Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

หลังจากที่ซากุระกลับมาจากห้องของแม่แล้วโดยที่เธอหยิบไดอารี่ติดมือมาด้วย พอกลับมาถึงห้องร่างบางก็ล้มตัวนอนบนฟูกที่ตนปูไว้เธอเปิดไดอารี่อ่านทันที
'ไดอารี่ที่รัก
วันนี้มาสะซังได้แนะนำหมอคนหนึ่ง เขาดูต่างจากคนอื่น อายุไม่หางจากฉันนักและหน้าตาหล่อมากแต่ที่ฉันชอบที่สุดก็เป็นดวงตาของเขา มันช่างเหมือนมรกตก็ไม่ปาน ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก ใจฉันเต้นราวกับกลองเลย หน้าของเขาฉันแอบเห็นว่าแดงนิดๆ การรักษาของเขามันแปลกกว่าคนอื่น เขาบอกให้ฉันหลับตาแล้วเขาก็จับมือฉันสัมผัสในตอนนั้นอบอุ่นจัง พอฉันลืมตา ร่างกายของฉันค่อยดีขึ้นเขาบอกกับฉันว่าจะมารักษาอีกครั้ง รอยยิ้มของเขาในตอนนั้นดูอ่อนโยนจัง
ฉันอยากเจอเขาอีกจังแค่นี้ล่ะนะ'
"ท่าทางความรักของแม่เป็นแบบรักแรกพบแฮะ"เด็กสาวอมยิ้มปิดไดอารี่ของแม่ เธอเองก็อยากจะมีความรักแบบนี้ อยากจะเป็นเพียงเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งที่มีครอบครัวอบอุ่น มีความรักที่สวยงาม ความจริงเธอน่าจะมาอยู่กับตาและยายที่นี่แต่การที่จะเป็นคุณหนูอยู่กับบ้านมันไม่ใช่เธอเลย ซากุระเปิดไดอารี่อีกหน้า
'ไดอารี่ที่รัก
วันนี้เขามาอีกแล้ว วันนี้ฉันรวบรวมความกล้าถามชื่อของเขา เขาตอบว่าชื่อ ฮารุชิ ความหมายดีนะแปลว่าฤดูใบไม้ผลิ เขาเล่าว่าพี่สาวเค้าชื่อก็แปลว่าฤดูใบไม้ผลิเหมือนกัน ระหว่างที่รักษา เขาให้ฉันหลับตาแล้วจับมือของฉันเหมือนเคย ฉันแอบลืมตามองก็รู้ว่าเขาน่าจะเป็นนินจา เพราะว่าเขากำลังใช้พลังของเขารักษาฉันอยู่ เขาบอกฉันว่าถ้าฉันบอกใครว่าเขาเป็นนินจาเขาจะไม่มารักษาฉัน เขาจะไปที่อืนทันทีและจะไม่ย้อนกลับมา ฉันจึงสัญญากับเขาทันที ใจหนึ่งฉันอยากจะหายเป็นปกติเพราะที่ผ่านมาร่างกายฉันอ่อนแอไม่สามารถเดินเหินได้ไม่เหมือนคนอื่น อยากจะวิ่งเล่นกับเด็กคนอื่นบ้าง อยากจะช้อบปิ้งบ้าง ตัวฉันน่ะอยากจะแข็งแรง อีกใจหนึ่งอยากจะอยู่ใกล้ๆเขา นี่ฉันกำลังหลงรักเขาเหรอ? เมื่อฉันคิดอย่างนั้นก็รู้สึกเขินมากเลย เขาถามฉันว่า กลัวนินจารึ ฉันส่ายหน้าแล้วตอบกลับไปว่า ไม่กลัวเพราะคุณดูไม่น่ากลัวนิ อีกอย่างฉันน่ะก็อยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยรู้อะไรมากหรอก เขาส่ายหน้ายิ้มๆ พอฉันโกรธจนแก้งป่อง เขาชมฉันว่า น่ารักจัง จากนั้นเราสองคนก็คุยกันหลายๆเรื่องจนกระทั่งเย็นเขาก็กลับไป'
ซากุระมองนาฬิกาก็รู้ว่าใกล้เที่ยงคืนแล้วเด็กสาวอมยิ้มพลางปิดไดอารี่ "พรุ่งนี้ไปช้อบปิ้งดีกว่า แต่ตอนนี้นอนบ่มความงามก่อนดีกว่า"
ร่างบางก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนกระโปรงสีขาวแขนยาว หนุนหมอนนอนหลับปุ๋ยในทันใด
อีกด้าน
ทีมเหยี่ยวก็มาแวะพักที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ซุยเงสึร้อง"เฮ้ยๆดูนี่ดิ"หนุ่มผมสีฟ้าชี้ไปที่นิตยสารที่มีรูปสาวสวยผมชมพูวางขายอยู่ที่ร้าน
ซายะรีบไปซื้อนิตยสารเล่มนั้นทันที พลางอ่าน"แหมยัยนี่ดังแฮะ สาวน้อยขวัญใจของงานประกวดแฟชั่นของแคว้นยูกิ น่ารักจัง"
ซุยเงสึเอานิตยสารมาดูบ้าง"โอ้โห น่ารักดีจัง คิคิคิ น่ารักกว่าคารินอีก"
"ไหนยะ"คารินแย่งนิตยสารเอามาอ่านพลางเบ้หน้า"โถ่ หน้าออกจะจืดทุเรศ"
ซายะเท้าสะเอว"เฮอะ พูดถึงตัวเองใช่ไหมล่ะที่ทุเรศน่ะ ฉันว่ายัยนี่ออกจะน่ารักดีนะเหมือนตุ๊กตา"
ในใจของคารินเองก็ยอมรับว่าเด็กสาวผมชมพูน่ารักจริงๆแต่เธอกลัวว่าซาสึเกะจะหลงรักผู้หญิงคนนี้มากเหลือเกิน
"ไร้สาระจริงๆพวกนาย"อุจิวะหนุ่มบ่น"ไปกันได้แล้ว"
หลังที่ได้ห้องพักมาสามห้องแล้วทั้งหมดก็แยกไปพัก
ทางด้านซาสึเกะที่แอบหยิบนิตยสารติดมือมาด้วยนั้นก็เปิดนิตยสารไปพลางคิด...ซากุระเธอเหมือนตุ๊กตาจังเลย...ชุดที่เขาชอบที่สุดคือชุดราตรีสีดำที่อวดอกอวบงามและขาขาวผ่องเรียวยาว ในตอนแรกเขานึกว่าเธอจะแบนเป็นไข่ดาวที่ไหนได้อึ๋มสุดๆดูน่ากินมากๆเขาแทบอยากจะนำตัวเธอมากอดจูบจริงๆ ยิ่งรูปตอนที่เธอรับรางวัลพร้อมช่อกุหลาบก็ยิ่งเย้ายวนใจ...หึ หึ หึ อีกไม่นานหรอกซากุระเธอก็จะมาอยู่กลับฉันแล้ว...
ทางด้านซากุระ
ที่กำลังนอนอยู่ฟูกอุ่นๆกลับรู้สึกเสียวสันหลังอย่างประหลาด"อารายหว่า ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังวูบๆ"พอมองเวลาแล้วก็พบว่ายังไม่เช้าก็นอนต่อเพราะอีกตั้งสามชั่วโมงแน่ะกว่าจะตีสี่