Dream..ขอให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน
3) อยากรู้จัก..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ใครน่ะ กรี๊ดดดด !!!"ฟางเรียกชายคนนั้นก่อนจะเกิดอะไรบางอย่างขึ้นกับฟางและแก้ว....
"พวกเธอ !!"ชายคนนั้นหันมา และที่มุมปากของเขามีเลือดเปื้อนอยู่ ก่อนเขาจะรีบเช็ด
"เอ่ออ.."ฟางก้มหน้าลง เพราะเธอรู้ดีว่าเธอทำผิดกฎของโรงเรียน
"พวกเธอออกมากันทำไม รู้รึป่าวว่านี่กี่โมงกี่ยามแล้ว ไม่ได้อ่านกฎของโรงเรียนหรือยังไง"ชายคนนั้นหันมาต่อว่าฟางและแก้ว
"เอ่อ คือพวกเราหิวนิค่ะ ก็เลยออกมาหาของกิน"ฟางพูด พลางก้มหน้าอีก
"เห้ออ เอาล่ะๆ ฉันชื่อกวิน เป็นประธานนักเรียน ฉันออกมาดูอะไรนิดหน่อยเดี๋ยวฉันก็ไป"กวินพูด
"เอ่อค้ะๆ"ฟางพยักหน้า
"พวกเธอหิวใช่ไหม เดี๋ยวพวกเธอเดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาน่ะ จะเจอห้องอาหารเข้าไปจะมีป้าประจำห้องดูแลอยู่เข้าใจไหม แล้วอย่าออกมาเดินเพ่นพ่านอีก ฉันขอได้ไหม"กวินพูด
"ทำไมล่ะค่ะ"แก้วถามบ้าง
"เถอะน่า เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอเองน่ะ เอาตามนี่น่ะ"กวินพูด
"กะ ก็ได้ค่ะ"ฟางและแก้วพูดพร้อมกัน ก่อนจะรีบเดินออกไปจากตรงนั้น
"พี่ที่ชื่อกวินดูน่ากลัวเป็นบ้าเลย"หลังจากที่เดินออกจากตรงนั้นแก้วก็พูดขึ้น
"นั่นสิ สายตาพี่เค้าน่ากลัวเป็นบ้าเลย"ฟางพูด แล้วนึกถึงหน้าของกวินเมื่อกี้
"เอาเถอะๆ อยู่ไหนกันน่ะ นี่เราก็เดินมาไกลแล้วน่ะ ยังไม่เจอทางที่จะให้เราเลี้ยวขวาเลย"แก้วพูด พลางมองซ้ายมองขวา
"นั่นสิ หนาวก็หนาว"ฟางพูด พลางย่นจมูกเล็กน้อย
พรึ้บบบ~
"นั่นอะไรอ่ะ"แก้วชี้ พลางพยายามจ้อง เพราะมีเงาผ่านหน้าพวกเธอไป
"นั่นสิ ใครน่ะ"ฟางพูด ก่อนจะค่อยๆเดินไปข้างหน้าช้าๆ
"พวกเธอออกมากันทำไม"จู่ๆก็มีเสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น
"นะ นั้นใครน่ะ"ฟางกำไฟฉายแน่น และพยายามส่องดูว่าเป็นเสียงใคร
"ฉันถามก็ตอบคำถามของฉัน ไม่ใช่ถามฉันกลับ"ชายคนนั้นพูดเสียงแข็ง
"นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันน่ะ นายเป็นใคร ออกมาให้ฉันเห็นหน้าหน่อยสิ"ฟางตะโกนโวยวายดังลั่นก่อนจะมองไปรอบๆ
"แฮ่กกๆ"จู่ๆชายคนนั้นก็ตรงเข้ามาบีบคอฟางทันที
"แค่กๆ ปะ ปล่อยฉัน นะ"ฟางรีบดิ้นไปมาทันทีที่ถูกบีบคอ
"ปล่อยฟางนะ ปล่อยๆๆๆ"แก้วรีบเข้าไปช่วยเพื่อนสาว แต่กลับถูกชายคนนั้นผลักออกไปชนกำแพงอย่างแรงจนเธอสลบลงไป
"แก้ว !!! นี่ปล่อยฉันน่ะ ปล่อยๆๆ แค่กๆๆ"ฟางดิ้นไป พลางทุบแขนชายคนนั้นด้วย
ตุ้บบ !
