Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

ทางด้านโคโนฮะ

      หลังจากที่โคยูกิ รักษาตัวจากอาการบาดเจ็บแล้ว เค้าก็รับอาสาที่จะนำข่าวร้ายไปบอกตระกูลนานาเซะ และ ช่วยออกตามหาซากุระอีกแรง

         สำหรับ ฮารุย ที่ตอนนี้มาอยู่ที่หน้าหลุมศพน้องชายที่อยู่ในโคโนฮะ ในตอนนี้รู้สึกเป็นกังวลมาก นอกจากเรื่องหลานสาวคนเดียวที่กำลังจะตาย โดนลักพาตัวไปแล้ว สมบัติของตระกูลอย่างดาบคู่ ยังมาหายสาบสูญไปเสียอีก ใจหนึ่งเธอต้องยอมรับว่า เธอเคยเชื่อน้องชายคนเดียวมีส่วนรู้เห็นเกี่ยวกับยาทิพย์ แต่อีกใจ เธอก็ไม่เชื่อเพราะถ้ายานั่นมีจริงน้องชายของเธอคงจะช่วยชีวิตน้องสาวบุญธรรมแล้ว เธอเชื่อ ว่าฮารุชิ คงไม่ใจดำ ปล่อยให้น้องสาวที่ตนรัก ตายไปหรอก             ชีวิตที่ผ่านมาในวัยเด็ก ตอนที่ยังจำความได้ของเธอ ต้องตกระกำลำบาก เร่ร่อนไปเท่า    ไม่สามารถอยู่ที่ไหนได้นาน ท่านแม่ของเธอเคยเล่าว่าคนในตระกูลฮารุโนะ เคยมีร่วมกันมากกว่าสามสิบชีวิต แต่เพราะว่า ข่าวลือเรื่องยาทิพย์ นั้นทำให้ตระกูลของเธอ โดนไล่ล่า รีดเค้นความลับจนตาย

แน่นอนในรุ่นของสามพี่น้อง ฮารุโนะ ซึบารุ พี่ชายคนโต  ฮารุโนะ ซึบากิ ที่เป็นน้องสาวคนกลางและฮารุโนะ ฮายะ ที่เป็นน้องชายคนเล็กเองก็มีชะตาที่ไม่ต่างกันกับคนรุ่นก่อนๆ ที่โดนไ่ล่ล่า หลังจากการเสียสละของพ่อแม่ที่ช่วยให้หนีรอดจากการตามล่า ก็หนีไปได้ไม่นาน สามพี่น้องก็ถูกจับได้ ทั้งสามโดนกักขังและทรมานอย่างหนัก แต่แล้ววันหนึ่ง ในวันที่ยามเฝ้าเผลอ สามพี่น้องก็หนีออกไป ฮารุโนะ ฮายะพลัดหลงกับพี่ชายและพี่สาว โชคร้าย ฮารุโนะ ซึบารุ และ ฮารุโนะ ซึบากิ ที่โดนไล่ต้อนจนไปถึงเชิงผา ซึบากิที่ไม่สามารถหนีไปไหนได้ และไม่ต้องการเป็นตัวถ่วงให้พี่ชาย เธอจึงกระโดดผาฆ่าตัวตาย นั่นทำให้ ฮารุโนะ ซึบารุ สติขาดผึ่ง เข้าต่อสู้กับกลุ่มผู้ไล่ล่า อย่างสุนัขจนตรอก จากนั้น  ฮารุโนะ ฮายะ ที่ตามหาก็พบกับ กลุ่มผู้ไล่ล่าก็ล้มตายไปจนหมดสิ้นเหลือเพียงแต่ร่างของซึบารุที่โชกเลือด ในสภาพที่กำลังจะตาย ในมือถือดาบคู่ ตามร่างกายถูกฟันแทงหลายจุด น้องชายรีบพาร่างพี่ชายไปรักษา แต่ ฮารุโนะ ซึบารุได้ห้ามปรามไว้ เค้ารู้ตัวดี ว่าต้องตายแต่ก่อนที่จะตาย เค้าขอให้น้องชายพาตนไปที่ร้านช่างเหล็ก คนหนึ่ง จากนั้นก็ขอให้ทำดาบคู่ที่ทำจากเงินบริสุทธ์ สามารถฟันเหล็กได้ขาดออกมาโดยเอาหัวใจของเค้า หลอมลงไปกับ เนื้อเงินด้วย เพื่อที่เค้าจะได้ปกป้องน้องคนเดียวที่เหลืออยู่   

