Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

 โทบิ เดินทางออกจากฐานลับ มาถึงปราสาทโฮเซ็นชิ ที่จริงต้องเรียกว่าซากปราสาทถึงจะเหมาะกว่า ชายสวมหน้ากาก เดินสำรวจซากปรักหักพัง ไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง เท้าของเค้าสะดุดเข้ากับบางอย่าง เค้ารีบปัดเศษดินออกทันที

สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือ ห่วงสำหรับเปิดอะไรบางอย่าง พอเค้าดึงห่วงเหล็กนั่นขึ้นมา ก็ปรากฏช่องทางลับที่มีบันไดต่อลงไปใต้ดิน "ไม่น่าเชื่อ"มันเหมาะเจาะเกินไป ที่ๆนี่เพิ่งจะมีตัวเค้าค้นพบ 

เมื่อคิดได้เค้าจึงเดินลงไปพิสูจน์ 

"หึ"

ร่างหนึ่งที่เฝ้าดูอยู่ยิ้มอย่างพอใจ  

"เมี๊ยว นายนี่มันร้ายจริงๆ"

"แกตามชั้นมาทำไมทามะ ชั้นสั่งให้แกอยู่กับลูกสาวชั้นนิ"ฮารุชิเอ่ยถามสัตว์เลี้ยงที่อยู่ข้างหลัง

"ปล๊าว ชั้นแยกร่างมาหานายก็เท่านั้น ทีนายยังแยกร่างไปเก็บสมุนไพร ไหนจะแยกร่างมาเฝ้าที่นี่อีก จะเฝ้าไปทำไมกัน?"

"ชั้นแค่ผ่านมา ไม่ได้เฝ้า เผอิญมาเจอเจ้าคนโลนี่พอดี"

"เหรอ ชั้นแค่อยากจะมาบอกว่า นายได้เขยแล้วนะ เป็นคนตระกูลอุจิวะซะด้วย"

"จริงดิ"

"ดูเหมือนว่า ลูกสาวนายจะชอบพอสมควร เจ้าหนุ่มเหมือนกับนายเลย"

"เหมือนยังไงรึ?"

"ตรงที่มีความพยายามที่จะช่วยคนที่ตัวเองรักยังไงล่ะ"

"เหรอ..."ในใจของชายหนุ่ม?นึกสงสัย ว่าที่ลูกเขยเสียเหลือเกิน ภาระของเค้ามันช่างมากมายนัก มันมากเกินกว่าที่ใครจะมาช่วยได้ 

"กลับไปเฝ้าลูกสาวชั้นเถอะ อย่ามาโกหกชั้นเลยว่า แกแยกร่างมา"

"ชิ เกลียดจริงคนรู้ทัน ระวังตัวด้วยล่ะ"

"เออ แกเองก็ไปดูแลลูกสาวชั้นได้เเล้ว"

เจ้าแมวอ้วยขาว-ดำเดินอุ้ยอ้ายจากไป มองดูที่ซากปราสาทอย่างพึงพอใจ

...ในตอนนี้ มันก็เหือแค่รอยเท้าเสือก็เท่านั้น...ที่จริงที่เเห่งนี้ เค้าเคยค้นพบเบาะแสยาทิพย์เพียงแต่ เค้าได้จัดการเอาแผนที่ฉบับจริงไปแล้ว จะเหลือก็เหลือแค่ ที่ซ่อน โลงผลึกแก้ว ที่เค้าสามารถนำกลับมาไว้ที่ฐานลับได้แค่โลงเดียว เบาะแสอื่นก็โดนทำลายไปหมดแล้ว เมื่อถึงตอนนั้น เวลาเเห่งพันธสัญญาจะเริ่มขึ้น ลูกสาวของเค้าจะทำตามสัญญาเสียที

กลับมาจากด้านโทบิ ที่ตอนนี้เดินลงบันไดไปยังชั้น ใต้ดิน ประมาณ50 เมตรได้แล้ว เค้ากพบห้องๆหนึ่ง จึงเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับกล่องปริศนาที่วางอยู่ โทบิไม่รอช้ารีบเปิดออกมาดู ก็พบคัมภีร์ม้วนหนึ่ง พอคลี่ออกมา มันคือแผนที่ ที่มีสัญลักษณ์ประหลาดตรงจุดๆหนึ่ง พอนำไฟฉายที่ติดตัวมาส่องดู ทำให้เค้าได้เห็นแผนที่ชัดๆ มันคือแผนที่ไปยังน้ำตกนิลกาฬ คือสถานที่ ที่สายน้ำถูกย้อมด้วยดินสีดำ จนกลายเป็นน้ำตกสีดำสนิท แต่น้อยคนที่จะรู้เส้นทาง ว่ากันว่าเป็นน้ำตกอาถรรพ์ที่จะมีบางสิ่งมาเอาชีวิตของผู้มาเยือน มีเพียงไม่กี่คนที่เคยไป แล้วรอดออกมาเล่าให้ฟัง

...เข้าใจหาที่ซ่อนนะ...

