ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22) ตอนที่ 22 เราเลิกกันเถอะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลายวันผ่านไปไปป์มักจะมาดูแลฟางเสมอทำให้ ตอนนี้ฟางและไปป์ตัวติดกันมาก เฟย์เองก็แค้นป๊อปปี้มากเช่นกันเอาง่ายๆๆว่าเกลียดผุ้ชายคนนั้นและผู้หญิงแพศยาคนนั้นเช่นกัน
" มานั่งเหม่ออีกแล้วน่ะเตี้ย " เสียงแซวจากร่างสูงที่จะมารับหญิงสาวไปเที่ยวตามที่สัญญาเอาไว้ฟางหันกลับมามองตามเสียงก่อนจะยิ้ม
" ป่าวเหม่อสักหน่อย มาเร็วจังเลยล่ะ " ฟางพูดไปป์ยิ้มแล้วเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆฟาง
" อีกไม่นานก็จะไปแล้วน่ะ ว่าไงครับคำตอบ " ไปป์มานั่ง ทั้งสองไม่ได้พูดกันสักพักใหญ่ก่อนที่ไปป์จะตัดสินจถามหาคำจอบเพื่อตัวของเขาเอง ฟางนิ่งไป
" ไปป์ควรเจอคนที่ดีกว่าฟางน่ะ " ฟางพูดเรียบๆๆ ไปป์มองหน้าร่างบาง
" ไปป์เจอแล้วคนที่ดีคนนั้น เจอมาตั้งแต่ สิบปีก่อนแต่เพราะความอ่อนแอ เพราะความไม่กล้า ทำให้ไปป์ต้องเสียเธอไปให้กับคนอื่น แต่เมื่อไปป์ได้เธอกลับมาแล้ว ไปป์ก็ควรจะรรักษาให้ดีที่สุดไม่ใช่หรอ " ไปป์พูดฟางเงยหน้ามาสบตาไปป์อย่างซึ้งใจ ขอบคุณที่บนโลกนี้ยังมีคนที่รักเธอจากใจจริง
" ขอบคุณนะคะ ขอบคุณ " ฟางพูดทั้งน้ำตา ไปป์ยิ้มก่อนจะดึงฟางเข้ามากอด แล้วลูบผมอย่างอ่อนโยน
" อดีตเรากลับไปไม่ได้แต่อนาคตเราวาดมันได้น่ะฟาง เราไปวาดอนาคตของเราด้วยกันน่ะ " ไปป์พูดแล้วจูบที่ผมสวยของหญิงสาวอย่างแสนรัก ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิมทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ผู้ชายที่เธอรักหมดใจกลับไมใยดี แต่ผู้ชายที่คิดแค่เพื่อนกลับรักและแสนดีกับเธอ
" จะไปไหน " เสียงนิ่งเย็นชาจนคนฟังต้องเกรงกลัว เรียกอีกคนที่กำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงาน
" จะไปหายัยฟาง " แก้วหันมาพูดอย่างเซ็งๆๆก่อนจะทำท่าเดินออกไป
" ช่วงนี้เป็นอะไรไปน่ะแก้ว ทำไมต้องหลบหน้าโมะ ถามคำตอบคำ " โทโมะทนไม่ไหวกับการกระทำของแฟนสาวที่หลายวันมานี้ แฟนสาวของเธอไม่ยอมพูดกับเขา เอาแต่หลบหน้าแล้วก็อ้างว่าจะไปดูแลฟาง
" ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ แก้วไม่อยู่โมะน่าจะชอบน่ะ " แก้วพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไปอีกครั้งแต่โทโมะไวกว่าวิ่งเข้าไปล๊อคตัวแก้วเอาไว้แล้วล๊อคประตูแทน