    ฮารุโนะ ฮายะ ทายาทที่เหลือรอดซึ่งก็คือปู่ทวดของเธอ ก็ นำร่างของพี่ชายและพี่สาวไปฝังที่สุสานประจำตระกูล สำหรับสุสานของคนในตระกูลฮารุโนะนั้นเป็นความลับเฉพาะคนในตระกูล เท่านั้นที่รู้ เช่นเดียวกับสุสานของฮารุโนะ ฮารุชิ และ ฮารุโนะ ซากุโระ ที่อยู่ที่สุสานประจำตระกูล แต่เพื่อให้ครอบครัวไปมาสะดวกจึงทำสุสานที่โคโนฮะ และแคว้นยูกิ สำหรับหลานสาวคนเดียวนานๆทีเธอจะพาไปไหว้พ่อแม่ที่สุสานประจำตระกูล ถึงแม้ว่าในรุ่นของเธอนั้นทางโคโนฮะจะให้การต้อนรับและรับรองความปลอดภัยเป็นอย่างดีก็ตามแต่ เธอรู้ดี รู้ดีว่า เหล่าผู้นำชั้นสูงของโคโนฮะ นั้น พยายามหาที่อยู่ของสุสานของตระกูลเพราะเชื่อว่ามันจะนำไปสู่ ยาทิพย์ได้ เธอจึงเลี่ยงที่จะพาหลานสาวไปไหว้พ่อแม่ที่สุสานประจำตระกูล 

"ฮารุชิ ขอโทษนะ ที่ชั้น ปกป้องเด็กคนนั้นไม่ได้" หยาดน้ำตาได้ไหลรินออกมา 

คนที่แอบดูพี่สาวอยู่ ก็อดสงสารไม่ได้  หากเค้าเผยตัวในตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คนในตระกูลทำมาต้องสูญเปล่าแน่ ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะเดินจากไปอย่างเงียบๆหักใจไม่ให้เศร้าหรือไปแสดงตัว

ฮารุชิที่ตอนนี้กำลังเดินทางไปหาสมุนไพรเพิ่ม ที่มิติภายนอกและถือโอกาส สืบข่าวในสถานะการณ์ปัจจุบันไปด้วย ถึงแม้ว่าจะเป็นร่างจิตแต่อาศัยในร่างเทียม ก็สามารถออกมานอกมิติที่สร้างไว้ได้เพียงแต่ออกมาได้แค่ สองวันก็เท่านั้น เค้าจึงเลือกออกมาในคราวจำเป็นเพื่อที่จะมีเวลาสร้างร่างเทียมได้มากขึ้น  ความจริงเค้าได้ค้นพบความลับของตระกูลของตัวเองเมื่อตอนอายุ สิบสี่ เค้าพยายามไขปริศนาจนสามารถค้นพบกับสูตรยาทิพย์ และพบความจริงอันน่าเศร้าว่า มันไม่ได้มีคุณสมบัติชุบชีวิตใครได้เลย เพียงแต่สามารถฟื้นฟูเซลล์ที่ตายไปให้คืนสภาพ หรือง่ายๆ ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้หายภายในเวลาอันรวดเร็ว ในช่วงที่ค้นพบนั้นก็เป็นช่วงสงครามนินจาพอดี เหตุการณ์นั้นทำให้เค้าสูญเสียน้องสาวบุญธรรมไป เค้าไม่สามารถช่วยชีวิตเธอได้ แต่เค้าก็แอบนำร่างของรินมาเก็บไว้ ที่มิติลับ เพื่อที่ว่าสักวัน เค้าจะสามารถชุบชีวิตเธอได้อีกครั้ง เพราะระหว่างที่เค้ามัวแต่ค้นหาสูตรยาทิพย์ เค้าก็ไม่ได้สนใจในตัวเธอเลย เค้าไม่สามารถที่จะปกป้องเธอได้ 

