคฤหาสถ์ก็เพื่อที่จะจัดสถานที่ที่จัดปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ โดยคนที่ออกคำสั่งคือพี่โน่คนโก้ หรือก็คือพ่องาน แต่ด้วยความดื้อรั้นของพวกเราทั้ง 5 คน เลยนัดแนะตกลงปลงใจกันว่า...ถ้าพ่องานมัวแต่คลุกอยู่ในห้อง ไม่ยอมลงมาช่วยจัดงาน พวกเราทั้ง 5 คน ก็จะไม่จัดงานด้วยเหมือนกัน
                และนี้...ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการเล่น...ซ่อนแอบ...นั้นเอง...
                “เอาไงดีเนี่ย จะไปแอบตรงไหนดี...อ๊ะ...” ผมเริ่มออกอาการรวน เมื่อเฟรมตะโกนบอกว่าตนนี้นับครบ 50 แล้ว
                “อย่าเสียงดังสิ...” ผมจ้องคนที่ดึงผมเข้ามาแอบข้างหลังก้อนหินก้อนใหญ่ ตาโต ก่อนจะพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
                “ตกใจหมดเลย...นึกว่าผีหลอก” ผมพูดเสียงเบา
                “ผีอะไรจะหน้าตาดีอย่างนี้” อย่างนี้เขาเรียกว่า...หลงตัวเองสินะ
                “...” เงียบดีกว่าว่าแต่...ร้อนชะมัดเลย ว่าแล้ว ขอแลบลิ้นออกมาระบายอากาศนอกปากหน่อย
                “แลบลิ้นทำไมเนี่ย” ตามถามผม เมื่อเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ
                “ร้อน...”
                “เป็นหมาหรือไง เวลาร้อนถึงได้แลบลิ้น...” กึก...เก็บลิ้นเข้าไปที่เดิมแทบไม่ทัน
                “คนนะ...ไม่ใช่หมา” ผมแว้ดเสียงใส่อย่างลืมตัว
                “อยากโดนจับได้หรือไง” ตามรีบเอามือตระครุบปากผมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชะเงอแลชายข้างๆก้อนหิน
                “อ่อย...อ้าย...แอ้ว...ว...” ผมร้องอู้อี้ใต้อุ้งมือใหญ่ ก่อนจะดิ้นพล่านเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะขาดอากาศหายใจ
                “โทษทีๆ...” แฮ่ก...ๆ...เกือบตายแล้วเรา
                “เกือบตายนะรู้มั้ย...” ผมตวัสายตามองอย่างเคียดแค้น ก่อนจะกระชับคอเสื้อตัวเองให้เข้าที่
                “ก็ขอโทษแล้วไง...”ง่ายเกินไปมั้ย
                “...” ชิ้ง...มองด้วยสายตาที่ยังไม่หายเคียดแค้น
                “แฮะ...แฮะ...ๆ...” ยืนเกาหัวด้วยอาการเขอะเขิน
                ด้าน...เกินไปมั้ยเนี่ย...ทำผิดแล้วยังมาเขินอีก...
                ผ่านไปเกือบ 10 นาทีแล้วนะเนี่ย ทำไมเฟรมยังไม่เจอพวกผมสองคนอีกละ ไม่รู้ว่าป่านนี้พ็อตกับโจ้โดนจับได้หรือยัง...
                “ร้อนจัง...” ผมพูดกับตัวเอง ก่อนจะจับปกเสื้อกระพือขึ้นลง เพื่อระบายความร้อนออก
                “ขนาดนั้น...” ตามหันมามองผมนิดหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปชะเงอคอยาวข้างๆก้อนหินอีกครั้ง
                “ก็ใช่น่ะสิ...”
                “อืม...ม...” อะไรอีกล่ะ หรือว่าเราพูดอะไรผิด ทำไมต้องส่งเสียง อืม...อืม...ในลำคอด้วย แล้วยังท่าทางคิดหนักนั้นอีก
                “อะไร...” ผมถามเสียงขุ่น เมื่อร่างสูงหันมายิ้มโปรยเสน่ห์ตามสไตล์ของตัวเอง ยิ้มจนตาหยี ก่อนจะค่อยๆย่างก้าวเข้ามาหาเรื่อยๆ
                “เปล่านิ...” นี้เหรอ...คือท่าทีของคนว่าที่บอกว่าเปล่า...ว่าแล้วก็ขอหลบรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวนี้สักหน่อย
                ปึก...ก...