"ชะ ช่วย ฉะ ฉันด้วย แค่กๆ"จู่ๆก็มีชายอีกคนตรงเข้ามาช่วยฟาง ทำให้ฟางหลุดจากการบีบคอ ก่อนจะทรุดตัวล้มลงไป
"แก อย่าอยู่เลย"แล้วชายทั้งสองก็ต่อสู้กัน นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนที่ดวงตาจะพร่าเลือน แล้วค่อยๆหลับลงไป..
วันต่อมา..
ห้องพยาบาล
"อรุณสวัสดิ์^^"แจมที่นั่งเฝ้าฟางอยู่ก็ทักขึ้นทันทีที่ฟางตื่น
"หะ หายใจ ไม่ ออก"ฟางจับที่คอของตน เรื่องเมื่อคืนมันคืออะไรกัน??
"ไหวไหม ลุกขึ้นมาก่อนสิ"แจมพูด ก่อนจะค่อยๆพยุงฟางให้ขึ้นมา
"แก้ว แก้วอยู่ไหน แก้วล่ะ"ฟางได้สติก็โวยวายหาแก้ว
"ชู่ๆ เบาๆสิ แก้วก็อยู่เตียงข้างๆเธอแหละ อย่าเสียงดังสิ แก้วหลับอยู่น้ะ"แจมพูด แล้วชี้ไปที่เตียงข้างๆฟางที่มีเนยดูแลอยู่
"แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง เมื่อคืนฉันจำได้ว่าฉันอยู่ที่โรงอาหารนิ"ฟางพูด แล้วกุมขมับ
"มีคนมาช่วยเธอน่ะ นี่ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าออกมาจากห้องน่ะ"แจมบอกฟาง
"เรื่องของฉัน ไม่ต้องพูดมาก หลบไปฉันจะไปแต่งตัวไปโรงเรียน"ฟางพูด แล้วค่อยๆลุกเดินออกไปจากห้อง
"แต่ฉันเป็นห่วงเธอน่ะ"แจมพูดขึ้น ฟางหันมามองแจมนิดนึงก่อนจะหันกลับไป
"แต่ฉันไม่ได้ต้องการ"ฟางพูด ก่อนจะเดินออกไป
"แจม แกไหวน่ะ"เนยที่นั่งเฝ้าแก้วอยู่ก็ถามเพื่อนซี้
"ไหวสิ ฉันชินแล้วล่ะ กับการที่ฟางหยิ่งใส่ฉันน่ะ"แจมพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินตามฟางไป
"เมื่อคืน ใครมาช่วยฉันน่ะ"ฟางเดินไป พลางกุมขมับนึกคิดเรื่องเมื่อคืน
ปึ้กก !
"โอ้ยยย"ฟางร้องขึ้นทันทีที่ชนกับใครคนหนึ่งเข้า
"เอ่อ เป็นอะไรไหม"ชายคนหนึ่งถาม
"ป่าวๆ สบายดี"ฟางพูด ก่อนจะเดินไปไม่สนใจชายตรงหน้า
"เธอน่ะ เดี๋ยวก่อนสิ"ชายคนนั้นเรียกฟาง
"ว่ายังไงน่ะ"ฟางหันไปตามเสียงเรียกของชายคนนั้น
"เธอทำสร้อยข้อมือเธอตกน่ะ"ชายคนนั้นยื่นสร้อยให้ฟาง
"เอ่อ ขอบใจน่ะ"ฟางพูดยิ้มๆ
"มา เดี๋ยวฉันใส่ให้น่ะ"ชายคนนั้นพูด ก่อนจะจับมือฟางขึ้นมาเพื่อจะใส่สร้อยข้อมือให้ โดยที่ฟางก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ก่อนที่ชายคนนั้นจะจุมพิตที่มือของร่างบางเบาๆ
"ฉันชื่อป๊อปปี้น่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก^^"ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้ฟาง แล้วเดินจากไป โดยที่ไม่ฟังคำทักท้วงของฟาง
"ป๊อปปี้"ฟางพยักหน้าไปมา ก่อนจะมองสร้อยข้อมือที่ป๊อปปี้ใส่ให้เธอ..
พระเอกมาแล้วคนนึง อิอิ แต่ก็ยังไม่เร้าใจรีดเดอร์หรอกใช่ม้ะ??
เดี๋ยวความสนุกกำลังจะตามมา ฝากติดตามด้วยน้าาาา
ปลื้มก็ติดตาม ชอบก็โหวตได้ รักก็คอมเม้นกันเยอะๆน้าาา ขอแค่นี้ อย่าหายไปไหนกันน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