อีกด้าน

ซากุระรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในทุ่งร้าง...บรรยากาศรอบตัวมีแต่ความมืด "ที่นี่ ที่ไหนกัน ฝันเหรอ"

"สัญญา...สัญญา..."น้ำเสียงอันชวนขนลุกดังแว่วมา

นั่นทำให้เด็กสาวรู้สึกหวาดกลัว กลัว  แต่เธอก็รวบรวมความกล้าร้องถามเสียงปริศนา"สัญญาอะไร แกหมายถึงเรื่องอะไรกันแน่! บอกชั้นที!"

"ซากุระๆ ตื่นสิตื่น"

เด็กสาวลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ยังพบว่า ตัวเธอยังอยู่ที่ฐานลับของทีมเหยี่ยวอยู่ดี 

"เป็นยังไงบ้าง"ซาสึเกะค่อยๆประคองร่างบางให้นั่ง "เธอตัวสั่นเชียว ฝันร้ายเหรอ"เค้ามองคนรักที่ตอนนี้หน้าซีดเหงื่ิอท่วมตัวตัวสั่นราวกับว่า เธอกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ก่อนที่เค้าจะปลุกเธอ เธอนอนนดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน

ซากุระพยักหน้ารับ

ซาสึเกะดึงตัวคนรักเข้ามากอดปลอบ "ไม่ต้องกลัวนะ ชั้นจะปกป้องดูแลเธอเอง"

ซากุระกอดร่างสูงแน่น "ชั้นกลัว มันตามมาหลอกหลอนชั้นตลอดเลย"

"ชั้นจะไม่ถามถึงสิ่งที่เธอฝันนะ แต่ชั้นจะดูแลปกป้องเธอเองนะ"

"ขอบคุณนะ"

คารินที่แอบดูอยู่กัดเล็บอย่างขัดใจ

"มาแอบดูอะไรรึ ยัยปลิงแดง"

"ยัยหมึก"

"เสียงดังแบบนี้ เดี๋ยวท่านซาสึเกะ ก็รู้หรอก ไปคุยกันหน่อยไหม"ซายะหันหลังเดินนำสาวผมแดงไปอีกที่หนึ่ง

คารินเปิดประเด็น"เธอมีธุระอะไร"

"ทำไมเธอต้องริษยาคนที่กำลังจะตายด้วย"

"นี่...เธอพูดถึงเรื่องอะไร"

"เท่าที่ชั้นดู ยัยนั่นอยู่ได้ไม่นานหรอก เธอเองก็ไม่ควรจะใจไม้ไส้ระกำกับผู้หญิงด้วยกันนะ"

"ใครจะเป็นแม่พระอย่างเธอล่ะ หมดเรื่องแล้วใช่มั้ย เฮอะ ไร้สาระ"ว่าจบสาวผมแดงก็สะบัดผมแล้วเดินจากไป

ซายะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"นังโง่"...ถ้าทำร้ายยัยนั่น เดี๋ยวก็โดนท่านซาสึเกะเกลียดน่ะสิ แต่ถ้าเราแกล้งทำดีด้วยแล้วปล่อยให้มันตายไป ท่านซาสึเกะก็จะหันมาหาเรา ที่ทำดีกับคนรักใกล้ตายของเค้า ฮิฮิ นังนั่นอีกไม่นานก็หมดลมหายใจแล้ว ...เพราะเท่าที่เธอดูจากสภาพตอนอาการกำเริบแบบนี้ อีกไม่นานหรอก สู้ทำดีด้วยเอาไว้จัดการยัยปลิงแดงนั่นดีกว่า

มาอัพแล้วจ้า คิดถึงมั้ยคะ ขอโทษนะค่ะ พอดีนิกซ์เรียนมหาลัยน่ะนะ แต่ถึงยังไงนิกซ์ก็จะพยายามอัพให้ได้นะค่ะ