Got7 :: Hate you . :: markbam

Chapter 2 :: ความจริงที่ถูกปิดไว้

แบมแบมวิ่งออกมาจากเหตุการณ์บ้าๆนั่นทั้งน้ำตา สองขามาหยุดที่ทางระเบียงที่ค่อนข้างมืดสนิทดวงตากลมบริสุทธิ์เหมือนลูกกวางกำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง สองเเขนกอดตัวเองเอาไว้พลางภาวนาว่าเรื่องเมื่อกี้ืคือความฝันเท่านั้น

"หว่า~ ดูเหมือนจะกลัวฉันแล้วแหะ" น้ำเสียงพลางเล่นพลางจริงดังขึ้น ร่างบางตวัดตากลมไปก็พบว่าร่างสูงที่คุ้นเคยกำลังเดินตรงเข้ามาผิดต่างจากที่ว่าตอนนี้เขามาคนเดียว "อย่ากลัวเลย ฉันมาดีนะ"

"ไม่! ออกไปนะนายมันบ้า โรคจิตไปเเล้ว" เสียงหวานตวาดลั่น ก่อนจะเริ่มถอยรนเมื่อร่างสูงเข้าใกล้เรื่อยๆ

"อ ออกไปนะ ฮือออ ออ"

หมับ

ไม่ทันที่จะได้ปัดป้อง แรงกระชากเพียงนิดเดียวทำให้ร่างบางลอยเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดคนที่ทำร้ายเขาเมื่อครู่อย่างง่ายดาย

"ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ" มือหนาเอือมมาเช็ดน้ำตาที่เลอะเเก้มแบมแบมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะพรมจูบลงบนแก้มเนียนเป็นการปลอบใจ "หายกันนะ...ฉันชื่อ มาร์ค ต้วนเป็นเพื่อนกับพี่ชายเธอ"

"แบมแบม...นั่นชื่อผม"

(ยูคยอมแจ็คสัน)

"เหอ แบมหายไปไหนเนี่ยเผลอแปปเดียวเอง" ยูคยอมบ่นพลางเดินหาเพื่อนของเขาอยู่สักพัก ก่อนจะเดินไปนั่งพักที่สระน้ำข้างนอก

"แบมอา ไปอยู่ไหนของนายนะ ฮึ่ม จับได้จะเตะตูดในระบมเลย!"

"ขนาดนั้นเชียว"

"ย๊ากกกกกก!" ยูคยอมตะโกนลั่นก่อนจะเสียหลักเกือบตกลงไปในน้ำ แต่มีมือดีช่วยไว้ได้ "ฟู่ววว นึกว่าจะกลับบ้านเปียกๆซะเเล้ว"

"ไหนล่ะคำขอบคุณจากนายถึงฉัน" เสียงทุ้มเปล่งๆว่าข้างหูก่อนจะปล่อยตัวยูคยอมให้เป็นอิสระ ร่างหนามองคนที่สูงน้อยกว่าตนอย่างพินิจ พลางเบะปาก

"เหตุผลที่ต้องขอบคุณล่ะ?"

 ร่างหนาว่าอย่างกวนๆพลางเอามือกอดอกเอาไว้ คนถูกถามมองดูอย่างอึ้งๆกับนิสัยเด็กไม่รู้จักโตของคนตัวสูงนี่ พลางหัวเราะร่า

"ฮะๆนี่นายล้อเล่นใช่ปะ ฮะๆๆๆ...??" เเจ็คสันหัวเราะตัวโยนสักพักก็หยุด เพราะปฏิกิริยาที่ต้องการมันต่างจากที่คิดเอาไว้มาก "ล้อเล่นใช่ปะ? ไม่รู้จริงดิไอ้เด็กโข่ง!"

"นายเเหละเตี้ย ฉันมาตรฐานเด็กเกาหลีเชียวนะ"

"โหยย เชิญตรงมาตรฐานไปคนเดียวเหอะ อยู่จนเพื่อนไม่คบเเล้วเนี่ยความสูง"

"นาย! ย๊ากกกกกก...ถือว่าหายกันฉันไปล่ะ ไอ้เตี้ยคิตตี้"

 ยูคยอมว่าอย่างรวดเร็วก่อนจะก้าวฉับๆออกไปเเต่ก็มีเเจ็คสันค่อยเดินตามไม่ห่าง "นี่ เลิกตามสักที"

"อะไรของนาย ฉันจะไปทางนี้ด้วย ไอ้โข่ง" คนร่างโปร่งว่าอย่างไม่แคร์สายตาที่ส่งมาจากร่างหนา พลางทำหน้าทำตายั่วโมโหอีกฝ่ายอย่างเอาเป็นเอาตาย "เดินไปสิ ฉันจะได้ผ่านไปได้ ทางตรงนี้ต้องเรียงหนึ่งนะ"

"สาบาณว่าถ้าฆ่านายแล้วไม่ถูกจับ จะฆ่ามันหมกสระน้ำตรงนี้เเหละ ฮึ่มม"

"เฮ้ๆๆ ได้ยินนะ ช่วยคิดเบาๆหน่อย"

"พระเจ้า!"

(จบ)