รักเราต่างกัน

 
    "เห้ย!ไอเขื่อน ไหนน้องรหัสแกว้ะ"เพื่อนซี้ของเขาถาม
 
 
    "ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่ะ สงสัยมาช้ามั้ง"เขื่อนพูดด้วยความกังวล
 
 
    "มาแล้วค่ะ ฉันมาแล้วค่ะ"มีหญิงสาวคนนึงรีบวิ่งเข้ามาในสถานที่รับน้องทันที
 
 
    "อ้าว นั้นไม๊ว้ะน้องคนนั้นอ่ะ"พิชชี่ชี้ไปที่หญิงสาวคนนั้น
 
 
    "ยัยตัวยุ่ง!"เขื่อนตกใจทันทีที่เห็นเธอ
 
 
   "ไอ้เขื่อนแตก!นายอีกแล้วหรอ"เฟย์ถึงกับเซ็งทันทีที่เห็น
 
 
   "ผู้หญิงคนนี้อีกแล้วหรอ"โบว์ไม่นึกว่าจะได้เจอเธออีก
 
 
   "หยุดก่อน น้องได้รหัสอะไรครับ"รุ่นพี่คนนึงถามเฟย์
 
 
   "หมายเลข23"เฟย์ตอบ ทำให้เขื่อนถึงกับช๊อค เมื่อเลขนั้นเป็นเลขของเขา
 
 
   "อ้าว เธออยู่กับไอเขื่อนหรอเนี่ย"พิชชี่พูด เมื่อเฟย์ได้ยินดังนั้นถึงกับตาโต
 
 
   "ไม่ค่ะ/ไม่เว้ย"ทั้งสองตอบพร้อมกัน
 
 
   "นี่สาวน้อย เธอไม่มีสิทธิเลือกเองหรอกนะว่าจะได้อยู่กับใคร เธอหยิบฉลากได้เลข23ซึ่งเป็นเลขของเขื่อน เธอก็ต้องอยู่กับเขื่อน"รุ่นพี่พูดขึ้น
 
 
   "ทุกคนก็ได้ฟังกฏกติกาของเราไปแล้วนะครับ ถ้ารุ่นน้องมาสายจะโดนลงโทษทั้งพี่รหัสและน้องรหัส"ทันทีที่รุ่นพี่บอก ทำให้เฟย์ถึงกับคิ้วขมวด
 
 
   "แต่/แต่เดี๋ยวเว้ย"ทั้งสองพูดพร้อมกัน 
 
 
  "ไม่มีแต่! บทลงโทษวันนี้คือให้ทั้งสองคนวิ่งรอบสนาม3รอบ"รุ่นพี่บอก
 
ในสนามบอล
 
   "เพราะนายคนเดียวเลย!"เฟย์ดุเขา
 
 
   "อะไรของเธอ!เป็นความผิดของเธอ อยากมาช้าทำไมล่ะห้ะ!"เขื่อนเถียงกลับ
 
 
   "ก็ถ้านายขับรถให้ดีแล้วไม่ชนจักรยานฉันล้ม!ป่านนี้คงไม่ต้องมาวิ่งอย่างนี้หรอก"เฟย์บอก
 
 
   "นี่เธอ!..."เขื่อนเริ่มหมั่นไส้หญิงสาว
 
 
   "นี่พวกเธอทำอะไรอยู่ห้ะ!วิ่งได้แล้ว"รุ่นพี่คนนึงตะโกนมาแต่ไกล
 
 
   "เหอะ!"ทั้งสองเชิ่ดหน้าใส่กันก่อนจะออกตัววิ่ง
 
 
 
 
   "ไปไหนของเธอนะเนี่ย"โทโมะมองหาแก้วไปทั่วมหาลัย
 
 
   "นี่แก ฉันได้ข่าวมาว่ายัยทอมนั่นจะกระโดดลงมาจากดาดฟ้าล่ะ!"นักเรียนสาวคนนึงวิ่งเข้ามาซุบซิบกับกลุ่มเพื่อนสาวของเธอ
 
 
   "แก้ว!"โทโมะรีบวิ่งไปที่ดาดฟ้าทันทีที่รู้
 
        แก้วเดินไปหยุดตรงด้านหน้าของดาดฟ้า
 
 
   "แก้ว!!!เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ยห้ะ!!"โทโมะรีบวิ่งขึ้นบันไดไปบนดาดฟ้าอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้ากังวล
 
      แก้วปาดน้ำตาของเธอที่อาบแก้มทั้งสองข้าง
 
 
  
 
    "เดี๋ยวนายต้องไปบริษัทใช่ไม๊"ฟางถามเขา
 
 
   "ใช่ เธอจะไปด้วยกันไม๊ล่ะ"ป๊อปปี้ถาม
 
 
   "ไม่ดีกว่าอ่ะ ฉันจะไปที่ที่นึงหน่ะ"ฟางบอก
 
 
   "ไปไหน"
 
 
   "ไปที่ทำงานของแม่ฉัน"ทันทีที่ฟางพูดถึงที่ทำงานของแม่เธอ เธอก็หน้าบึ้งไปทันที
 
 
   "เดี๋ยวฉันไปส่งให้ไม๊"ป๊อปปี้ถาม
 
 
   "ไม่ต้องหรอก วันนี้นายขับรถมาทั้งวันแล้วไปบริษัทแล้วไปนั่งตากแอร์สบายๆดีกว่า"ฟางบอก
 
