ยังรักกันอยู่ไหม...

 

 

 

 

 

---

 

 

 

 

 

 

" นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมเป็นแบบนี้กันเนี่ย " ฟางมองสภาพเพื่อนสาวและน้องสาวอย่างสงสัย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮืออ คนใจร้ายทำไมทำกับฉันแบบนี้ " แก้วละเมอเพราะความเมา ก็ปัดข้าวของข้างตัวจนเละเทะไปหมด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้วใจเย็น " ฟางรีบเดินเข้าไปห้ามก็โดนแก้วปัดมือ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปริ้นๆๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โอ๊ยยใครมาอีกว้ะเนี่ย " ฟางบ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ้าวคุณหนู มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ อ้าวคุณแก้วคุณเฟย์ " เสียงป้ามแจ่มคนรักใช้ ในบ้านของเฟย์และฟางเดินเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงรถบีบแตร 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อย่าเพิ่งถามอะไรเลยคะป้า เดี่ยวป้าไปดูให้หน่อยนะคะว่าใครมาเดี๋ยวทางนี้ฟางจัดการเอง " ฟางพูดก่อนที่ป้าแจ่มจะเดินออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นอกบ้าน...

 

 

 

 

 

 

 

" อ้าวคุณเขื่อน คุณโมะ คุณปะ ป๊อป..." ป้าแจ่มยิ้มทักทายสองหนุ่มแต่ต้องสะดุดเมื่เห้นชายหนุ่มอีกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" สวัสดีครับป้า ผมพาไอ้เพื่อนตัวดีมาเคลียร์กับแฟนมัน ครับ " เขื่อนยิ้มแล้วพูด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อคือ..." ป้าแจ่มทำท่าลังเล 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โอ๊ย!!!! " เสียงดังมาจากในบ้านเรียบความสนใจของคนนอกบ้านได้เป้นอย่างดีก่อนที่หนุ่มๆๆจะเดินเข้าไปโดยที่ไม่สนใจป้าแจ่มอีกเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้วฟางเจ็บน่ะ นี่หยุดดิ้นสิ " ฟางร้องเมื่อโดนแก้วผลักล้มหัวฟาดจนมีเลือดออกแต่เธอก็ยังพยายามให้แก้วหยุดอาละวาด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว...." โทโมะวิ่งเข้ามาเห็นฟางพยายามช่วยพยุงแก้วที่เมแล้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โอ๊ยย " จังหวะนั้นแก้วดิ้นแล้วผลักฟางจนฟางเซล้ม แต่ป๊อปปี้วิ่งเข้าไปปรับรับเอาไว้ทัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ปล่อย..." ฟางดิ้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อยู่่เฉยๆ เถอะเราหน่ะเจ็บขนาดนี้ " ปีอปปี้พูดแล้วอุ้มฟางเดินขึ้นไปบนห้อง ส่วนเขื่อนที่เห็นพื่อนชายเดินขึ้นไปแล้ว ก็ละกลับมามองหญิงสาวอีกคนที่นอนหลับแอ้งแม้งอยู่ที่โซฟา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ยัยบื้อเอ้ย บ้านจะพังก็ไม่รู้เรื่อง " เขื่อนเดินเข้ามานั่งยองๆข้างเฟย์แล้วปัดปอยผมที่ตกมาบังปิดใบหน้าสวยของหญิงสาวแล้วส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เดี๋ยวกูพาแก้วกลับก่อนน่ะไอ้เขื่อน " โทโมะอุ้มแก้วที่นิ่งไปแล้วหันกลับมาพูดกับเขื่อน เขื่อนพยักหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ป้าแจ่มครับเดี๋ยวผมดูแลยัยเด็กดื้อเอง ยังไงก็ช่วยปิดบ้านด้วยน่ะครับ " เขื่อนพูโแล้วอุ้มเฟย์เดินออกไปเช่นกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้อ เมื่อไรจะลงตัวสักทีน่ะแต่ละคู่ " ป้าแจ่มมองสองหนุ่มที่อุ้มสองสาวเดินออกไปก็ส่ายหน้าแล้วนึกถึงความรักของแต่ละคู่ที่รักกันแต่เพราะหลายๆสิ่งที่ทำให้มันต้องเป็นแบบนี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องฟาง...

