ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) ตอนที่21 เรารักกันแต่ฉันเจ็บ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ว๊ายยย เอามาน่ะ ไอ้บ้า " เสียงของสาวหวานที่ถูกกระชากสร้อยเพรชที่เป็นของรักของหวงของเธอ ไปป์ที่รอดูให้หญิงสาวเดินเข้าบ้านเห็นเข้าก็รีบวิ่งมาช่วยทันที
" เฮ้ย มึงเอาคืนมาน่ะเว้ย " ไปป์วิ่งเข้าไปกระฉากของออกคืนจากมือของโจร ทั้งสองคนต่อสู้กัน และดูแเหมือนโจนนั้นจะเป็นฝ่ายรองไปป์มากกว่า
" ไปป์ระวังน่ะ " ฟางพูดกับไปป์เมื่อเห็นโจรคนนั้นชักมีดพกออกมา
" ฉึก... โอ๊ยย " เสียงมีดที่กระทบเนื้อของไปป์ และเสียงร้องของโจรคนนั้น ดังระยะไล่เรี่ยกัน ก่อนที่โจรจะวิ่งหนีออกไป
" เป็นอะไรหรือเปล่า " ไปป์เดินเข้ามาหาฟางแล้วถาม ก่อนจะยื่นสร้อมให้ ฟางส่าหชยหน้าแล้วมองที่แผลของเพื่อนชาย
" ไปทำแผลก่อนน่ะ เดี่ยวฟางทำแฟลให้ " ฟางพูดก่อนจะค่อยๆๆ พยุงไปป์เดินเข้าไปในบ้าน
" ทำไมในบ้านเปิดไฟไว้น่ะ ป๊อปก็ไม่อยู่นี่นา " ฟางพูดเมื่อช่วยพยุงไปป์เดินเข้ามาภายในบ้าน
" โอ๊ยยย " ไปป์ร้องเมื่อพยายามจะถอดเสื้อแต่มันทำให้แผลของเขาตึง ฟางที่เดินจะไปหยิบอุปกรณ์ทำแผล ก็รีบวิ่งเข้ามาดุ
" ไปป์หยุดเลยน่ะ ฟางบอกแล้วไงเดี๋ยวฟางทำให้ มาเดี๋ยวช่วย " ฟางเดินเข้าไปช่วยไปป์ถอดเสื้อยืดออก จนตอนนี้ด้านบนของเขาไม่มีเสื้อปกคลุม
" นี่มองขนาดนี้ ไปป์เลือดไหลหมดตัวก่อนที่จะได้ทำแผลพอดี มัวแต่มองอยู่นั่นหละ " ไปป์พูดแซวฟางที่เห้นเพื่อนสาวของเขา แอบมองเขา
" จะบ้าไง ไม่เห็นน่ามองเลย " ฟางสะบัดหน้าหนีแล้วเดินไปเอาอุปกรณ์ทำแผลแล้วเดินมาหาเพื่อนชาย ที่นั่งอยู่บนโซฟา
" เดี่ยวไปป์ทำเองก็ได้น่ะ " ไปป์พูด เมื่อเห็นฟางนั่งย่อตัวเพื่อที่จะเช็ดแผลให้ขาตรงหน้าท้อง
" ไม่เป็นไร ฟางต้องขอบคุณไปป์มากเลยน่ะ ถ้าไม่ได้ไปป์ ฟางคงแย่ " ฟางพูดกับไปป์แล้วยิ้ม ก่อนจะค่อยๆๆ เช็ดแผลอย่างเบาและบรรจง ไปป์มองเพื่อนสาวที่ตั้งใจทำแผลก็ยิ้ม
" แสบหน่อยน่ะ " ก่อนที่ฟางจะทายา ก็เงยหน้ามาพูดกับไปป์แล้ยิ้ม ไปปป์พยักหน้าก่อนที่ฟางจะค่อยๆๆใส่ยาาลงที่แผล
" ซี๊ดด เจ็บไหมอ่ะ " ฟางใส่ยาเสร็จก็ทำเสียงพร้อมกับท่าทางกลัวๆๆ ไปป์นั่งมองขำๆๆ
" นี่แค่แผลแค่นี้เอง ไม่เป็นอะไรหรอกน่า งั้นเดี๋ยวเรากลับเลยละกัน ฟางจะได้พัก " ไปปฺพูดแล้วทำท่าจะใส่เสื้อตัวเดิมแต่ฟางห้ามเอาไว้ก่อน
" เดี๋ยวฟางไปเอาเสื้อมาให้เปลี่ยนดีกว่าแล้วขับรถกลับไหวไหม ให้ฟางขับไปส่งหรือเปล่า" ฟางพูดรัว จนไปป์ต้องยกมือขึ้นห้าม
" ฟาง ไปป์กลับได้ไม่ต้องห่วง จริงๆๆ" ไปป์พูดแล้วยิ้มให้ฟาง ฟางยิ้มรับก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องเพื่อที่จะหยิบเสท้อตัวใหม่มาให้เพื่อนชายของเขาใส่
