Dream..ขอให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ใครน่ะ กรี๊ดดดด !!!"ฟางเรียกชายคนนั้นก่อนจะเกิดอะไรบางอย่างขึ้นกับฟางและแก้ว....
 
 
"พวกเธอ !!"ชายคนนั้นหันมา และที่มุมปากของเขามีเลือดเปื้อนอยู่ ก่อนเขาจะรีบเช็ด
 
 
"เอ่ออ.."ฟางก้มหน้าลง เพราะเธอรู้ดีว่าเธอทำผิดกฎของโรงเรียน
 
 
"พวกเธอออกมากันทำไม รู้รึป่าวว่านี่กี่โมงกี่ยามแล้ว ไม่ได้อ่านกฎของโรงเรียนหรือยังไง"ชายคนนั้นหันมาต่อว่าฟางและแก้ว
 
 
"เอ่อ คือพวกเราหิวนิค่ะ ก็เลยออกมาหาของกิน"ฟางพูด พลางก้มหน้าอีก
 
 
"เห้ออ เอาล่ะๆ ฉันชื่อกวิน เป็นประธานนักเรียน ฉันออกมาดูอะไรนิดหน่อยเดี๋ยวฉันก็ไป"กวินพูด
 
 
"เอ่อค้ะๆ"ฟางพยักหน้า
 
 
"พวกเธอหิวใช่ไหม เดี๋ยวพวกเธอเดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาน่ะ จะเจอห้องอาหารเข้าไปจะมีป้าประจำห้องดูแลอยู่เข้าใจไหม แล้วอย่าออกมาเดินเพ่นพ่านอีก ฉันขอได้ไหม"กวินพูด
 
 
"ทำไมล่ะค่ะ"แก้วถามบ้าง
 
 
"เถอะน่า เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอเองน่ะ เอาตามนี่น่ะ"กวินพูด
 
 
"กะ ก็ได้ค่ะ"ฟางและแก้วพูดพร้อมกัน ก่อนจะรีบเดินออกไปจากตรงนั้น
 
 
"พี่ที่ชื่อกวินดูน่ากลัวเป็นบ้าเลย"หลังจากที่เดินออกจากตรงนั้นแก้วก็พูดขึ้น
 
 
"นั่นสิ สายตาพี่เค้าน่ากลัวเป็นบ้าเลย"ฟางพูด แล้วนึกถึงหน้าของกวินเมื่อกี้
 
 
"เอาเถอะๆ อยู่ไหนกันน่ะ นี่เราก็เดินมาไกลแล้วน่ะ ยังไม่เจอทางที่จะให้เราเลี้ยวขวาเลย"แก้วพูด พลางมองซ้ายมองขวา
 
 
"นั่นสิ หนาวก็หนาว"ฟางพูด พลางย่นจมูกเล็กน้อย
 
 
 
พรึ้บบบ~
 
 
 
"นั่นอะไรอ่ะ"แก้วชี้ พลางพยายามจ้อง เพราะมีเงาผ่านหน้าพวกเธอไป
 
 
"นั่นสิ ใครน่ะ"ฟางพูด ก่อนจะค่อยๆเดินไปข้างหน้าช้าๆ
 
 
"พวกเธอออกมากันทำไม"จู่ๆก็มีเสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น
 
 
"นะ นั้นใครน่ะ"ฟางกำไฟฉายแน่น และพยายามส่องดูว่าเป็นเสียงใคร
 
 
"ฉันถามก็ตอบคำถามของฉัน ไม่ใช่ถามฉันกลับ"ชายคนนั้นพูดเสียงแข็ง
 
 
"นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันน่ะ นายเป็นใคร ออกมาให้ฉันเห็นหน้าหน่อยสิ"ฟางตะโกนโวยวายดังลั่นก่อนจะมองไปรอบๆ
 
 
"แฮ่กกๆ"จู่ๆชายคนนั้นก็ตรงเข้ามาบีบคอฟางทันที
 
 
"แค่กๆ ปะ ปล่อยฉัน นะ"ฟางรีบดิ้นไปมาทันทีที่ถูกบีบคอ
 
 
"ปล่อยฟางนะ ปล่อยๆๆๆ"แก้วรีบเข้าไปช่วยเพื่อนสาว แต่กลับถูกชายคนนั้นผลักออกไปชนกำแพงอย่างแรงจนเธอสลบลงไป
 
 
"แก้ว !!! นี่ปล่อยฉันน่ะ ปล่อยๆๆ แค่กๆๆ"ฟางดิ้นไป พลางทุบแขนชายคนนั้นด้วย
 
 
 
ตุ้บบ !
 
