Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

ไม่นานคารินกับจูโกะก็มาพบ

อุจิวะหนุ่มหันไปสั่งการณ์ “เดินทาง”

การเดินทางไปยังแคว้นอิคุนั้นถือว่าอยู่ไม่ไกลจากที่ทีมเหยียวอยู่นัก แต่ซาสึเกะเห็นท่าทางของเจ้าหมอปีศาจที่ยียวนนั่นแล้ว ใจถ้าจะเอาแน่นอนไม่ได้ ต้องรีบไปตามตัวมาเสียก่อนที่มันจะหนีไปที่อื่น

...

 “ดูท่าจะมาแล้วนะ เมี๊ยว!”เจ้าแมวอ้วนขาวดำ รายงาน

“ครับ ผมคงต้องบอกลาที่นี่ซะแล้ว”เด็กหนุ่มผมดำยิ้มหวาน กระเด้งตัวขึ้นจากเตียงหนานุ่มถึงประตูภายนอกจะเป็นประตูห้องพักเก่าๆในโรงพยาบาล แต่ภายในได้ตกแต่งอย่างหรูหรา เครื่องเรือนโซฟา เตียงขนาดคิงไซส์ อย่างดีราคาแพง รวมถึงอาหารดีๆหรูเลิศ ทุกสิ่งนั้นท่านไดเมียวแคว้นอิคุได้จัดหามาให้เพื่อตอบแทนคุณหมอปีศาจ“แคว้นนี้ร่ำรวยจริงๆ”ขณะที่กำลังพึมพำนั้นเด็กหนุ่มก็บิดขี้เกียจไปพลางๆ

เจ้าแมวผีร้องถาม “จะออกไปหามันรึ?”

“หาเหรอ?”นิ้วชี้ขวาของเด็กหนุ่มส่ายไปมาพร้อมจุ๊ปาก”ไม่ๆ มันง่ายไป เค้าต้องเป็นฝ่ายมาหาชั้นต่างหาก”เด็กหนุ่มหมุนตัวอย่างเริงร่า”ใช่ไหมครับ คุณพ่อ”

คนเป็นพ่อจิบสาเก ยิ้มก่อนจะเอ่ยถาม“จริง...แต่การปล่อยนักโทษคนหนึ่งออกไป ไม่ส่งผลเสียต่อแคว้นอิคุรึ?”

ตาสีมรกตคนถูกถามเป็นประกาย “ผมไม่ปล่อยให้มันมีลมหายใจนานหรอกครับ”

“ลูกกำจัดมันรึ?”

“คนที่เดินกางหิมะคนเดียว สามารถตายได้หลายสาเหตุนะครับ...และผมน่ะไม่ปล่อยให้ศัตรูของเพศแม่ลอยนวลหรอก”เด็กหนุ่มยิ้มเหี้ยม การเลือกเหยื่อน่ะทำเหมือนเดาสุ่มแต่เค้าน่ะไม่ได้เดาสุ่มหรอกนะ “มันมีหลายวิธีที่เราไม่ต้องลงมือกำจัด ใช่มั้ย ทามะ”

เจ้าแมวผีแทบสำรอก เพราะนึกถึงกลิ่นเลือดคนน่ารังเกียจนั่นทีไร จะสำรอกทุกที

ย้อนกลับไปหลังจากที่นักโทษคนนั้นฟื้น หลังจกที่โดนซาสึเกะชกจนสลบ

นักโทษคนนั้นรู้สึกหนาวไปทั้งกาย แขนขาเริ่มชา เค้าต้องรีบหาที่พักให้เร็วที่สุด ขณะที่กำลังเดินหาที่พัก ก็มีเงาทะมึนขนาดใหญ่ พอหันไป

‘ฉัวะ!/ตุ้บ!’

ศีรษะของชายคนนั้นร่วงลงกลิ้งไปไกล เลือดสีแดงกระฉูดราวกับน้ำพุ ร่างไร้ศีรษะล้มลง และกระตุกเล็กน้อยและแน่นิ่ง

เจ้าแมวผีที่ขยายร่างยักษ์ ก็เลียอุ้งมือที่เปื้อนเลือด พอลิ้นสากแตะที่เลือดก็ต้องทำหน้าเบ้ รสชาติช่างน่าสำรอก

เหล่าหมาป่าหิวโซก็ค่อยๆออกมาจากป่าทึบ

“เชิญกินบุพเฟ่เลย สหาย…”สิ้นเสียงเหล่าหมาป่าต่างกัดกินร่างของชายคนนั้น ไม่นานร่างนั้นก็เหลือแต่ซาก

…

“โหดดีนะ”ฮารุชิชมเป๊าะ

เด็กหนุ่มฮารุยิ้ม”อย่างน้อยร่างนั้นก็ทำให้พวกหมาป่าอิ่มกันไปได้หลายวันเชียว วันนี้มีงานเทศกาลด้วย ผมเดินเล่นที่งานระหว่างรอหมอนั่นดีกว่า แล้วเจอกันนะครับ คุณพ่อ”

…

ทางด้านทีมเหยี่ยว ซาสึเกะได้ให้ทุกคนในทีมเห็นหน้าของเป้าหมาย “แยกย้ายกันค้นหา พาตัวเค้า ไม่จำเป็นอย่าไปสู้ด้วย”

โทบิสนับสนุน”เห็นด้วย ถ้าผูกมิตรกับเค้าได้ กองกำลังของเราก็จะเข้มแข็งมากขึ้นแน่ จำไว้ ไม่จำเป็นห้ามสู้ด้วย”

คารินและจูโกะพยักหน้าก่อนจะแยกย้าย

ซาสึเกะก็แยกกับโทบิ…รอก่อนนะ ซากุระ อีกไม่นานเธอจะได้กลับมาอีกครั้ง…

ขออภัยที่ไม่ได้มาอัพซะนาน เพราะเกิดปัญหาหลายอย่างนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