                เอาเป็นว่าหมดทางหนี...แล้วไงมาไงเราถึงเดินหลบรัศมีมาที่ก้อนหินใหญ่นี้ได้เนี่ย...สรุปคือเราเดินวนว่างั้น...
                “ตาม...นายจะทำ...อะ...อะไ...ร...ฉันน่ะ”ถามเสียงสั่น สายตาก็เหลือบไปมองท่อนแขนแกร่ง ที่ส่งตรงมาคร่อมร่างเราไว้
                เหมือนเราจะงานเข้า...
                “ตัวเองร้อนเหรอ...”แย้ก...ก...ขนลุกเกลียว มีเรียวตัวองตัวเองด้วย บรื้อ...อ...หนาวสะท้านไปถึงไขสันหลัง
                “ก...ก็...อืม...มม...”
                “งั้นเขามีวิธีคลายร้อนมานำเสนอด้วยแหละ...” ขอไม่สนองได้มั้ย
                “ไม่เป็นไร...พอดี...เออ...หายร้อนแล้ว...ว...แว้ก...ก...” แล้วไอ้บรรทัดข้างบนแกจะถามฉันทำเพื่อสิ่งใดว่ะฮ่ะ...ในเมื่อมือของแกทั้งสองข้าง มันเลื้อยมาปลดกระดุมเสื้อผมแล้วเนี่ย...
“อ๊ะ...” ผมเกร็งตัว เผลอยกมือเกาะบ่าแกร่งอย่างลืมตัว เมื่อลิ้นร้อนชื้น คอยละเลงลงที่ตุมไตทั้งสองข้าง
                ผมร้องไม่เป็นภาษา มือทั้งสองก็จิกทึ้งตามตัวร่างสูงอย่างเสี้ยวซ่าน ก่อนจะยกขึ้นโอบรอบคอร่างสูง เราทั้งสองประกบปากจูบอย่างเร้าร้อน แลกลิ้นและดูดเม้มกันในบางจังหวะ
                ผมดันร่างสูงออก เมื่อเริ่มหายใจไม่สะดวก ร่างสูงยอมผละริมฝีปากออกเล็กน้อย ก่อนจะโน้มหน้าลงมาจูบผมอีกครั้ง ผมแหงนหน้ารับรสจูบครานี้อย่างเคลิ้มฝัน เสื้อที่ถูกปลดกระดุมไปไม่กี่เม็ด ค่อยๆรั้งลงมากองที่เอวคอดกิ่ว ร่างสูงเคล้นคลึงร่างกายผมเป็นว่าเล่น ก่อนจะไล้ลงไปหยุดที่ขอบกางเกงตัวยาวสีทึบ
                ตามมองหน้าผมอย่างยิ้มๆ ในขณะที่ผมได้แต่หน้าแดง ผินหน้าหนีไปอีกทาง ตามจับหน้าผมให้หันไปมองให้ถนัดตา ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
                “ขอน่ะ...” ผมยืนนิ่งไม่ยอมพูดตอบกลับไปแต่อย่างใด ตามมองหน้าผมด้วยแววตาละห้อย ก่อนจะพรมจูบไปมาตามหน้าผม อย่างเว้าวอน
                “นะ...นะ...” แล้วร้องขอ งอแง แบบเด็กๆ...
                “อ...อ...เอ...”ไม่ทันที่ผมจะพูดอนุญาตได้จบประโยคดี ร่างสูงที่ไม่รู้ว่าไปอดอยากปากแห้งมาตั้งแต่ปางไหน ก็จับผมพลิกหันหลังทันที ก่อนจะทึ้งเอากางเกงชั้นนอกชั้นในของลงไปกองที่ผืนดินอย่างไม่ใยดี
                มิหนำซ้ำ มิสาแก่ใจ ไม่ยอมเบิกทางด้านหลังให้ผมก่อนเลย เอะอะ...จับใส่จับยัดเต็มแรงกันเลยทีเดียว...ฮือ...อ...อยากกรีดร้องด้วยความเจ็บปางตาย...ฮือ...อ...ไม่สงสารคนที่เป็นฝ่ายรองรับอารมณ์แบบเราบ้างหรือไรกัน รู้มั้ย...ว่าไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ามานานกี่เดือนแล้ว...ว...เจ็บนะเฟ้ย...ย...