" นี่เป็นอะไรทำไมไม่พูดห้ะ " โทโมะตะคอกใส่แก้วด้วยความโมโห ก่อนที่แก้วจะมองโทโมะด้วยสายตาไม่พอใจเช่นกัน
" เอ่อ... โมะขอโทษแก้วเป็นอะไรบอกโมะหน่อยได้ไหม " โทโมะเมื่อสบตากับร่างเล็กก็รู้สึกตัวเลยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
" ปล่อยเถอะ " แก้วแกะมือของแฟนหนุ่มแล้วถอยออกห่างจากโทโมะโทโมะมองร่างบางอย่างไม่เข้าใจ
" โมะมีอะไรจะบอกแก้วไหม " แก้วตัดสินใจถามเสียงสั่นๆ จนโทโมะมองอย่าง งง
" เรื่องอะไรแก้วแล้วร้องไห้ทำไม มีอะไรก็บอกกันสิโมะเป็นห่วงน่ะ " โทโมะรีบเข้าไปถามแก้วอย่างเป็นห่วง
" แล้วโมะมีอะไรที่ไม่บอกแก้วหรือเปล่า " แก้วถามอีกครั้ง โทโมะมองแก้วอย่างสงสัยก่อนจะส่ายหน้า
" แก้ว...โมะจะรู้ยังไงในเมื่อแก้วไม่บอก คนรักกันมีอะไรก็บอกกันตรงๆสิ " โทโมะเองก็เริิ่มหงุดหงิดที่ร่างบางเอาแต่ขยั้นขยอให่เขาพูด แต่รเรื่องอะไรละที่ทำให้แฟนสาวตัวเองเป้นขนาดนี้
" นั่นสิคนรักกันมีอะไรก็พูดตรงๆๆ " แก้วพูดนิ่งๆๆ
" เราเลิกกันเถอะโมะ " แก้วสะบัดตัวออกจากโทโมะแล้วพูด โทโมะมองแฟนสาวอย่างอึ้ง
" บอกแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่าพูดคำนี้ " โทโมะเปลี่ยนน้ำเสียงและสีหน้ามานิ่งเรียบ จนแก้วเองก็เริ่มกลัวกับอารมณ์ของแฟนหนุ่มแต่ทำยังไงได้ ในเมื่อมันมาถึงขนาดนี้แล้ว
" ก็พูดออกไปแล้ว แล้วก็ยืนยันคำเดิม " แก้วตะคอกกลับแล้วจะเดินหนีออกแต่โทโมะดึงแก้วแล้วผลักให้แก้วล้มไปที่โซฟา
" ออกไปน่ะอย่ามาแตะต้องตัวฉัน อื้อออ " แก้วดิ้นเมื่อโทโมะผลักเธอลงมาแล้วตามมาคร่อมตัวของเธฮ โทโมะจูบปากร่างบางอย่างรุนแรง ทำให้แก้วเองรับรู้ถึงความโกรธ แล้วความเสียใจจากเขาเช่นเดียวกัน
" คนโรคจิต ปล่อยน่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคูรแล้ว อื้อออ" แก้วตะคอกว่าโทโมะหลังจากที่โทโมะปล่อยเธอแต่ก็โดนโทโมะประกบปากอีกครั้ง
" อื้อออ " แก้วทุกชายหนุ่มเพื่อให้คนตัวสูงรับรู้ว่าตอนนี้เธอเริ่มจะหมดอากาศหายใจ โทโมะละออกจากปากของแฟนสาวอย่างอ้อยอิ่ง
" มีอะไรจะบอกกันได้หรือยัง ถ้าไม่บอกก็ไม่ต้องไปไหนละ " โทโมะพูดเสียงเรียบๆๆแแล้วทำท่าจะจูบแก้วอีกแต่แก้วหันหน้าหนีทำมห้จากจูบเป็นหอมแก้มแทน
" เราเลิกกัน อื้อออ " แก้วไม่ยอมหันมามองหน้าโทโมะแล้วพูดแต่ก็ยังมิวายโดนแฟนหนุ่มประกบปากอีกครั้ง แต่คัรั้งนี้มันทำให้หญิงสาวต้องอ่อนระทวยกับรสความหวานที่ชายหนุ่มมอบให้เธอ