ในตอนนี้ ใจของเค้าชักเริ่มกังวลห่วงลูกสาวคนเดียวซะแล้วสิ  "หวังว่า คงจะปลอดภัยดีนะ"

ทางด้านซากุระ 

      ในตอนนี้เธอถูกจับมาได้สองสามวันแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่โดนขังแบบมัดมือเท้า แต่เธอก็โดนจับตาดูตลอดเวลา เธอสังเกตว่าคนที่ชื่อโทบิ หายไป ในใจเธอคิดจะลองเสี่ยงหลอกถามดีไหม แต่เธอควรจะนิ่งเตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นดีกว่า อีกฝ่ายมีเนตรวงแหวนที่สามารถล้วงความลับจากเธอได้ ถึงแม้ว่าจะมีวิชาสะกดใจจากพ่อมาแล้ว แต่เธอก็ไม่มั่นใจว่ามันจะสามารถต้านพลังเนตรของซาสึเกะได้รึไม่ ในตอนนี้พลังเนตรของเค้าช่างเเข็งแกร่งพอดู หลังจากที่เข้าปะทะกับซึบารุ ผู้มีศักดิ์เป็นปู่ทวด ซาสึเกะก็ใช้เทวีสุริยาได้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่สามารถทำอะไรซึบารุ ได้เถอะ แต่ถ้าเธอโดนพลังแบบนี้เข้า เธอก็รอดยาก

ในตอนนี้ร่างบางกำลัง นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่ในตอนนี้ถูกย้อมไปด้วยหิมะขาว ดูแล้วก็งดงามไปอีกแบบ 

กึก!

มีใครบางคนเข้ามาในห้อง แล้วสวมกอดเธอจากข้างหลัง 

"ปล่อยนะ ซาสึเกะ"

เจ้าของนามยังคงกอดแน่น ใบหน้าคมคายซบลงกับบ่าเล็กแล้วสูดกลิ่นหอมซากุระที่เป็นกลิ่นเฉพาะตัว"ไม่หนาว เหรอ" 

ในตอนนี้ซากุระ สวมเสื้อแขนยาวสีดำตัวโตอยู่ คู่กับกางเกงขาสั้นเลยเข่าสีเดียวกัน ช่วยให้ขับผิวให้ขาวสวยยิ่งขึ้น

"ชั้นอึดอัดและก็ไม่ได้หนาวด้วย ปล่อยนะ"

"ไม่ ชั้นหนาว ขอกอดหน่อยไม่ได้รึไง"ร่างสูงกระชับอ้อมแขนให้แน่นยิ่งขึ้น

"อึก อึดอัด"

ซาสึเกะค่อยๆคลายอ้อมแขนเล็กน้อย "ตัวเธอ...เย็นมากเลยนะ"

"เรื่องของชั้น ปล่อยได้แล้ว"

ซาสึเกะรู้สึกไม่พอใจ จับร่างบางให้หันมประจันหน้ากับเค้า"ทำไม พูดราวกับว่าไม่สนใจชีวิตตัวเองเเบบนี้!"

เด็กสาวสะบัดตัวออกพร้อมระเบิดอารมณ์"ปล่อยชั้นนะ ชั้นจะเป็นจะตาย มันก็เรื่องของชั้น นายจะมาสนใจทำไม คนอย่างนาย นอกจากเรื่องของตัวเองน่ะ ก็ไม่สนหรอก อย่ามาเสเเสร้งหน่อยเลย!" 

