ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) ตอนที่ 20 เราขอโทษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
กริ้งงงงง กริ้งงงงงง˜˜˜....
"อื้ออ" เสียงโทรศัพท์ของร่างบางดังขึ้น จนป๊อปปี้ค่อยๆๆลืมตา เช่นเดียวกับฟาง แต่ป๊อปปี้เป็นคนเอื้อมตัวไปหยิบโทรศัพท์มาดูก่อน
" ไอ้นี่อีกแล้วหรอ " ป๊อปปี้พูดทันทีเมื่อเห็นชื่อเบอร์ที่โชว์อยู่โทรศัพท์ของภรรยาสาว ฟางแย่งโทรศัพท์มาก่อนจะกดรับ ป๊อปปี้มองอย่างหงุดหงิดแต่ก็ทำอะไม่ได้ ก่อนจะที่ฟางจะค่อยๆๆยันตัวลุกขึ้น ป๊อปปี้ลุกตามแล้วล๊อกตัวแฟนสาวเอาไว้
" ฮัลโหล ไปป์ โทษทีฟางหลับน่ะเลยรับช้าา " ฟางเหล่มองป๊อปปี้ที่กอดเธอจากด้านหลังแถมยังเอาหนน้าของเขามาคลอเคลียอยู่ตรงแก้มเนียนของเธออีก
( อะไรกัน วันนี้จะไม่มาหรอครับคุณนางฟ้า)
" ไปอยู่แล้วค่ะ แหมนานทีจะเลี้ยงหนิ แค่ขอพักก่อน เดี่ยวคืนนี้จัดเต็ม ฮ่าาา " ฟางพูดอย่างอารมณ์ดี
( ฮ่าาา แล้วนี่เอ่อ....สามีของฟางจะมาหรือเปล่า )
" ไม่หรอก... " ฟางตอบป๊อปปี้ละออกจากฟาง ก่อนจะลุกเดินเข้าห้องน้ำไป ฟางมองตามแผ่นหลังของสามีหนุ่ม
( อ๋ออออ..... อืมงั้นเดี๋ยวเราไปรับป่าว )
" ไม่เป็นไร เดี๋ยวฟางให้เพื่อนขับถไปให้พอดี น้องกับเพื่อนฟางอีกคนจะขอไปด้วยน่ะ "
(อ๋องั้นเอาไว้เจอกันน่ะ อย่าลืมละ ธีมชาวเล ชุดบางน่ะ )
" ฮ่าาา รู้แล้วคร่าาไม่ต้องย้ำหรอกน่าา ว่าแต่ใครเป็นคนคิดเนี่ย มันดูทะแม่งๆ " ฟางตอบก่อนจะลุกขึ้นไปดูเสื้อผ้าที่เธอเตรียมเอาไว้ว่าจะใส่ ไปงานคืนนี้
( ไอ้พาร์ทอ่ะแหละ )
" โห... งั้นฟางต้องแต่งตัวมิดชิดแล้วอ่ะดิ เล่นให้พาร์ทเป้นคนคิดงานอ่ะ หึหึไม่ธรรมดาแน่แน่ " ฟางพูดอย่างตกใจ
( ฮ่าาไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งง เอาหน่า มีกระผมทั้งคนคุณผู้หญิงไม่ต้องเป็นห่วงครับ ฮ่าาแล้วเจอกันน่ะ )
" จ้าา บาย " ฟางวางสายก่อนที่จะมองชุด ที่เป็นเดรสสีขาวเปิดใหล่ตัวยาวว คลุมถึงข้อเท้า เป็นจังหวะเดียวกับที่ป๊อปปี้เดินออกมาในชุดใหม่พอดี
" ป๊อปจะไปไหน " ฟางถามเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินผ่านหน้าตัวเองไป ป๊อปปี้หยุด ก่อนจะหยิบของแล้วพูดนิ่งๆ
" จะออกไปหาไอ้โมะกับไอ้เขื่อนหน่ะ ก็ไหนไหนคืนนี้ฟางก็ไม่อยู่ ป๊อปก็ไม่รู้จะอยู่บ้านทำไมหนิ มีอะไรก็โทรมาน่ะ " ป๊อปปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป ฟางถอนหายใจ นี่เราผิดอีกแล้วหรอ
" อ้าวป๊อปนายจะไปไหนหน่ะ " แพทที่กำลังจะเดินขึ้นไปตามฟาง ก็สวนทางกับป๊อปปี้พอดีเลยถาม
" จะไปหาโทโมะกับเขื่อหน่ะ ไปก่อนน่ะ " ป๊อปปี้พูดห้วนๆก่อนจะเดินออกไป แพทมองตามนิดหนึ่งก่อนจะขึ้นไปตามฟาง