                “อั่ก...ก...อือ...อ....” ผมครางออกมาอย่างลืมอาย เกาะก้อนหินตรงหน้าแน่น แอ่นสะโพกรับแรงกระแทกกระทั้นของคนด้านหลัง
                “อืม...ม...”ตามครางเสียงต่ำ อย่างพึงพอใจ เอื้อมมือมาช่วยผมทางด้านหน้าด้วยอีกแรง
                ผมกระตุกสองสามที...พร้อมกับปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาสาดท่วมฝ่ามือหยาบ ตามชักมือออกจากแท่งร้อนของผม แล้วเดินหน้าเต็มกำลังกระแทกประตูหลังผมแบบไม่ยั้ง...
                ร่างของผมสั่นคลอนไปมาหงึกหงัก ดวงตาก็เริ่มร้อนผ่าว และเลื่อนลอยมากขึ้น ตามที่คาดว่าน่าจะถึงจุดพีคแล้ว ก็รีบชักแท่งร้อนขนาดใหญ่ของตนออก แล้วพลิกตัวผมให้หันมาหาตัวเองด้วยมือข้างเดียว โดยที่มืออีกข้างนั้นก็ช่วยตัวเองอยู่ด้านล่าง เพื่อไม่ให้เกิดการขาดช่วงขาดตอน
                ผมที่เหมือนจะหมดเรี่ยวแรงในการยืน ได้ทรุดตัวลงไปกองอยู่ที่พื้น แผ่นหลังของผมพิงก้อนหินนั้นอย่างช่วยไม่ได้ ผมมองตาตามที่กำลังส่งความหมายอะไรบางอย่างผ่านมา...
                ผมยิ้มอย่างเข้าใจ ก่อนจะอ้าปากรับบางสิ่งที่คนร่างสูงนั้นต้องการมอบให้ ตามชักมืออย่างรวดเร็วทันใจ ก่อนจะซีดปากเมื่อมันถึงจุดหมายแล้ว ตามจับแท่งร้อนนั้นให้มาจ่อที่ปากเล็กๆของผม ก่อนจะปล่อยชองเหลวสีขุ่น รสชาติฝาดลิ้นมาให้
                ผมกลืนสิ่งนั้นลงไปอย่างไม่คิดอะไรมากมาย ก่อนจะแถมบริการเอาอกเอาใจยื่นมือไปจับแท่งร้อนนั้นเอามาดูด ดุน เลีย ทำความสะอาด
                “อ่าส์...” ตามทึ้งเส้นผมของผมด้วยความเสี้ยวซ่าน ก่อนจะออกแรงโยกส่วนล่างนั้นเข้าออกปากผมอย่างสนุก จนในที่สุด ตามก็ปล่อยของเข้ามาใส่ปากผมอีกครั้ง...และผมคิดว่าครั้งนี้มันมากกว่าครั้งแรกด้วยซ้ำ เล่นเอาซะสำลักหน้าแดงเลย...
                “แค่ก...ๆๆๆๆ...” ผมดันส่วนล่างของตามออกจากปาก ก่อนจะไอค๊อกแค๊ก...เพราะสำลักในน้ำขุ่นเหลว ตามยิ้มอย่างวางมาด ก่อนจะดึงร่างผมให้ขึ้นไปยืนเทียบเท่า แล้วประกบปากผม...เราสองคนแลกลิ้นกันสนุกปาก ผมครางเสียงหวานอย่างพึงพอใจ...ยกมือขึ้นโอบรอบคอร่างสูงอีกครั้ง
                และเหมือนตามจะรู้ว่าผมเกิดอารมณ์อย่างว่าอีกแล้ว...เลยจัดการสนองให้อย่างไม่คิดอะไร ยกตัวผมขึ้นพิงที่ก้อนหิน เริ่มดูด เม้ม ไซร้ ตามตัวผมไปเรื่อย ก่อนจะมาหยุดลิ้นเลียที่จุดแข็งไต
                “อ้า...า...” ผมเกี่ยวขาไว้ที่เอวของตาม พร้อมกับแหงนหน้าสุดคอ เมื่อฟันคมขบกัดเข้าที่จุดแข็งไตทั้งสองข้างอย่างเมามันส์
                ร่างสูงจัดการยัดแท่งร้อนของตัวเองเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังผมอีกครั้ง ค่อยๆออกตัวซอยเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเริ่มเร็ว และถี่ยิบ เมื่อผมครางเสียงไม่หยุด…
 
                ผมไม่รู้หรอนะ ว่าผมนั้นไปอดอยาก ปากแห้งมาจากไหน ถึงได้ระบายกับร่างเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแขนของผมแบบนี้ ทั้งๆที่คิดไว้ว่าจะไม่ทำให้เสื้อผ้าของคนตัวเล็กต้องเลอะคราบน้ำรักของตัวเองแท้ๆ แต่สุดท้ายก็ต้องมาเลอะเพราะความต้องการอันแรงกล้าของตน...