"อ๊ะ " แก้วตกใจเล็กน้อยที่โทโมะละออกจากปากของเธอแล้วขบกัดที่ริมฝีปากจนเลือดซิบ
" โทษฐานที่พูดไม่เข้าหู แต่ถ้ายังจะพูดอีก อาจจะเป็นส่วนอื่นที่โมะจะกัด " โทโมะพูดนิ่งๆๆก่อนจะใช่มือลูบที่ต้นขาของแก้วขึ้นลงจนร่างบางขนลุกซู่
" ปล่อยน่ะตาบ้า ปล่อย" แก้วดิ้นแล้วโวยวาย
" แก้วหยุดดิ้นน่ะเป็นอะไรทำไมไม่บอกกัน " โทโมะพูดแก้วผลักโทโมะออกแล้วยืนมองโทโฒะ
" นายไปทำใครท้องละ ฮึกฮืออ นายไปทำใครท้องมา " แก้วโวยวายแล้วเดินเข้าไปทุบตีโทโฒะ ชายหนุ่มดูจะอึ้งไปเล็กน้อยกับคำพูดของแฟนสาว
"เฮ้ยไอ้โมะ ยัยแก้ว " เขื่อนที่จะมาหาเพื่อนชายแล้วชวนไปหาป๊อปปี้ด้วยกันแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเพื่อนชายโดนแฟนสาวของมันทุบตีอยู่
" ฮึกฮืออ นายทำแบบนี้ได้ยังไงกันโมะ นายทำได้ยังไง " แก้วผลักโทโมะล้มลงไป แล้วตวาดเสียงดังลั่น ใส่โทโมะ โทโมะมองแฟนสาวอย่างมึน ๆๆ
" แก้วเดี๋ยวแก้ว " เฟย์ที่จะมาหาเพื่อนสาวของเธอ มาพร้อมกับเด็กน้อยก็ต้องตกใจที่เห็นพเื่อนสาววิ่งออกไปพร้อมน้ำตา
" มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ เขื่อน โทโมะ " เฟย์ที่อุ้มเด็กสาวเดินเข้ามาให้ห้องเห็นโทโมะนั่งอยุ่ที่พื้น ส่วนเขื่อนยืนมองเพื่อนชายตัวเองก็รีบถาม
" เธอไปดูแก้วเถอะเดี๋ยวฉันดูลูกเอง " เขื่อนเดินเข้ามาหาเฟย์ เฟย์มองไปที่โทโมะ แล้วส่ายหน้า
" เดี๋ยวฉันดูแลยัยหนูเอง นายไปดูแเพื่อนนายเถอะ โทโมะเรื่องนี้ฉันไม่รู้หรอกน่ะว่าเกิดอะไรขจึ้น แต่ถ้านายทำเพื่อนฉันเสียใจอีก ครั้งนี้ฉันจะไม่ให้อภัยนายอีก " เฟย์พูดแล้วเดินออกไปเพื่อจะตามแก้วพร้อมกับเด็กน้อย เขื่อนมองตามหญิงสาว แล้วหันกลับมาดูเพื่อนชาย
" ลุกก่อนไอ้โมะ " เขื่อนเดินเข้าไปพยุงโทโมะ
" นี่มันเรื่องอะไรกันว้ะ " เขื่อนถามเพื่อนชายหลังจากที่พยุงไปนั่งเสร้๗แล้ว โทโมะหันมามองเขื่อนแล้วส่ายหน้านิ่งๆๆ ก่อนจะมองไปที่รูปคู่ของเขาและเธอ อย่างเลื่อลอย
" ที่นี่สวยจังเลยเนาะ " ฟางเดินมาพร้อมกับไปป์ วันนี้ทั้งสองคนออกมาเที่ยวที่ตลาดน้ำ
" คร๊าบบ สวยคร๊าบบแต่ร้อนไปน่ะ " ไปป์พูดแล้วเช็ดเหงื่อ ตัวเองฟางยิ้มขำก่อนจะดึง
มือชายหนุ่มเข้าไปในร้านกาแฟแถวนั้นี่มีแอร์อยู่
" พอใจไหมคะคุณชาย แหมแค่เจอแดดแค่นี้ก็บ่นเป็นลุงเลยน่ะ " ฟางพูดแล้วยิ้มขำเมื่อเห็นไปป์หน้าแดงก่ำเพราะความร้อนก่อนจะลุกไปสั่งขนมมาให้ชายหนุ่ม
" เดี๋ยวยฟางมาน่ะไปป์ " ไปป์พยักหน้าฟางยิ้มแล้วเดินออกจากร้าน ไป