" เสร้จยังคะสาวสวย " แพทเดินเข้ามาเห้นฟางยืนจ้องตัวเองอยู่ในกระจกก็ถาม
" เฮ้ออ รอแป๊ปนะ่ " ฟางถอนหายใจเฮือกใหย่ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องอาบน้ำ แพทมองตามเืพ่อนสาวๆงง ก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียงของฟางกับป๊อปปี้
" ถ้าแพทไม่เลือกธาม เตียงนี้ก็คงเป็นของเราสิน่ะป๊อป " แพทพูดเบาๆพร้อมกับลูบเตียงของฟางและป๊อปปปี้
" ทุกอย่างเป็นเพราะแพทสิน่ะ ทำไมแพทโง่อย่างนี้ " แพทพูดก่อนจะมองไปที่รูปแต่งงานของฟางและป๊อปปี้ที่อยู่ทั่วๆๆห้อง
" ไปเถอะแพทเสร้จแล้ว " ฟางเดินออกมา โดยที่ไม่ได้สังเกตว่าเพื่อนสาวของเขากำลังมีน้ำตาแพทรีบปาดน้ำตาทิ้ง
" อื้ม ไปกันเถอะ " แพทลุกขั้นแล้วยิ้มร่าเริงให้ฟางก่อนจะเดินนำไปก่อน หลังจากนั้น แก้วก็เป็นคนขับรถพาสาวๆมาที่งาน เอง
" แก้ว ช่วงนี้ฉันไม่เห็นแกจะสวีทหวานกับโมะเลยน่ะ " ในรถสาวๆต่างเม้าท์มอยเรื่องต่างๆนานากันอย่างสนุกสนาน แต่เมื่อเฟ็ย์ยิงคำถามนี้ไปให้เพื่อนสาว เล่นเอาแก้วนิ่งไปทันที
" ก็ปกติน่ะ " แก้วตอบมายิ้มๆๆ แต่ฟางและคนอื่นๆรู้ว่ามันไม่ปกติแน่นอน
" มีอะไรหรือเปล่าแก้ว " ฟางถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และเป็นห่วง แก้วค่อยๆๆหันมามองเพื่อนสาวที่นั่งข้างคนขับอย่างสาวฟาง
" หลายวันก่อน เขาไปเที่ยว เขาบอกฉันว่าจะไปเที่ยวเฉยๆ แต่ฉันรู้ ฉันรู้ฟางว่ามันไม่ใช่แค่นั้น " แก้วพูดเบาๆ
" แก้ว แล้วแกเห็นเองกับตาหรอ " เกล ถามน้องสาว
" แก้วไม่รู้เกล แต่แก้วรู้ว่ามันไม่ได้จบแค่การดื่ม แต่มันจบที่...เตียง" แก้วพูดพร้อมน้ำตาที่เธอเองก็พยายามกลั้นเอาไว้ แต่เมื่อพูดถึงเขาเมื่อไร มันกลับเก็บเอาไว้ไม่อยุ่
" เฮ้ยยยย เอางี้ ไหนๆวันนี้เราก็จะไปปาร์ตี้กันแล้วใช่ไหม งั้นก็ดื่มให้มันลืมๆไปสะ ดีไหม ทิ้งไปให้หมดวันี้เราจะมาสนุกกันเท่านั้น " เกลพูด แก้วยิ้มหัวเราะ ก่อนที่สาวๆๆ จะเดินทางไปที่ยังจุดนัดหมาย
" อ้าวไอ้ป๊อปค่อยๆ " เขื่อนที่รีบเคลียร์งาน แล้วออกมาตามนัดของเพื่อน ชาย ก็พูดห้ามเพื่อนชายที่นัดเขาออกมาแต่ตัวเองกลับดื่มเอาดื่มเอา
" ช่างมันเถอะไอ้เขื่อน " โทโมะมองเพื่อนชายของเขาดื่ม อย่างนิ่งๆ
" มึงมีอะไรก็ปรึกษาพวกกูได้น่ะเว้ย " เขื่อนตบบ่าป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองหน้าเขื่อนและโทโมะ นิ่งๆก่อนจะดื่มไปเงียบ
" ฮัลโหล อะไรนน่ะ เออจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ " หลังจากที่เขื่อนพูดกับป๊อปปี้เขาก็นั่งดื่มต่อไปสักพักก่อนจะต้องหยุดเมื่อรับสายจากพี่เลี้ยงที่เขาจ้างให้มาดูแล น้องใฝ้ายลูกไม่แท้ของตัวเอง
