Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

หลังจากที่คุยกันเสร็จ ซาสึเกะกลับมาก็พบว่า ซากุระยังคงหลับสนิทและนิ่ง ไม่ไหวติงเลยสักนิด หากไม่สังเกตว่าร่างบางที่หลับอยู่ กำลังหายใจ เค้าคิดว่าร่างที่กำลังนอนอยู่เป็น ศพ ไปแล้ว 
เท่าที่เค้าจำได้ เมื่อสามปีก่อน ยามที่เธอหลับ ใบหน้ายังคงมีเลือดฝาดอยู่เลย หากแต่ตอนนี้ ใบหน้าของเธอกลับซีดเซียวจนไร้สีเลือด เธอต้องทนความเจ็บปวดมากแค่ไหน และนานเท่าไหร่ ทำไมชะตาต้องกลั่นแกล้งเธอด้วย เธอทำผิดอะไรนะ
เค้าค่อยๆช้อนตัวร่างบางมาไว้ในอ้อมแขน ตัวของเธอเย็นเฉียบเหลือเกิน
ในใจของซาสึเกะรู้สึกเจ็บราวกับถูกมีดกรีด มันกลายเป็ฯสิ่งที่ตอกย้ำว่า เธอกำลังจะตาย....
เค้ารีบนำผ้าคลุมมาสวมก่อนจะสั่ง"จากนี้เราจะมุ่งหน้าไปห้องลับ ทางเหนือ อีกห้านาที เดินทาง"
หลังจากที่เตรียมตัวเสร็จ ทีมเหยี่ยวก็เดินทาง
ระยะทางการไปห้องลับทางเหนือนั้น แม้จะอยู่ไม่ไกล แต่เส้นทางนั้นกลับคดเคี้ยว ลำบาก ซับซ้อน
การที่ซากุระยังคงหลับสนิทอย่างนี้มันเป็นการดีที่เธอจะไม่ดิ้นหนี หากเธอคิดจะหนี ฝีมือและมันสมองของเธอนับว่า หนีได้สบายๆ 
พอมาถึง ซาสึเกะจัดการให้ซากุระ พักอยู่ห้องเดียวกับเค้าเพื่อ สะดวกกับการที่จะคุมตัวซากุระ แต่ความจริงนั่นคือข้ออ้าง การที่เค้าให้เธอมานอนห้องเดียวกันนั้น ก็เพื่อที่จะ หาจังหวะ ขย้ำ กระต่ายน้อย น่ารักให้แหลก คาอก เอ๊ย! คามือ 
ขณะที่ซากุระกำลังหลับเพราะความอ่อนเพลีย กำลังเข้าสู่ห้วงฝัน
เธอรู้สึกว่าเธอกลับมาอยู่ที่ทุ่งร้างในชุดกระโปรงสีขาวอีกครั้ง  สายลมที่พัดมากระทบร่าง ให้ร่างบางสั่นสะท้านเพราะความหวาดกลัว กลัวจนไปถึงกระดูกสันหลัง
"หึหึหึหึหึ"
เสียงหัวเราะอันน่าสะอิดสะเอียนได้ดังขึ้น เด็กสาวรวบรวมความกล้า ก่อนจะเอ่ยถาม
"คุณคือใคร"
"ถึงเวลา เธอก็จะรู้นะ สาวน้อย เธอจะต้องสานต่อสิ่งที่พ่อของเธอได้ติดค้างไว้"
"พ่อของชั้นติดค้างอะไร"
"เดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง หึหึหึ"
"เดี๋ยว ตอบชั้นก่อน"
ไม่มีการตอบรับ หากแต่มีเพียงเสียงหัวเราะของเสียงปริศนาที่ตอบกลับมา
"ไม่นะ หยุดสักที หยุดดดดด!!!"เด็กสาวพยายามเอามืออุดหูเพื่อที่จะไม่ได้ยินเสียงที่น่าสะอิดสะเอียนนี้ 
...ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้...ช่วยที...
'เฮือก!'