" ทำไมประตูปิดไม่สนิทเนี่ย " ฟางพูดพึมพำก่อนจะไม่ใส่ใจอ่ะไรเดินเข้าไปในห้อง เห็นห้องที่เปิดไฟสว่างแต่ไร้วี่แววของคน ก็คิดว่า ป๊อปปี้คงจะไปอาบน้ำ เธอเลยเดินไปที่ห้องเสื้อผ้า
" อืมตัวนี้หรือตัวนี้ดีน่ะ " ฟางที่กำลังเลือกเสื้อผ้าให้เพื่อนชาย พูดก่อนจตัดสินใจเดินออกมาพร้อมกับเสื้อตัวหนึ่งที่เธอเคยซื้อให้ป๊อปปี้ แต่เธอกลับไม่เคยเห็นเขาใส่ เธอเลยคิดว่าเขาคงไม่อยากใส่หรือไม่ก็ใส่ไม่ได้เลย เลือกที่จะเอาไปให้เพื่อนของเขาดีกว่า
" อ๊ะ อ๊ะ ป๊อปแพท อ๊ะ " เสียงครางหวานๆๆดังลอดออกมาจากห้องน้ำ ฟางที่กำลังจะเดินออกจากห้องชะงัก ก่อนจะเดินมาหยุดที่เตียง แล้วมองไปทางห้องน้ำ
" อ๊ะ อ๊ะ แพทไม่ไหวแล้วป๊อป อ๋าาา " เสียงครางดังลั่นเมื่อทั้งสองคน ถึงฝั่งฝัน ฟางเริ่มใจเสียง เมื่อจำได้ว่าเสียงนั้นคือเสียงของเพื่อนสาวของเธอ แต่เธอก็ภาวนาว่า ไม่ใช่
แอ๊ดดดดดดดด
" อ๊ะ อ๊ะ อืมมม อืออ อ๊ะ " เสียงครางตามจังหวะรักอันร้อนแรงของชายหญิงคู่หนึ่งที่ดังระงม เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของหญิงสาวอีกคนที่เปิดประตูตามเสียงไป
" ฮึก.... " ฟางยืนเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นของเธฮดังเล็ดลอดไปขัดจังหวะรักของทั้งสองคน ก่อนจะส่ายหน้าแล้วเดินถอยหลับออกมาอย่างช้า
ปึก ตุ๊บบบ
" ฟางงงงง " เสียงดังเหมือนมีของบางอย่างหล่นลงมา เรียกความสนใจขอองชายหญิงที่กำลังเล่นเกมส์พิศสวาท ก่อนจะต้องตกใจสุดขีดเมื่อภาพที่เห็นคือสาวหวาน ล้มกองไปกับพื้น โดยที่บนใบหน้าของสาวหวานทีแต่น้ำตา
" ฟางฟังแพทก่อนน่ะฟาง " แพทและป๊อปปี้รีบผละออกจากกัน แล้วหยิบเอาเสื้อคลุมมาห่อร่างกายแล้วเดินเข้าไปหาฟางที่พยายามจะลุกขึ้น แล่ด้วยที่ล้เมื่อกี้ทำให้เธฮลุกอย่างทุลักทุเล
" อย่ามายุ่งกับฉัน ฮึกฮืออ" ฟางสะบัดมือแพทออก ก่อนจะพูดเสียงเย็นชา ป๊อปปี้เดินเข้าไปหวังจัช้อตัวภรรยาสาว เพื่อให้ไม่ต้องเจ็บเท้าแต่ฟางพยายามขัดขืน
" อย่ามาจับฉัน ฮึกฮืออ พวกคุณทำได้ยังไง ทำได้ยังไง " ฟางลุดขึ้นแล้วผลักป๊อปปี้ออกไปจากตัว จนป๊อปปี้ล้ม แพทีรีบวิ่งเข้าไปประคอง ฟางมองภาพนั้นอย่างเสียใจ
" ตอบฉันมาสิ ว่าทำได้ยังไง !!! ฮึกฮืออ..." ฟางตวาดเสียงดังลั่น แพทได้แต่ก้มหน้าป๊อปปี้มองร่างบาง ที่ขึ้นชื่อว่าภรรยาของเขา ด้วยสายตาสำนึกผิด
" เกิดอะไรขึ้นฟาง " ไปป์ที่ได้ยินเสียงฟางโวยวายก็เป็นห่วงเลยรีบวิ่งขึ้นมาดู ก่อนจะต้องช๊อคเมื่อเห็นสภาพ เพื่อนสาวอีกคน และผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของหญิงสาว
" นี่มันอะไรกันฟาง ฟางพามันเข้ามาแล้วจะเอาเสื้อตัวนี้ไปให้มันงั้นหรอ " ป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วโวยวายใส่ฟางเมื่อเห็นสภาพของไปป์ที่ถอดเสื้อเหลือแต่กางเกล ไหนจะเสื้อของเขาที่ฟางเป็นคนซื้อให้ แต่เขาไม่เคยจะใส่เพราะกลัว่ามันจะเก่า แต่เธอกลับเลือกที่จะเอาไปให้ ไอ้ผุ้ชายคนั้น
" ฮึกฮืออ " ฟางเอาแต่ร้องไห้ นไปป์ต้องเดินเข้ามาโอบกอด ป๊อปปี้ทนมองภาพนั้นไม่ไหว เดินเข้าไปกระฉากไปป์ มาตอยจนล้ม
ตุบพลั่ก ผลั๊วะ
" ฮึกฮืออ พอแล้ว หยุดน่ะ หยุดสักที" ฟางร้องห้ามก่อนจะแยกไปป์และป๊อปปี้ออกจากกัน โดยที่แพทเป็นคนรั้งป๊อปปี้เอาไว้
" ฟางเคยคิดน่ะ ว่าป๊อปจะหยุด เคยคิดว่าสักวันป๊อปจะพอ " ฟางพูดกับป๊อปปี้ โดยที่มองด้วยสายตาอย่างเสียใจ
" ตลอดเวลา ฟางรู้ทุกอย่าง ฮึกฮืออ รู้ว่าว่าแพทและป๊อปทำอะไรกันบ้าง ฮืออ แต่ทำไม ทั้งที่ฟางพยายามจะไม่คิด พยายามจะลืม พยายามรอ รอให้คุณทั้งสองคนหยุดมัน แต่เปล่าเลย ฮึกเปล่าเลย " ฟางส่ายหน้าแล้วพูดทั้งน้ำตา ป๊อปปี้จะเดินเข้ามาหาฟาง แต่ฟางเบี่ยงตัวไปหลบหลังไปป์
" ฮึกฮืออ ทำไมหรอปีอปฟางไม่ดีพอใช่ไหม ฮึกฮืออ ทำไมต้องหักหลังกันขนาดนี้ แพท " ฟางพูดแล้วมองหน้าทั้งแพทและป๊อปปี้
" ฟางฟังป๊อปก่อนนะ คือป๊อปเมา ป๊อปขอโทษ " ป๊อปพยายามจะพูดเพื่อให้ร่างบางอ่อนลง
" เราเมาจริงๆๆ ฟาง แพทของโทษ " แพทที่ได้ยินคำพูดของชายหนุ่มก็ดูจะอึ้งๆๆไปแต่ก็ต้องเล่นตาม
" เมาหรอ ฮึ งั้นเมื่อกี้ฟางคงก็ต้องนอนกับนายน่ะสิน่ะไปป์ เพราะฉันก็เมา นายก็เมาหนิ จริงไหม " ฟางพูดแล้วค่นหัวเราะ แล้วมองหน้าไปป์
" หมายความว่างฟาง แล้วนี่ทำไมถึงกลับมาชุดนี้ ตอนไปไม่ใได้ใส่ชุดนนี้ " ป๊อปปี้พูด
" หยุดหาเรื่องเถอะป๊อป ถ้าฟางจะไปมีอะไรกับคนอื่น มันก็ไม่เห้นจะผิดเลยนิ ในเมื่อป๊อปก็ทำ " ฟางพูดประชด
" ฟางป๊อปบอกแล้วไงว่าขอโทษ " ป๊อปปี้พูดแล้วจะเดินเข้าไปมาหาฟาง ฟางมองป๊อปปี้
" เราเลิกกันเถอะป๊อป " ฟางพูดก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินเข้ามาหาเธอ ป๊อปปี้หยุดเดินอย่างชะงัก แล้วมองหน้าฟางอย่างเจ็บปวด
" ไม่... ไม่มีทาง " ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงดัง จนแพทเองก็ต้องสะดุ้ง
" ฟางเจ็บมามากพอแล้วป๊อป ปล่อยฟางไปเถอะ ฉันคืนหัวใจให้แกแล้วน่ะแพท " ฟางพูดก่อนจะหันหลังเดินกลับเพื่อที่จะออกไปจากห้อง
" ทำไมละ อ๋อที่จะหย่าเพราะจะไปหาไอ้หน้าอ่อนนี้ใช่ไหมละ " ป๊อปี้พูดด้วยความโมโห เมื่อเห็นฟางเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนชายยที่ทั้งโอบกันไป ก็รีบเดินตามไปว่า
เพี๊ยะ
" อย่าเอานิสัยของตัวเองมาเปรียบเทียบกับคนอื่นสิป๊อป แต่ถ้าฟางจะไปหาไปป์มันก็ไม่เห็นแปลก เพราะไปป์ก็เป็นคนดี บางทีอาจจะดีกว่าผู้ชายที่อยู่หน้าฟางก็ได้ " ฟางหันกลับมาตบหน้า คนรัก แล้วพูดอย่างเย็นชา มันิ่งทำให้ป๊อปปี้โมโหมกกว่า เดิม