" กูกลับก่อนน่ะเว้ย น้องฝ้ายร้องหาว่ะ ไปละ " เขื่อนพูดก่อนจะตบบ่าป๊อปปี้กับโทโมะแล้วเดินออกไป โทโมะมองตามเขื่อน แล้วหันกลับมามองป๊อปปี้
" กูรู้น่ะว่ามึงคิดอะไรอยู่ไอ้ป๊อป " โมะพูดเรียบๆๆ ป๊อปปี้เงยหน้ามองเพื่อนชายของเขา
" ระหว่างมึงกับแพท กูรู้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น แต่กูจะไม่ขอถาม กูแค่จะบอกว่าตอนนี้มึงแต่งงงานแล้ว ฟางคือผู้หญิงที่มึงเลือกแล้ว " โทโมะพูดแล้วมองเพื่อนชายของเขา
" กูรู้" ป๊อปปี้ตอบปัดๆๆ
" ใช่มึงรู้ไอ้ป๊อป กูรู้ว่ามึงรุ้ แต่ถึงมึงรู้ มึงก้ยังทำ " โทโมะพูดแล้วมองป๊อปปี้อย่างจะเอาเรื่อง
" แล้จะให้กูทำไงว้ะ ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้ " ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงดัง เนื่องจากเขาเองก็เมาแล้ว เลยทำให้อาละวาด
" กูไม่ได้ต้องการอะไร แค่อยากจะเตือมมึงว่าตอนนี้มึงไม่ได้ตัวคนเดียวไอ้ป๊อป " โทโมะพูดแล้วเดินออกไป ป๊อปปี้มองตามเพื่อนชายคนสนิท ก็โมโห
" โธ่เว้ย...." ป๊อปปี้ตะโกนเสียงดังด้วยความหงุหงิด จนคนในร้ายหันมามอง
" ว้าววว แก๊งค์นางฟ้าก็มาน่ะครับ งานนี้ " เสียงพิธีกรเอ่ยแซว พวกฟางเกลและแพท ที่เดินเข้ามาด้วยกันรวมไปถึงเฟย์และแก้วด้วย
" ไม่เจอกันนานคิดถึงจังเลย " ไปป์ พาร์ท กรีน เดินเข้ามาหาสาวๆๆ ก่อนที่พาร์ทจะเป็นคนพูดแล้วทำท่าจะกอดเกล
" พอเลยไอ้หน้าม่อ ไม่เจอกันนานยังเหมือนเดิมน่ะครัชช " เกลพูดพร้อมกับยันหน้าเพื่อนชายเอาไว้ เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนคนอื่นๆๆได้เป็นอย่างดี
" โถ่ เกลเค้าไม่เหมือนเดิมน่ะ เค้าอ่ะรักตัวเองมากกว่าเดิมอีก " พาร์?พูดแล้วทำท่าทาง
" หรอรักหรอ อยากปากแตกไงห้ะ ไปเลยไหนมีไรกินบ้างหิวโว้ย " เกลเดินกอดคอพาร์ทเดินไปที่โซนอาหารโดยมีเฟย์และแก้วเดินตามไปติดๆๆ
" เป็นไงบ้างไม่เจอกันนานเลยน่ะฟาง แพท " กรีนเดินเข้ามาทักแพทและฟาง ทั้งสองสาวยิ้มให้สองหนุ่ม
" แน่นอนก็ฉันเพิ่งกลับมานี่ย้ะจะไปเจอกันตอนไหน "แพทพูดกวนๆๆใส่ ก่อนจะหัวเราะ
" ไปหาเพื่อนคนอื่นเถอะ " ไปป์พูดแล้วทั้งสี่คนก็เดินออกไปหเพื่อนๆๆ คนอื่นๆๆ ภายบในงานมีการเล่นเกมส์ต่างๆมากมาย ทั้งสาวๆๆ มีความสุขมาก จนลืมเรื่องเสร้าาที่ผ่านมาไปได้
" ยัยแพททททท " เสียงของเหมย เพื่อนร่วมรุ่นที่ดูสนิทกับแพท วิ่งเข้ามาหาแพท
" อะไรแก " แพทถามเพื่อนสาว งง
" ของขวัญฉันอยู่ไหน " เหมยเท้าเอวแล้วพุดแพท ทำท่าตกใจ
" ลืมมม" แพทพูดกับทำหน้าสลดๆๆ
" ไปเอามาเลยน้าาา พรุ่งนี้แันต้องไปปารีสแล้ว " เหมยพูด แพทรีบเข้าไปอ้อน ก่อนจะต้องยอมกลับไปเอาของให้เพื่อนสาวคนสนิทอยู่ดี
