รักเราต่างกัน

 

    "เห้ย!ไอเขื่อน ไหนน้องรหัสแกว้ะ"เพื่อนซี้ของเขาถาม

 

 

    "ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่ะ สงสัยมาช้ามั้ง"เขื่อนพูดด้วยความกังวล

 

 

    "มาแล้วค่ะ ฉันมาแล้วค่ะ"มีหญิงสาวคนนึงรีบวิ่งเข้ามาในสถานที่รับน้องทันที

 

 

    "อ้าว นั้นไม๊ว้ะน้องคนนั้นอ่ะ"พิชชี่ชี้ไปที่หญิงสาวคนนั้น

 

 

    "ยัยตัวยุ่ง!"เขื่อนตกใจทันทีที่เห็นเธอ

 

 

   "ไอ้เขื่อนแตก!นายอีกแล้วหรอ"เฟย์ถึงกับเซ็งทันทีที่เห็น

 

 

   "ผู้หญิงคนนี้อีกแล้วหรอ"โบว์ไม่นึกว่าจะได้เจอเธออีก

 

 

   "หยุดก่อน น้องได้รหัสอะไรครับ"รุ่นพี่คนนึงถามเฟย์

 

 

   "หมายเลข23"เฟย์ตอบ ทำให้เขื่อนถึงกับช๊อค เมื่อเลขนั้นเป็นเลขของเขา

 

 

   "อ้าว เธออยู่กับไอเขื่อนหรอเนี่ย"พิชชี่พูด เมื่อเฟย์ได้ยินดังนั้นถึงกับตาโต

 

 

   "ไม่ค่ะ/ไม่เว้ย"ทั้งสองตอบพร้อมกัน

 

 

   "นี่สาวน้อย เธอไม่มีสิทธิเลือกเองหรอกนะว่าจะได้อยู่กับใคร เธอหยิบฉลากได้เลข23ซึ่งเป็นเลขของเขื่อน เธอก็ต้องอยู่กับเขื่อน"รุ่นพี่พูดขึ้น

 

 

   "ทุกคนก็ได้ฟังกฏกติกาของเราไปแล้วนะครับ ถ้ารุ่นน้องมาสายจะโดนลงโทษทั้งพี่รหัสและน้องรหัส"ทันทีที่รุ่นพี่บอก ทำให้เฟย์ถึงกับคิ้วขมวด

 

 

   "แต่/แต่เดี๋ยวเว้ย"ทั้งสองพูดพร้อมกัน 

 

 

  "ไม่มีแต่! บทลงโทษวันนี้คือให้ทั้งสองคนวิ่งรอบสนาม3รอบ"รุ่นพี่บอก

 

ในสนามบอล

 

   "เพราะนายคนเดียวเลย!"เฟย์ดุเขา

 

 

   "อะไรของเธอ!เป็นความผิดของเธอ อยากมาช้าทำไมล่ะห้ะ!"เขื่อนเถียงกลับ

 

 

   "ก็ถ้านายขับรถให้ดีแล้วไม่ชนจักรยานฉันล้ม!ป่านนี้คงไม่ต้องมาวิ่งอย่างนี้หรอก"เฟย์บอก

 

 

   "นี่เธอ!..."เขื่อนเริ่มหมั่นไส้หญิงสาว

 

 

   "นี่พวกเธอทำอะไรอยู่ห้ะ!วิ่งได้แล้ว"รุ่นพี่คนนึงตะโกนมาแต่ไกล

 

 

   "เหอะ!"ทั้งสองเชิ่ดหน้าใส่กันก่อนจะออกตัววิ่ง

 

 

 

 

   "ไปไหนของเธอนะเนี่ย"โทโมะมองหาแก้วไปทั่วมหาลัย

 

 

   "นี่แก ฉันได้ข่าวมาว่ายัยทอมนั่นจะกระโดดลงมาจากดาดฟ้าล่ะ!"นักเรียนสาวคนนึงวิ่งเข้ามาซุบซิบกับกลุ่มเพื่อนสาวของเธอ

 

 

   "แก้ว!"โทโมะรีบวิ่งไปที่ดาดฟ้าทันทีที่รู้

 

        แก้วเดินไปหยุดตรงด้านหน้าของดาดฟ้า

 

 

   "แก้ว!!!เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ยห้ะ!!"โทโมะรีบวิ่งขึ้นบันไดไปบนดาดฟ้าอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้ากังวล

 

      แก้วปาดน้ำตาของเธอที่อาบแก้มทั้งสองข้าง

 

 

  

 

    "เดี๋ยวนายต้องไปบริษัทใช่ไม๊"ฟางถามเขา

 

 

   "ใช่ เธอจะไปด้วยกันไม๊ล่ะ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

   "ไม่ดีกว่าอ่ะ ฉันจะไปที่ที่นึงหน่ะ"ฟางบอก

 

 

   "ไปไหน"

 

 

   "ไปที่ทำงานของแม่ฉัน"ทันทีที่ฟางพูดถึงที่ทำงานของแม่เธอ เธอก็หน้าบึ้งไปทันที

 

 

   "เดี๋ยวฉันไปส่งให้ไม๊"ป๊อปปี้ถาม

 

 