ความอดทนของซาสึเกะขากผึ่ง เค้าเข้ารวบตัวร่างบางขึ้นอุ้ม โดยไม่สนว่าเธอจะระดมทุบตีเค้า

"ปล่อยนะ! ปล่อย!"

ร่างสูงปล่อยร่างในอ้อมแขนลงบนเตียงอย่างไม่ใยดี ทำให้ซากุระมึนเบลอเล็กน้อย

เมื่อซากุระหายมึน ก็พบว่าซาสึเกะถอดเสื้อของตนแล้ว ...ซวยแล้ว พ่อจ๋า... ในตอนนี้เธอเหมือนกับกระต่ายน้อยที่พร้อมจะโดนหมาป่าขย้ำ

"หึหึ เธอบังคับชั้นเองนะ"สายตาของอุจิวะหนุ่มในตอนนี้มีแต่ความ หื่น กระหาย อยากจะลิ้มรสแม่กระต่ายน้อยตรงหน้าเสียเหลือเกิน 

ชายหนุ่มคร่อมร่างบางกันหนี "หึหึ แบบนี้เธอก็ต้องเป็นของชั้นอยู่ดี" พร้อมรวบมือทั้งสองข้างของร่างบางไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียวของเค้า

ซากุระพยายามรวบรวมสติ เธอจึงเอ่ยเสียงหวาน"อย่าใจร้อนสิค่ะ ที่รัก"พร้อมแย้มยิ้มอย่างหวานหยด"เค้ากลัวเป็นนะ ปล่อยมือเค้าก่อนสิ เราจะได้มีความสุขร่วมกัน ดีไหมค่ะ"

ซาสึเกะไม่รู้มารยาของอีกฝ่ายจึงยอมปล่อมมือทั้งสองของร่างบางแต่โดยดี "ชั้นรอไม่ไหวแล้วนะที่รัก ขอเลยได้ไหม"เค้าเอาหน้าหมายจะจูบแต่ เด็กสาวกลับเอียงหลบได้

"อย่าใจร้อนสิคะ เดี๋ยวไม่สนุก"

เมื่อมือทั้งสองเป็นอิสระ มือบางแสร้งค่อยๆลูบไล้บ่าของร่างสูง ในขณะที่ขาเล็กง้อ เตรียมพร้อม

ซาสึเกะที่หลับตารู้สึกเสียวไม่รู้เรื่อง เมื่อซากุระเห็นว่าอีกกำลังเคลิ้ม 

"พลั่ก!/โครม!"

ร่างของซาสึเกะโดนถีบขาคู่กระเด็น "โอ๊ย!!!" ร่างสูงเอามือกุมเป้าอย่างเจ็บปวดจนหน้าเขียว 

"เธอทำอย่างงะ อ๊ากกกๆ"ยังไม่ทันที่จะได้พูดต่อเค้าก็โดน ซากุระเอาเก้าอี้ฟาดชนิดไม่ยั้ง(หนูกุจ๋า เดี๋ยวเกะก็ตายหรอก : ไรเตอร์  -_- ;;;)

เมื่อฟาดจนหมดแรง ซากุระถามเสียงเหี้ยมพลางหอบเหงื่อท่วมตัว"หายหื่นยัง! " 

"ฟาดอีกที่รัก ชอบ!!! ถ้าเธอเป็น S ชั้นจะเป็น M เอง!!"ซาสึเกะเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มในขณะที่เลือดแทบจะท่วมหน้า

(เฮ้ย!! เกะ แกเป็นM เหรอ!o_O: ไรเตอร์ / ชั้น M กับซากุระเท่านั้นเฟ้ย!!:ซาสึเกะ)

"ไอ้บ้า!!"ว่าแล้วซากุระก็ประเคนหมัดลุ้นๆเข้าที่หน้าอีกฝ่ายจนสลบ 

สภาพซาสึเกะในตอนนี้สะบัดสะบอมสุดๆ จนซากุระอดสงสารปนสมเพชไม่ได้

ทามะที่เฝ้าดูเหตุการณ์ คิดอย่างหวาดๆ...นี่มัน โคตรS ตัวแม่เลยนี่หว่า...พอๆกับพ่อมันเลย...