" ไหวไหมครับบ คุณนางฟ้า " ไปป์เดินเข้ามาหาฟางที่นั่งอยู่ริ้มสระ โดยที่มีผ้าเช็ดตัวคลุมอยู่ เพราะ ช่วงเล่นเกมส์พวกสาวๆๆ พากันตกน้ำเป็นแถว
" ไหวดิโห่่ " ฟางหันไปตอบแล้วทำท่าจะลุกแต่ก็ต้องเซ เพราะเธอเองก็ดื่มไปหลายแก้วอยู่พอควร ดีที่มีไปป์มารับเอาไว้ทัน
แชะ แชะ
" ขอบใจน่ะ " ฟางพูดแล้วยิ้มให้ไปป์ ไปป์รีบเบือนหน้าให้กับรอยยิ้ม ที่เขามักจะหลงมันเสมอ
" จะว่าไปกลับก็ดีน่ะ เริ่มมึนๆ แหะแหะ" ฟางพูดเมื่อเริ่มมึนจริงๆ ไปป์ส่าหยน้า
" แล้วจะกลับไงล่ะเนี่ย แก้วก็กลับไปแล้ว เฟย์ก็เพิ่งจะออกไป ไหนจะแพทไปไหนก็ไม่รู้ อีก " ไปป์พูด เมื่อมองหาเพื่อนๆน้องๆของร่างบาง
" แล้วยัยเกลอ่ะ " ฟางมองหาเพื่อนสาว แต่ก็หาไม่พบ
" ป่านนี้ หลับหมดสภาพอยู่บนห้องแล้วละ เมื่อกี้เห็นไอ้พาร์มไอ้กรีนมันหามขึ้นไปอยู่" ไปปืพูดขำๆๆเมื่อนึกถึงสภาพเพื่อนสาวที่คงจะรับไม่ได้แน่นอน ยิ่งเวลาเมาดวยแล้วยิ่งใหญ่เลย
" อืมงั้นไปป์ไปส่งฟางงหน่อยน่ะ " ฟางหันมาย้มหวานให้ไปป์ ก่อนจะเขย่าแขนรัว ไปป์ยิ้มแล้วยีผมร่างบางอย่างหมันไส้ก่อนจะพยักหน้า
" แต่ไปป์ว่าไปไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีกว่า ใส่ชุึดนี้ไปตากแอร์เดี๋ยวพรุ่งนี้ได้ป่วยพอดี " ฟางพยักหน้าก๋อนที่จะพยายามลุกแต่เธอเองก็เซ ไปป์จึงอุ้มหญิงสาวเข้ามาภายในบ้านแล้วเขาเองก็ไปเอาเสื้อของตัวเองในรถมาให้เืพ่อนสาวของเขาเปลี่ยน
" โทษน่ะพอดีเพิ่งเห็นเมื่อเย็นมันสวยดีเลยซื้อมาอ่ะ " ฟางเปลี่ยนออกมา ก่อนจะยิ้มเมื่อมองไปที่ไปป์ที่ใส่เสื้อคล้ายๆๆตัวเอง แสดงว่าเสื้อนี้ก็เป็นเสื้อคู่รักน่ะสิ ฟางส่าหยน้าแล้วยิ้มก่อนจะค่อยๆๆเดินไปหาไปป์
" กลับเถอะง่วง " ฟางเกาะแขนแล้วพูดด้วยเสียงอู้อี้ ไปป์ส่ายหน้าา
" งั้นขอโทษอีกที ขืนให้แกเดินไปแบบนี้เอง มีหวังไม่ถึง เดี่ยวแวะเอาของแก้เมาไปกินบนรถด้วยละกัน อึ๋บ " ไปป์พูดก่อนจะช้อนตัวหญิงสาวมาอุ้มฟางไม่ติดขัดอะไรเพราะตอนนี้เธอเองก็ตาจะปิดอยู่แล้ว
" ฮิ้วววว ไอ้ไปป์ฟางมันแต่งงานแล้วน่ะเว้ยยย " เสียงพเพื่อนๆในงาน แซวไปป์เมื่อเห็นไปป์อุ้มฟางเดิออกมา
แชะ แชะ
" ปากหมาละพวกเมึง " ไปป์ตะโกนด่ากลับไปก่อนจะเดินอุ้มฟางไปที่รถ แล้วเดินกลับมาหยิบของแก้เมา เอาไปให้หยิงสาว แล้วขับรถออกไป
ตริ้งง ตริ้งงง
" ฟาง....." เสียงข้อความเข้า ป๊อปปี้ที่กำลังหลับอยู่ กลังจากที่กลับมาถึงบ้าน ก็ลุกขึ้นมาเปิดดูเห็นรูปแฟนสาวตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของชายคนหนึ่ง และอีกภาพ ก็ชายคนนั้นอุ้มแฟนสาวของเขาอยู่ด้วยเช่นกัน