   "ไม่ต้องหรอก วันนี้นายขับรถมาทั้งวันแล้วไปบริษัทแล้วไปนั่งตากแอร์สบายๆดีกว่า"ฟางบอก

 

 

   "หึ แล้วแต่เธอแล้วกัน"ป๊อปปี้พูดจบเขาก็จอดรถตรงป้ายรถเมย์ทันที

 

 

   "ไม่ไปกับฉันแน่นะ"เขาถามเธออีกครั้ง

 

 

   "อื้ม ขอบใจนะที่มาส่งฉัน"ฟางบอกก่อนจะยิ้มให้เขา ป๊อปปี้ก็เช่นกัน

 

 

   

 

    โทโมะรีบเร่งความเร็วเข้าไปอีก เหงื่อก็เต็มตัว

 

 

 ฟึ้บบบบบ

 

     โทโมะรีบคว้าตัวของแก้วออกมาจากที่ตรงนั้นทันที ทำให้ทั้งสองล้มลงไปนอนกับพื้น

 

 

   "แฮ่ก แฮ่ก ทำไมเธอทำอย่างนี้ห้ะ!"โทโมะตะคอกใส่เธอ

 

 

   "อะไรของนายเนี่ยห้ะ"แก้วค่อยลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อของเธอ

 

 

   "เธอทำแบบนี้แล้วมันจะมีอะไรดีขึ้นมาห้ะ!"โทโมะดุแก้วอีกครั้ง

 

 

   "นี่นายพูดเรื่องบ้าอะไรของนายห้ะ ฉันทำอะไร!"แก้วยังคงสงสัย

 

 

   "ก็เธอเม่อกี้จะกระโดดลงไปไงล่ะ!"โทโมะพูด

 

 

   "หึ่!นี่นายฉันไม่ใช่คนที่จะหนีปัญหาด้วยการฆ่าตัวตายหรอกนะ"แก้วอธิบาย

 

 

   "แล้วเมื่อกี้.."โทโมะมองไปที่ด้านหน้าของดาดฟ้า

 

 

   "ฉันแค่ทำของหล่นลงไป!"แก้วบอก

 

 

   "แต่เมื่อกี้มีคนเค้าบอกว่าทอมคนนั้นจะกระโดดลงไป"

 

 

   "ไอบ้า ฉันไม่ใช่ทอมสักหน่อย"แก้วเถียง

 

 

   "แล้วทำไมเธอไม่ไปเรียน"โทโมะถาม

 

 

   "ไม่ใช่เรื่องของนาย!"แก้วบอกก่อนจะทำท่าจะเดินไป

 

 

   "ทำไมจะไม่ใช่เรื่องของฉัน เราเป็นเพื่อนกันแล้วไงเธอจำไม่ได้หรอ!"โทโมะตะโกนบอกแก้ว ทำให้เธอถึงกับหยุดชะงัก

 

 

   "ต่อจากนี้เธอต้องมาอยู่กับฉันและไอกั้งไม่อย่างนั้นเธอโดนไล่ออกแน่..."

 

   "ไม่ต้อง.."

 

   "เธอไม่มีสิทธปฎิเสธ การเข้ามหาลัยที่นี่มันยาก เธอเข้ามาได้ยังไงฉันไม่รู้ฉันไม่สน แต่ถ้าเธอไม่อยากถูกไล่ออกก็ต้องทนพวกนั้น"โทโมะอธิบายทำให้แก้วใจอ่อนลง

 

 

   "ต่อจากนี้เธอต้องมาอยู่กับฉัน ถ้าเธอไมาอยากโดนไล่ออก.."โทโมะบอก ก่อนที่แก้วจะหันกลับมาหาเขาด้วยสายตาที่ดูน่าสงสาร

 

 

 

   "แค่ก แค่ก"เฟย์วิ่งไปได้ 1รอบ ก็ถึงกับไอออกมา

 

 

   "อะไรกันแค่รอบเดียวเธอก็ยอมแพ้แล้วหรอ"เขื่อนล้อเฟย์

 

 

   "คิดว่าฉันจะยอมหรอ.."เฟย์พยายามวิ่งตามเขื่อนให้ทัน แต่แล้วสายตาของเฟย์ก็มองเห็นด้านหน้าและด้านข้างของเธอเริ่มมืดลง

 

 

   "แค่ก แค่ก.."เฟย์เริ่มวิ่งโซเซไปมา

 

ฟุ้บ!

   ร่างบางล้มลงทันที

 

 

   "เฟย์!"เขื่อนรีบวิ่งไปหาเธอทันที ก่อนจะพยุงตัวของหญิงสาวแล้มอุ้มเธอไว้ แล้ววิ่งไปทันที

 

 

   "เห้ย!น้องเค้าเป็นลมแล้วว่ะ!"พิชชี่บอกกับรุ่นพี่คนอื่นๆ ก่อนจที่รุ่นพี่บางคนรีบวิ่งไปดูเฟย์ทันที

 

 

   "พี่เขื่อน.."โบว์พูดอะไรไม่ออก เมื่อเห็นว่าเขื่อนอุ้มเฟย์แล้วรีบวิ่งด้วยความเร็ว เหมือนเขากำลังเป็นห่วงเธอมาก

 

---

 

อ้ายยยย  ชอบกันป่าวววว ไรเตอร์ขอเม้น  และโหวตให้ด้วยนร้าาาา