                “ขอโทษนะ...” ผมพูดเสียงเบา ข้างๆหูของคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง ก่อนจะโน้มหน้าไปจุมพิตที่หน้าผากมน ส่งยิ้มอ่อนๆไปให้คนร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนจะออกตัวเดินมาที่คฤหาสถ์หลังงาม
                “นั้น...ตูมตามกลับมาแล้วละ” เสียงเจือแจ่วของเฟรมดังลั่น ส่งผลให้พ็อต กับโจ้ต้องหันตามมามองผมเป็นตาเดียว
                “หายไปไหนกันมาเนี่ย ช่วยกันตามหาแล้วไม่ยักจะเจอเลย” พ็อตถามขึ้น ทั้งๆที่ยังยืนอยู่ตั้งไกล
                “โทษทีๆ ว่าแต่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แถมจัดงานไปตั้งเยอะแล้วนี้”
                “จะไม่เยอะได้ไงล่ะครับ ระหว่างที่ตามหาตูมตามกับจูเนียร์น่ะ พี่โตโน่ก็มาลากเราทั้ง 3 คนถึงที่เลยน่ะสิครับ” โชคดีจริงๆที่เราไม่โดนพี่โน่ลากกลับมากลางคัน
                “งั้นเหรอ...”
“แล้วนั้นจูเนียร์เป็นอะไรไปครับ” พ็อตถามเสียงตื่น พร้อมกับวิ่งมาดูสภาพเนียร์ที่นอนหมดแรง
                “ก็...นิดหน่อย...” ไม่รู้ว่าจะตอบออกไปยังไง
                “ไม่นิดแล้วมั้งคร้าบ...บ...แบบนี้...สงสัยจะเพลียจัด”
                ป๊าบ...บ...
                ผมรู้นะว่าโจ้พูดน่ะ มันตีความไปทางไหน แล้วผมก็รู้นะว่าพ็อตกับเฟรมคงจะเข้าใจแล้วเหมือนกัน เลยหน้าแดงเถือกขนาดนั้น และผมก็รู้นะว่าคนที่ตบหัวโจ้รุนแรงถึงขนาดนั้น กำลังอยู่ในโหมดอารมณ์ไหน...
                “แฮะ...ๆๆๆๆ...”ได้แต่หัวเราะแห้งๆ เพราะเริ่มรู้ถึงชะตากรรมของตัวเองในภายภาคหน้า
                “ไปไหนมา” พี่โน่ถามเสียงขุ่น เดินย่างเท้าเข้ามาหาผม ก่อนจะหยุดยืนตรงหน้า ก้มลงทองร่างที่ไร้สติ
                “ไปเล่นซ่อนแอบ...มาครับพี่”
                “เล่นอีท่าไหนล่ะเนี่ย ถึงได้สมบุกสมบันแบบนี้...” พี่โน่ริ้วตาถามอย่างเซ็งๆ
                “หลายท่า พี่อยากฟังป่ะล่ะ เดี๋ยว...โอ๊ย..ย...” ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ มือหนาก็จัดการฟาดลงที่กลางกระหม่อมผมทันที เจ็บโคตร...
                “ทะลึ่ง...ไปนู้นเลยไป พาไอ้เนียร์ไปนอนที่ห้องเลยไป แล้วรีบลงมาช่วยงานข้างล่างด้วย”
                “คร้าบๆๆๆ...” ผมตอบรับกลับไป ก่อนจะค่อยๆเดินเข้าบ้านอย่างกวนๆ
                “ไอ้ตาม ถ้าไม่อยากเจอส้นทีนลอยไปฟาดหน้า ก็รีบขึ้นไปแล้วรีบลงมาช่วยด่วน...น...”
                “แย้ก...ก...รับทราบแล้วคร้าบ...บ...”