 
 
"ชะ ช่วย ฉะ ฉันด้วย แค่กๆ"จู่ๆก็มีชายอีกคนตรงเข้ามาช่วยฟาง ทำให้ฟางหลุดจากการบีบคอ ก่อนจะทรุดตัวล้มลงไป
 
 
"แก อย่าอยู่เลย"แล้วชายทั้งสองก็ต่อสู้กัน นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนที่ดวงตาจะพร่าเลือน แล้วค่อยๆหลับลงไป..
 
 
 
 
 
วันต่อมา..
 
 
ห้องพยาบาล
 
 
"อรุณสวัสดิ์^^"แจมที่นั่งเฝ้าฟางอยู่ก็ทักขึ้นทันทีที่ฟางตื่น
 
 
"หะ หายใจ ไม่ ออก"ฟางจับที่คอของตน เรื่องเมื่อคืนมันคืออะไรกัน??
 
 
"ไหวไหม ลุกขึ้นมาก่อนสิ"แจมพูด ก่อนจะค่อยๆพยุงฟางให้ขึ้นมา
 
 
"แก้ว แก้วอยู่ไหน แก้วล่ะ"ฟางได้สติก็โวยวายหาแก้ว
 
 
"ชู่ๆ เบาๆสิ แก้วก็อยู่เตียงข้างๆเธอแหละ อย่าเสียงดังสิ แก้วหลับอยู่น้ะ"แจมพูด แล้วชี้ไปที่เตียงข้างๆฟางที่มีเนยดูแลอยู่
 
 
"แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง เมื่อคืนฉันจำได้ว่าฉันอยู่ที่โรงอาหารนิ"ฟางพูด แล้วกุมขมับ
 
 
"มีคนมาช่วยเธอน่ะ นี่ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าออกมาจากห้องน่ะ"แจมบอกฟาง
 
 
"เรื่องของฉัน ไม่ต้องพูดมาก หลบไปฉันจะไปแต่งตัวไปโรงเรียน"ฟางพูด แล้วค่อยๆลุกเดินออกไปจากห้อง
 
 
"แต่ฉันเป็นห่วงเธอน่ะ"แจมพูดขึ้น ฟางหันมามองแจมนิดนึงก่อนจะหันกลับไป
 
 
"แต่ฉันไม่ได้ต้องการ"ฟางพูด ก่อนจะเดินออกไป
 
 
"แจม แกไหวน่ะ"เนยที่นั่งเฝ้าแก้วอยู่ก็ถามเพื่อนซี้
 
 
"ไหวสิ ฉันชินแล้วล่ะ กับการที่ฟางหยิ่งใส่ฉันน่ะ"แจมพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินตามฟางไป
 
 
"เมื่อคืน ใครมาช่วยฉันน่ะ"ฟางเดินไป พลางกุมขมับนึกคิดเรื่องเมื่อคืน
 
 
 
ปึ้กก !
 
 
 
"โอ้ยยย"ฟางร้องขึ้นทันทีที่ชนกับใครคนหนึ่งเข้า
 
 
"เอ่อ เป็นอะไรไหม"ชายคนหนึ่งถาม
 
 
"ป่าวๆ สบายดี"ฟางพูด ก่อนจะเดินไปไม่สนใจชายตรงหน้า
 
 
"เธอน่ะ เดี๋ยวก่อนสิ"ชายคนนั้นเรียกฟาง
 
 
"ว่ายังไงน่ะ"ฟางหันไปตามเสียงเรียกของชายคนนั้น
 
 
"เธอทำสร้อยข้อมือเธอตกน่ะ"ชายคนนั้นยื่นสร้อยให้ฟาง
 
 
"เอ่อ ขอบใจน่ะ"ฟางพูดยิ้มๆ
 
 
"มา เดี๋ยวฉันใส่ให้น่ะ"ชายคนนั้นพูด ก่อนจะจับมือฟางขึ้นมาเพื่อจะใส่สร้อยข้อมือให้ โดยที่ฟางก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ก่อนที่ชายคนนั้นจะจุมพิตที่มือของร่างบางเบาๆ
 
 
"ฉันชื่อป๊อปปี้น่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก^^"ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้ฟาง แล้วเดินจากไป โดยที่ไม่ฟังคำทักท้วงของฟาง
 
 
"ป๊อปปี้"ฟางพยักหน้าไปมา ก่อนจะมองสร้อยข้อมือที่ป๊อปปี้ใส่ให้เธอ..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พระเอกมาแล้วคนนึง อิอิ แต่ก็ยังไม่เร้าใจรีดเดอร์หรอกใช่ม้ะ??
 
เดี๋ยวความสนุกกำลังจะตามมา ฝากติดตามด้วยน้าาาา
 
ปลื้มก็ติดตาม ชอบก็โหวตได้ รักก็คอมเม้นกันเยอะๆน้าาา ขอแค่นี้ อย่าหายไปไหนกันน้า