ซากุระตื่นมาอีกทีก็พบว่าเธออยู่ในห้องแคบๆบนเตียงเล็กๆ สภาพของเธอยังคงสวมชุดเหมือนเดิมแต่เพิ่มเติมคือเหงื่อที่ท่วมตัว
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ"ซาสึเกะเข้ามาในห้องพร้อมกับถาดอาหารในมือ"เป็นอะไรไป เหงื่อท่วมตัวเชียว ไม่สบายรึ"
"ไม่มีอะไร ว่าแต่ที่นี่คือ?"
"ห้องลับทางเหนือของโอโรจิมารุ กินซะ "
ซากุระมองมาในถาดอาหาร ที่มีเพียงซุปร้อนๆกับข้าวถ้วยเดียว 
"ขอโทษที่มีให้กินแค่นี้ ชั้นไม่เหมือนเจ้านั่นนี่นา ที่สามารถเลี้ยงข้าวเธอได้"
คำพูดของซาสึเกะนั้นแฝงความน้อยใจ แต่อย่างน้อยเค้าก็ใจดีไม่ให้เธออดตาย"แค่นี้ก็ดีแล้ว ขอบคุณนะ"
คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของร่างบางทำให้เค้าใจพองโต อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้โกรธเค้า
"กินเถอะเดี๋ยวจะเย็นซะก่อน"
"อื้อ"
สองนาทีผ่านไป
ซากุระกินข้าวและน้ำซุปจนเกลี้ยง การกินอาหารอย่างรวดเร็ดจน ซาสึเกะนึกสงสัยว่า เธอเคี้ยวอาหาร บ้างรึไม่ นั้น ทำเอาซาสึเกะแทบจะส่ายหัว...สงสัยจะหิวจริง...เพราะกินซะเกลี้ยงเลย
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ซากุระก็เอ่ยถาม
"มาที่นี่ทำไม"
"หาข้อมูลบางอย่าง"
ซากุระคิดในใจ ...หายาทิพย์ล่ะสิ รู้อยู่หรอกน่า...
ซาสึเกะเอ่ยขัดความคิดของเธอเสียก่อน"อยู่แต่ในห้องนี้ ห้ามออกไปไหน ห้องนี้มีห้องน้ำในตัว เสื้อผ้าอยู่ในตู้ เลือกเอานะ เข้าใจนะ"
เด็กสาวพยักหน้าอย่างว่าง่ายจนเค้าต้องแปลกใจ
"นี่คิดจะทำให้ตายใจรึไง"
"แหมๆ ทำแบบนั้น ชั้นสู้ต่อยนายให้คว่ำแล้วชิ่งดีกว่าเร็วดี พอดีว่าขี้เกียจน่ะนะ"
ซาสึเกะแทบจะขมวดคิ้ว...ไอ้นิสัย แบบนี้ได้มาจากใครฟะ เมื่อก่อนยังน่ารักๆเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆอยู่เลย...
ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะออกจากห้องไปพร้อมถาดอาหารที่ว่างเปล่า ทิ้งไว้แต่ซากุระอยู่ในห้องตามลำพัง
พอร่างสูงออกจากห้องแล้ว ซากุระก็ยืดเส้น ยืดสายหลังจากที่นอนมานาน"อาบน้ำดีกว่า"
ซาสึเกะที่ยืนแอบฟังอยู่หน้าห้องเพื่อดูว่า ร่างบางจะเล่นอะไรอีก พอได้ยินคำว่าอาบน้ำ ในใจของเค้าก็บังเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา
...หึหึหึ อยากรู้จริงๆว่าหุ่นจะน่ากินขนาดไหน....
 
 
 
มาอัพแล้วค่าาาา รออ่านตอนต่อไปได้เลย(ตอนหน้าเป็ดโปรซัสคุงจะมีอาการหื่นคลอบงำแล้วนะคะ)  รักคนอ่านทุกคนนนนนะค่ะ