 

 

 

 

 

 " นี่คุณปล่อยฉันนะ " ฟางดิ้นในอ้อมกอดของป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" หยุด ถ้ายังจะหนีป๊อปจะปล้ำฟางให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ดีไหม" ป๊อปปี้พูดขู่ร่างบางเมื่อเาเปล่อเธอลง ฟางก็ททำท่าจะวิ่งหนี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณมันโรคจิต เราไมได้เป็นอะไรกันแล้วนะ คุณไม่มีสิทธิ์ " ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ใครบอก เรายังไม่ได้หย่ากันนะ อย่าลืมสิ " ป๊อปปี้พูด แล้วค่อยๆๆเดินเข้ามาหาฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่จะทำอะไรหน่ะออกไปน่ะ " ฟางพูด แล้วถอยหนีป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่..." ป๊อปปี้พูดแล้วค่อยๆๆเดินเข้าไป 

 

 

 

 

 

 

ปั๊ก...

 

 

 

 

 

" แบร่...." ฟางผลักป๊อปปี้จนชายหนุ่มล้มไปกับพื้นแล้ววิ่งหนีไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะหันมาแลบลิ้นใส่ป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" หึ..." ป๊อปปี้ยิ้มเบาๆๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปไหน ผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้เขายิ้มได้เสมอ แต่ทำเขากลับดีแต่ทำร้ายเธฮ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ว๊ายย คุณยังไม่ไปอีกหรอ" เสียงฟางพูดเมื่อเดินออกมา แล้วเห็นป๊อปปี้นั่งอยู่ที่ปลายเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ......" 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่คุณฉันพูดด้วยน่ะ " ฟางเดินเข้ามาเท้าเอวแล้วมองป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งที่ปลายเตียง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..........." 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อะไรกันหลับหรอกหรอ... " ฟางเดินเข้ามาแล้วเห็นว่าป๊อปปี้นั่งหลับก็ยิ้มเบาๆๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฮ้อ... ไม่อยากขัดขวางคนหลับหรอกน่ะ เลยไม่ปลุก " ฟางพูดแล้วเดินออกไปเพื่อที่จะไปทำแผลของตัวเอง ป๊อปปี้ที่แกล้งหลับลืมตามองตามแผ่นหลังของร่างบางที่เดินออกไปแล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องเขื่อน.....

 

 

 

 

 

 

 