" เออ อยากหย่าใช่ไหม ได้ดีเหมือนกันป๊อปจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับผู้หญิงไม่เอาไหนอย่างฟาง " ป๊อปปี้พูดอย่างเสียงดังใส่ จนฟางน้ำตาไหลพราก ด้วยความเสียใจ
" มันจะมากไปแล้วน่ะเว้ย " ไปป์ที่ทนไม่ไหว กับคำพูดของ ป๊อปปี้ เดินเข้าไปจกระฉากป๊อปปี้
" พอได้แล้ว ฟางแพทขอโทษแพทไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ แพทจะไปเอง " แพทเดินลงมาเห็นว่า ป๊อปปี้กำลังจะมีเรื่อง ก็รีบเดินเข้าไปจับมือฟางแล้วพูดพร้อมน้ำตา
" มันจบแล้วแหละแพท ทำไม อ่ะแพท ทำไมไม่บอกฟาง " ฟางมอหน้าเพื่อนสาวที่เธอรักและสนิท อย่างผิดหวัง
" แพทขอโทษฟาง แต่แพทกับป๊อปเราเคยเป็นแฟนกัน แต่แพทเลือกทางผิด ทำให้เราต้องเลิกกัน ฮึกฮืออ แพทพยายามตัดใจแล้วแต่มาเจอป๊อปอีกครั้ง แพทก็รู้ว่าแพทไม่ได้ลืมป๊อปเลย " แพทปล่อยโฮพร้อมกับระบายความในใจออกมาแล้วโผกอดฟาง ฟางยืนนิ่ปล่อยให้เพื่อนสาวกอด
" วันนี้สินะ เมื่อหลายปีก่อน หึ มันเหมือนย้อนกลับมาอีกครั้งเลยเนาะ " ฟางพูดเรียบๆๆ ป๊อปปี้และไปป์ยืนมองฟาง และแพทกอดกันนิ่งๆ
" แพทขอโทษฟาง แพทขอโทษ " แพทเอาแต่กล่าวคำขอโทาจนฟางค่อยๆๆดันตัวแพทออก
" ฟางรักแพทน่ะ ฟางรักป๊อปน่ะ " ฟางพูดแล้วยิ้มให้แพท และิ้มให้ป๊อปปี้
" แล้วฟางก็ควรจะดีใจ ถ้าคนที่ฟางรักมีความสุข " ฟางพูดก่อนจะยิ้มใหแพทแล้วเดินเข้าไปหาป๊อปปี้
" ป๊อปคือผู้ชายที่ฟางรัก ขอบคุณที่สอนให้ฟางรู้จักคำว่าเจ้บปวดและคำว่ารัก ฟางไม่รุ้เลยว่าคำว่ารักของป๊อปมันคือเรื่องจริงฮึกฮือ หรือแค่หลอกให้ฟางเชื่อไปวันวัน " ฟางเดนิข้าไปลูบแก้มของคนร่างสูงป๊อปปี้ยืนมองฟาง น้ำตาซึม
" ป๊อปขอโทษฟาง เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่น่ะ " ป๊อปปี้จับมือของร่างบางที่ลูบแก้มเขาอยแล้วพูด ฟางส่ายหน้าแล้วยิ้ม
" ฟางเหนื่อยพอแล้วหป๊อป ฟางรักป๊อปน่ะ " ฟางพูดก่อนจะกอดป๊อปปี้แล้ว ยิ้มให้ ก่อนจะเดินออกไป พร้อมไปป์ ป๊อปปี้จะวิ่งตามไปแต่แพทมายืนกอดเอาไว้จากด้านหลัง
" ป๊อปอย่าทิ้งแพทไปน่ะ ฮึกฮืออ " แพทกอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้ ฟางหันกลับมามองป๊อปปี้ที่ยืนกอดกับแพท ก็ยิ้มทั้งน้ำตา มันจบลงแล้ว พอกันที อย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย...
จบ.... ล้อเล่นนน อย่าลืมเม้นน่ะ ถ้าอยากร้ว่าพี่ป๊อปจะเอาไงต่อ ตอนนี้ไม่เศร้าเลยอ่ะ คนแต่งเพิ่งกินข้าวอิ่มบิ้วอารมร์ไม่ขึ้น ฮ่าาาาา ได้แค่นี้แหละ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
