Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

ไม่รู้ว่าซากุระเผลอหลับในอ้อมอกของซาสึเกะตั้งแต่เมื่อไหร่ ร่างสูงเริ่มสังเกตว่า เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของร่างบางนั้น ทำให้เค้ารู้ว่าเธอเหนื่อยล้าเสียเหลือเกิน เค้าจ้องมองไปที่ดวงหน้างามที่กำลังหลับตาพริ้ม ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ซาสึเกะปลดผ้าคลุมของตนมาปูไว้ จากนั้นก็ค่อยๆประคองร่างบางให้นอนลงในท่าที่สบาย แล้วประคองศีรษะให้หนุนตักของเค้าแทนแต่เค้าก็นึกบางอย่างได้จึง เอากระเป๋าอาวุธมารองหัวเธอแทน จากนั้นก็นำผ้าคลุมที่เค้าตั้งใจจะให้เธอสวมมาห่มร่างของเธอไว้ 

"หลับซะ เดี๋ยวเราต้องเดินทางกันอีกหลายที่"

จากนั้นก็หันไปสั่ง คาริน ซุยเงสึและซายะ"เฝ้าไว้ให้ดีล่ะ"

พอลับร่างของซาสึเกะ ซุยเงสึมองไปที่ร่างที่หลับสนิท"ท่าทางซากุระจังคงจะอึดอัดน่าดูนะ ตอนที่เจ้าซาสึเกะมันทั้งอุ้มทั้งกอดเนี่ย"

คารินแบะปาก"สำออยชัดๆ"

ซายะเอ่ยเสียงเรียบ"ถ้าเป็นเธอโดนซุยเงสึ กอดอุ้มรัด ตลอดแบบนั้น ก็ไม่ต่างกันนักหรอก"

"มันต่างกันย่ะ แล้วทำไมหล่อนถึงเอาชั้นกับอีตากับปะเดินดินไปเปรียบเทียบล่ะยะ ทำไมไม่เปรียบเทียบกับซาสึเกะล่ะ ถ้าเป็นชั้นนะ ต่อให้ซาสึเกะทั้งอุ้มทั้งรัดและกอด จะยอมเลย อร๊ายยย!"

ซุยเงสึกับซายะที่ฟังสาวผมแดงมโนอยู่นั้น พึมพัมกับตนเบาๆ

ซายะ"ด้านจริงๆ"

ซุยเงสึ"ขนลุกว่ะ"...สงสารซาสึเกะแทนซะแล้วสิ ที่ต้องมาร่วมทีมกับยัยคารินเนี่ย...

ทางด้านซาสึเกะ ทีตอนนี้กำลังมาปรึกษากับโทบิ โดยมีจูโกะยืนอยู่ห่างๆ สาเหตุเพราะซสึเกะกลัวว่าจูโกะจะเกิดอาการคลุ้มคลั่งอีก รอบที่แล้วซากุระ ยังพอเอาตัวรอดได้ แต่ตอนนี้ เธอกำลังล้า เค้าจึงให้จูโกะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเพื่อสะดวกในการควบคุม

โทบิเอ่ยถามจุดหมายกับอุจิวะหนุ่ม"เราจะเดินทางไปที่ไหนกันต่อ"

"ห้องลับทางเหนือ ชั้นจำได้ว่า เจ้าโอโรจิมารุมันเก็บข้อมูลไว้มาก น่าจะมีวี่แววเกี่ยวกับยาทิพย์นะ"

"จะไม่เป็นการเสียเวลารึ"

ซาสึเกะจึงสวนกลับ"ก็คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่า เราควรจะจับซากุระมา ถึงแม้ว่าจะไม่รู้เรื่องยาทิพย์แต่ก็เอามาเป็นนินจาแพทย์ได้ หรือไม่ก็เป็นตัวประกันต่อรองกับโคโนฮะได้นี่นา"

"ก็ใช่ ถ้าเด็กคนนั้นไม่ได้มีอักขระเทพคำสาปแบบนี้"

"โอโรจิมารุคงต้องรู้เรื่องนี้บ้างล่ะ อีกอย่างชั้นไม่ยอมให้คนที่ชั้นรักต้องมาตายไปแบบนี้หรอก"

โทบิส่ายหน้า แต่ถ้าเป็นเค้า การที่เห็นคนที่รักตายไปต่อหน้าต่อตา มันคือความเจ็บปวดที่ยิ่งกว่าเสียอีก"ตกลง เราจะไปห้องลับทางเหนือ เด็กคนนั้นจะได้พัก การที่ให้เด็กสาวที่บอบบางมานอนกลางดินกินกลางทรายแบบนี้มันดูไม่ดีเอาซะเลย"

"ดี"

จากนั้นทั้งสามก็กลับไปรวมพลโดยหารู้ไหมว่าโดนจ้องมอง โดยบางสิ่งที่อยู่ไกลออกไป

มาอัพแล้วค่าาาา หลังจากที่หายไปนาน คิดถึงนิกซ์ไหมค่ะ ยังไงช่วยเม้นช่วยโหวตให้คะแนนฟิคชั่นเรื่องนี้ ของนิกซ์ด้วยนะค่ะ

รักคนอ่านทุกคนนน