"อุ้ย... ขอโทษคะ " ฟางเดินออกไปเรื่อยๆๆ ก็เดินไปชนกับใครบางคนจนข้าวของของเธอและเขาหล่น ฟางรีบเอ่ยแล้วก้มลงเก็บของ
" ฟาง " เสียงทุ้งเรียกชื่อร่างบางฟางค่อยๆๆเงยหน้ามามองก่อนจะตกใจแล้วทำท่าจะเดินหนี แต่ป๊อปปี้รั้งแขนฟางเอาไว้
" ปล่อยฉันคะ " ฟางพยายามแกะมือของป๊อปปี้ออก
" มาที่นี่ได้ยังไง ป๊อปคิดถึงฟางน่ะ " ป๊อปปี้ดึงฟางเข้าไปกอดเรียกความสนจใจของชาวบ้านและนักท่องเที่ยวแถวนั้นได้
" ฉันไม่ต้องการคะ อ๋อ วันมะรืนนี้เชิญที่อำเภอด้วยน่ะคะ แต่ถ้าคุณไม่ยอมฉันก็จะฟ้องหย่าแล้วหลักฐานฉันมีเยอะเลยนละคะ " ฟางผลักป๊อปปี้ออกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
" ป๊อปรักฟางน่ะ " ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟาง ฟางมองป๊อปปี้แล้วยิ้ม
" ฉันก็รักคุณคะ แต่เรารักกันฉันกลับเจ็บ แล้วก็เจ็บ ปล่อยฉันไปเถอะคะ " ฟางพูดแล้วเดินออกไป ป๊อปปี้มองตามแผ่นหลังของฟางอย่างเสียใจ
"หายไปไหนมาตั้งนานหืม " ไปป์ทักเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาในร้าน
" ฟางง เป็นอะไรหรือเปล่า " ไปป์ถามฟางอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเงียบและซึมไป
" ฮ้ะ อ่ะนี่อร่อยน่ะทานเยอะๆๆละ " ฟางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตักขนกเค้กแล้วยื่นให้ไปป์ไปป์มองหญิงสาว งง ฟางพยักหน้ายิ้มแล้วทำท่าจะป้อนขนมเค้กให้ไปป์ ชายหนุ่มยิ้มแล้วค่อยๆๆจับมือร่างบางป้อนขนมให้เขา
" ใครกันแน่ที่มีคนอื่น " เสียงเบาๆๆ จากนอกร้านมองคนในร้านด้วยสายตาเย็นชา ในเมื่อเธอต้องการฉันก็จะทำให้เธฮ
" จะไปด้วยกันไหม " ไปป์ถามขึ้น
" .... " ฟางเงียบแล้วมองที่นิ้วนางของตัวเองที่เธอยังคงใส่แหวนของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่ทำร้ายเธอทั้งหัวใจ ก่อนจะเงยหน้าพยักหน้าให้กับไปป์ ไปปฺยิ้มอย่างดีใจ
" ฝันดีนะครับ แล้วพรุ่งนี้จะมาหาใหม่น่ะ " ไปป์ขับรถมาส่งฟางที่บ้านก่อนจะพูดฟางยิ้มแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
" แก้ว เฟย์เกิดอะไรขึ้น " ฟางเดินเข้ามาก็เห็นเพื่อนสาวและน้องสาวที่นั่งดื่มอยู่ที่ห้งอรับแขก
" ฟาง ฮึกฮืออ แก้วไม่ดีตรงไหนทำไมทำกับแก้วแบบนี้ ฮึกฮืออ " แก้วหันไปมองฟางที่เดินเข้ามาก็พูดแล้วเพ้อออกมาด้วยความสเียวใจ
มาอัพแล้วน้าโทษทีหายไปนาน อย่าลืมกันน่ะคะ อย่าลืมเม้นน่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