" เฮ้อ..ตัวหนักชะมัด " เขื่อนอุ้มเฟย์มาวางไว้ที่เตียงแล้วพูดก่อนจะยิ้มมองร่างบางที่หลับอย่างสบาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ปะป๋าาา ง่วงง" เสียงของเด็กสาวเดินเข้ามาในห้องของชายหุ่มก่อนที่เขื่อนจะหันไปเห็น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" น้องฝ้ายยังไม่นอนอีกหรอครับ นี่มันดึกแล้วน่ะครับ " เขื่อนเดินเข้าไปอุ้มเด็กน้อยแล้วถาม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ง่วงง อยากกอดปะป๋าา " น้องฝ้ายพูดแล้วกอดคอเขื่อน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮ่าา โอเคครับ งั้นขอปะป๋าอาบน้ำก่อนเนาะ แล้วเดี่ยวเรามานอนกอดกัน " เขื่อนพูดแล้วจะเดินหันหลังพาน้องฝ้ายไปส่งที่ห้องแต่...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" มะม๋าา " น้องฝ้ายที่เห้นเฟย์นอนหลับอยู่ที่เตียงก็ร้องเรียก เขื่อนหยุดเดินก่อนจะต้องอมปล่อยเจ้าตัวแสบ ที่ดิ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" กอดมะม๋าา " น้อฝ้ายปีนเตียงแล้วขึ้นไปกอดเฟย์ที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง เขื่อนถึงกับคิดหนัก ขืนปล่อยให้เด็กน้อยนอนกอดหญิงสาวสภาพนี้มีหวัง เหม็นกลิ่งเหล้าทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่แน่แน่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอางี้ดีกว่าเนาะ เดี๋ยวปะป๋าอาบน้ให้มะม๋าก่อนแล้วเราค่อยมานอนอกอดกันนะครับ " เขื่อนเดินเข้าไปพูดกับเด็กน้อย เ็กน้อยพยักหน้าเขื่อนยิ้มเลยอุ้มเฟย์เดินเข้าไปในห้องน้ำ แทน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ.." เฟย์ปัดมือของเขื่อนที่ค่อยๆๆ แกะเสื้อของเธอออก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อือ..อีะ นายยย " เฟย์ค่อยๆๆลืมตาเมื่อรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรเย็นๆๆ ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเห้นเขื่อนอยู่ใกล้ตัวเองแถมยังทำท่าจะถอดเมื่้อของเธออีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่นายจะทำอะไรฉัน " เฟย์ผลักเขื่อนแล้วพูด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่แม่คู๊นนน ดูตัวเองด้วยว่าเมาขนาดนี้ แล้วนี่ฉันจะอาบน้ำน้ำให้หรอก เพราะน้องฝ้ายจะนอนกอดมะม๋าเข้าใจ๊ แล้วถ้าฉันปล่อยให้ลูกฉันนอนกอดเธอสภาพนี้ ก็เหม็นเหล้าตาย ลูปฉันได้กลายเป็นนางเมรีขี้เมาละสิ " เขื่อนพูดปนกัดจิกเฟย์เบาๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" งั้นนนายก็ออกไปฉันอาบเองได้ " เฟย์เดินออกไปเปิดประตูเห็นเด็กน้อยนั่งเล่นอยู่ ก็พูดกับเขื่อนเบาๆๆ เขื่อนทำท่ายักใหล่แล้วเดินออกมา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เกือบไปแล้วมั้ยละยัยเฟยื" เฟย์เอามือทาบที่หัวใจที่มันเต้นแรง จนแทบจะทะลุออกม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" มะม๋าา นอนกอด " เมื่อเฟย์และเขื่อนอาบน้ำกันเสร็จก็เดินออกมา เห็นเด็กน้อย เด็กน้อยเห็นเฟย์ก็รีบอ้อม 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คะ กอดกันะคะ " เฟย์เดินเข้าไปกอดเด็กน้อยแล้วล้มตัวนอน เขื่อนเห้นว่าเด็กน้อยนอนกอดเฟย์แล้วก็จะเดินออกไป แต่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ปะป๋า กอดกัน " เด็กน้อยเรียกเขื่อน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อ..." เฟย์ทำท่าเหวอหวา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอาหน่าลูกขอทำให้หน่อยละกัน มาครับ นอนกันดีกว่าเนาะ " เขื่อนยิ้มแล้วรีบพูดตัดหน้าเฟย์แล้วเดินเข้าไปกอดเด็กน้อยแล้วล้มตัวนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮึ่ยยย " เฟย์ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ จำต้องนอนกอด เด็กน้อย รวมไปถึงผุ้ชายอีกคน ที่ยิ้มแป้น ด้วยความหมันไส้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฝันดีครับ " เขื่อนพุดเบาๆๆ กับเด็กน้อยแต่สายตาของเขากลับมมองมาที่เธอเฟย์รีบหลวสายตาแทบไม่ทัน เธอจะไม่ยอมกลับไปเจ็บเหมือนเดิมอีก... 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

 วันนี้มาอัพให้แล้วน้าาา มันอาจะไม่สนุกน่ะ วันนีความสุขเวอ่อร์อ่ะ เขิน ฮ่าาเฮียป๊อปเม้น ไอจีพี่ฟาง แบบ อร๊ายยมันเขิ เขาสองคนนี้มันน่าจิ้นจริงๆๆ