ด้านฮารุชิที่กำลังเก็บสมุนไพร นอกแคว้น

"ฮัดชิ้ว ใครนินทา"

กลับมาทางด้านซากุระ เธอได้ทำการปฐมพยาบาลซาสึเกะโดยใช้คาถาแพทย์ รักษาให้ สักพัก ซาสึเกะก็ฟื้น "เธอรักษาชั้น"

ร่างบางไม่ตอบ

ซาสึเกะเข้ามากอดเอวบางจากข้างหลังพลางออดอ้อน"ที่รักจ๋า ตัวรักเค้ามั้ย เค้าเป็น ทุกอย่างให้ตัวได้นะ อยู่กับเค้านานๆนะ ตัวอยากได้อะไร เค้าหาให้ได้นะ ที่รัก"

ซากุระรู้สึกว่าคนที่กอดเอวนั้นไม่ต่างจากหมาน้อยอ้อนเจ้าของ "อย่าทำลายโคโนฮะได้มั้ย"

ซาสึเกะละจากเอวของร่างบาง"เรื่องนั้น...ชั้นคงจะทำให้ไม่ได้"

ซากุระเข้าซบอกของร่างสูง"ทำไม ไหนนายบอกว่ารักชั้นไง ทำไม"

"ได้โปรดซากุระ นอกจากเรื่องนี้เธอขอได้ เธออยากให้ ชั้นทำอะไรเป็นอะไร ก็ได้ เชื่อในความรักของชั้นเถอะนะ ชั้นสัญญาว่า เธอจะต้องหาย"

ร่างบางรู้สึกว่า อีกฝ่ายช่างไม่ต่างจากพ่อของเธอที่พยายามจะยื้อชีวิตของคนที่รัก น้ำตาได้ไหลออกมาโดยไม้รู้ตัว 

ซาสึเกะรวบตัวของซากุระมากอด เค้าไม่อยากสูญเสียที่รักไปอีกแล้ว ซากุระกอดตอบเธอเองก็ไม่อยากจากเค้าไป ทำไมนะ เวลาที่รู้ความรู้สึกที่มีต่อกัน มันต้องเป็นช่วงเวลาที่เหลือน้อยซะจริง

ภาพที่ทั้งสองกอดกันนั้นไม่พ้นสายตาของคาริน ความริษยาได้เพิ่มพูนยิ่งกว่าเก่า เพิ่มขึ้นมาหลายร้อยเท่า ทำไม ซาสึเกะต้องยอมผู้หญิงคนนี้ด้วย ทำไมคนที่อยู่ในอ้อมแขนของคนๆนั้นไม่ใช่เธอ ทั้งๆที่เธอทุ่มเทเเรงกายแรงใจ ให้กับคนๆนั้นมาโดยตลอดด้วย  สาวผมแดงคิดอาฆาตในใจ

...คอยดูเถอะ นังซากุระ แกได้ตายแน่ ชั้นจะสงเคราะห์ให้!....

มาแล้วจ้า ใครคิดถึงนิกซ์บ้าง คือตอนนี้นิกซ์ปีสามแล้ว เรื่องงานและเรียนอาจจะเยอะขึ้น อาจจะทำให้อัพได้ไม่ค่อยมาก ถ้าว่างนิกซ์จะพยายามอัพให้เยอะๆนะค่ะ ชอบก็เม้นไลท์ให้คะแนนะด้วยนะค่ะ  รักคนอ่านทุกคน!!!