 
   "หึ แล้วแต่เธอแล้วกัน"ป๊อปปี้พูดจบเขาก็จอดรถตรงป้ายรถเมย์ทันที
 
 
   "ไม่ไปกับฉันแน่นะ"เขาถามเธออีกครั้ง
 
 
   "อื้ม ขอบใจนะที่มาส่งฉัน"ฟางบอกก่อนจะยิ้มให้เขา ป๊อปปี้ก็เช่นกัน
 
 
   
 
    โทโมะรีบเร่งความเร็วเข้าไปอีก เหงื่อก็เต็มตัว
 
 
 ฟึ้บบบบบ
 
     โทโมะรีบคว้าตัวของแก้วออกมาจากที่ตรงนั้นทันที ทำให้ทั้งสองล้มลงไปนอนกับพื้น
 
 
   "แฮ่ก แฮ่ก ทำไมเธอทำอย่างนี้ห้ะ!"โทโมะตะคอกใส่เธอ
 
 
   "อะไรของนายเนี่ยห้ะ"แก้วค่อยลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อของเธอ
 
 
   "เธอทำแบบนี้แล้วมันจะมีอะไรดีขึ้นมาห้ะ!"โทโมะดุแก้วอีกครั้ง
 
 
   "นี่นายพูดเรื่องบ้าอะไรของนายห้ะ ฉันทำอะไร!"แก้วยังคงสงสัย
 
 
   "ก็เธอเม่อกี้จะกระโดดลงไปไงล่ะ!"โทโมะพูด
 
 
   "หึ่!นี่นายฉันไม่ใช่คนที่จะหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตายหรอกนะ"แก้วอธิบาย
 
 
   "แล้วเมื่อกี้.."โทโมะมองไปที่ด้านหน้าของดาดฟ้า
 
 
   "ฉันแค่ทำของหล่นลงไป!"แก้วบอก
 
 
   "แต่เมื่อกี้มีคนเค้าบอกว่าทอมคนนั้นจะกระโดดลงไป"
 
 
   "ไอบ้า ฉันไม่ใช่ทอมสักหน่อย"แก้วเถียง
 
 
   "แล้วทำไมเธอไม่ไปเรียน"โทโมะถาม
 
 
   "ไม่ใช่เรื่องของนาย!"แก้วบอกก่อนจะทำท่าจะเดินไป
 
 
   "ทำไมจะไม่ใช่เรื่องของฉัน เราเป็นเพื่อนกันแล้วไงเธอจำไม่ได้หรอ!"โทโมะตะโกนบอกแก้ว ทำให้เธอถึงกับหยุดชะงัก
 
 
   "ต่อจากนี้เธอต้องมาอยู่กับฉันและไอกั้งไม่อย่างนั้นเธอโดนไล่ออกแน่..."
 
   "ไม่ต้อง.."
 
   "เธอไม่มีสิทธปฎิเสธ การเข้ามหาลัยที่นี่มันยาก เธอเข้ามาได้ยังไงฉันไม่รู้ฉันไม่สน แต่ถ้าเธอไม่อยากถูกไล่ออกก็ต้องทนพวกนั้น"โทโมะอธิบายทำให้แก้วใจอ่อนลง
 
 
   "ต่อจากนี้เธอต้องมาอยู่กับฉัน ถ้าเธอไมาอยากโดนไล่ออก.."โทโมะบอก ก่อนที่แก้วจะหันกลับมาหาเขาด้วยสายตาที่ดูน่าสงสาร
 
 
 
   "แค่ก แค่ก"เฟย์วิ่งไปได้ 1รอบ ก็ถึงกับไอออกมา
 
 
   "อะไรกันแค่รอบเดียวเธอก็ยอมแพ้แล้วหรอ"เขื่อนล้อเฟย์
 
 
   "คิดว่าฉันจะยอมหรอ.."เฟย์พยายามวิ่งตามเขื่อนให้ทัน แต่แล้วสายตาของเฟย์ก็มองเห็นด้านหน้าและด้านข้างของเธอเริ่มมืดลง
 
 
   "แค่ก แค่ก.."เฟย์เริ่มวิ่งโซเซไปมา
 
ฟุ้บ!
   ร่างบางล้มลงทันที
 
 
   "เฟย์!"เขื่อนรีบวิ่งไปหาเธอทันที ก่อนจะพยุงตัวของหญิงสาวแล้มอุ้มเธอไว้ แล้ววิ่งไปทันที
 
 
   "เห้ย!น้องเค้าเป็นลมแล้วว่ะ!"พิชชี่บอกกับรุ่นพี่คนอื่นๆ ก่อนจที่รุ่นพี่บางคนรีบวิ่งไปดูเฟย์ทันที
 
 
   "พี่เขื่อน.."โบว์พูดอะไรไม่ออก เมื่อเห็นว่าเขื่อนอุ้มเฟย์แล้วรีบวิ่งด้วยความเร็ว เหมือนเขากำลังเป็นห่วงเธอมาก
 

 
อ้ายยยย  ชอบกันป่าวววว ไรเตอร์ขอเม้น  และโหวตให้ด้วยนร้าาาา