" โถ่เว้ย ทำไมไม่รับว้ะ " ป๊อปปี้รีบกดโทรหาร่างบางอย่างรัวๆๆ แต่ผลคือฟางไม่กดรับสายเขาเลย
" มีอะไรหรือเปล่าน่ะป๊อปปี้ " แพทที่กลับมาเอาของที่บ้าน ได้ยินเสียงดังมาจากห้องของป๊อปปี้ ก็รีบเข้าไปหาอย่างเป็นห่วง
" ทำไมเธอมาอยุ่ที่นี่แพท แล้วฟางละ " ป๊อปปี้ถามหาฟาง
" ฟางอยุ่ที่งาน แพทมาเอาของ " แพทตอบเบาๆ ก่อนจะเดินหมุนตัวกลับ
" งานอยู่ไหน " ป๊อปปี้เดินเข้าไปรั้งแขนแพทเอาไว้ แพทหันมามองป๊อปปี้ด้วยสายตาเสร้า
" ทำไมป๊อปต้องมาถามหาฟางที่แพท นี่คือแพทไม่ใช่ฟาง " แพทตวาดกลับไปเสียงดัง
" อย่ามาไร้สาระแพท ฟางอยู่ไหน " ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงโมโห
" ทำไมกลัวฟางจะทิ้งไปเหมือนที่แพททิ้งป๊อปหรอ กลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำกันงั้นสิ " แพทพูดตอกย้ำป๊อปปี้ ป๊อปปี้บีบแขนร่างบางจนแพทร้อง
" โอ๊ยยป๊อปแพทเจ็บ " แพทร้องแล้วพยายามแกะมือของป๊อปปี้ออก
" ใช่แพท ป๊อปไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย และครั้งนี้ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆ ป๊อปคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฟาง " ป๊อปปี้พูด แพทร้องไห้โฮ ก่อนจะกอดป๊อปปี้
" ฮืออ ป๊อปแพทรักป๊อป ป๊อปก็รักแพท แพทขอโทษ " แพทร้องไฮ้แล้วพูดกับป๊อปปี้
" ไม่หรอกแพท ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว " ป๊อปปี้พยายามผลักแพออก แต่เพราะด้วยที่ป๊อปเงก็เมา เลยไม่ค่อยมีแรง มากเท่าไร่
" ไม่ฮืออ แพทขอโทษป๊อป เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ฮืออ " แพทพูด ก่อนจะคลายกอดแล้วดึงป๊อปปี้มาจูบบ
" อื้ออ...." แพทครางออกมาอย่างพอใจ เมื่อป๊อปปี้เองก็ตอบสนองเธอ พร้อมกับค่อยๆๆอุ้มเธอไปที่เตียง
" แพทรับป๊อปน่ะ รักมาก แพทขอโทษ สำหรับทุกอย่างเรามาเริ่มต้นกันใหม่น่ะป๊อป " แพทพุดแล้วสบตากับป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองแพทแล้วนิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆๆ ก้มลงจูบแพทอย่างอ่อนโยน
" อ๊ะป๊อป..." แพทร้องเมื่อป๊อปปี้ ค่อยๆ ก้มลงซุกไซร้ตามตัวของหญิงสาว จนแพทขนลุกซู่่ก่อนที่ทั้งสองคนจะปลดปล่อยอารมณืไปด้วยกัน
" ขอบคุณน่ะที่มาส่ง " ฟางพูดเมื่อรถของไปป์มาจอดเทียบที่หน้าบ้าน ของตัวเอง
" หายเมาแล้วพูดปร๋อเลยน่ะ เข้าบ้านดีดีละ " ไปป์พูดแล้วยิ้ม ฟางหัวเราะนิดหนึงก่อนจะลงรถแล้วเดินไป เพื่อที่จะเข้าบ้าน แต่
"ว๊ายยยย ....." ......
อ้าวพี่ป๊อป แล้วพี่ฟางจะเจอไหมเนี่ย อยากรุ้อย่าลืมเม้นน่ะครัชชช ขอบคุณทุกกำลังใจเลยน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
